Δεν πάει άλλο με τους υπηρέτες των βιομηχάνων!

 Ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ με αφορμή την υπογραφή της ΕΓΣΣΕ

«Τώρα, χωρίς να χαθεί άλλος χρόνος, αποδυναμώστε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, γυρίστε την πλάτη στην πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα δεν απαλλαγεί από το βάρος του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, θα οδηγείται από ήττα σε ήττα.

Κόφτε το "δεξί" χέρι της κυβέρνησης και των εργοδοτών και εμποδίστε τους να κάνουν την επόμενη προδοσία τους σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης της χώρας μας, όπως αυτήν που έκαναν για πολλοστή φορά συμφωνώντας τη μείωση των μισθών και των ημερομισθίων για τα επόμενα 3 χρόνια τουλάχιστον κατά 6% ετησίως, την ίδια ώρα που το εργατικό κίνημα δέχεται αλλεπάλληλα πλήγματα.

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ) συμφώνησε με τον ΣΕΒ για τα επόμενα 3 χρόνια αυξήσεις
 όχι με βάση τις ανάγκες μας και τον πλούτο που παράγουμε, ούτε καν στο ύψος του πληθωρισμού στην Ελλάδα που τρέχει τώρα με 6%, αλλά με βάση τον ευρωπαϊκό πληθωρισμό που είναι 0,6%, με το γελοίο επιχείρημα ότι έτσι πλήττεται το μνημόνιο.

Εχει κάθε λόγο ο ΣΕΒ να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.

Το μνημόνιο που συμφώνησε η κυβέρνηση προβλέπει πάγωμα μισθών τουλάχιστον για μια 3ετία. Η κυβέρνηση δήλωσε ότι αν μόνοι τους οι "κοινωνικοί" εταίροι δε συμμορφωθούν με το μνημόνιο, θα το έκανε η ίδια νομοθετώντας.

Η ΓΣΕΕ όχι μόνο συμφώνησε το πάγωμα των μισθών, αλλά στην ουσία παραιτήθηκε από κάθε αγώνα για την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων χάριν της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή την αύξηση των κερδών του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι

Η ηγεσία της ΓΣΕΕ για μια ακόμα φορά με τη στάση της και με τις πράξεις της δείχνει ότι αποτελεί γερό στήριγμα της κυβέρνησης, της εργοδοσίας στο συνδικαλιστικό κίνημα. Αποδέχεται τη λογική ότι για τη σημερινή κατάσταση ευθύνονται οι μεγάλοι μισθοί και τα δικαιώματα των εργαζομένων, όπως λένε η κυβέρνηση, η τρόικα και ο ΣΕΒ και όχι τα κέρδη των καπιταλιστών, για αυτό και συμφωνεί μαζί τους στη μείωση των μισθών. Με τη συμφωνία αυτή διευκολύνει την κυβέρνηση και τους εργοδότες να κάνουν όσο γίνεται πιο φτηνή την εργατική δύναμη, φορτώνοντας την κρίση και τις συνέπειές της όχι στους καπιταλιστές που ευθύνονται για αυτή, αλλά στους εργαζόμενους.

Ούτε βήμα πίσω από την απαίτησή μας την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία που τη δημιούργησε. Η εργατική οικογένεια οδηγείται σε μεγάλες στερήσεις και φτώχεια για να βγει η καπιταλιστική εργοδοσία αλώβητη από την κρίση, για να συνεχίσει να συγκεντρώνει όλο και περισσότερα κέρδη.

Ούτε βήμα πίσω από τη δράση για την απόσπαση ουσιαστικών αυξήσεων στους κλάδους παρά την υπονόμευση από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Καλούμε τα συνδικάτα να καταγγείλουν αυτή την αισχρή συμφωνία και να παλέψουν για ουσιαστικές αυξήσεις.

Ούτε βήμα πίσω από την πάλη για την ικανοποίηση των σημερινών σύγχρονων αναγκών μας, για σταθερή και μόνιμη δουλειά, για δημόσια αποκλειστικά Παιδεία και Υγεία, για ελεύθερο χρόνο και ξεκούραση, αξιοποιώντας για αυτό τον αμύθητο πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι της χώρας μας και τον καρπώνονται τα παράσιτα οι καπιταλιστές.

Καλούμε κάθε τίμιο συνδικαλιστή, κάθε συνδικαλιστική οργάνωση να διαχωρίσει τη θέση της από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Να παλέψει για την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος.

Εργαζόμενες - Εργαζόμενοι

Ο πόλεμος των εργοδοτών, της κυβέρνησης και των διεθνών ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΕΕ - ΔΝΤ κλπ.), με τη στήριξη των φιλοκαπιταλιστικών ηγεσιών στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ σε βάρος των δικαιωμάτων μας συνεχίζεται και θα συνεχιστεί ακόμα πιο αιματηρός και αδυσώπητος. Ετοιμάζουν και άλλα μέτρα πιο σκληρά σε βάρος των εργαζομένων.

Για αυτό οργανωθείτε σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε γιαπί και υπηρεσία με επιτροπές αγώνα, με σωματειακές επιτροπές, στα ταξικά συνδικάτα. Αναδείξτε τους δικούς σας εκπροσώπους.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΘΕΙΤΕ, ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΟ ΠΑΜΕ - ΔΩΣΤΕ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΑΣ».

Πού πάει ο πλούτος που παράγεται

Από τον "Ριζοσπάστη"

Το 2009 πάνω από το 77% του ΑΕΠ κατέληξε κατευθείαν στις τσέπες των μεγαλοεργοδοτών

Πού πήγαν τα λεφτά; Εξανεμίζονται σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης ή η τελευταία αξιοποιείται για να «λουφάξουν» οι εργαζόμενοι και να μη διεκδικήσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, σύμφωνα με τις ανάγκες τους και ανάλογα με τον παραγόμενο πλούτο; Ας μιλήσουμε με αριθμούς:

Μόλις πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε 10 δισ. ευρώ στις τράπεζες και ίδρυσε ταμείο «για τη στήριξη του τραπεζικού συστήματος». Αυτά που δίνονται τώρα προστίθενται στα 28 δισ. που είχε δώσει η κυβέρνηση της ΝΔ.

Το 2009 το ΑΕΠ της χώρας διαμορφώθηκε στα 237 δισ. ευρώ. Από αυτά - με πρόχειρους υπολογισμούς - αυτά που οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έδωσαν χέρι με χέρι στο μεγάλο κεφάλαιο έφτασαν τα 184,1 δισ. Μέσα στο 2009 πλήρωσαν οι εργαζόμενοι:

29,1 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την εξόφληση χρεών του Δημοσίου.

28 δισ. ευρώ, για το πρόγραμμα στήριξης των τραπεζών.

44 δισ. ευρώ, προς ξένους επιχειρηματικούς ομίλους για την κάλυψη του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου (στοιχεία 2008).

18,3 δισ. ευρώ, για το δηλωθέν προσωπικό εισόδημα των εμποροβιομηχάνων - εισοδηματιών, πέρα από τα κέρδη των επιχειρήσεών τους.

12,3 δισ. ευρώ, σε τράπεζες για την πληρωμή τόκων εξυπηρέτησης του χρέους.

14,3 δισ. ευρώ, που ήταν τα επίσημα καθαρά κέρδη 160 επιχειρηματικών ομίλων.

7,7 δισ. ευρώ, για επιδοτήσεις επιχειρήσεων μέσω των προγραμμάτων του ΤΕΜΠΜΕ, του «Σχεδίου Στήριξης της Απασχόλησης» και του προγράμματος «Επιχειρηματικότητα και ανταγωνιστικότητα».

7,2 δισ. ευρώ, για άλλα οικονομικά κίνητρα προς επιχειρηματίες.

6,7 δισ. ευρώ, για στρατιωτικές δαπάνες και δαπάνες συντήρησης του κατασταλτικού μηχανισμού.

6 δισ. ευρώ, για τις περιβόητες «Συμπράξεις» του Δημοσίου με το ιδιωτικό κεφάλαιο.

3 δισ. ευρώ, που ήταν οι βεβαιωμένοι, αλλά απλήρωτοι φόροι (στοιχεία 2008).

2,8 δισ. ευρώ, στο όνομα της ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ποσά που κατά κύριο λόγο ξεκοκαλίστηκαν από μεγάλες επιχειρήσεις.

2,5 δισ. ευρώ, για συνδρομές στην ΕΕ.

2,2 δισ. ευρώ, για την πληρωμή των φανερών εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Δηλαδή τουλάχιστον το 77% του ΑΕΠ, ο ιδρώτας του εργάτη, ο κόπος του αγρότη, τα δωδεκάωρα που «χτυπάει» ο αυτοαπασχολούμενος, ο μόχθος ενός ολόκληρου λαού δαπανήθηκε για να μεγαλώσουν τα καπιταλιστικά κέρδη. Μετά από μια τέτοια αφαίμαξη, λένε πως δεν υπάρχουν λεφτά για τους εργαζόμενους. Και μάλιστα τα κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, που είναι «δεμένες» με τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι μελλοντικά πρέπει να στερούνται ακόμα περισσότερα.