Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα απ’ την τοποθέτηση Παπανδρέου: «Πρέπει να αφήσουμε πίσω μας όλες τις νοοτροπίες, πρακτικές παθογένειες, παθητικές συμπεριφορές που οδήγησαν την πατρίδα σ’ αυτή την αδιανόητη κρίση».
Ξαναμίλησε, ο ΓΑΠ-Τσολάκογλου για διαφάνεια –ξέχασε τον τραγέλαφο του open government- και άρχισε να πιπιλάει την καραμέλα για Ελληνες που τον συναντάνε –όχι για να του δώσουν την σύνταξη τους αυτή την φορά- και του ζητούν «να προχωρήσει μπροστά» στις «ιστορικές αλλαγές και ανατροπές».
Βρήκε τον ένοχο για την καπιταλιστική κρίση στην διαφθορά, υποσχέθηκε να την εξαλείψει και ουσιαστικά η ομιλία του ήταν σαν να διάβαζε –χωρίς να αποφεύγει τα γνωστά του σαρδάμ- μια έκθεση για παιδάκια του δημοτικού.
Είναι γνωστό ότι εδώ και καιρό η κυβέρνηση του Μνημονίου –το είδαμε και με τις δηλώσεις Γιούνκερ- έχει αποδώσει την έκρηξη του χρέους «λόγω της διαφθοράς που κυβερνάει τον τόπο».
Είναι πιασάρικη αυτή η εξήγηση και τα κυβερνητικά φερέφωνα των ΜΜΕ κάνουν ότι μπορούν για να την εμπεδώσει ο κόσμος.
Δεν μπαίνουν όμως στον κόπο να μας εξηγήσουν κάτι απλό. Καλά, οι Ελληνες είναι διεφθαρμένοι και ζητούν από τους πολιτικούς να διορίσουν τα παιδιά τους στο δημόσιο, όπως λέει ο τρισμέγιστος Πάγκαλος. Και αυτή η νοοτροπία που μας διακατέχει, σύμφωνα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης μας οδήγησε να έχουμε τόσο υψηλό δημόσιο χρέος.
Γιατί όμως μένουν μόνο στην χώρα μας και δεν μας απαντάνε: Το ίδιο είναι και οι Βέλγοι, στις αντιλήψεις με τους Ελληνες, όπου το χρέος τους πλησιάζει το 100% του ΑΕΠ; Ιδια νοοτροπία με μας έχουν και οι Ιρλανδοί όπου το χρέος τους είναι στο ίδιο ποσοστό; Και οι Ιταλοί και οι Βρετανοί που συναγωνίζονται επάξια την Ελλάδα σε δημοσιονομικό έλλειμμα;
Παραμύθια για να εξαπατάνε το λαό.
Η διαφθορά είναι μόνιμο φαινόμενο στον καπιταλισμό. Οι εκμεταλλευτικές σχέσεις παραγωγής και το πολιτικό εποικοδόμημα που τις υπηρετεί και προστατεύει παράγουν διαφθορά. και ανηθικότητα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε μαζική κλίμακα. Γιατί στηρίζονται στην ανηθικότητα και την αδικία. Την κοινωνική αδικία. Ενα σύστημα κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης, που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι εξ ορισμού ανήθικο και διεφθαρμένο. Ακόμα και όταν δεν έχει φαινόμενα εκτροπής από τους νόμους του. Σε τί διαφέρει άραγε ο υπουργός που «τα πιάνει κάτω από το τραπέζι» από τον υπουργό που δεν τα πιάνει, αλλά καταρτίζει νόμους που κάνουν πιο απάνθρωπη την εκμετάλλευση;
Καπιταλισμός και διαφθορά δηλαδή είναι έννοιες συνώνυμες.
Και ένα σύστημα από την φύση του διεφθαρμένο λογικό είναι να στελεχώνετε από ανάλογης ποιότητας άτομα
Αν δεν στείλουμε εμείς στο χρονοντούλαπο της ιστορίας τον καπιταλισμό τα φαινόμενα διαφθοράς θα είναι μόνιμα.
Δημοσίευση σχολίου