"Ευρωπαική Αυτοκρατορία της Γερμανίας"

Ομιλία του "Αυτοκράτορα' από το "Star Wars" - ο "κακός" της υπόθεσης, ο τυραννικός "Αυτοκράτορας", που είναι στα κρυφά ένας "κακός Τζεντάι" και αρχηγός της "Βουλής", μετατρέπει την "αστική δημοκρατία" σε "αυτοκρατορία", με αυτόν ως "απόλυτο άρχοντα".
Οι "καλοί Τζεντάι" μετά αγωνίζονται για να τον εκθρονίσουν και να επαναφέρουν την "αστική δημοκρατία".[*]


Παρακολουθήστε το βίντεο, με την ομιλία του "Αυτοκράτορα", και θα καταλάβετε -ελπίζω- και από μόνοι σας το γιατί το βάζω: Δεν είναι ότι είμαι ιδιαίτερα "σινεφίλ" (αν και βλέπω ταινίες), ούτε καν ότι είμαι κάποιος "φοβερός" φαν του "Star Wars" (αν και τις έχω δει τις ταινίες και τις θεωρώ αρκετά καλές, ειδικά τις πρώτες 3).

Ο λόγος που μπαίνει το βίντεο είναι απλούστατα διότι απλούστατα αυτά που λέει ο "Αυτοκράτορας" είναι λίγο-πολύ αυτά που λέει και η Γερμανία μέσα στην ΕΕ σήμερα. Η ΕΕ βέβαια ήδη έχει στερήσει πολλά από τους λαούς (από τη νομισματική πολιτική, μέχρι το τι καλλιέργειες θα βάλουν οι αγρότες σε κάθε χώρα μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής).

Εδώ όμως η Γερμανία πλέον εκμεταλλεύεται την αδυναμία των "εταίρων" (ημιπροτεκτοράτων) της, που η ίδια η ΕΕ δημιούργησε σε μεγάλο βαθμό, και ουσιαστικά δίνει έναν ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ "τόνο" στην ΕΕ, με την ίδια προφανώς στο ρόλο του "Αυτοκράτορα". Πρόκειται για μεγάλη πολιτική αλλαγή, ένα επίπεδο πάνω από την ήδη μεγάλη εκμετάλλευση που υπάρχει στη σημερινή δομή της ΕΕ, που προφανώς θα οδηγήσει πολλούς (ακόμα και κράτη - μέλη που θίγονται ως πιο αδύναμα) να ζητούν την απαλλαγή από τη γερμανική επικυριαρχία-τυραννία.

Μερικά νεότερα άρθρα επί του θέματος, όπως το παρουσιάζουν τα κυρίαρχα ΜΜΕ:



Αποφάσισαν τη μόνιμη επιτήρηση
Το κάστρο (συνθήκη της Λισσαβώνας) έπεσε και η Ευρώπη μεταβάλλεται σε δημοσιονομικό Νταχάου, όπως από καιρό έχουμε προειδοποιήσει! Στη χθεσινή, πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής, επετεύχθη συμφωνία για «περιορισμένες αλλαγές» της συνθήκης ώστε να επιβάλλονται κυρώσεις στις χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με ελλείμματα και χρέος.
Το σχέδιο συμφωνίας είναι σαφές:
«Οι χώρες μέλη συμφώνησαν για τη σύσταση ενός μόνιμου μηχανισμού αντιμετώπισης της κρίσης στη ζώνη του ευρώ στο σύνολό της και καλούν τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να δεσμευτεί για σχετικές διαβουλεύσεις (σ.σ.: με τις χώρες της Ε.Ε.) σχετικά με περιορισμένες αλλαγές της Συνθήκης για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο».

Spoiler:

Όσο για τις ποινές, αυτές θα αφορούν σίγουρα «πρόστιμο» υπό μορφή δεσμευμένων καταθέσεων και θα επιβάλλονται σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα δημοσιονομικού ελλείμματος, δημόσιου χρέους, αλλά και... απώλειας ανταγωνιστικότητας. Συγκεκριμένα:

1. Ελλείμματα: Αν το έλλειμμα μιας χώρας ξεπερνά το 3% του ΑΕΠ της, θα καλείται να επανέλθει στον «ίσιο δρόμο» λαμβάνοντας τα σχετικά μέτρα εντός έξι μηνών. Η διαδικασία θα ισχύει ακόμη και για τις χώρες με έλλειμμα που πλησιάζει το 3%, χωρίς καν δηλαδή να το έχει υπερβεί. Αν, μετά την παρέλευση του εξαμήνου, δεν έχει επέλθει η «συμμόρφωση», θα επιβάλλεται η οικονομική ποινή με (δεσμευμένες καταθέσεις).

Οι καταθέσεις αυτές εκ μέρους των χωρών αρχικά θα είναι έντοκες, ύστερα άτοκες, ενώ αργότερα, αν η «συμμόρφωση» δεν επιτευχθεί για μεγάλο διάστημα, το ποσό του προστίμου θα χάνεται για τη χώρα που το κατέβαλε και θα το μοιράζονται οι χώρες που τηρούν το σύμφωνο σταθερότητας.

Αν δηλαδή μια χώρα όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία, εκ των πραγμάτων ελλειμματικές προς όφελος των πλεονασμάτων της Γερμανίας (λόγω επιπέδου των οικονομιών τους και λόγω του ευρώ), δεν συμμορφωθούν με το κριτήριο αυτό, θα βλέπουν τα ωραία τους λεφτάκια να μπαίνουν στα γερμανικά ταμεία ανοίγοντας κι άλλο τη δεδομένη ψαλίδα μεταξύ τους!

2. Χρέος: Οικονομικού τύπου ποινές θα επιβάλλονται και στις χώρες με δημόσιο χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ τους. Με άλλα λόγια: Η Ελλάδα, ακόμη κι αν αποδειχτεί απολύτως συνεπής με τη βαρβαρότητα του Μνημονίου που συνοδεύει τον δανεισμό από τον «μηχανισμό στήριξης» και εκπληρώσει όλους τους όρους του, σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις, θα έχει χρέος στο 150% του ΑΕΠ της.

Τότε, λοιπόν, αντί της... «επιβράβευσης», την οποία υποτίθεται ότι επιζητεί η κυβέρνηση με τη μορφή της... «επιμήκυνσης αποπληρωμής του χρέους», θα μας περιμένουν βαρύτατες κυρώσεις και μια εις το διηνεκές... επιμήκυνση του ευρω-πέους με τη μορφή μιας μόνιμης επιτήρησης.

Με άλλα λόγια η απόφαση της κυβέρνησης για προσφυγή στον «μηχανισμό στήριξης» ύστερα από την τεχνητή κρίση χρέους, όπως συνεχώς προειδοποιούσαμε εδώ και μήνες με κίνδυνο να κατηγορηθούμε για καταστροφολογία, καταλήγει τελικά σε ένα διαρκές Μνημόνιο, το οποίο πλέον θα εφαρμόζεται χωρίς καν να χρειάζεται την έγκρισή μας.

3. Ανταγωνιστικότητα: Η δημιουργία του ευρωπαϊκού Νταχάου ολοκληρώνεται με την πρόβλεψη για κυρώσεις σε όσες χώρες χάνουν σε ανταγωνιστικότητα. Η χώρα, όταν κρίνεται ότι υστερεί, θα δέχεται συστάσεις από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και, αν δεν «συμμορφωθεί», θα υπόκειται σε οικονομικές κυρώσεις.


Αλλαγή της συνθήκης

Το κρισιμότερο στοιχείο όμως αυτής της διαδικασίας είναι η κατ’ αρχήν συμφωνία των 27 της Ε.Ε. πως θα επέλθουν τροποποιήσεις στη Συνθήκη της Λισσαβώνας, η οποία δεν προέβλεπε δύο κρίσιμα – και για την Ελλάδα και για άλλες αδύναμες περιφερειακές οικονομίες – ενδεχόμενα: την ελεγχόμενη πτώχευση και την έξοδο από το ευρώ. Η δικαιολογία ήταν ότι μια συνθήκη που έγινε αντικείμενο διαπραγμάτευσης επί μια δεκαετία δεν θα μπορούσε να αλλάξει μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Να όμως που τα πράγματα, υπό την πίεση Γερμανίας και Γαλλίας, άλλαξαν και πλέον έως το 2013 θα πρέπει η συνθήκη να έχει τροποποιηθεί ώστε να υιοθετηθεί ένας μόνιμος μηχανισμός διαχείρισης κρίσεων στην Ευρώπη. Το δε ενδιαφέρον είναι ότι αρχικά υποτίθεται πως οι νέοι κανόνες θα αφορούσαν μόνον την Ευρωζώνη. Βλέπουμε όμως ότι, παρά τις πολλές ενστάσεις, ο μηχανισμός μόνιμης επιτήρησης θα απλωθεί σε όλες της χώρες της Ε.Ε.

Το πιο σημαντικό ερώτημα, λοιπόν, είναι αν η γερμανική – πλέον και γαλλική – απαίτηση για δυνατότητα ελεγχόμενων πτωχεύσεων στο πλαίσιο της Ε.Ε. θα περιλαμβάνεται στις αλλαγές της συνθήκης. Εφ’ όσον αποφασίζεται ότι η συνθήκη αλλάζει, το πρώτο βήμα έγινε, ακόμη κι αν το προσεκτικό σχέδιο συμφωνίας του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπόι μιλάει για «περιορισμένες αλλαγές».
...
Τι «δεν δέχεται» ο πρωθυπουργός της Ελλάδας; «Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου, επειδή υπονομεύει τη βούληση των πολιτών μας και των λαών». Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου... Τίποτε άλλο δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν διαφοροποιήθηκε από το ενδεχόμενο να εγκριθεί η δυνατότητα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Πώς όμως να την αρνηθεί όταν επί της ουσίας την επιζητεί με τη μορφή της «επιμήκυνσης της αποπληρωμής» του χρέους των 110 δισ. ευρώ του «μηχανισμού στήριξης»;

Η απώλεια ψήφου δεν πέρασε, αν και στο μέλλον, όταν (προσοχή: Όχι "αν", ΟΤΑΝ) κράτη όπως η Ελλάδα χρεωκοπήσουν και επίσημα, τότε θα είναι ακόμα πιο αδύναμα, και άρα τότε θα είναι πιο εύκολο να περάσει.

Όσο για το γιατί οι "αλλαγές" παρουσιάζονται ως "περιορισμένες", αυτό οφείλεται στο ότι δε θέλουν μεγάλες λαικές αντιδράσεις. Άλλωστε, αν οι "αλλαγές" θεωρούνταν "μεγάλες", τότε ίσως οι λαοί να ήθελαν να γίνου δημοψηφίσματα, και όλοι ξέρουν στην ΕΕ ότι αν γίνει δημοψήφισμα, θα ηττηθούν. Εδώ συσκολεύτηκαν αφάνταστα να περάσουν τα μέτρα τους με τα ΟΧΙ των Γάλλων, των Ιρλανδών, κτλ πριν μερικά χρόνια, πριν την κρίση, φανταστείτε τι θα γινόταν τώρα. Άλλωστε, η Ιρλανδία ειδικά έχει ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ από το Εθνικό Σύνταγμα της να κάνει δημοψήφισμα, άρα θα ήταν υποχρεωτικό να κάνει δημοψήφισμα αν οι αλλαγές θεωρούνταν επίσημα ως "μεγάλες". Και αυτό δε το θέλουν, διότι θα χάσουν και το ξέρουν. Διαβάστε άλλωστε και τις δηλώσεις του Ιρλανδού υπουργού Οικονομικών:

Iρλανδία: Δεν θέλει άλλα δημοψηφίσματα…
Η Ιρλανδία θέλει να αποφύγει τη διεξαγωγή ενός νέου δημοψηφίσματος για οποιαδήποτε μεταβολή της βασικής συνθήκης της ΕΕ στην περίπτωση που περάσει η γαλλο-γερμανική εισήγηση για την αλλαγή της συνθήκης, δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν.
«Στην περίπτωση που ξεκινούσαν συζητήσεις και το κράτος αυτό δεσμευόταν σε μια νέα συνθήκη σε σχέση με τα θέματα αυτά, η ιρλανδική κυβέρνηση θα αγωνιούσε να διασφαλίσει ότι οποιαδήποτε τέτοια συνθήκη δεν θα συνεπαγόταν μια τροποποίηση του συντάγματος», δήλωσε ο Λένιχαν στους δημοσιογράφους. γιατί αν άλλαζε το Σύνταγμα, θα έπρεπε ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ να κάνουν δημοψήφισμα
Οποιαδήποτε σημαντική μεταφορά εξουσίας στις Βρυξέλλες απαιτεί τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Ιρλανδία, η οποία καθυστέρησε την έγκριση της Συνθήκης της Λισσαβώνας όταν απέριψε τον καταστατικό χάρτη το 2008, προτού τον περάσει σε ένα δεύτερο εθνικό δημοψήφισμα το 2009.



Οι Γερμανοί ξανάρχονται με… ελεγχόμενη χρεοκοπία!
Στη φετινή επέτειο του ιστορικού «Όχι» του 1940, ο Έλληνας Πρωθυπουργός, όπως και οι άλλοι ηγέτες της Ευρώπης, υποχρεώθηκαν να πουν το μεγάλο «Ναι» στους Γερμανούς! Η Άνγκελα Μέρκελ, με σύμμαχο τον Νικολά Σαρκοζί, πέτυχε χθες ένα στόχο που τον περασμένο Μάιο φαινόταν πολύ μακρινός: να επιβάλλει στην Ευρώπη τους σκληρούς γερμανικούς όρους για τις μελλοντικές διασώσεις υπερχρεωμένων κρατών, που κωδικοποιούνται στην φράση «ελεγχόμενη χρεοκοπία».

Spoiler:

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες ουσιαστικά δεν είχαν πολλές επιλογές: Γερμανία και Γαλλία θα εισφέρουν το ήμισυ περίπου των κεφαλαίων στις μελλοντικές διασώσεις προβληματικών χωρών. Έτσι, Βερολίνο και Παρίσι ήταν σε θέση να κάνουν στους Ευρωπαίους εταίρους μια πρόταση που… δεν μπορούσαν να αρνηθούν, όπως θα έλεγε ο Νονός, Βίτο Κορλεόνε: «αν καθορίζουμε τους όρους της διάσωσης των προβληματικών χωρών, μετά το 2013 δεν θα υπάρχει μηχανισμός στήριξης και όσοι έχουν πρόβλημα θα φεύγουν από την Ευρωζώνη χρεοκοπημένοι»!

Ο γερμανικός ηγεμονισμός, πάντως, που για πρώτη φορά εκδηλώνεται με τέτοια ένταση στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έγινε σοβαρή προσπάθεια από το Βερολίνο να συγκαλυφθεί. Η Άνγκελα Μέρκελ φρόντισε εξαρχής να πάρει με το μέρος της τον Νικολά Σαρκοζί, ώστε η γερμανική πρόταση να πάρει «γαλλογερμανική σφραγίδα», ενώ σκηνοθέτησε περίτεχνα μια γερμανική διπλωματική «ήττα», ώστε να δοθεί η εντύπωση, ότι υπήρξε μια διαπραγμάτευση, από την οποία όλοι κάτι κέρδισαν και κάτι παραχώρησαν.

Όπως κατ’ επανάληψη έχει κάνει στο παρελθόν, η Γερμανία υπέβαλε μια ακραία πρόταση, γνωρίζοντας ότι δεν έχει γίνει πιθανότητες να γίνει δεκτή, αλλά την έθεσε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, προκειμένου να την αξιοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί και να την ανταλλάξει με μια συμφωνία για αυτό που πραγματικά ενδιέφερε το Βερολίνο.

Η πρόταση των Γερμανών, για μια δρακόντεια αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας, που θα απαιτούσε έγκριση με δημοψηφίσματα σε αρκετές χώρες, προέβλεπε τη στέρηση δικαιωμάτων ψήφου στο Eurogroup από τις χώρες που θα ζητούσαν στήριξη του ευρωπαϊκού μηχανισμού για να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Η πρόταση αυτή εξαρχής απορρίφθηκε από την Κομισιόν και την πλειοψηφία των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η καγκελάριος Μέρκελ την άφησε στην ατζέντα της διαπραγμάτευσης μόνο για την ανταλλάξει με μια συμφωνία για την ελεγχόμενη χρεοκοπία.

Τη γερμανική πρόταση για το περιεχόμενο της αναθεώρησης, που αναμένεται να εγκριθεί στα βασικά της σημεία, θα παρουσιάσει σε δυο εβδομάδες ο υπουργός Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλ. Αυτή θα προβλέπει, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη διαρρεύσει, ότι:

- Μετά το 2013, οπότε λήγει η ισχύς του σημερινού μηχανισμού στήριξης για την Ελλάδα και τις αδύναμες περιφερειακές οικονομίες, μια χώρα που βρίσκεται σε κίνδυνο αποκλεισμού από τις αγορές θα μπορεί να ζητεί δανεισμό από τα άλλα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, για να καλύψει τις δανειακές ανάγκες της.

- Τα δάνεια θα χορηγούνται σε διμερή βάση (οι Γερμανοί επιμένουν στο μεγάλο «Όχι» στην έκδοση ευρωομολόγων) και με κόστος δανεισμού, το οποίο θα υπολογίζεται με βάση το μέσο επιτόκιο δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης.

- Η χώρα που θα προσφεύγει στο μηχανισμό στήριξης θα αναλαμβάνει την υποχρέωση εφαρμογής συμφωνημένου προγράμματος οικονομικής πολιτικής για την περίοδο που θα στηρίζεται από τα άλλα κράτη μέλη, γι’ αυτό και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν θα έχει τυπικά δικαίωμα ψήφου, αφού η εφαρμογή του προγράμματος θα αποτελεί βασική προϋπόθεση για τη χρηματοδότηση.

- Η συμφωνία χρηματοδότησης θα συνοδεύεται και από την αναδιάρθρωση του χρέους («ελεγχόμενη χρεοκοπία»), με «κούρεμα» των απαιτήσεων των πιστωτών από τον ιδιωτικό τομέα, σε ποσοστό που προσδιορίζεται με βάση σχετική πρόταση της ΕΚΤ και της Κομισιόν. Οι Γερμανοί θέλουν οπωσδήποτε να επικυρωθεί αυτή η διαδικασία με μια αναθεώρηση της Συνθήκης, καθώς υπάρχει φόβος ότι σε αντίθετη περίπτωση οι πιστωτές από τον ιδιωτικό τομέα θα αμφισβητήσουν τη νομιμότητα του «κουρέματος».

Daily Telegraph: Κίνδυνος μποϊκοτάζ των ελληνικών ομολόγων
Όπως επισημαίνει η βρετανική εφημερίδα, οι Γερμανοί προτείνουν τη λύση της ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης σε περίπτωση κρίσης χρέους για μια χώρα μέλος της ευρωζώνης.
Αυτό καθιστά πιθανές μεγάλες απώλειες για τους επενδυτές που κατέχουν ομόλογα της Eυρωζώνης, κάτι που θα κάνει τα ομόλογα αυτά λιγότερο ελκυστικά.
Οι συντάκτες θεωρούν μάλιστα πιθανό το ενδεχόμενο οι δυσμενείς κινήσεις των ομολόγων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας τις τελευταίες ημέρες να οφείλονται στη νευρικότητα των επενδυτών λόγω των γερμανικών σχεδίων.
Όπως σημειώνεται, αξιωματούχοι της ΕΕ φοβούνται ότι οι προτάσεις θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολο για τις χώρες με υψηλά χρέη να αποκτήσουν πρόσβαση στις αγορές, με το ρίσκο μιας «αυτοεκπληρούμενης κρίσης».
Στο τέλος του δημοσιεύματος, η Telegraph επισημαίνει ότι η διάσωση της Ελλάδας κινδυνεύει με αποτυχία καθώς θα αφήσει τη χώρα με ένα δημόσιο χρέος της τάξης του 150% του ΑΕΠ, «κοντά στο σημείο χωρίς επιστροφή», όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά.



Τέλος «ιστορικού συμβιβασμού», ώρα μηδέν για τα συνδικάτα Και όχι μόνο για τα συνδικάτα...
Αγώνα οπισθοφυλακής δίνουν τα συνδικάτα της Ευρώπης που καλούνται να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, άλλως να καταδικαστούν στην αφάνεια. Η «καταιγίδα» μέτρων λιτότητας στις ευρωπαϊκές χώρες δημιουργεί την ανάγκη αναπροσδιορισμού του ρόλου τους.


-------------------
[*]Έχει -παρεμπιπτόντως- ενδιαφέρον ότι σε όλες σχεδόν τις αμερικάνικες παραγωγές που μέσω τέτοιων μεταφορών εξετάζουν πολιτικά ζητήματα (πχ "Star Wars", "X-Men", με το ρατσιστή "κακό" Mαγκνίτο να υποστηρίζει ουσιαστικά την "Αρεία φυλή" των "μεταλλαγμένων" και να ζητά να εξοντώσει τους υπόλοιπους "απλούς ανθρώπους" που τουε βλέπει ως "κατώτερους"), οι "κακοί" είναι "ακροδεξιοί", αλλά οι "καλοί" είναι πάντα σε άμυνα, πάντα ζητούν να διατηρήσουν το στάτους κβο (την "αστική δημοκρατία" εν προκειμένω), χωρίς ποτέ να ζητούν κάτι παραπάνω. Ίσως να ήταν ο μακαρθισμός, που σχεδόν διέλυσε ότι αριστερό υπήρχε στις ΗΠΑ.
Όπως και να έχει, κάθε σύστημα δημιουργεί και το αντίθετο του, άλλο αν στο χόλιγουντ αυτό έχει εξαφανιστεί (κάτι που υποδηλώνει φοβερή ιδεολογική αδυναμία: Ειδικά στις ΗΠΑ η αδυναμία να κατανοήσουν όποιος απλά πολεμά ["αμυντικά"] την ακροδεξιά, χωρίς να κοιτά να βρει κάτι καλύτερο από αυτό που έχει [πολεμώντας "επιθετικά"], είναι ιστορικά καταδικασμένος να φάει ένα γερό "χαστούκι". Διότι όποιος σταματά να παλεύει για κάτι καλύτερο, θεωρώντας ότι "δεν υπάρχει κάτι καλύτερο", απλά έχει τυφλωθεί (μιας και πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο - τουλάχιστον έως ότου "εξαφανιστεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο" όπως ωραία το έλεγε και ο Μαρξ))


Έχει και ωραίο σάουντρακ παρεμπιπτόντως...