Διαβάζουμε την εξής είδηση στο "Πρώτο Θέμα":
Φριχτός θάνατος αστέγου μέσα σε σκουπιδιάρικο!
Δεν το χωράει ο νους αυτό που συνέβη τα ξημερώματα της Κυριακής στον Ταύρο!
Ένας άτυχος, άστεγος άντρας, ελληνικής καταγωγής, έχασε τη ζωή του με τον πιο τραγικό τρόπο όταν ένα απορριμματοφόρο του Δήμου Αθηναίων, περισυνέλεξε κάδο, μέσα στον οποίο κοιμόταν!
Ο 60χρονος άντρας, είχε βρει καταφύγιο από το κρύο μέσα στον κάδο, στην οδό Παναγίτσας στον Ταύρο, όταν το απορριμματοφόρο πέρασε για να μαζέψει τα σκουπίδια!
Ο άτυχος άνδρας κατέληξε μαζί με τα απορρίμματα μέσα στο κάδο του απορριμματοφόρου και διαμελίστηκε από τις δαγκάνες του μηχανήματος.
Όταν οι υπάλληλοι άκουσαν τις κραυγές του άστεγου, αντιλήφθηκαν ότι κάτι πολύ άσχημο είχε συμβεί, όταν όμως σταμάτησαν την μηχανή ήταν ήδη πολύ αργά! Σοκαρισμένοι οι άντρες κάλεσαν την Πυροσβεστική.
Ο 60άντρας μεταφέρθηκε μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου απλά διαπιστώθηκε ο θάνατος του.
Η αστική ιδεολογία είναι γεμάτη υποκρισία - δηλώνουν "σοκαρισμένοι", όταν οι πολιτικές τους καταδικάζουν τεράστια κομμάτια του παγκόσμιου πληθυσμού στη φτώχεια, στην ανέχεια και στο θάνατο.
Αυτοί λοιπόν είναι "αναλώσιμοι" (σε αντίθεση με τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, κτλ). Και να πεθάνουν και μερικοί "δεν τρέχει και τίποτα", ή μάλλον θα μπορούσαμε να το δούμε ως κάτι το "θετικό" από τη σκοπιά του κεφαλαίου, διότι μειώνονται οι εργάτες, και άρα και η ανεργία. Είναι προφανές ότι μια "καλή λύση" για να μειωθεί η ανεργία είναι...να ψοφάνε σε μεγαλύτερη συχνότητα οι εργάτες, ώστε να υπάρχουν λιγότεροι εργάτες (βέβαια, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε μείωση ωραρίου όπως πχ έγινε με το 8ωρο έναν αιώνα πριν, ώστε να μη μειωθούμε εμείς, να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας και να μειωθούν τα κέρδη της άρχουσας τάξης, αλλά εντάξει, ας μην το πολυσκεφτόμαστε αυτό).
Πχ στην Κίνα, όπου η εκμετάλλευση των εργατών από την άρχουσα τάξη είναι μεγαλύτερη, είναι πολύ συχνότερα τα "εργατικά ατυχήματα" (δεν υπάρχει μέριμνα για την ασφάλεια του εργάτη, κοστίζει βλέπετε), οι θάνατοι από υποσιτισμό, ο μέσος όρος ζωής είναι χαμηλότερος (διότι ο εργάτης ταλαιπωριέται πολύ περισσότερο στη δουλειά του και επίσης έχει χειρότερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη), κτλ. Αυτό δεν προβληματίζει ιδιαίτερα όμως κανέναν κεφαλαιοκράτη, διότι οι εργάτες είναι αναλώσιμοι, και "καλώς" πεθαίνουν πιο συχνά, ώστε "να μην αυξάνεται η ανεργία".
Και όσο προχωρά η επίθεση της άρχουσας τάξης, με την κινεζοποίηση των εργατών και στη δύση, ώστε να γίνουν "ανταγωνιστικοί" σε σχέση με τους εργάτες σε Κίνα, Ινδία, κτλ, οι εργάτες θα πεθαίνουν και θα φτωχαίνουν σε πολύ μεγαλύτερη συχνότητα - ο αφανισμός μιας σημαντικής μερίδας τους, και η κινεζοποίηση των υπόλοιπων είναι "απαραίτητες" για να λειτουργήσει "αποδοτικά" ο καπιταλισμός στη δύση (να είναι "ανταγωνιστικός").
«Το κεφάλαιο, όμως, που έχει τόσο "σοβαρούς λόγους" ν' αρνιέται τα βάσανα της εργατικής γενιάς που το περιβάλλει σήμερα, καθορίζεται τόσο λίγο στην πραχτική κίνησή του... από το ασυγκράτητο ξεκλήρισμα του πληθυσμού, όσο και από την ενδεχόμενη πτώση της γης πάνω στον ήλιο...
Γι' αυτό το λόγο το κεφάλαιο είναι ανελέητο απέναντι στην υγεία και στη διάρκεια ζωής του εργάτη, παντού όπου δεν το υποχρεώνει η κοινωνία να τις υπολογίζει. Στην κατηγορία για σωματικό και πνευματικό μαρασμό, για πρόωρο θάνατο και για το μαρτύριο της υπερβολικής εργασίας απαντάει:
Μήπως θα 'πρεπε να μας βασανίζει αυτό το βάσανο μια και αυξάνει τις απολαύσεις (τα κέρδη) μας;».
-Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο»
Η δική μας απάντηση ποια θα είναι;
Θα αφήσουμε την άρχουσα τάξη να μας ξεκληρίζει, ή θα δείξουμε αλληλεγγύη και θα παλέψουμε για την ανατροπή της;
Όταν οι Ναζί ήρθαν για τους κομμουνιστές,
έμεινα σιωπηλός,
δεν ήμουν κομμουνιστής.
Ύστερα φυλάκισαν τους κοινωνικούς δημοκράτες,
κι εγώ έμεινα σιωπηλός,
δεν ήμουν κοινωνικός δημοκράτης.
Ύστερα ήρθαν για τους συνδικαλιστές,
κι εγώ δε μίλησα,
δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Ύστερα ήρθαν για τους Εβραίους,
κι εγώ δε μίλησα,
δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για μένα,
δεν είχε απομείνει κανένας, να μιλήσει για μένα.
Δημοσίευση σχολίου