Ένα μικρό ρεπορτάζ
Του Ν.Σ.
Τα περισσότερα μέλη της ελληνικής αποστολής, που αριθμούσε γύρω στα 85 άτομα, αναχωρήσαμε απ' τον Πειραιά στις 2 Αυγούστου το βράδυ. Την επόμενη μέρα φτάσαμε στη Σάμο και από εκεί περάσαμε με ένα πλοιάριο απέναντι στο Κουσάντασι. Εκεί μας περίμεναν κάποιοι Τούρκοι σύντροφοι και συνεργείο της τηλεόρασης του ΕΜΕΡ (Κόμμα Εργασίας). Μετά το άνοιγμα του πανό της αποστολής και κάποιες φωτογραφίες επιβιβαστήκαμε στα πούλμαν. Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο Σελτσούκ, μια εξοχική περιοχή περίπου 90 χιλιόμετρα απ' τη Σμύρνη, στο χώρο του camping. Εκεί οι σύντροφοι μας υποδέχτηκαν με συνθήματα και χειροκροτήματα. Αφού στήσαμε τις σκηνές μας έγινε ένα πρώτο μάζεμα της ελληνικής αποστολής.
Οι κανόνες του camping με μια πρώτη ματιά φαίνονταν αρκετά αυστηροί. Συγκεκριμένα απαγορευόταν η χρήση αλκοόλ, το άναμμα φωτιάς, το νυχτερινό μπάνιο στη θάλασσα και η έξοδος απ' το χώρο του camping χωρίς να έχει ενημερωθεί κάποιος υπεύθυνος. Αυτοί οι κανόνες όμως ήταν απαραίτητοι για την ομαλή διεξαγωγή του προγράμματος και την ασφάλειά μας. Το να διοργανώνει ένα επαναστατικό κόμμα διεθνές camping σε μια χώρα με ένα αυταρχικό καθεστώς, παρά τις δημοκρατικές αλλαγές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, και σε μια περιοχή που είναι έντονη η παρουσία παραστρατιωτικών, ακροδεξιών στοιχείων, δεν είναι και ότι πιο εύκολο. Συν τοις άλλοις ένα μεγάλο μέρος των συμμετεχόντων απ' την Τουρκία ήταν μαθητές και μαθήτριες. Γενικά οι σύντροφοι της οργανωτικής επιτροπής ήταν υπεύθυνοι για τη ζωή και την ασφάλεια 3.500 ανθρώπων, κάτι που απαιτεί πολύ μεγάλη προσοχή.
Μετά το πρώτο μπάνιο και κάποιες ώρες ξεκούρασης κατεβήκαμε στο χώρο των συναυλιών για την τελετή έναρξης. Μέσα σε ένα συναισθηματικά φορτισμένο κλίμα πορευτήκαμε τραγουδώντας το “Πότε θα κάνει ξαστεριά” και φωνάζοντας συνθήματα, απολαμβάνοντας τα χειροκροτήματα χιλιάδων συντρόφων. Ακολούθησαν συνθήματα σε πολλές γλώσσες και η τελετή έναρξης με χαιρετισμούς απ' τις διάφορες αποστολές και συναυλία.
Την επόμενη μέρα ξεκίνησε επίσημα το πρόγραμμα. Υπήρχαν ομάδες εργασίας για διάφορα θέματα (πολιτική οικονομία, επιστήμη, παραδοσιακοί χοροί, θέατρο, γλυπτική, γυναικείο ζήτημα, λογοτεχνία, τέχνη, κουρδική γλώσσα κ.α.). Καθημερινά γίνονταν διάφορες εκδηλώσεις. Κάποιες απ' αυτές ήταν για τον ιμπεριαλισμό, το κουρδικό ζήτημα, τις αριστερές κυβερνήσεις στη Λατινική Αμερική. Η ελληνική αποστολή πραγματοποίησε δυο εκδηλώσεις, μια για την οικονομική κρίση και μια για την εκπαίδευση. Τα βράδια γίνονταν συναυλίες και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Στο τέλος ακολουθούσαν προβολές, κυρίως ρεπορτάζ για τα δρώμενα του camping.
Οι Τούρκοι σύντροφοι δούλευαν όλη μέρα φροντίζοντας για την καθαριότητα του χώρου και τον επισιτισμό των παρευρισκομένων. Επειδή όμως ήταν δύσκολο να τα καταφέρουν μόνοι τους, βοηθούσαμε όλοι. Το φαγητό ήταν λιτό, αλλά πολύ νόστιμο. Επίσης όλη μέρα, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες λειτουργούσαν πωλητήρια που διέθεταν τσάι, νερό, γλυκά, πίτες, ντονέρ κ.α. σε πολύ χαμηλές τιμές.
Διάσπαρτα στο χώρο των εκδηλώσεων βρίσκονταν τα τραπεζάκια των ξένων αποστολών και τουρκικών συνδικάτων. Επίσης υπήρχε ένας πάγκος με πολιτικά βιβλία. Οι ξένες αποστολές ήταν απ' τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βραζιλία, το Εκουαδόρ, τη Βενεζουέλα, το Μεξικό, την Αλβανία και άλλες χώρες.
Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονταν δυο εκδρομές, στη Σμύρνη και την Έφεσο. Είναι δύσκολο σε μια μέρα να δεις όλη τη Σμύρνη καθώς πρόκειται για μια πολύ μεγάλη σε έκταση πόλη με πληθυσμό περίπου 4.000.000 κατοίκους. Περιηγηθήκαμε στην αγορά, σε μια γραφική γειτονιά στους πρόποδες ενός λόφου που ζουν ακόμη Έλληνες, στην προκυμαία και καταλήξαμε σε μια πολυσύχναστη, εμπορική περιοχή κοντά στην προκυμαία για φαγητό.
Στην Έφεσο υπήρχε και ξεναγός που μας προσέφερε μια πλήρη ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο. Δεδομένου ότι ήταν μια πολύ ζεστή μέρα, ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά, όμως άξιζε τον κόπο.
Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η επίσκεψη στο χωριό Σιρίντσε (Κιρκιτζές), απ' το οποίο καταγόταν η Διδώ Σωτηρίου. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο, ημιορεινό, παραδοσιακό χωριό, γνωστό για τα κρασιά του.
Οι Τούρκοι σύντροφοι είναι καταπληκτικοί άνθρωποι. Αγνοί, τίμιοι, ευγενικοί, γενναιόδωροι, με πάθος για τη ζωή. Όλη μέρα, ακόμη και την ώρα που περιμέναμε στην ουρά για το φαγητό, φώναζαν συνθήματα, τραγουδούσαν και χόρευαν. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι παρόλο που κάποια μέλη της ελληνικής αποστολής φύγαμε στις 13, μια μέρα δηλαδή μετά τη λήξη του camping, όχι μόνο δεν πληρώσαμε παραπάνω, αλλά είχαν μαγειρέψει για να φάμε πριν φύγουμε. Αφού χαιρετηθήκαμε και επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν μας έδωσαν νερό και μπισκότα ένα ακόμα δείγμα της γενναιοδωρίας και της φιλοξενίας τους. Κάποια στιγμή σίγουρα θα ξαναβρεθούμε.
+ σχόλια + 5 σχόλια
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Οι εργάτες,οι εργαζόμενοι του κόσμου όλου έναν έχουν εχθρό το κεφάλαιο που τους καταδυναστεύει σε όποια χώρα και αν ζουν.Δεν υπάρχουν σύνορα για την επιβολή των μέσων που θα διαιωνίσουν την κυριαρχία του κεφαλαίου, που αυτήν την ιστορική στιγμή του περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις του ίσως και την μεγαλύτερη.Η σύσφιξη των σχέσεων των εργαζομένων όλου του κόσμου η ανταλλαγή εμπειριών είναι αναγκαία αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε την επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου.
Καλή δύναμη και καλό κουράγιο.
τις εντυπώσεις του από το κάμπινγκ μοιράζεται μαζί μας σε τέσσερις πλούσιες αναρτήσεις και το Σφυροδρέπανο.
Ας δημιουργήσουμε το Κίνημα των Πολιτών που είναι Ενάντια στα Μέτρα του ΔΝΤ-ΠΑΣΟΚ που πλήττουν στους εργαζόμενους και στους συνταξιούχους και ας στείλουμε ηχηρό μήνυμα στις Εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Όλα τα δημοκρατικά μπλογκς πρέπει να στηρίξουν αυτό το σύνθημα.
Τον κ Καμίνη στην Αθήνα προτείνει δήθεν η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΑ) και έτσι θα τον στηρίξει και το ΠΑΣΟΚ. Προσοχή είναι κόλπο!
Εμείς δεν ξεχνάμε ΜΑΥΡΟ στους υποψήφιους που στηρίζουν κόμματα που είναι υπέρ του ΔΝΤ και του Μνημονίου. Μαύρο στους υποψήφιους που στηρίζει η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΛΑΟΣ και η ΔΑ. Αν δεν εκφράσουμε τώρα στις εκλογές την αντίθεσή μας θα πάρουν και άλλα χειρότερα μέτρα και άλλα και άλλα έως να μας εξοντώσουν εντελώς. Μην ξεχνάτε!!! Μην αμελείτε!! Είναι κρίσιμες μέρες!!
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΤΗΦΟΡΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΤΟΣ
του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Ήταν τότε – στις 27 Ιουνίου του 2010...
Ήταν τότε που ο Κουβέλης έκανε την (μια ακόμα) γιαλατζή επανάστασή του....
Ήταν τότε που εμείς γράφαμε: «Κανείς προφανώς δεν τους είπε (ή κανέναν δεν άκουγαν όταν τους φώναζε) πως το πρόβλημα αυτής της κοινωνίας, δεν είναι η ποσότητα των παραμάγαζων της «Αριστεράς», αλλά η ουσιαστική εναλλακτική πολιτική πρόταση ανατροπής και δράσης, που θα αλλάξει τη ροή των πραγμάτων, και τη ζωή μας συνολικότερα.»
Και τότε κάποιοι έσπευσαν να μας κακίσουν…
Έσπευσαν να μας χρεώσουν εμπάθεια απέναντι στο «συμπαθή» πολιτικό άνδρα, λες και είχαμε να μοιραστούμε μαζί του τα ίδια συμφέροντα και τις ίδιες θλιβερές επιλογές.
Όμως… Πριν αλέκτωρ κακαρίσει – όχι τρις αλλά ούτε καν άπαξ – ο «συμπαθέστατος" ήρθε να μας δικαιώσει με τις πολιτικές του επιλογές.
Τώρα ζητάει απομνημονιοποίηση των δημοτικών εκλογών.
Δηλαδή προωθεί την αποενοχοποίηση της κυβέρνησης των Τσολάκογλου.
Μέσα από την επιθυμία της προσωπικής του πολιτικής επιβίωσης, προωθεί «αριστερόστροφο» συγχωροχάρτι στην πολιτική του δοσιλογισμού.
Ο θλιβερός επαναστάτης της γιαλατζή αριστεράς, αναζήτησε το πολιτικό αποκούμπι στους θιασώτες του μνημονίου (ΠΑΣΟΚ… ΛΑΟΣ… και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) και επιχειρεί να τους απομνημονιοποιήσει.
Γι αυτόν τον αριστερόστροφο αβανταδόρο του σοσιαλίζοντα φασισμού, ένα δεξιόστροφο φάσκελο θα είναι η καλύτερη ανταμοιβή του.
Δοξάστε τον ! ! !
Το σχόλιο του Σφυροδρέπανου για το διεθνές κάμπινγκ της Σμύρνης φαίνεται πως έχει γραφτεί από κάποιον που έχει χτυπήσει άσχημα το κεφάλι του ή στο σφυρί ή στο δρεπάνι.
Καταρχήν, η κατασκήνωση ήταν μια μεγάλη οργάνωση, μέσα σε δύσκολες συνθήκες, που κατάφερε να μαζέψει 3.500 νέους για να κάνουν εναλλακτικές διακοπές. Ενα 10ήμερο με συλλογικότητα, με ανταλλαγή εμπειριών, πλούσιες ζητήσεις, προβλήματα της νεολαίας, γνωριμίες και πολλά άλλα. Πιστεύω πως με αυτή την έννοια ήταν μία πολύ πετυχημένη συνάντηση και έδωσε πολλά πράγματα στους νέους συμμετέχοντες.
Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες για να απαντήσω σε ανοησίες του τύπου "σχόλιο Σφυροδρέπανο". Μάλλον ο ίδιος θα ήταν πολύ πιο πετυχημένο να έψαχνε κάποια δουλειά σε κίτρινες φυλλάδες, αφού κάνει κριτική πώς χορεύουν οι τούρκοι και κούρδοι, πως κουνάν τα δάχτυλά τους, ή πώς του τι σπάει όταν τραγουρδούν περιμένοντας στη σειρά για το φαγητό κ.λπ., ο σχολιασμός των ατόμων, η οργάνωση της κατασκήνωσης, απαγορεύσεις στο χώρο της κατασκήνωσης και πολλά άλλα. Κρίμα που δεν έχει δει τόσα άλλα πράγματα αλλά μόνο πως κάναν κύκλο τα δάχτυλα των χεριών.
Πού να ξέρουν οι καημένοι σύντροφοι του ΕΜΕΠ πως υπήρχε κάποιος ειδικός ώστε να τον συμβουλευτούν για να πάνε όλα καλά!!!
Το μόνο που δεν έχει σχολιάσει ήταν ο στόχος και η σημασία της κατασκήνωσης που ήταν πετυχημένη όπως έπρεπε να περιμένει κανείς.
Και τι δεν έχει σχολιάσει. Αυτό δεν είναι ημερολόγιο μιας κατασκήνωσης που έχει ένα συγκεκριμένο στόχο και έχει οργανωθεί με πολύ προσπάθεια. Αλλά είναι μία βαθιά ικανοποίηση γύρω απ΄ τον εαυτούλη του σχολιαστή. Πω πω πω, τι βαθιά νοήματα, τι σχόλια, τι παρατηρητικότητα έχει αυτός ο άνθρωπος!!!
Δεν χρειάζεται κανένα παραπάνω σχόλιο. Το κάμπινγκ παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν καθημερινά οι διοργανωτές του ήταν όπως έπρεπε.
Τελειώνοντας θέλω να υπενθυμίσω ότι ο βάτραχος που είναι μέσα στο πηγάδι πάντοτε νομίζει ότι η γη είναι όσο το στόμιο του πηγαδιού.
Δημοσίευση σχολίου