Αντίσταση κατά του Τέταρτου Ράιχ

Ανελέητη είναι πλέον η σύγκρουση. Χωρίς προσχήματα η γερμανική ηγεσία απαιτεί να καθυποτάξει στον οικονομικό τομέα όλες τις χώρες της Ευρωζώνης και της ΕΕ και να τις μετατρέψει σε οικονομικές αποικίες του Τέταρτου Ράιχ.

 Απαιτεί η οικονομική πολιτική τους να καθορίζεται από το Βερολίνο, με «βιτρίνα» τα όργανα της ΕΕ, και επιδιώκει να αναιρέσει εμπράκτως αλλά και θεσμικά το μοναδικό ίσως πλεονέκτημα που ήλπιζαν να έχουν οι ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες από το ευρώ: τη δυνατότητά τους να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια.

Με τη θεσμοποίηση της «συντεταγμένης χρεοκοπίας» των χωρών της ΕΕ, που θέλει να περάσει η Γερμανία τον επόμενο μήνα στη σύνοδο κορυφής των «27», και η οποία συμπεριλαμβάνει τις ιδιωτικές τράπεζες στο όργανο που θα αποφασίζει τους όρους αναδιάρθρωσης του χρέους των κρατών που περιέρχονται σε οικονομικές δυσκολίες, το αναπότρεπτο αποτέλεσμα θα είναι να εκτιναχθούν τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας και άλλων χωρών ίσως και πάνω από το... 10% ή και 15% (!) κατά περιόδους, ενώ της Γερμανίας θα παραμένουν π.χ. στο 2% ή το πολύ 3%! Κανείς δεν αμφισβητεί το ότι σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους μιας χώρας-μέλους της Ευρωζώνης θα πρέπει να υφίστανται ζημιές και οι τράπεζες που την έχουν δανείσει. Τους όρους της αναδιάρθρωσης, όμως, όπως και την προσπάθεια αποτροπής της χρεοκοπίας μέσω της έμπρακτης αλληλεγγύης των υπολοίπων κρατών-μελών της ΕΕ, πρέπει να τα καθορίζουν, φυσικά σε πολιτικό επίπεδο, οι ηγέτες και μόνον αυτοί της ΕΕ, αξιοποιώντας στο έπακρο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, και όχι οι ιδιώτες τραπεζίτες.

Οι Γερμανοί, όμως, δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να υφίστανται τις όποιες συνέπειες δημοσιονομικών δυσχερειών χωρών της Ευρωζώνης. Τώρα θέλουν να έχουν τα οφέλη και μόνο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και του ενιαίου νομίσματος και μέσω αυτών να ενισχύσουν την ηγεμονία τους σε όλη την Ευρώπη, μετατρέποντάς την σε επικυριαρχία επί της Γηραιάς Ηπείρου.

Ο μηχανισμός είναι απλός: έχοντας δεδομένο το κοινό νόμισμα, αν π.χ. η Γερμανία δανείζεται με 3% και η Ιταλία με 7%, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αυτό αποτελεί «ταφόπλακα» για την ιταλική οικονομία. Το υψηλότερο κόστος δανεισμού θα οδηγεί διαρκώς σε υψηλότερο κόστος παραγωγής, αφού η Ιταλία δεν έχει δικό της νόμισμα για να το υποτιμήσει, οπότε αφενός θα μειώνεται διαρκώς η ανταγωνιστικότητα των ιταλικών προϊόντων και αφετέρου θα πέφτει διαρκώς το βιοτικό επίπεδο των Ιταλών, καθώς η ιταλική κυβέρνηση θα ρίχνει τους μισθούς και θα υποβαθμίζει την παρεχόμενη δημόσια παιδεία, υγεία, πολιτισμό κ.λπ., σε μια διαρκή προσπάθεια περικοπής των κρατικών δαπανών.
Μέσα από αυτήν τη διαδικασία θα ενισχύεται διαρκώς η κυρίαρχη θέση της Γερμανίας και μέσω αυτής της πολιτικής δανεισμού, πέρα φυσικά από τα άλλα πλεονεκτήματα που έχει, και η γερμανική οικονομία.

Προκειμένου να διατηρείται επίσης ισχυρό το ευρώ, κάτι που αποτελεί συλλογική ψύχωση των Γερμανών απέναντι στο νόμισμά τους, το Βερολίνο είναι αποφασισμένο πλέον να επιβάλει σιδερένια δημοσιονομική πειθαρχία σε όλη την Ευρώπη. Γνωρίζει άριστα, βεβαίως, ότι αυτή η οικονομική πολιτική δεν οδηγεί στη σύγκλιση, αλλά αντιθέτως στη ραγδαία... απόκλιση (!) του βιοτικού επιπέδου των διαφόρων κρατών της Ευρωζώνης και της ΕΕ.

Στο πλαίσιο μετατροπής της ΕΕ σε... «δημοσιονομικό Νταχάου», είναι τρομακτικό και ανατριχιαστικό αυτό που γίνεται με την Ιρλανδία: οι Ιρλανδοί αρνούνται να υπαχθούν στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, αλλά οι Γερμανοί πιέζουν στραγγαλιστικά για να τους βάλουν με το ζόρι!

Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα! Οι Ιρλανδοί έχουν μάλιστα ως κράτος εξασφαλίσει ήδη από τώρα τα χρήματα που απαιτούνται για να καλύπτει η χώρα τις υποχρεώσεις της έως τον Ιούλιο του 2011, χωρίς να απαιτείται να δανειστεί ούτε ένα ευρώ, όμως το Βερολίνο απαιτεί να υπαχθεί αμέσως τώρα η Ιρλανδία στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και μάλιστα παρά τη θέλησή της! Σωστά, τι νόημα έχει ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης χωρίς κρατουμένους!

Απόκλιση
Δεν είναι βέβαιη η διάλυση της ΕΕ 

Κραυγάζουν οι θιγόμενες χώρες ότι αυτή η γερμανική πολιτική θα οδηγήσει τελικά στη διάλυση της ΕΕ. Αυτό δεν είναι βέβαιο. Εξαρτάται από το αν οι κυβερνήσεις των χωρών-μελών της ΕΕ θα αρνηθούν να εκχωρήσουν στο Βερολίνο τον καθορισμό της μοίρας των λαών τους. Αν όχι, τότε ή η Γερμανία θα υποχρεωθεί να αλλάξει πολιτική και να συμβιβαστεί εκ νέου με την ιδέα μιας Ευρώπης ως ένωσης σχετικά ανεξάρτητων κρατών ή όντως η ΕΕ θα οδεύσει προς διάλυση. Αν όμως οι κυβερνήσεις υποκύψουν στον γερμανικό εκβιασμό, η ΕΕ θα μεταλλαχθεί και θα συνεχίσει τον δρόμο της με τα κράτη ως επαρχίες του νέου γερμανικού Ράιχ. Η Ηπειρος π.χ. είναι πολύ φτωχότερη από την Αττική, αλλά αυτό δεν οδηγεί σε διάλυση της Ελλάδας!

Του Γ. Δελαστίκ - "Εθνος"