Νεότερα απ' το νομισματικό μέτωπο: Γιατί οι ΗΠΑ (και άλλοι) θα τυπώσουν τρισεκατομμύρια επί τρισεκατομμυρίων;

Άλλη μια μέρα, άλλο ένα ρεκόρ: Εννοείται βέβαια πως θα υπάρξουν και πτώσεις, ωστόσο η γενική τάση είναι ξεκάθαρα "ανοδική" για το χρυσό (δηλαδή, στην πραγματικότητα, είναι καθοδική για τα νομίσματα).

Την ίδια ώρα ο Στρος Καν του ΔΝΤ ζητά «Να μην χρησιμοποιηθούν τα νομίσματα ως πολιτικό όπλο, λες και δε ξέρει ότι το νόμισμα πάντα χρησιμοποιείται ως πολιτικό όπλο (πχ η Κίνα εδώ και χρόνια έχει "δέσει" το γουάν στο δολάριο ώστε να είναι ισότιμα, η Αμερική εδώ και χρόνια τυπώνει δολάρια επί δολαρίων, κτλ, κτλ, κτλ).

Τέλος πάντων, η κίνηση της Ιαπωνίας για μια εκ νέου "ποσοτική χαλάρωση" (όπως ονομάζουν στα "οργουελιανά" την εκτύπωση χρήματος από το πουθενά) ναι μεν έδωσε (αναμενόμενα) "ώθηση" στο
 χρυσό, ωστόσο το "κλου" της υπόθεσης ήταν πως το γιεν, το ιαπωνικό νόμισμα δηλαδή, δεν υποτιμήθηκε ιδιαίτερα έναντι του δολαρίου:

Γελοιογραφία για τις συνεχείς κινήσεις της Ιαπωνίας να υποτιμήσει το γιαν


Γιατί όμως συνέβη αυτό; Πώς γίνεται η ιαπωνική κυβέρνηση να τυπώνει τόσα νέα γιεν, πληθωρίζοντας το νόμισμα, και αυτό να μην πέφτει έναντι του δολαρίου (που εν των μεταξύ κάθε μέρα πέφτει ολοένα και πιο πολύ);

Την απάντηση μας τη δίνει πχ αυτό το άρθρο της Wall Street Journal, το οποίο εν ολίγοις μας λέει ότι οι επενδυτές αναμένουν ότι, αργά ή γρήγορα, η FED θα τυπώσει δολάρια, και μάλιστα πολλά. Οι επενδύσεις άλλωστε γίνονται βάση των "προσδοκιών", του "speculation" (εξ ου και ο όρος "σπέκουλα"): Δε χρειάζεται δηλαδή καν η Αμερική να τυπώσει δολάρια - αρκεί που έτσι νομίζουν οι επενδυτές για να πέσει το δολάριο, καθώς κανένας δεν επενδύει σε κάτι που θεωρεί ότι θα πέσει.

Με αυτή τη λογική βέβαια, η FED πράγματι θα μπορούσε να "κάνει την έκπληξη", και να μην ανακοινώσει στην επόμενη συνάντηση της κάποιο νέο πρόγραμμα εκτύπωσης χρήματος. Και τότε όντως το δολάριο θα ανέβαινε, και σίγουρα ο χρυσός θα είχε και κάποια "πτώση". Ομοίως και για την Αγγλία, που επίσης θα έχει συνεδρίαση η εκεί Κεντρική Τράπεζα για το αν θα ξανατυπώσει χρήμα, κτλ.

Όμως, ακόμα και αν τώρα δεν τυπωθεί χρήμα άμεσα (κάτι ψιλοαπίθανο, αλλά τέλος πάντων), χρήμα θα τυπωθεί. Όπως είπαμε και στην αρχή, σίγουρα θα υπάρξουν "άνοιδοι και πτώσεις", ωστόσο η πιο "μακροπρόθεσμη" τάση είναι για εκτύπωση χρήματος και άρα για "άνοδο του χρυσού" - υποτίμηση των νομισμάτων.

Δεν είναι τυχαίο που πλέον σε έρευνα της Morgan Stanley ανάμεσα σε επενδυτές, το 53% (πάνω από τους μισούς δηλαδή) θεωρεί ότι οι ΗΠΑ θα έχουν μέσα στα επόμενα δύο χρόνια μια "κρίση χρέους", όπως η Ελλάδα πχ τώρα. Η διαφορά βέβαια, πέρα από τα μεγέθη, είναι πως οι ΗΠΑ απλά μπορούν να τυπώνουν δολάρια, και αυτό ακριβώς είναι που έχουν πάρει την πολιτική απόφαση να κάνουν (η άλλη επιλογή, αυτή που θα συνέφερε το λαό, θα ήταν η στάση πληρωμών), όπως δείχνουν τα τρις $ που έχουν ήδη τυπώσει.

Θα μου πείτε, και γιατί να τυπώσουν τόσα πολλά δολάρια, ώστε ο κόσμος να φύγει μακρυά από αυτά, υπερπληθωρίζοντας έτσι το νόμισμα *καθώς κανείς δε θα το θέλει);

Μα γιατί απλούστατα τα χρέη είναι τεράστια, οι τράπεζες είναι χρεωκοπημένες. Πάρτε πχ τη φούσκα του στεγαστικού (η οποία παρεμπιπτόντως δεν τελείωσε - δείτε και αυτό το παλιότερο άρθρο μας).

Το ΔΝΤ πάλι έβγαλε μια νέα ανακοίνωση ζητώντας να δωθούν λεφτά στις τράπεζες (δεν έχουν ρουφήξει αρκετά για να καλύψουν τις ζημιές τους). Για χρόνια, το τραπεζικό σύστημα εξαρτιόταν ουσιαστικά στην ικανότητα του δυτικού εργάτη/μικροαστού να αποπληρώσει το στεγαστικό του. Αφού όμως τον έχουν ρημάξει, με τους κεφαλαιοκράτες να πηγάινουν Ασία την παραγωγή, πώς να πληρώσει; Ούτε καν με δανεικά "δεν κινείται -πλέον- η αγορά".

Και οι τράπεζες έχουν ακόμα άπειρα "τοξικά" χρηματοπιστωτικά προιόντα - η JP Morgan ας πούμε, που έχει τα περισσότερα "παράγωγα" (derivatives) στην κατοχή της, έχει συνολικά "παράγωγα" ύψους που υπερβαίνει το ΑΕΠ ολόκληρου του κόσμου!

Ναι, μόνο μία τράπεζα έχει παράγωγα μεγαλύτερα από όλο το ΑΕΠ του κόσμου:

Εσείς τι λέτε, θα τυπώσει άραγε η Αμερική περισσότερα λεφτά από το πουθενά ή όχι;


Αν δε σταματηθεί, εγώ λέω ναι. Και μάλιστα πολλά. Το τι θα κάνει στο Χ ή το Ψ χρονικό σημείο δε μπορώ να το γνωρίζω βέβαια με ακρίβεια - δεν είμαι μέντιουμ. Αλλά αυτό που φαίνεται είναι πως, αργά ή γρήγορα, και με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα τυπώσουν χρήμα.

Και γι' αυτό όλοι οι επενδυτές το έχουν ρίξει στο χρυσό, αγοράζοντας τον "με τον τόνο", όπως λέει το reuters:

Super-rich investors buy gold by ton

The world's wealthiest people have responded to economic worries by buying gold by the bar -- and sometimes by the ton -- and by moving assets out of the financial system, bankers catering to the very rich said on Monday.

http://www.reuters.com/article/idUSTRE6932NR20101004

Την ίδια ώρα, η μόνη Κεντρική Τράπεζα που δε φαίνεται να τυπώσει άμεσα χρήμα είναι η ΕΚΤ (αν και τελικά θα το κάνει, διότι και χρεωκοπημένες τράπεζες "πρέπει" να διασώσει, και οι χώρες της ευρωζώνης δε θα αντέξουν για πολύ αυτή την υψηλή ισοτιμία, δε θα μπορούν να εξάγουν τίποτα αν είναι τόσο ακριβά τα προιόντα τους σε σχέση με τους άλλους, που διαρκώβς κάνουν υποτιμήσεις. Όταν λοιπόν και η Γερμανία δεν αντέχει, και ανάλογα και με την πίεση που υπάρχει, θα τυπώσει και αυτή. Έτσι μόνο ο χρυσός (και το ασήμι βέβαια) θα συνεχίσουν να μένουν σταθερά).


Το ευρώ "ανεβαίνει" λοιπόν και αυτό (δηλαδή μένει και αυτό σταθερό σε σχέση με τα υπόλοιπα νομίσματα που πέφτουν) για τώρα - και ήδη όμως η "γκρίνια" έχει αρχίσει από τα κράτη της ευρωζώνης:

Το ισχυρό ευρώ προβληματίζει την Ενωση


Νευρικότητα αρχίζει να καταλαμβάνει τους διαμορφωτές πολιτικής στην Ευρωζώνη από τη στιγμή που η άνοδος του ευρώ απειλεί την ικανότητα των οικονομιών στην περιφέρεια της Ευρωζώνης να κερδίσουν κάποιο στήριγμα από τις εξαγωγές.

Με δεδομένο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν χώρες της Ευρωζώνης, όπως Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία, φαίνεται αδιανόητο να μπορεί να διατηρηθεί οιαδήποτε ουσιαστική ανάκαμψη χωρίς ένα εξασθενημένο ενιαίο νόμισμα, το οποίο θα μπορούσε να καταστήσει πιο ανταγωνιστικές τις εξαγωγές της περιοχής.

Επίσης, τωρα και η ευρωζώνη φωνάζει εναντίον της Κίνας, προκειμένου αυτή να ανατιμήσει το γουάν.

Η Κίνα βέβαια αρνείται, και όσο κυλά ο χρόνος θα έχουμε τις διαφωνίες αυτές να φουντώνουν, διότι απλούστατα τα "κράτη-έθνη" αυτό κάνουν εκ φύσεως, πολεμούν το ένα το άλλο, και "ανμ όλα τα άλλα αποτύχουν, υπάρχει πάντα και ο πόλεμος".

Όπως λοιπόν διαβάζουμε στο "Βήμα" για τη διένεξη ευρωζώνης-Κίνας:

Η ΕΕ και οι ΗΠΑ κατηγορούν την Κίνα ότι διατηρώντας ένα τεχνητά υποτιμημένο νόμισμα, προκειμένου να στηρίξει τις εξαγωγές της, έχει υποσκάψει την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών τους και έχει οδηγήσει στο χάσιμο εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Ωστόσο λέγεται ότι στο ανακοινωθέν που θα εκδοθεί σήμερα με τη λήξη των εργασιών της συνόδου θα καταδικάζονται όλα τα είδη του προστατευτισμού, χωρίς να γίνεται ειδική αναφορά στη συναλλαγματική πολιτική του Πεκίνου.

Το γουάν - η "πέτρα του σκανδάλου"


Την ίδια ώρα, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο δημοσίευσε το Spiegel, γνωστό όργανο του γερμανικού ιμπεριαλισμού, και εκεί διαβάζουμε καταρχήν την παραδοχή για "νομισματικό πόλεμο" όπως τον λένε, και για την επιστροφή του προστετευτισμού, με το κάθε κράτος να πριμοδοτεί την εγχώρια παραγωγή του έναντι των αντιπάλων του (και όχι των "εταίρων" του).

Το άρθρο του Spiegel ξεκινά με την εντυπωσιακή παραδοχή-διαπίστωση ότι "Ένα αμερικανικό νομοσχέδιο για την επιβολή κυρώσεων στις χώρες που υποτιμούν τα νομίσματά τους πρόκειται να φέρει ένα νέο εμπορικό πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας. Αλλά στην πραγματικότητα ολόκληρο το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα κινδυνεύει. Καθώς η εμπιστοσύνη στο δολάριο μειώνεται, οι ιδιώτες επενδυτές εμπιστεύονται το χρυσό".

Στη συνέχεια, αναλύει τις ομιλίες γερουσιαστών κατά τη ψήφιση των κυρώσεων για δασμούς εναντίον της Κίνας, και κάνει λόγο για "πολεμικό κλίμα" αναφέροντας πχ τις εξής δηλώσεις:

Ο Timothy Murphy, ένας Δημοκρατικός από την Πενσυλβανία, προχώρησε ένα βήμα περισσότερο: "Είμαστε έτοιμοι να χάσουμε τη θέση μας ως παγκόσμιου ηγέτη, όταν το επόμενο έτος η Κίνα μας προσπερνά ως ο μεγαλύτερος κατασκευαστής στον κόσμο; ».

Ο Δημοκρατικός Linda Sanchez από την Καλιφόρνια υποστήριξε: "Οι αντίπαλοι λένε ότι αυτό το νομοσχέδιο θα αρχίσει έναν εμπορικό πόλεμο και εγώ λέω, είμαστε ήδη σε έναν εμπορικό πόλεμο. Και η Κίνα χρησιμοποιεί κανόνια ενώ εμείς έχουμε αεροβόλα οπλάκια."

Μετά το Spiegel αναφέρεται και στην υποκρισία των ΗΠΑ, που φωνάζουν για το ότι η Κίνα υποτιμά το γουάν, και δε λένε τίποτα για το πως οι ίδιοι επίσης υποτιμούν το δολάριο (το οποίο μάλιστα έχει και προνομιακή μεταχείριση λόγω της θέση του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα), τυπώνοντας ωκεανούς νέου χρήματος από το πουθενά.

Φροντίζει μάλιστα το περιοδικό να αναφέρει και την "κακόμοιρη" ΕΚΤ, που δεν τυπώνει χρήμα, μιας και προφανώς η Γερμανία είναι η μόνη που δε θελει να τυπώνονται χρήματα (τουλάχιστον όχι τόσο πολύ) σε όλο το δυτικό κόσμο. Γι' αυτό και το Σπιεγελ παίρνει θέση εναντίον του, λέγοντας ότι "όλοι χάνουν".

Πράγματι, από νομισματικής άποψης, όλα τα νομίσματα (πλην του χρυσού βέβαια) πάνε για σοβαρή "κρίση εμπιστοσύνης" (υπερπληθωρισμός), αλλά...ποιος είπε ότι ο καπιταλισμός ήταν ορθολογιστικό σύστημα; Ή, ακόμα περισσότερο, ποιος είπε ότι ο καπιταλισμός φέρνει ειρήνη για τους λαούς; Αφού τα κράτη ρημάζουν τους λαούς, και, ενίοτε, αν δε τα βρίσκουν αλλιώς, τους βάζουν να πολεμούν και μεταξύ τους...