Η Γερμανία -και η Γαλλία- θέλουν ΤΥΡΑΝΙΑ αλλιώς "το διαλύουμε το μαγαζί"

Έχουμε ξαναδεί, σε σειρά σχετικών άρθρων, ότι η Γερμανία δεν δέχεται να πέσει το ευρώ όσο θέλουν οι υπόλοιποι. Δεν θέλει [υπερ]πληθωρισμό, τουλάχιστον όχι όσο οι υπόλοιποι, και λόγω της αυξημένης πιότητας των προιόντων της, μπορεί και τα πουλά εδώ και χρόνια, παρότι είναι ακριβότερα. Και επειδή κάνει κουμάντο, δέχεται να συνεχιστούν τα "πακέτα σωτηρίας" των τραπεζών στην ευρωζώνη με τον όρο να δωθούν σε αυτή αυτοκρατορικές δυνάμεις και εξουσίες απέναντι τους:

Άλλωστε, όπως και ο Λένιν είχε εύστοχα παρατηρήσει έναν αιώνα πριν, η ΕΕ δεν είναι παρά όργανο κυρίως του Γαλλικού και του Γερμανικού ιμπεριαλισμού, ώστε να εκμεταλλεύεται πιο αποτελεσματικά τους υπόλοιπους, και ταυτόχρονα να αντιστέκεται καλύτερα στις πιέσεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού

Ας δούμε λοιπόν τις νεότερες εξελίξεις στην ΕΕ:

Χωρίς τη Γαλλία και τη Γερμανία δεν «κινείται» η ΕΕ, λέει η Ανγκελα Μέρκελ
«Χωρίς συμφωνία ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία δεν είναι δυνατό να γίνουν πολλά πράγματα στην Ευρώπη» δηλώνει η Ανγκελα Μέρκελ, παραμονή της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες κατά την οποία Παρίσι και Βερολίνο θα ασκήσουν συντονισμένες πιέσεις για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας με κεντρικό άξονα τη ενίσχυση της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην ΕΕ.

Στα "δύο" η Ευρώπη για την αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισαβόνας
Επί τάπητος θα τεθεί, μετά από πρόταση της Γαλλίας και της Γερμανίας, το ζήτημα της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισαβόνας έως το 2013, το οποίο διχάζει την ΕΕ, στη Σύνοδο Κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στις 28 και 29 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες.
Ιδιαίτερα αρνητικός εμφανίστηκε ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου Ζαν Άσελμπορν, ο οποίος στο Συμβούλιο υπουργών εξωτερικών της ΕΕ που πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα στο Λουξεμβούργο τόνισε ότι η γαλλογερμανική συμφωνία έχει δυσαρεστήσει τα υπόλοιπα κράτη μέλη, καθώς αισθάνονται ότι βρέθηκαν προ τετελεσμένου.
«Στην ΕΕ αποφασίζουν 27 χώρες και όχι δύο» μουχαχαχαχαχαχ, ανέφερε, σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ζ. Άσελμπορν και σημείωσε ότι η διαδικασία αλλαγής της συνθήκης θα μπορούσε να αφήσει την ΕΕ για χρόνια προσκολλημένη στα προβλήματά της.

Μηχανισμό βοήθειας με αυστηρές «ποινές» θέλουν οι Γερμανοί
Η απαίτηση των Γερμανών να αναθεωρηθεί η Συνθήκη της Λισσαβώνας ώστε να περιλαμβάνει πολιτικές κυρώσεις για κράτη-μέλη της Ευρωζώνης που παραβιάζουν τα όρια του Συμφώνου Σταθερότητας (ΣΣΑ) γεννάει την υποψία ότι το Βερολίνο επιθυμεί να δημιουργήσει μια «Ευρωζώνη των λίγων».
Οι πολιτικές κυρώσεις που θέλει να επιβάλει το Βερολίνο σε κράτη-μέλη που θα προσφεύγουν στον μηχανισμό βοήθειας είναι η αναστολή του δικαιώματος ψήφου και η ελεγχόμενη χρεοκοπία. Οσα κράτη-μέλη δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις γερμανικές απαιτήσεις περί δημοσιονομικής πειθαρχίας θα υφίστανται τόσο σκληρές οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις που ουσιαστικά θα εξωθούνται σε «παραίτηση» από την Ευρωζώνη.
Εντονη κατάπληξη προκάλεσε η θεαματική στροφή της Γαλλίας στις αρχές της εβδομάδας, όταν αποδέχθηκε τη γερμανική πρόταση για αναθεώρηση της συνθήκης. Εξίσου υψηλό ήταν το αντίτιμο που πλήρωσαν οι Γερμανοί για να κερδίσουν τη συναίνεση των Γάλλων: δέχθηκαν ότι το νέο ΣΣΑ δεν θα είναι τόσο αυστηρό, δηλαδή οι κυρώσεις δεν θα επιβάλλονται αυτόματα. Η εξέλιξη έδωσε νέα τροπή στη συζήτηση για τη μελλοντική μορφή της Ευρωζώνης.

Spoiler:

Το ερώτημα είναι πώς ακριβώς εννοούν οι Γερμανοί την ελεγχόμενη πτώχευση κράτους-μέλους της Ευρωζώνης που θα καταφύγει στον μηχανισμό βοήθειας. Αν εννοούν «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων και επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής για τα χρέη κρατών-μελών που καταφεύγουν στον μηχανισμό διάσωσης, τότε το αποτέλεσμα θα είναι η άνοδος του επιτοκίου δανεισμού για τις «αδύναμες» χώρες. Οι ιδιώτες επενδυτές θα γνωρίζουν όταν αγοράζουν ένα κρατικό ομόλογο μέλους της Ευρωζώνης ότι υπάρχει η πιθανότητα να υποστούν «κούρεμα» της επένδυσής τους. Η δυσκολία δανεισμού θα περιορίσει την όρεξη των αδυνάμων για δανεικά, ισχυρίζονται οι Γερμανοί.

Ενας ακόμη ισχυρός παράγοντας που θα αποτρέψει κράτη-μέλη από το να παραβιάσουν τα όρια του ΣΣΑ είναι η απειλή της αναστολής του δικαιώματος ψήφου στο Συμβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ταχθεί κατά μιας τέτοιας κύρωσης, ενώ αντιθέτως την υποστηρίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αν όμως οι Γερμανοί οραματίζονται την αποπομπή των «αμαρτωλών» από την Ευρωζώνη και τη δημιουργία μιας «Ευρωζώνης των λίγων», τότε απειλείται ευθέως το όραμα της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

German boom creates ECB policy nightmare as south lags
Blistering growth in Germany is aggravating the growing gap between the eurozone's North and South and may force the European Central Bank to tighten monetary policy long before the high-debt states are ready, Standard & Poor's has warned.
A separate report by Simon Ward from Henderson Global Investors said eurozone indicators are showing "unprecedented divergence", with the M1 money supply booming at double-digit rates in Germany but contracting in Spain, Ireland, and Greece.
S&P said Germany has been able to lever recovery off the emerging market boom, leaving Southern Europe behind. Η Γερμανία εξάγει προς όλους τους άλλους, και εννοείται ότι ανακάμπτει - στην πλάτη μας όμως...


Το έχουμε ξαναδεί το θέμα: Ο Γουέμπερ, ο κεντρικός τραπεζίτης της Γερμανίας δε θέλει εκτύπωση ευρώ από το πουθενά, ο Τρισέ, που κοιτά λίγο πιο "πανευρωπαικά" το πράγμα, θέλει. Η θητεία του Τρισέ εν των μεταξύ τελιώνει, και λέγεται ότι ένας από τους όρους που είχε βάλει η Γερμανία για να συμφωνήσει τελικά στο πρώτο γύρο εκτύπωσης χρήματος που έκανε η ΕΚΤ ήταν να δεχτούν οι υπόλοιποι ότι ο Γουέμπερ, ο Γερμανός δηλαδή τραπαζίτης, θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της ΕΚΤ. Τώρα ο Γουέμπερ ξαναλέει ότι δε θέλει να εκτυπώνονται χρήματα από το πουθενά, και οι υπόλοιπες χώρες κοιτάζουν πως θα τον ξεφορτωθούν. Θα τα καταφέρουν;

Franco/German tussle at top of ECB
Power struggle at the ECB,“ headlines Handelsblatt. According to unofficial sources, Paris is seconding IMF Managing Director Dominique Strauss-Kahn to succeed ECB President Jean-Claude Trichet whose term in office comes to an end in November 2011. The rumours will add weight to the theory that Bundesbank chief Axel Weber, the long-standing favourite to take over at the ECB, may now be sidelined in the wake of his recent criticism of the ECB’s decision to buy bonds of heavily indebted euro zone nations.
But in view of the fact that another French ECB resident remains unlikely, the next favourite could be Mario Draghi, the current governor of the Banca d’Italia. Ο Ντράγκι είναι επίσης υπέρ του να τυπώνονται λεφτά, και είναι και πρώην μέλος της Γκόλντμαν Σάκς

Weber Says He Won’t Change His Stripes to Become ECB President
Weber has broken ranks with his ECB colleagues by campaigning against the bank’s bond-purchase program, raising doubts about whether he will be chosen to succeed Jean-Claude Trichet, whose non-renewable term ends in a year’s time. Critics say Weber lacks the ability to forge consensus on the ECB’s Governing Council at a time when Europe’s monetary union is facing its sternest test.
“It may make it difficult politically for Weber to be appointed,” said Julian Callow, chief European economist at Barclays Capital in London, who has covered the ECB since its inception in 1998. Political leaders may now look for a compromise candidate who is more apt at representing the views of the entire ECB council, Callow said.

Η αθηναϊκή ηγεμονία

Μετά τους Περσικούς πολέμους το Β παγκόσμιο πόλεμο η πόλη της Αθήνας Γερμανίας έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης στη θάλασσα και το εμπόριο, αν και σοβαρός ανταγωνιστής της παρέμεινε η Κόρινθος Γαλλία με τη γεωργική παραγωγή και τα φημισμένα κεραμεικά της εργαστήρια. Ηγετική φυσιογνωμία του χρυσού αιώνα όπως αποκαλείται για την αθηναϊκή ανάπτυξη και την κυριαρχία της στις άλλες πόλεις υπήρξε ο Περικλής, για τον οποίο πληροφορίες συλλέγουμε από τον Θουκυδίδη και τον Πλούταρχο. Είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τα χρήματα των συμμάχων του, προκειμένου να χτίσει τον Παρθενώνα άλλα λαμπρά μνημεία της κλασικής Αθήνας. Ως τα μέσα, καθοδηγούμενη από την απληστία της Αθήνας η συμμαχία της Δήλου μετατράπηκε ουσιαστικά σε αθηναϊκή αυτοκρατορία η ΕΕ μετεξελίχθηκε και σε ευρωζώνη, γεγονός που επικυρώθηκε από τη μεταφορά του συμμαχικού θησαυρού από τη Δήλο στον Παρθενώνα το 454 π.Χ. δημιουργία της ΕΚΤ στη Φρανκφούρτη
...
Οι άλλες ελληνικές πόλεις-κράτη αποδέχθηκαν αρχικά την αθηναϊκή ηγεμονία στον διαρκή πόλεμο κατά των Περσών, αλλά σταδιακά η Αθήνα εξελίχθηκε σε ιμπεριαλιστική δύναμη. Μετά την ολοκληρωτική νίκη των Ελλήνων επί των Περσών, όμως, ορισμένες πολιτείες δυσανασχέτησαν και επεχείρησαν να αποσχισθούν από τη συμμαχία, με αποτέλεσμα την πλήρη και ωμή επίδειξη πολεμικής ισχύος από μέρους της Αθήνας, όπως τουλάχιστον την καταθέτει ο Θουκυδίδης στον περίφημο διάλογο των Μηλίων, μεσούντος του Πελοποννησιακού πολέμου. Ο διάλογος, έτσι όπως κατατίθεται από τον ιστορικό, είναι επίδειξη πολιτικού ρεαλισμού, σε ό,τι αφορά στην πολεμική ισχύ. Επιβάλλεται το δίκαιο του ισχυροτέρου και η άποψη των Μηλίων πως η παράδοση είναι πράξη δειλίας, αντιμετωπίζεται περιφρονητικά από τους Αθηναίους (Θουκυδίδης 5.100). Αν οι Μήλιοι επιδείξουν σωφροσύνη -κλασική αρετή στην κοινωνία του 5ου π.Χ. αιώνα- τότε θα αναγνωρίσουν ότι δεν είναι αγών από του ίσου περί ανδραγαθίας και ότι η τιμωρία δεν είναι η αισχύνη (Θουκυδίδης 5.101). Το θέμα είναι η επιβίωση και εδώ οι ηθικοί φραγμοί δεν έχουν κανένα νόημα. Σύμφωνα με τη γλώσσα του αθηναίου ιστορικού, είναι δύσκολο να ανταγωνιστεί κανείς την φυσική πραγματικότητα –στην προκειμένη περίπτωση την πολεμική ισχύ των Αθηνών. Αυτό είναι το κομβικό σημείο με το οποίο ανοίγουν και κλείνουν οι Αθηναίοι το διάλογό τους με τους Μηλίους. Αντίθετα με τους Αθηναίους του Ηρόδοτου, που ποτέ δεν παραδίδονται στον Ξέρξη και αρνούνται να προδώσουν τους Έλληνες, οι Αθηναίοι του Θουκυδίδη αποτιμούν ψυχρά την πολεμική ισχύ τους και φυσικά ακολουθούν τη λογική αυτής της αποτίμησης με τα ανάλογα αποτελέσματα ενός εμφύλιου σπαραγμού.
http://el.wikipedia.org/wiki/Αρχαία_...BD.CE.AF.CE.B1



Faust is the protagonist of a classic German legend who makes a deal with the Devil to exchange his soul for knowledge. Faust's tale is the basis for many literary, artistic, cinematic, and musical works. The meaning of the word and name has been reinterpreted through the ages. Faust, and the adjective Faustian, are often used to describe an unsavory, ultimately self-destructive arrangement, the proverbial "deal with the devil".