«Περνάω πάρα πολύ δύσκολες ώρες»
Ανδρέας Λοβέρδος
Αυτές τις μέρες έπεσαν στα χέρια μου δυο «δροσερά» και γλαφυρά κείμενα, από τη στήλη του Κώστα Καίσαρη «Μέσα κι έξω απ’ τα αποδυτήρια» στην αθλητική εφημερίδα «Goalnews».
Τα κείμενο αυτά κινούνται βέβαια σε «απολιτίκ» πλαίσια, αλλά
το ενδιαφέρον είναι ότι, διαβάζοντάς τα κάποιος, διαπιστώνει ότι έχουν μολυνθεί –έστω και σε πρώιμο στάδιο-με το μικρόβιο της «συγκροτημένης κοινωνικής απονομιμοποίησης της πολιτικής τάξης», ακόμα και κοινωνά στρώματα, που δεν έχουν καμία σχέση μ’ αυτό που γενικώς οριοθετούμε ως «ριζοσπαστικό κομμάτι» της κοινωνίας, όπως εν προκειμένω ο συντάκτης κάποιας «καφενειακής» παρα-αθλητικής στήλης!
Το συγκεκριμένο γεγονός, ναι μεν δεν συνιστά από μόνο του επαναστατική μετατόπιση της κοινωνικής συνείδησης, πλην όμως προδίδει σημαντική αδυναμία της άθλιας μηντιακής προπαγάνδας, στο να επιβληθεί καθολικά κι ολοκληρωτικά.
Τα κείμενα (ανεξαρτήτως του αν συμφωνεί, ή όχι, κάποιος με τη λογική του αρθογράφου και την αφετηρία της σκέψης του) παρατίθενται αυτούσια από τη στήλη του Κώστα Καίσαρη στην αθλητική εφημερίδα «Goalnews», (11/06/2010 και 26 /06/2010):
_____________________________________________________________________________________
Οι αρχές της κοπτοραπτικής
Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης, λέει το σλόγκαν της Ενωσης Συντακτών. Το νόημα προφανές και αυτονόητο. Ποια είναι όμως τα κριτήρια της δημοσίευσης; Πώς αξιολογείται μια είδηση; Αν αξίζει να δημοσιευτεί ή όχι.
Εχουμε και λέμε λοιπόν: Δελτίο ειδήσεων προχθές το βράδυ στο Star: Στη σέντρα ο Βγενόπουλος. Με τη φωτογραφία του φάτσα κάρτα: «Εμπλοκή Βγενόπουλου στο σκάνδαλο Βατοπεδίου». Οπως καταγγέλλει βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μέλος της εξεταστικής. Τα συνολικά δάνεια της Μarfin στη μονή ξεπερνούν τα 160 εκατομμύρια γιούρο. Το πρώτο δάνειο ήταν 80 εκατομμύρια. Την ίδια μέρα, τα πενήντα εκατομμύρια, απ’ αυτά τα 80, η μονή τα έβαλε στη Μarfin για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της τράπεζας.
«Ασυνήθιστη συναλλαγή» λέει ο βουλευτής «που έπρεπε να ελεγχθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς». Ενα άλλο δάνειο 30 εκατομμυρίων το χρησιμοποίησε εξ ολοκλήρου η μονή για να αγοράσει μετοχές του ΟΤΕ. Με τον βουλευτή να λέει ότι «προκύπτει θέμα χειραγώγησης της μετοχής του οργανισμού» και να υποστηρίζει ότι «χρησιμοποιήθηκε η μονή σαν αχυράνθρωπος εις βάρος της περιουσίας του ελληνικού λαού».
Σοβαρές πράγματι καταγγελίες, όπως ακριβώς ακούγονται, ή υπερβολές; Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις. Δεν είναι και τίποτα μωρές παρθένες οι βουλευτές. Και ασυλία έχουνε για να λένε ότι τους γουστάρει, και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο κάποιοι να είναι στημένοι. Η ουσία είναι, όμως, ότι κανένα άλλο κανάλι στα δελτία των οκτώ που ακολούθησαν δεν μετέδωσε την είδηση. Μούγγα. Ακρα του τάφου σιωπή. Δεν την αξιολόγησαν σαν ενδιαφέρουσα και σοβαρή; Συνυπολόγισαν και τα έσοδα από τις διαφημίσεις της Μarfin; Τα συμπεράσματα δικά σας που λέει κι ο Νίκος Χατζηνικολάου.
Ας υποθέσουμε όμως ότι η είδηση αυτή είχε βγει πριν από ενάμιση χρόνο. Θα την έπαιζε το Star; Το σίγουρο είναι ότι τώρα που ο Βγενόπουλος είναι με τον Βαρδινογιάννη στα μαχαίρια την έπαιξε. Ταυτόχρονα, βέβαια, κανένα σοβαρό κανάλι δεν έπαιξε τα ονόματα αυτών που θα ανοίξουν οι λογαριασμοί τους για ενδεχόμενη εμπλοκή στην υπόθεση Siemens. Κι ανάμεσα σ’ αυτά και του Λαυρέντη Λαυρεντιάδη.
Ο οποίος Λαυρεντιάδης έβγαλε και ανακοίνωση ότι δεν έχει καμιά σχέση. Τσάμπα όμως κάθισε και την έγραψε. Αφού δεν αναφέρθηκε το όνομά του, δεν αναφέρθηκε και η ανακοίνωση. Στην ενημέρωση στην Ελλάδα εφαρμόζονται οι αρχές της κοπτοραπτικής. Ο,τι δεν μας συμφέρει το κόβουμε και το πετάμε κι ό,τι μας συμφέρει το κεντάμε και το κάνουμε εργόχειρο.
Ουδείς ασχολείται μαζί τους
ΣΤΟ μεταξύ η διάσπαση του Συνασπισμού είναι γεγονός. Η αποκαλούμενη Ανανεωτική Πτέρυγα, Κουβέλης και σία, την έκανε λος πούλος. Πρόκειται για το παλιό ΚΚΕ Εσωτερικού. Που θέλει να το πάει λάου λάου χωρίς μεγάλες ρήξεις, νταηλίκια και καθημερινό πεζοδρόμιο. Κι αν σου λέει κάποια στιγμή τα βρούμε, για το καλό της πατρίδας, με το ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήσουμε, ακόμα καλύτερα.
Πότε ήταν σωστός και πότε λάθος ο κ. ΓΓΑ;
ΠΟΙΟΣ είπε ότι ο Μπιτσαξής κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια; Ο γενναίος και ακαταμάχητος γγΑ πήγε κι έκανε επιθεώρηση στο ΣΕΦ. Για να δει από κοντά τις καταστροφές. Πάγια τακτική των πολιτικών. Κι ο Καραμανλής τότε με τις φωτιές στην Ηλεία το ίδιο είχε κάνει. Κι ο Γιώργος, σαν αξιωματική αντιπολίτευση, είχε βγάλει το σακάκι, είχε σηκώσει τα μανίκια στο πουκάμισο και χάλασε ένα ζευγάρι παπούτσια περπατώντας στα καμένα. Ενώ ο Καραμανλής κοίταζε από ψηλά μέσα στο ελικόπτερο. Ετσι πάει: Οι πολιτικοί στην Ελλάδα ασκούν και καθήκοντα εκτιμητών. Αν ξεμείνουνε από δουλειά, μπορούνε να κάνουνε αίτηση πρόσληψης σε κάποια ασφαλιστική εταιρεία. Τόσα και τόσα έχουνε δει τα μάτια τους. Να μην ξεφεύγουμε, όμως, από την ουσία. Από την Κυριακή και μετά, που γίνανε οι τσαμπουκάδες στο ΣΕΦ, ο Μπιτσαξής είναι τουμπεκής. Κουβέντα δεν έχει βγάλει από το στόμα του.
Σε αντίθεση δηλαδή με τα επεισόδια στο ποδόσφαιρο και στο χάντμπολ. Οταν είχανε πλακωθεί σε Καβάλα και Γιάννενα, έβγαλε φιρμάνι, σαν σουλτάνος του 21ου αιώνα, ότι κόβεται η χορηγία σε Super League και ΕΠΑΕ. Με το που πλακωθήκανε στη Λαμία ΠΑΟΚτσήδες-ΑΕΚτζήδες, έκοψε τη χορηγία του 1,3 εκατομμύριο γιούρο για τα έργα στο γήπεδο της Τούμπας. Η ταπεινότητά μου, χωρίς να χρησιμοποιεί ακραίες φράσεις, τα είχε χαρακτηρίσει όλα αυτά σαν καραγκιοζιλίκια.
Σαν επίδειξη ψευτομαγκιάς, ότι τάχαμου και να «το κράτος είναι εδώ». Τα γεγονότα της Λαμίας απέδειξαν ότι ο οικονομικός αποκλεισμός του ποδοσφαίρου ήταν καραγκιοζιλίκι ενώ τα γεγονότα του ΣΕΦ ότι το κόψιμο της χορηγίας του ΠΑΟΚ ήταν καραγκιοζιλίκι Νο 2. Και τώρα δεν θα είμαι ακραίος. Δεν θα πω πότε ήταν αστείος; Τότε ή τώρα; Θα το πω όπως αρμόζει σ’ έναν πολιτικό άνδρα του ύψους του Παναγιώτη Μπιτσαξή: Πότε ήτανε σωστός και πότε λάθος; Αν ήταν σωστός όταν έκοβε τα λεφτά, είναι λάθος τώρα που δεν τα έκοψε στον Ολυμπιακό. Αν είναι σωστός τώρα, που δεν πήρε οικονομικά μέτρα, ήταν λάθος τις δύο προηγούμενες φορές.
Να είναι και τις δύο φορές σωστός δεν γίνεται। Οπως έλεγε κι ο συχωρεμένος ο Γιάννης ο Κυράστας (φωτό) «και ψωλ... στον κωλ... και ψυχή στον παράδεισο δεν γίνεται» (σχετικά με τη συμπεριφορά δηλαδή. Οχι επί της ουσίας). Χαίρετε.
Κάτι τέτοια διαβάζουν τα επιτελεία της αστικής (ο Θεός να την κάνει αστική) εξουσίας και διαπιστώνουν ότι ίσως αρχίζουν να μολύνονται οι πρώτες τριανταφυλλιές του κοινωνικού αμπελιού! Και τρέμουν μια αναπάντεχη «πανδημία» μιας συγκροτημένης απονομιμοποίησης της πολιτικής τάξης στη συνείδηση όλο και περισσότερων κοινωνικών στρωμάτων…
Γι’ αυτό βγάζουν μπροστά τον Καρατζαφύρερ να αλαλάζει ότι οι δυναμικές εργατικές κινητοποιήσεις «θυμίζουν την Ο.Π.Λ.Α. στη δεκαετία του ’40…».
Διότι φοβούνται ότι μπροστά τους θα ξεφυτρώσουν πολλά σταφύλια της οργής, όταν πάνε να τρυγήσουν τ’ αμπέλια της κοινωνικής συναίνεσης.
Η βία των γηπέδων εξελίχθηκε
ΚΑΙ μιας και το έφερε πάλι σήμερα η κουβέντα στη βία στα γήπεδα, υπάρχει και μια άλλη σημαντική παράμετρος. Το φαινόμενο, τριάντα χρόνια από τη δεκαετία του '80 που ξεκίνησε, εξελίσσεται. Οπως και κάθε μορφή εγκληματικότητας. Η βία στα γήπεδα, στο ξεκίνημά της, ήταν κατά κάποιο τρόπο αυθόρμητη. Βρίσκανε κάποιοι δηλαδή μια αφορμή για να πλακωθούν ή να τα σπάσουν. Με την πάροδο όμως του χρόνου οργανωθήκανε. Γίνανε κανονικές εγκληματικές οργανώσεις. Με γραφεία, με μέλη, με αρχηγούς, με ταμείο, με οπλισμό. Τα επεισόδια πλέον είναι κανονικές επιχειρήσεις. Με σχέδιο, με τακτική και με συγκεκριμένους στόχους. Δεν βαράνε αέρα πατέρα και ό,τι κάτσει. Ξέρουνε πότε θα χτυπήσουν πού και πώς.
Σαν να βλέπεις τον Κουλούρη του '80
ΚΑΙ βάζουμε στην άκρη τους πολιτσμάνους. Εκεί που θέλει η αστυνομία έχει οργανωθεί και με το παραπάνω. Στα γήπεδα που δεν θέλει να ασχοληθεί, δεν ασχολείται. Εχει προτεραιότητες άλλωστε. Οπως τα Εξάρχεια. Να μην φωνάζει ο Αδωνις Γεωργιάδης και οι άλλοι του ΛΑΟΣ ότι είναι άβατο. Η αστυνόμευση στα Εξάρχεια πουλάει. Στα γήπεδα, όχι. Ποια είναι όμως η εξέλιξη της πολιτικής εξουσίας σε σχέση με την εξέλιξη των χουλιγκάνων; Η περίπτωση Μπιτσαξή δεν είναι κάποια εφεύρεση του 21ου αιώνα. Είναι σαν να βρίσκεσαι στο 1980 και να βλέπεις απέναντί σου τον Κίμωνα Κουλούρη. Στο ίδιο κόμμα ανήκουνε άλλωστε. Το ίδιο ψευτονταηλίκι, οι ίδιοι παλικαρισμοί και τα ίδια μεγάλα λόγια. Αντί ν’ ασχοληθούνε σοβαρά, μιλάνε. Κι οι χουλιγκάνοι, που είναι παιδιά των πράξεων και όχι των λόγων, τους έχουνε πάρει παραμάζωμα όλους.
11/06/2010
Μας δουλεύουν ψιλό γαζί
ΕΙΝΑΙ γνωστό και δεδομένο: Η τυφλή ένοπλη βία δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Ίσα ίσα το αντίθετο: Και το κράτος βρίσκει αφορμή για να γίνεται ακόμα πιο σκληρό και αυταρχικό και ο κόσμος φοβάται ακόμα περισσότερο. Από πού προκύπτει, όμως, ότι κάθε βόμβα που σκάει χτυπάει τη Δημοκρατία; Και ποιοι είναι αυτοί που μιλάνε για λογαριασμό της; Ο Χρυσοχοΐδης; Που μετά τον εμπρησμό και τους τρεις θανάτους στη Μαρφίν βγήκε και είπε «τους ξέρουμε και σύντομα θα τους πιάσουμε»; Και τελικά έπιασε από τα τρία το μακρύτερο. Και η επόμενη μπόμπα έσκασε μέσα στο γραφείο του. Και δεν έχει το φιλότιμο να παραιτηθεί. Ή μήπως εκπροσωπεί τη Δημοκρατία η Ντόρα Μπακογιάννη που μετά την έκρηξη στην Κατεχάκη βγήκε να κάνει δηλώσεις; Και τι βρήκε να πει;
Ότι «εμείς οι Ελληνες περνάμε δύσκολες ώρες». Προς τι όμως ο πληθυντικός; Έχει κανένα πρόβλημα ο Ισίδωρος; Τραβάει κανένα ζόρι τώρα με τα μέτρα; Ή μήπως ο αδελφός της, ο Κυριάκος, είναι ζορισμένος οικονομικά και δεν μπορεί να πληρώσει τον εξοπλισμό του γραφείου του, που πήρε με έκπτωση από τη Ζίμενς; Εκτός αν εννοεί τον πατέρα της που πράγματι έχει υποστεί σαν συνταξιούχος τις συνέπειες της κρίσης. Μπορεί ο επίτιμος να παίρνει τρεις συντάξεις και ενδεχόμενα και τέσσερις, αλλά είχε κάνει τα κουμάντα του. Τώρα που κόβεται ο 13ος κι ο 14ος μισθός δεν έχει να δώσει χαρτζιλίκι στα εγγόνια του. Και τα λένε όλα αυτά χωρίς να ντρέπονται.
Σημαντική ήταν και η δήλωση του πρωθυπουργού. Που είπε ότι «αυτήν την ώρα η χώρα και ο λαός δίνουν σκληρή μάχη». Ποιος όμως δίνει τη μάχη και εναντίον ποιου; Η κυβέρνηση; Οι ίδιοι λένε ότι υπογράφοντας το μνημόνιο με την Τρόικα έχουνε σηκώσει χέρια και πόδια ψηλά. Ούτε αντίρρηση μπορούνε να φέρουνε ούτε να διαπραγματευτούνε. Ποια μάχη, λοιπόν, δίνουνε; Εναντίον των μισθωτών και των συνταξιούχων; Πράγματι σ’ αυτήν τη μάχη είναι αποτελεσματικοί. Ενα προς ένα τα ψηφίζουνε και τα περνάνε όλα τα νομοσχέδια.
Στη μάχη εναντίον των Ελλήνων η κυβέρνηση πράγματι κερδίζει κατά κράτος: Εκατό-μηδέν। Κι αν το δούμε συνολικά και διαχρονικά, όλος ο πολιτικός κόσμος έχει αριστεύσει: Κατάφερε και ξεπάτωσε μια χώρα κι έναν λαό. Στα τετρακόσα χρόνια σκλαβιάς οι Τούρκοι δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν την Ελλάδα. Αυτοί τα καταφέρανε μέσα σε τριάντα».
Είναι ειλικρινής όταν λένε «δεν είμαστε όλοι ίδιοι»
ΟΛΑ τα κανάλια να παίζουνε Νίκο Αλέφαντο। Να κόψουνε αυτές τις μαλακίες και τις σαχλαμάρες με τα σίριαλ. Εννιά με δέκα διακαναλικός Νίκος Αλέφαντος, θα είναι ένας τηλεμαραθώνιος ξεγνοιασιάς για τον κοσμάκη. Μετά τους Γιακουμάτους και τους Ξυνίδηδες που μπαίνουνε στα σπίτια σαν τους μπαμπούλες από τα τηλεπαράθυρα να βγαίνει ο Νίκος για να φέρνει το χαμόγελο και την αισιοδοξία. Ξεφύγαμε όμως. Λέγαμε για τους πολιτικούς και το παραμύθι με τη Δημοκρατία. Κι ότι εμείς είμαστε εκλεγμένοι από το λαό. Κι επειδή είναι εκλεγμένοι τι έγινε;
Οποιος είναι εκλεγμένος έχει δικαίωμα στη ληστεία και στην αρπαγή; Κι από πού κι ως πού τα πρόσωπα να ταυτίζονται με τους θεσμούς; Αν αύριο δηλαδή ρίξει κάποιος γιαούρτι στον Πάγκαλο, θα προσβάλει τη Δημοκρατία; Αν ρίξει μια βρεγμένη πατσαβούρα στον Βουλγαράκη, θίγει το πολίτευμα; Εχω καβατζάρει τα εξήντα και δεν έχω γνωρίσει κάποιον που να έχει προσωπικά ή προηγούμενα με τη Δημοκρατία. Αντίθετα, ξέρω πολλούς που τα έχουνε με τα πρόσωπα. Κι όχι μεμονωμένα. Αυτά περί του ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» είναι αρχιδιές Γιωργίτσα μου.
Οι άλλοι στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, δεν ξέρανε τι κάνανε ο Τσοχατζόπουλος κι ο Τσουκάτος; Πώς έκανε το γάμο του στο «Four Seasons» στο Παρίσι ο πάντα ωραίος Ακης; Απ’ το υστέρημά του; Δεν ήξερε κανένας στη Νέα Δημοκρατία για τα δομημένα ομόλογα και το Βατοπέδι; Σαφώς και είναι όλοι ίδιοι. Στις επιδόσεις μόνο διαφέρουνε. Ποιος είναι πιο «γρήγορος» και πιο πονηρός. Εκεί, πράγματι, έχουνε μεταξύ τους διαφορές. Φαίνεται, άλλωστε, και από το Ε9 στο πόθεν έσχες τους. Και γι’ αυτό ίσως κάποιοι απ’ αυτούς το λένε με παράπονο.
Βλέπουνε δηλαδή τον Βουλγαράκη και λένε εγώ μαλάκας ήμουνα τόσα χρόνια; Βλέπουνε τον Τσουκάτο και λένε εγώ κορόιδο ήμουν που δεν κατάφερα να γίνω ταμίας; Πράγματι είναι ειλικρινείς όταν λένε «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Επειδή θέλανε αυτοί να κουβαλάνε τις βαλίτσες. Και στο φινάλε, αν κάποιος δεν είναι ίδιος και βλέπει ότι το κόμμα του έχει πτωχεύσει τη χώρα, παραιτείται και φεύγει. Χαίρετε.
26 /06/2010
___________________________________________________________________________________
Τι απήχηση όμως μπορούνε να έχουνε όλα αυτά στην κοινωνία; Αν αυτή η Ανανεωτική Πτέρυγα καλέσει τον κόσμο της να βγει στους δρόμους, θα μπορέσει να μαζέψει δέκα χιλιάδες σαν τον Ηρακλή (φωτό); Και για πόσες μέρες; Αστεία πράγματα. Ουδείς ασχολείται μαζί τους. Ούτε καν οι ψηφοφόροι τους. Τα στελέχη είναι μόνο που ανακαλύπτουν ιδεολογικές διαφορές. Με στόχο όχι την ανατροπή της εξουσίας, αλλά την εσωκομματική εξουσία.
Δημοσίευση σχολίου