Δεν έχουν συμπληρωθεί ούτε δύο μήνες από τη στιγμή που έγινε σαφής η στροφή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής (προς Ισραήλ μεριά) και ήδη δυο γεγονότα δίνουν μια ιδέα για το κόστος αυτής της επιλογής: Πρώτον, η Συρία πριν από λίγες μέρες αναγνώρισε την ΠΓΔΜ ως Δημοκρατία της Μακεδονίας και, δεύτερον, η Ελλάδα μπλέχτηκε σε μια περίεργη ιστορία διακίνησης (τι είδους άραγε;) όπλων από τη Βόρεια Κορέα προς τη Συρία.
Τα περιστατικά αυτά (είμαστε υποχρεωμένοι να... περιαυτολογήσουμε) δικαιολογούν τις ανησυχίες που είχε εκφράσει στο πρωτοσέλιδό του στις 19 Αυγούστου το «Π» αναφερόμενο στην επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα, με τίτλο «Με τη φωτιά παίζει ο Γιώργος».
Όταν το εν λόγω πλοίο την περασμένη Τρίτη έπιασε στον Πειραιά, οι ελληνικές αρχές κράτησαν τα
συγκεκριμένα πέντε κοντέινερ και με τη βοήθεια ειδικών (και ξένης τεχνογνωσίας) διαπίστωσαν ότι υπάρχει περίπτωση κάποια υλικά από αυτά να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή όπλων. Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία, πίσω από την οποία «κρύβονται» κάποιες «λεπτομέρειες» οι οποίες αξίζει να προσεχτούν:
- Την ίδια στιγμή που έφταναν στην Αθήνα οι καταγγελίες για το φορτίο του πλοίου, ο εκπρόσωπος του αμερικανικού ΥΠΕΞ με δήλωσή του προειδοποίησε τη Δαμασκό ότι οι ΗΠΑ δεν θα ανεχθούν καμία πράξη (ή παράλειψη) που θα υπονομεύει τη σταθερότητα στον Λίβανο και το Ιράκ...
- Την ερχόμενη βδομάδα σκάνε μύτη στην Αθήνα ο πρωθυπουργός της Κίνας και ο Κινέζος «λιμενάρχης» του Πειραιά και αφεντικό της Cosco.
Σύμφωνα με τη διπλωματική... διάλεκτο, οι δυο παραπάνω «συμπτώσεις» διατυπώνουν τις προειδοποιήσεις του άξονα των καλών (ΗΠΑ - Ισραήλ) προς τους κακούς (Βόρεια Κορέα - Συρία) και τους φίλους τους.
Με πιο απλά λόγια, οι Αμερικανοί και Ισραηλινοί προειδοποιούν τη Συρία να κάτσει στ’ αυγά της και να μην ανακατευθεί σε «παιχνίδια αποσταθεροποίησης» στον Λίβανο, το Ιράκ και αλλού στην περιοχή, διότι οι δυνάμεις του καλού (με τη συνδρομή και της Ελλάδας) έχουν τη δυνατότητα να δυσκολέψουν τις εμπορικές της σχέσεις. Ταυτόχρονα, με την έρευνα στον Πειραιά, οι Αμερικανοί υπενθυμίζουν στους Κινέζους ότι ο Πειραιάς δεν είναι... κινεζικό έδαφος, αλλά... αμερικανικό!
Συμπέρασμα: Όπως σας γράφαμε από την αρχή του ελληνοϊσραηλινού φλερτ, πριν ακόμη «σκάσει μύτη στην Αθήνα ο Νετανιάχου» με την «ισραηλινή» της επιλογή η Ελλάδα μπλέκει σε ένα πολύ σκληρό και αιματηρό παιχνίδι που παίζεται χωρίς τέλος δεκαετίες τώρα στη Μέση Ανατολή. Υπάρχει, τουλάχιστον, αντάλλαγμα; Και ποιο είναι;
Δημοσίευση σχολίου