Η αντίφαση αυτή είναι ευκόλως εξηγήσιμη. Εχει τη βάση της στην αντίθεση που συνιστούν από τη μια τα αισθήματα απέχθειας προς το σιωνιστικό μόρφωμα, που τρέφει ο ελληνικός λαός, και από την άλλη η ειλημμένη απόφαση του πολιτικού συστήματος, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση Παπανδρέου, να προωθήσει τη στρατηγική συμμαχία με το σιωναζισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης διέκοψε τις διακοπές του για να συναντηθεί με τον Νετανιάχου, ενώ το ΛΑΟΣ, που έως τώρα ψάρευε στα θολά νερά του αντισημιστισμού, εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία στήριξε πλήρως τη συγκεκριμένη πτυχή της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης και στεάφηκε ενάντια στα «ακραία στοιχεία με στείρες αγκυλώσεις», αναφερόμενος σε όσους επιμένουν στις αρχές της αλληλεγγύης προς τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού.
Ο Παπανδρέου κουβάλησε στην καρδιά του δεκαπενταύγουστου τον Νετανιάχου, για να επισημοποιήσουν τη στρατηγική συμμαχία τους, κυριολεκτικά πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού, στον οποίο επιφυλάχθηκε ο ρόλος του καταναλωτή προπαγάνδα, σύμφωνα με τη μέθοδο του Γκέμπελς: «πες, πες, στο τέλος κάτι θα μείνει».
Ο ελληνικός λαός πρέπει να πειστεί ότι η συνεργασία με το Ισραήλ ανοίγει προοπτικές εξόδου από την κρίση, ενώ ταυτόχρονα συμβάλλει στην απομόνωση του «προαιώνιου εχθρού», της Τουρκίας. Σε ό,τι αφορά τις οικονομικές πτυχές αυτής της συνεργασίας είναι αστείο και να μιλάμε. Τι είναι από οικονομική άποψη το Ισραήλ; Ενα τίποτα. Ακόμη και οι τουρίστες που κουβαλούν τα κρουαζιερόπλοια (τα προηγούμενα χρόνια τους πήγαιναν στην Τουρκία) ελάχιστα χρήματα αφήνουν στις τουριστικές περιοχές, γιατί απλούστατα είναι τουρίστες χαμηλής εισοδηματικής τάξης. Και εν πάση περιπτώσει, δεν είναι δυνατόν -ακόμα και αν παραβλέπαμε τον κυνισμό που κρύβει αυτή η προσέγγιση- οι τουρίστες από το Ισραήλ να σώσουν τον χειμαζόμενο (εξ αιτίας της κρίσης που πλήττει την Ευρώπη) ελληνικό τουρισμό. Ούτε καν ανάσα να του προσφέρουν.
Πολιτικά, ο Παπανδρέου και οι σύμμαχοί του επέλεξαν να αναβαθμίσουν και να προσδώσουν στρατηγική σημασία στη συνεργασία με την πιο αντιδραστική, την πιο φασιστική κυβέρνηση που είχε ποτέ το Ισραήλ. Ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο αυτή η κυβέρνηση ματοκύλησε το Στολίσκο της Ελευθερίας υποδηλώνει το ποιόν της. Ο ακροδεξιός Νετανιάχου στην πρωθυπουργία, ο φασίστας Λίμπερμαν στο υπουργείο Εξωτερικών και ο σοσιαλδημοκράτης Μπάρακ στο υπουργείο Πολέμου αποτελούν ένα συνδυασμό που ουδέποτε ξαναείχε η σιωνιστική πολιτική. Επεκτείνουν συνεχώς τους εποικισμούς στη Δυτική Οχθη και διακηρύσσουν ευθέως ότι επιδιώκουν την εβραιοποίηση της Ιερουσαλήμ. Στραγγαλίζουν τη Λωρίδα της Γάζας με τον αποκλεισμό. Απειλούν με πόλεμο το Ιράν, το Λίβανο και τη Συρία. Οι σχέσεις τους ακόμη και με τα αμερικανόδουλα αραβικά καθεστώτα έχουν ψυχρανθεί. Ακόμη και ο πάντα πρόθυμος Μαχμούντ Αμπάς αρνείται να προσέλθει σε απευθείας συνομιλίες μ' αυτή την κυβέρνηση, φοβούμενος το ξέσπασμα της οργής του Παλαιστινιακού λαού.
Τι μπορεί να περιμένει η εξωτερική πολιτική της αστικής Ελλάδας από τη στρατηγική συμμαχία μ' αυτό το ναζιστικό σύμφυρμα; Μόνο την απομόνωσή της στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, εκεί που άλλοτε ο ελληνικός καπιταλισμός είχε ισχυρούς οικονομικούς εταίρους. Είναι φανερό πως αυτή η συμμαχία δεν έχει οικονομικό αντίκρισμα. Το μόνο αντίκρισμα που έχει είναι στην αμερικάνικη ιμπεριαλιστική πολιτική που επιχειρεί να τιθασεύσει την «απείθαρχη» Τουρκία. Για μια ακόμη φορά, η ελληνική κυβέρνηση χρησιμοποιείται ως αμερικάνικος πολιορκητικός κριός ενάντια στην Αγκυρα. Οταν η τουρκική πολιτική ηγεσία φτάσει σε συμβιβασμό με τους Αμερικάνους (γιατί θα φτάσει – δεν μπορεί η πολιτική κάστα της Τουρκίας να αρνηθεί τον εαυτό της), ο Παπανδρέου (ή όποιος θα κυβερνά τότε την Ελλάδα), θα μείνει πάντοτε μόνος και παραπονεμένος. Γιατί για τους Αμερικανούς η Ελλάδα είναι απλά ένα χρήσιμο εργαλείο, ενώ η Τουρκία είναι μια στρατηγικής σημασίας περιφερειακή δύναμη.
Τι μπορεί να περιμένει ο ελληνικός λαός απ' αυτή τη στρατηγική συμμαχία; Ακόμα και αν το ζήτημα τεθεί σ' αυτή την κυνική, ωφελιμιστική βάση, η απάντηση είναι τίποτα απολύτως. Μόνο δεινά. Η χώρα δένεται στο άρμα των επιθετικών, φιλοπόλεμων δυνάμεων της περιοχής, συμπληρώνοντας τη δεδομένη συμμετοχή της σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Ετσι, κινδυνεύει να βρεθεί στο στόχαστρο των ριζοσπαστικών ισλαμικών δυνάμεων, που έχουν επιλέξει να απαντούν (και) με χτυπήματα στο εξωτερικό. Η ασυλία που απολάμβανε ο ελληνικός λαός, εξαιτίας της παραδοσιακής του φιλίας με τον Παλαιστινιακό και τους άλλους αραβικούς λαούς, παίρνει τέλος, χάρη στην τυχοδιωκτική, φιλο-ιμπεριαλιστική, δωσιλογική πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου και της πλειοψηφίας του κοινοβουλευτικού φάσματος.
Ολοι αυτοί προσπαθούν να περάσουν τη δωσιλογική αντίληψη σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Να ξεχάσει τις αξίες της φιλίας, της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, έναντι του «πινακίου φακής» που θα φέρουν οι τουρίστες από το Ισραήλ. Είμαστε σίγουροι ότι δεν θα τα καταφέρουν, όσο κι αν η κρίση αδυνατίζει πολλές άμυνες, ιδιαίτερα στα μικροαστικά στρώματα. Αλλωστε, αν ήταν σίγουροι ότι μπορούν να περάσουν αυτή τη δωσιλογική αντίληψη, θα κουβαλούσαν τον Νετανιάχου μετά βαΐων και κλάδων μια καλοκαιρινή εποχή και όχι αυγουστιάτικα. Αλλωστε, ακόμα και υπ' αυτές τις συνθήκες, το κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό έκανε αισθητή την παρουσία του, και με την ακτιβιστική ενέργεια στην Ακρόπολη (ανάρτηση μιας μεγάλης παλαιστινιακής σημαίας) και με τη διαδήλωση της Δευτέρας.
Αυτές οι ενέργειες ας αποτελέσουν υποθήκες για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου και συνεχούς κινήματος αλληλεγγύης, που θα στείλει σε όλο τον κόσμο το μήνυμα ότι υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα, η Ελλάδα της φιλίας και της αντιιμπεριαλιστικής αλληλεγγύης, που στέκεται απέναντι στην Ελλάδα του δωσιλογισμού.
ΚΟΝΤΡΑ
+ σχόλια + 7 σχόλια
υπαρχουν και σωστα σημεια στο κειμενο με τα οποια συμφωνω,αλλα οχι με ολα
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
«Οπως πολλές φορές έχουμε πει, εμείς κρίνουμε τις διμερείς ή πολυμερείς σχέσεις της χώρας με ένα και μοναδικό κριτήριο: Κατά πόσο αυτές συμβάλλουν στην απόκρουση κάθε μορφής επίθεσης του ιμπεριαλισμού, στην προκειμένη περίπτωση της πολιτικής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
Σας θυμίζω ότι είχαμε τοποθετηθεί και με ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου για τα αποτελέσματα της επίσκεψης και της συμφωνίας που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία. Τότε είχαμε αναδείξει το εξής ζήτημα: Πέρα από τις μπίζνες των επιχειρηματιών, αυτό που έχει πολύ μεγάλη και αρνητική σημασία είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκχωρήσει αρμοδιότητες άμυνας και ασφάλειας στην Τουρκία.
Ακόμα πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τώρα με τη συμφωνία που υπέγραψε στρατηγικής σημασίας με το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συμφωνία που στηρίζει χωρίς επιφυλάξεις την πολεμική μηχανή του Ισραήλ και το βρώμικο σχέδιο του ΝΑΤΟ για μια "Νέα Μέση Ανατολή".
Πιο συγκεκριμένα: Η ελληνική κυβέρνηση στην ουσία αθωώνει την πολιτική της ηγεσίας του Ισραήλ απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, τις δολοφονικές πολεμικές επιθέσεις, το χτίσιμο του τείχους του αίσχους και τον εποικισμό που συνεχίζεται. Κάνει πως δεν βλέπει ότι η ηγεσία του Ισραήλ προσπαθεί να ασκήσει πολύ μεγαλύτερη πίεση στην ηγεσία των Παλαιστινίων για να ενταχθούν σε συνομιλίες που είναι κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα και στις στρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ.
Αθωώνει επίσης την εκφρασμένη απόφαση του Ισραήλ να δημιουργήσει νέα προβλήματα στο Λίβανο και να εξαπολύσει νέα επίθεση με στόχο τα τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στα όρια της υφαλοκρηπίδας του Λιβάνου. Επίσης, κάνει ότι δεν βλέπει και αθωώνει τη διάθεση του Ισραήλ να επιτεθεί ακόμα και πολεμικά κατά του Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Οπως καταλαβαίνετε η επιλογή αυτή της κυβέρνησης είναι μια επιλογή που επιθυμεί να αναδείξει τη διάθεσή της να υπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μια τριβή με την Τουρκία, προσωρινή ή πιο μακροπρόθεσμη δεν ξέρουμε.
Εμείς θέλουμε και επιδιώκουμε η Ελλάδα να είναι ένας ενεργητικός παράγοντας και στην περιφέρεια και στην Ευρώπη και παγκόσμια, χωρίς βεβαίως να υπερβάλλουμε το μέγεθός της. Αλλά η ενεργητικότητα της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις συμφωνίες με το Ισραήλ, ούτε με την Τουρκία, ούτε με τις διάφορες στρατηγικές συμμαχίες που έχει, γιατί η χώρα περιπλέκεται μέσα σε μεγάλες αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς.
Πρόκειται για έναν ενεργητικό ρόλο που στρέφεται εναντίον των λαών της περιοχής και ευρύτερα και στρέφεται επίσης και εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού λαού ο οποίος δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τους γειτονικούς λαούς, και με το λαό του Ισραήλ. Αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι να αντιπαλέψει κανείς τις εμφανείς ή υποβόσκουσες μελλοντικές στρατιωτικές αναμετρήσεις».
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι μπίζνες
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
«Οπως πολλές φορές έχουμε πει, εμείς κρίνουμε τις διμερείς ή πολυμερείς σχέσεις της χώρας με ένα και μοναδικό κριτήριο: Κατά πόσο αυτές συμβάλλουν στην απόκρουση κάθε μορφής επίθεσης του ιμπεριαλισμού, στην προκειμένη περίπτωση της πολιτικής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ.
Σας θυμίζω ότι είχαμε τοποθετηθεί και με ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου για τα αποτελέσματα της επίσκεψης και της συμφωνίας που υπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση με την Τουρκία. Τότε είχαμε αναδείξει το εξής ζήτημα: Πέρα από τις μπίζνες των επιχειρηματιών, αυτό που έχει πολύ μεγάλη και αρνητική σημασία είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκχωρήσει αρμοδιότητες άμυνας και ασφάλειας στην Τουρκία.
Ακόμα πιο σοβαρά είναι τα πράγματα τώρα με τη συμφωνία που υπέγραψε στρατηγικής σημασίας με το Ισραήλ. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια συμφωνία που στηρίζει χωρίς επιφυλάξεις την πολεμική μηχανή του Ισραήλ και το βρώμικο σχέδιο του ΝΑΤΟ για μια "Νέα Μέση Ανατολή".
Πιο συγκεκριμένα: Η ελληνική κυβέρνηση στην ουσία αθωώνει την πολιτική της ηγεσίας του Ισραήλ απέναντι στον παλαιστινιακό λαό, τις δολοφονικές πολεμικές επιθέσεις, το χτίσιμο του τείχους του αίσχους και τον εποικισμό που συνεχίζεται. Κάνει πως δεν βλέπει ότι η ηγεσία του Ισραήλ προσπαθεί να ασκήσει πολύ μεγαλύτερη πίεση στην ηγεσία των Παλαιστινίων για να ενταχθούν σε συνομιλίες που είναι κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα και στις στρατηγικές επιδιώξεις του Ισραήλ.
Αθωώνει επίσης την εκφρασμένη απόφαση του Ισραήλ να δημιουργήσει νέα προβλήματα στο Λίβανο και να εξαπολύσει νέα επίθεση με στόχο τα τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου που βρίσκονται στα όρια της υφαλοκρηπίδας του Λιβάνου. Επίσης, κάνει ότι δεν βλέπει και αθωώνει τη διάθεση του Ισραήλ να επιτεθεί ακόμα και πολεμικά κατά του Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Οπως καταλαβαίνετε η επιλογή αυτή της κυβέρνησης είναι μια επιλογή που επιθυμεί να αναδείξει τη διάθεσή της να υπηρετήσει τα σχέδια των ΗΠΑ που αυτή την περίοδο βρίσκονται σε μια τριβή με την Τουρκία, προσωρινή ή πιο μακροπρόθεσμη δεν ξέρουμε.
Εμείς θέλουμε και επιδιώκουμε η Ελλάδα να είναι ένας ενεργητικός παράγοντας και στην περιφέρεια και στην Ευρώπη και παγκόσμια, χωρίς βεβαίως να υπερβάλλουμε το μέγεθός της. Αλλά η ενεργητικότητα της Ελλάδας δεν έχει καμία σχέση ούτε με τις συμφωνίες με το Ισραήλ, ούτε με την Τουρκία, ούτε με τις διάφορες στρατηγικές συμμαχίες που έχει, γιατί η χώρα περιπλέκεται μέσα σε μεγάλες αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς.
Πρόκειται για έναν ενεργητικό ρόλο που στρέφεται εναντίον των λαών της περιοχής και ευρύτερα και στρέφεται επίσης και εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού λαού ο οποίος δεν έχει να χωρίσει τίποτα με τους γειτονικούς λαούς, και με το λαό του Ισραήλ. Αυτό που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι να αντιπαλέψει κανείς τις εμφανείς ή υποβόσκουσες μελλοντικές στρατιωτικές αναμετρήσεις».
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι μπίζνες
Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι οι μπίζνες
Αμέσως μετά τις δηλώσεις, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος με τους δημοσιογράφους:
-- Θετικά από την επίσκεψη μπορούμε να βρούμε; Διάβασα ότι έρχονται χιλιάδες τουρίστες από το Ισραήλ. Πέρα από τις αμυντικές συμφωνίες που θα γίνουν με το Ισραήλ, σε ό,τι αφορά τις εμπορικές σχέσεις και τις τουριστικές συμφωνίες δεν είναι θετικό να γίνουν;
-- Εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς. Αν κανείς συμφωνεί με τα 30 αργύρια του Ιούδα... Και εν πάση περιπτώσει ξαναλέμε: Εκεί που υπάρχει οικονομική συνεργασία ή συνεργασία πάνω σε θέματα τεχνολογίας, πρόκειται για μπίζνες. Να μιλάμε τώρα για ωφέλεια και τουρισμό σε μια περίοδο που ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού δεν έζησε αυτό που λέμε διακοπές, ανάπαυση και κοντεύει να ξεχάσει τι σημαίνει τουρισμός.
-- Πώς σχολιάζετε το ότι η συνεργασία αυτή Ελλάδας - Ισραήλ εμφανίζεται ως διπλωματική επιτυχία στα πλαίσια της κάλυψης του κενού από την διατάραξη των σχέσεων Τουρκίας - Ισραήλ;
-- Αν ο κ. Παπανδρέου, η ελληνική κυβέρνηση, ενδιαφέρεται να αποδείξει ότι είναι μια χώρα που συμβάλλει, που συνεχίζει να συμβάλλει, όπως έκανε από την προηγούμενη δεκαετία, στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, τότε βεβαίως έχει ένα μερίδιο επιτυχίας. Αλλά για μας πρόκειται για μια εξέλιξη εξαιρετικά επικίνδυνη για την περιοχή και για τον ελληνικό λαό. Και ας μην υπερβάλλουμε. Δευτεροκλασάτο στέλεχος είναι η ελληνική κυβέρνηση στα συμφέροντα της περιοχής. Αλλά και πρωτοκλασάτο να ήταν πάλι αντίθετοι θα ήμασταν.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ Α.ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Η ΠΑΠΑΡΗΓΑ δεν δικαιούται για να μιλάει!
Μιλώντας στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής (9/11/09)
η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ, είπε:
«Το τείχος το επέβαλε ο Ιμπεριαλισμός να υψωθεί,
και έγινε ακριβώς παραμονές που τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα
απειλούσαν να εισβάλουν στο Βερολίνο,
ιδιαίτερα βεβαίως στο ανατολικό Βερολίνο,
στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας..."
Εκτός της δραματικής ουσίας αυτού καθαυτού του Τείχους του Αίσχούς,
υποτιμά και τη νοημοσύνη μας η κυρία Αλέκα.
Η μάντρα του Βερολίνου θα σταματούσε και καλά μου τους Αμερικάνους.
Για όνομα του Θεού!
Τα ανθρωπάκια μαντρώσανε κυρία μου.
Ελεύθερες ψυχές που τις κάνανε πρόβατα οι σοβιετικοί...
Για το καλό τους!
Για να μη μιλήσουμε για δεκάδες εθνοκαθάρσεις
που πραγματοποίησε το καθεστώς της ΕΣΣΔ...
και για τη στήριξη των κομμουνιστών - διεθνιστών
σε θηριώδη καθεστώτα στην κεντρική και δυτική Αφρική;
Έχει να μας πει γι' αυτά τίποτα το ΚΚΕ
πριν αυτό ανακηρυχτεί σε υπέρτατο Κριτή;
Πασόκοι δεν σας περιμένουμε σας Ψάχνουμε
ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ Η ΜΑΙΜΟΥ,ΓΑΜΟΥΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ.
Ιορδανης Κ.
Δημοσίευση σχολίου