Διαβάζουμε στη wikipedia (παραβλέποντας προς το παρόν την ιστορική (αν)ακρίβεια του άρθρου):
Επέτειος του Όχι
Τις πρώτες πρωινές ώρες στις 28 Οκτωβρίου του 1940 η τότε Ιταλική Κυβέρνηση απέστειλε στην Ελλάδα τελεσίγραφο, δια του Ιταλού Πρέσβη στην Αθήνα Εμανουέλε Γκράτσι, ο οποίος και το επέδωσε ιδιόχειρα στον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, στην οικία του δεύτερου, στην Κηφισιά, με το οποίο και απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο προκειμένου στη συνέχεια να καταλάβει κάποια στρατηγικά σημεία του Βασιλείου της Ελλάδος, (λιμένες, αεροδρόμια κλπ.), για ανάγκες ανεφοδιασμού και άλλων διευκολύνσεών του, στη μετέπειτα προώθησή του στην Αφρική.
Μετά την ανάγνωση του κειμένου ο Έλληνας Πρωθυπουργός έστρεψε το βλέμα του στον Ιταλό Πρέσβη και του απάντησε στα γαλλικά (επίσημη διπλωματική γλώσσα) την ιστορική φράση: «Alors, c'est la guerre», (αλόρ, σε λα γκερ =Λοιπόν, αυτό σημαίνει πόλεμο), εκδηλώνοντας έτσι την αρνητική θέση επί των ιταλικών αιτημάτων.
O ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή: «Έχω εντολή κ. πρωθυπουργέ να σας κάνω μία ανακοίνωση και του
έδωσα το έγγραφο. Παρακολούθησα την συγκίνηση εις τα χέρια και εις τα μάτια του. Με σταθερή φωνή και βλέποντάς με κατάματα ο Μεταξάς μου είπε: αυτό σημαίνει πόλεμο. Του απήντησα ότι αυτό θα μπορούσε να αποφευχθεί. Μου απήντησε ΟΧΙ. Του πρόσθεσα ότι αν ο στρατηγός Παπάγος..., ο Μεταξάς με διέκοψε και μου είπε: ΟΧΙ! Έφυγα υποκλινόμενος με τον βαθύτερο σεβασμό, προ του γέροντος αυτού, που προτίμησε την θυσία αντί της υποδουλώσεως».
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός εκείνη τη στιγμή είχε εκφράσει το ελληνικό λαϊκό συναίσθημα, την άρνηση της υποταγής, και αυτή η άρνηση πέρασε στον τότε ελληνικό δημοσιογραφικό τύπο με την λέξη «ΟΧΙ». Σημειώνεται πως αυτούσια η λέξη ΟΧΙ παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά ως τίτλος στο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Ελληνικό Μέλλον» του Ν. Π. Ευστρατίου στις 30 Οκτωβρίου του 1940.
Δύο ώρες μετά την παραπάνω επίδοση, ξεκίνησε ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος με εισβολή των ιταλικών στρατευμάτων στην Ήπειρο, οπότε η Ελλάδα αμυνόμενη ενεπλάκη στον πόλεμο.
Αυτά μας λέει η wikipedia, σε ένα μάλλον "άνευρο" άρθρο, που πάντως λέει και μια αλήθεια, και γι' αυτό το χρησιμοποίησα: Ο λαός όντως διακατεχόταν από την "άρνηση της υποταγής", όπως το θέτει η wikipedia. Και γι' αυτό και πολέμησε με τόσο θάρρος και επιτυχία. Γιατί τα "όχι" και τα "μολών λαβέ" τα λένε οι λαοί που αρνούνται να υποταχτούν, και μένουν στην ιστορία για να αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και για μελλοντικές γενιές. Αλλά γιατί ο ένας λαός αρνείται να υποταχτεί, ενώ ο άλλος υποτάσσεται, και γιατί κάποιες φορές ένας λαός υποτάσσεται ενώ μερικές άλλες όχι;
Ο λαός που δεν υποτάσσεται είναι λαός δυνατός, ένας λαός δηλαδή με ιδεολογικό υπόβαθρο και οργάνωση τέτοια που πλέον δεν καταδέχεται να δεχτεί την εκμετάλλευση από τον Α ή τον Β.
Αν όμως δεν τα έχει αυτά, τότε είναι εύκολος στόχος, και η εκμετάλλευση του όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά διογκώνεται.
Ο λαός στην Ελλάδα είχε δεχτεί, όχι αδιαμαρτύρητα βέβαια, μια χρεωκοπία, τη δικτατορία του Μεταξά, τη φτώχεια - κι όμως, είπε΄ΌΧΙ στους φασίστες, πολέμησε, και μάλιστα όχι απλά δε δέχτηκε να βάλει στην πλάτη του και ξένο τράχηλο, αλλά στη συνέχεια προσπάθησε, έστω και αν απέτυχε, να αποτινάξει από πάνω τους και τους ντόπιους εκμεταλλευτές του.
Ο σημερινός λαός τι δυνάμεις έχει; Τα επόμενα χρόνια θα παιχτούν πολλοί γύροι στο "ρινγκ' της ιστορίας, με εκατέρωθεν γρονθοκοπήματα και από τις δυο πλευρές, αυτό είναι φανερό, αλλά το τι θα προκύψει, μένει να αποδειχτεί.
Αυτό που είναι σίγουρο πάντως είναι πως η εποχή που ο λαός τα δεχόταν όλα αδιαμαρτύρητα, "έκρυβε τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι" όπως λένε συχνά και στα ΜΜΕ, ή "έτρεχε να βρει κάπου να κρυφτεί", όπως "χολιγουντιανά" δείχνει και το παρακάτω βίντεο, έχει τελειώσει, και πλέον καλείται επιτακτικά να σταματήσει να κρύβεται από το "προσκήνιο της ιστορίας" και να παλέψει:
The Matrix - Subway Fight
ΑνÎβηκε απÏ� stoinstoin. - OλÏ�κληρες σειρÎς και επεισÏ�δια online.
Δώστε προσοχή στο κομμάτι 0'.25''-0'.45'': Ως εκείνη τη στιγμή, η πλευρά των "επαναστατών" στην ταινία ναι μεν τοποθετούνταν "εναντίον του συστήματος", αλλά δεν το αντιμετώπιζαν ποτέ "στα ίσα". Στη σκηνή, αυτή, έστω και με μπόλικο "κουνγκ φου" και άλλα τέτοια χολιγουντιανά, βλέπουμε πως για πρώτη φορά η πλευρά των "επαναστατών" δεν "τρέχει να κρυφτεί" (όπως έκανε ως τότε), αλλά πιστεύει στις δυνάμεις της και "δίνει τη μάχη". Για να "πιστέψει' βέβαια κάποιος πρέπει να έχει κάτι για να πιστέψει (πχ το 1940 δημιουργήθηκε η "λαοκρατία"), και έναν τρόπο για να το πετύχει (το 1940 δημιουργήθηκε το ΕΑΜ). Αυτά είναι που λείπουν σήμερα.
"Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας, διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα!" - K. Mαρξ
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
-(Bertolt Brecht - Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου)
+ σχόλια + 4 σχόλια
1) Μετα την μικρασιατικη καταστροφη και την ελευση των προσφυγων το 1922 - 23, ο κοινωνικος χαρτης της Ελλαδας εχει αλλαξει ριζικα. Οι αποκληροι προσφυγες βρισκουν αποκουμπι στο εξαιρετικα δραστηριο ΚΚΕ, που χρωσταει τη δυναμη του σχεδον αποκλειστικα στους παρειες της Ελληνικης διασπορας που σωριαζονται στην Ελλαδα. Οι απεργιες πολλαπλασιαζονται, οι διαμαρτυριες ειναι καθημερινη πραχτικη και το ΚΚΕ αυξανει συνεχως τους οπαδους του. Ο λεγομενος "κομουνιστικος κινδυνος" αυτη την εποχη, ειναι υπαρχτος. Οχι γιατι οι κομουνιστες εχουν την παραμικρη εστω πιθανοτητα να κατσαλαβουν την εξουσια ειτε ειρηνικα ειτε βιαια, αλλα κυριως διοτι ειναι μια παρα πολυ δυναμικη μειοψηφια που προκαλει προβληματα στην επιθυμητη απ τους αστους αυξουσα προβατοποιηση των Ελληνων, που στην κυριολεξια αγονται και φερονται απ τους πολιτικαντηδες. Ο λαος ζαλισμενος, κινειται μια προς τη μερια του Βενιζελου και μια προς τη μερια του βασιλια η των συντηρητικων δυναμεων, προκαλωντας μια τοσο μεγαλη πολιτικη ασταθεια, που κανενα κομμα δεν μπορει να σχεδιασει μακροχρονα την πολιτικη του. Ολα παιζονται την τελευταια μερα πριν την καθε εκλογη, τοτε που αποφασιζουν οι αναποφασιστοι, που συνεχιζουν να ελεγχουν με την πολιτικη τους αβουλια την πολιτικη ζωη. Ωστοσο αυτη η πολιτικη αβουλια εχει καλλιεργηθει απ τα πολιτικα κομματα, που ψαρευουν στα θολα. Αλλα πολιτικη με ψαρικη τεχνη δεν γινεται. Εκτος κι αν ειναι μια πολιτικη για ψαρια.
Και τωρα, εμφανιζεται ενα ΚΚΕ με πολιτικη βουληση, με οργανωση και με τεραστιο γοητρο απ τις επιτυχιες της Οχτωβριανης επαναστασης. Οι μερες του 36, λοιπον, εγκυμονουν και το καλυτερο και το χειροτερο για τη χωρα. Ενα σοσιαλιστικο καθεστως, κατω απο την πιεση των κομουνιστων η μια δικτατορια, κατω απο την πιεση των πανικοβλητων συντηρητικιων δυναμεων, που βλεπουν πως ουτε ο βασιλιας μπορει να κανει κατι. Και ο Βενιζελος, δεν υπαρχει πια.
2) Ο Ιωαννης Μεταξας, πρωην αξιωματικος, με εξαιρετικες πολοιτικες ικανοτητες, αλλα χωρις ιχνος δημοκρατικου φρονηματος, πιστευει πως θα μπορουσε να το παιξει κι αυτος Κεμαλ Ατατουρκ, καλυτερα απ οτι ειχε ηδη επιχειρησει ο Κονδυλης.
Ο Χιτλερ, οταν οι Ιταλοι προσαρτουν την Αλβανια, καθησυχαζει τον Μεταξα.
Πιστευε ο Χιτλερ πως τρεις φασιστες θα μπορουσαν να τα βρουν στο τελος. Αλλα δεν τα βρηκαν. Γιατι ο Ελληνικος φασισμος ηταν παρα πολυ ιδιορρυθμος. Οπως ο ισπανικος, οπως ο πορτογαλικος, δεν ειχε συνειδηση της "διεθνιστηκης φασιστικης αλληλεγγυης".
3) Ο Μεταξας ηξερε πολυ καλα οτι ο Μουσολινι ετοιμαζεται να επιτεθει κατα της Ελλαδας, και ωστοσο δεν συγκεντρωνει επαρκη στρατευματα στα ελληνοαλβανικα συνορα. Ουτε αντιδρα σοβαρα οταν τορπιλλιζεται η Ελλη. Πληρης αφασια.
Καποιοι ιστορικοι λεν πως τουτη η πολιτικη αφασια υπαγορευεται απο την σωφροσυνη του. Δεν θελει να προκαλει και κατα βαθος επιθυμει την ουδετεροτητα. Αλλοι παλι, ισχυριζονται πως βρισκεται σε πληρη αμηχανια. Θα ηθελε ισως να βοηθησει τους φασιστες, αλλα αυτο ειναι αδυνατο, οχι μονο εξαιτας της σταθερα προσανατολισμενης προς τη δυτικη Ευρωπη ελληνικης πολιτικης, που ειχε επιβαλει ο Βενιζελος.
Στην περιπτωση ενος νεου διχασμου, οπως στη διαρκεια του Α Παγκοσμιου Πολεμου, ο Μεταξας θα επρεπε να παιξει το ρολο που ειχε παιξει ο βασιλιας Κωνσταντινος και ο βασιλιας Γεωργιος το ρολο του Βενιζελου. Αλλα ο Μεταξας, ουτε βασιλιας ουτε Βενιζελος ειναι. Κι ετσι λουφαζει και περιμενει τη μοιρα να δωσει τη λυση.
Και η μοιρα του εμφανιστηκε με τη μορφη του Ιταλου πρεσβευτη στην Αθηνα, που του δινει το τελεσιγραφο.
Ξερει ο Γρατσι οτι η απαντηση θα ηταν οχι, δεν σας δινουμε αδεια. Και στο βαθος θα δυσαρεστουνταν πολυ αν ο Μεταξας ελεγε ναι, σας δι8νουμε την αδεια.
Γιατι σε μια τετοια περιπτωση θα επρεπε να φερθει φιλικα προς την Ελλαδα, κι ακριβως αυτο ηταν που δεν ηθελε.
Δεν μπορεις να προσαρτησεις η εστω να καταχτησεις μια χωρα που δηλωνει φιλη σου, αν η ιδια δεν επιθυμει την προσαρτηση, πραγμα που, βεβαια, δεν ανεμενε ο Μουσολινι. Η Ελλαδα δεν ηταν ουτε γερμανικη κατ οθσιαν Αυστρια ουτε φιλοιταλικη Αλβανια. Συνεπως, επρεπε να κατακτηθει, αν και χωρα φασιστικη.
Αν και μ εναν φασισμο πολυ συγγενικο μ αυτον της Ιταλιας. Δηλαδη ηπιο, χωρις πολλους σκοτωμους, φανφαρονικο και παλικαριστικο, πανηγυριωτικο και φασαριοζικο. Ενα φασισμο της πλακας μ αλλα λογια σε συγκριση μ αυτον του Χιτλερ που ηταν η βελτιωμενη παραλλαγη του φασισμου, που λεγεται ναζισμος. Δηλαδη εθνικισμος. Ειδικοτερα, εθνικοσοσιαλισμος. Δηλαδη σοσιαλισμος χτυπημενος στο μιξες μαζι με εθνικισμο.
Ο Μουσολινι και ο Μεταξας δεν ισχυριζονταν πως ηταν σοσιαλιστες, εστω ιδικου τυπου.
Τον τριτο δρομο προς το σοσιαλισμο τον ανακαλυψε ο Χιτλερ, οχι ο Μουσολινι η καποιος αλλος.
Δεν ξημερωνει καλα καλα η 28η Οκτωβριου, και κηρυσσεται γενικιη επιστρατευση. Ολα εγιναν τοσο αποτομα, τοσο για την κυβερνηση οσο και για το λαο, που κανεις δεν καθεται να καλοσκεφτει τι ακριβως εγινε, και γιατι οτι εγινε, εγινε με τετοια ταχυτητα, που αποκλειεται
η αντιδραση να ηταν αλλη εκτος απ τον γενικο ενθουσιασμο που προκαλει το πολυ καινουργιο και το πολυ αποτομο, που σε βγαζει απ τη ρουτινα της καθημερινοτητας με τροπο πολυ εντυπωσιακο.
Η αγαπη για την πατριδα και αλλα τετοια σχετικα δεν προμηθευουν επιστημονικα επιχειρηματα για την ερμηνεια φαινομενων σχεση εχοντα με την ψυχολογια της μαζας. Η αγαπη για την πατριδα, δεν ειναι ομοια με την αγαπη για την γυναικα. Η αγαπη για την πατριδα ειναι υπαρχτη κατασταση, ομως εχει δικους της νομους και κανονες, ασχετους προς τον κοινο ερωτα. Αλλωστε, ο κεραυνοβολος ερωτας για την πατριδα, οπως αυτος των Ελληνων της 28η Οκτωβριου, ειναι αδυνατο να υπαρξει. Την πατριδα δεν την αγαπαει κανεις ξαφνικα και αποτομα, και κυριως δεν την αγαπουν ολοι με την ιδια ενταση. Και η ομοψυχια των Ελληνων εκεινη την πραγματικα ιστορικη ημερα, ηταν κατι το εντελως εκπληχτικο.
Φασιστες, κομμουνιστες,δημοκρατες, σοσιαλδημοκρατες, ολοι τρεχουν να καταταγουν στο στρατο. Τετοια ομοψυχια ειναι υπερ το δεον μεγαλη για Ελληνες, για να εξηγησουμε το φαινομενο ετσι απλα, με τη φιλοπατρια.
Η επιστημη που λεγεται ψυχολογια της μαζας μας προσφερει πιο σιγουρες ερμηνειες. Εν παση περιπτωσει, το γεγονος ειναι πως ολος ο κοσμος τρεχει κατα τα συνορα, γιατι ο Μεταξας δεν ειχε συγκετρωσει στρατιωτικες δυναμεις εκει.
Η ορμη του ελληνικου στρατου, που μοιαζει πολυ με λαικο στρατο ετσι αποτομα που γεμισαν τα ταγματα και τα συνταγματα, ειναι τοσο μεγαλη, που σε δεκαπεντε μερες περιπου απο της ενα·ρξεως του πολεμου, διωχνουν απ το ελληνικο εδαφος τους Ιταλους που πιστευαν πως θα κανουν εναν περιπατο μεχρι την Αθηνα.
Αποσπασματα απο το βιβλιο του Βασιλη Ραφαηλιδη "Ιστορια (κωμικοτραγικη) του Νεοελληνικου Κρατους".
«Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς;»
Στις 29 Οκτώβρη του 1944,
την ώρα που οι απόντες και οι άκαπνοι από τον αγώνα ενάντια στον κατακτητή, όπως ο Γεώργιος Παπανδρέου, επιστρέφουν στην Ελλάδα συνοδεύοντας τον Σκόμπυ,
ο Αρης Βελουχιώτης,μιλώντας στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ,
παρουσιάζει την πολιτικήτου ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Ανάμεσα στα άλλα, λέει:
***
«(...) Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν' αποτελέσει ντροπή ή έπαινο; Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο Πρόγραμμά του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ (...)
*
Μα ας πούμε ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; (...)
*
Συνεπώς, καταλαβαίνετε τώρα ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν, μάλιστα, εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σ' αυτούς δεν υπάρχει ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος (...)
*
Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένειά του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο που διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δεν μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Οταν έξαφνα στα 1929 - 31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης που μάστιζε τότε τη χώρα μας, να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Αγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Ελληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.
*
Μας κατηγορούν επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή. Βλέπετε, όλοι αυτοί οι "ηθικοί", που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή! Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή, για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής. Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευσή του (...).
*
Οταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύουνται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή. Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε (...)».
***
Ετσι ήταν τότε.
Ετσι είναι και σήμερα.
rizospastis
Δημοσίευση σχολίου