Toυ Νιλ Κλαρκ
«Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να αποσυνδέσει τη διαχείριση του αεροδρομίου από την πολιτική παρέμβαση… να επιτρέψουμε στους πρωτοπόρους της αεροπορίας να ανταποκριθούν στις ανάγκες του κοινού, αντί να μοιράζουμε προτεραιότητες μεταξύ πολιτικών και αξιωματούχων», είχε διακηρύξει ο κόμης του Κέιθνες καθώς μετέφερε τον προϋπολογισμό των αεροδρομίων της εποχής Θάτσερ στη Βουλή των Λόρδων, σε μια ενέργεια που έμεινε γνωστή ως «Αεροπορική πράξη 1986».
Η ιδιωτικοποίηση της κρατικής Βρετανικής Αεροπορικής Αρχής (Β.Α.Α), μας είχαν πει, θα εξασφάλιζε ότι θα παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες στους επιβάτες. Αναρωτιέμαι αν ο Κόμης του Κέιθνες (ή ακόμη και η ίδια Μάργκαρετ Θάτσερ) θα είχαν το κουράγιο να κατέβουν κάτω στο Χάνσλοου και να το πουν αυτό στους δέκα χιλιάδες ταξιδιώτες των γιορτών, που ξέμειναν τις τελευταίες τρεις ημέρες στο ιδιοκτησίας B.A.A. αεροδρόμιο του Χίθροου. Ακόμη και πριν από τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, τα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμιά μας, με τα περιορισμένα καθίσματα για το κοινό, την έλλειψη φαγητού διατιμημένου σε λογικά επίπεδα και την καταθλιπτικά αφιλόξενη ατμόσφαιρα, αποτελούσαν ντροπή σε διεθνές επίπεδο.
Όμως, η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν την χιονοθύελλα κατέδειξε περίτρανα, ακόμα και στους πιο φανατικούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε αφήνοντας την υποδομή μας σε αυτήν.
Σε ένα κείμενό του στην Γκάρντιαν του 2007, ο σχεδιαστής Σερ Τέρενς Κόνραν διηγήθηκε μια ιστορία, η οποία αναδεικνύει πολύ εύστοχα την ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε μια κρατικής ιδιοκτησίας υποδομή και σε μία που τη διαχειρίζεται το ιδιωτικό κεφάλαιο. Ο Κόνραν αποκάλυψε ότι όταν εργαζόταν για το σχεδιασμό του - κρατικής ιδιοκτησίας - τερματικού σταθμού 1 του Χίθροου και για τον τερματικό 1 του Γκάτγουικ, δεχόταν ισχυρές πιέσεις ώστε να εξασφαλίσει αρκετά καθίσματα για το κοινό. Ο Κόνραν αντιπαρέθεσε τη μέριμνα για την άνεση του επιβατικού κοινού που επεδείκνυε η κρατική αεροπορική αρχή κατά τη δεκαετία του ΄60 με τη σημερινή εμπορική στάση της B.A.A, για την οποία κάθε τετραγωνικό μέτρο πρέπει να μετατραπεί σε χώρο λιανικής πώλησης.
Αντίθετα με την κρατικής ιδιοκτησίας προκάτοχό της, η σημερινή B.A.A. οδηγεί τα βήματα της προς την εκπλήρωση ενός μόνου σκοπού: της μεγιστοποίησης του κέρδους για την ισπανική μητρική της, τη Φεροβιάλ. Αυτό σημαίνει ότι ξεμπερδεύουν τελείως με τους χώρους καθισμάτων για το κοινό, αναγκάζοντας επισκέπτες και επιβάτες να πληρώνουν για να κάθονται σε πανάκριβα καφέ και εστιατόρια. Σημαίνει επίσης - όπως είδαμε αυτή την εβδομάδα - ότι το απρόσκλητο χιόνι δεν επιτρέπει στους αεροδιαδρόμους να μείνουν ανοιχτοί σε περίπτωση μεγάλης κακοκαιρίας.
Αυτή τη στιγμή η B.A.A είναι σε διαδικασία ανάρτησης των κερδών αυτού του έτους: σε σύνολο 1 δισεκατομμυρίου λιρών, μόνο οι 500.000 δολάρια ξοδεύτηκαν για την αγορά υλικών και εξοπλισμού για τον καθαρισμό των αεροδιαδρόμων.
Αλλά, επίσης ιδιωτικά, αεροδρόμια, έχουν αποδειχθεί εξίσου ανεπαρκή φέτος το χειμώνα: νωρίτερα τον ίδιο μήνα, στο αεροδρόμιο του Γκατγουικ, πρώην ιδιοκτησίας BAA (τώρα βρίσκεται στην κατοχή των Συνεργατών Υποδομής μιας ιδιωτικής εταιρίας μετοχικού κεφαλαίου) έκλεισε για δύο μέρες εξαιτίας χιονιού που είχε φτάσει το ένα μέτρο.
Είναι αποκαλυπτικό ότι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στη Βρετανία, που καταφέρνει να κρατήσει τους επιβάτες ευχαριστημένους, είναι εκείνο το οποίο βρίσκεται σε πλήρως δημόσια ιδιοκτησία. Το αεροδρόμιο του Μάντσεστερ, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τοπικών συμβουλίων, τιμήθηκε ως το καλύτερο τοπικό αεροδρόμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει επίσης τιμηθεί με τα πέντε σημαντικότερα ταξιδιωτικά βραβεία στην αεροπορική βιομηχανία. Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, η Γκάρντιαν ανέφερε ότι έχει ψηφιστεί στο twitter ως ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια στον κόσμο.
Οι θιασώτες του θατσερικού συντηρητισμού, βεβαίως, δεν έχουν ενθουσιαστεί που ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια της χώρας βρίσκεται υπό δημόσιο έλεγχο. « Δίπλα στην ευρύτερη περιφέρεια του Μάντσεστερ υπάρχει ένα ακμάζον μοντέρνο αεροδρόμιο το οποίο παραμένει στο δημόσιο τομέα, χωρίς κανείς να τολμά ρίξει ένα βλέφαρο», παραπονιέται ο Γκράχαμ Μπράντι στη Σπεκτέιτορ, συμπληρώνοντας ότι «η ιδέα να διαχειρίζεται το κράτος τις υπηρεσίες μας, αερογραμμές και σιδηροδρόμους, φαίνεται τόσο αρχαϊκή και οριακά γελοία».
Συγγνώμη, αλλά γελοιότητα είναι να έχεις αφήσει πεινασμένες για κέρδος πολυεθνικές εταιρίες να διαχειρίζονται πράγματα που είναι καλύτερο να αφήνονται στον δημόσιο τομέα. Ακόμη και στην καπιταλιστική Αμερική, τα αεροδρόμια λειτουργούν ως μη κερδοσκοπικές δημόσιες επιχειρήσεις. Και παρά το γεγονός ότι τα αμερικανικά αεροδρόμια έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ δυσκολότερες συνθήκες, φαίνεται ότι αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες πολύ καλύτερα.
Όσο δε μπορούμε να περιμένουμε την συμμαχία για τις ιδιωτικοποιήσεις να πάρει τα δέοντα μέτρα, δεν υπάρχει λόγος για τους Εργατικούς – εφόσον είναι στην αναζήτηση για ορθολογικές, δημοφιλείς πολιτικές – να μη σκεφτούν τη θέση για εκ νέου εθνικοποίηση των αεροδρομίων μας (όπως επίσης και των εξίσου ανεπαρκών ιδιωτικοποιημένων σιδηροδρόμων μας, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε μια φάση «μεγάλου πάγου»).
Κάνοντας αυτό, το κόμμα θα απορρίψει σαφώς την ευρέως διαδεδομένη, αλλά καταστροφική αρχή ότι όλα στη Βρετανία πρέπει να λειτουργούν με απώτερο σκοπό το κέρδος. Αυτή η αρχή μπορεί να είναι αποτελεσματική στη περίπτωση μανάβικων στο Γκράνθαμ, αλλά όταν εφαρμόζεται στην υποδομή και τις μεταφορές της χώρας, τα αποτελέσματα, όπως είδαμε αυτή την εβδομάδα, μπορούν να είναι καταστροφικά.
Πηγή: Guardian
Μετάφραση: Αλίκη Κοσυφολόγου - πηγή Liston
«Ο στόχος της κυβέρνησης είναι να αποσυνδέσει τη διαχείριση του αεροδρομίου από την πολιτική παρέμβαση… να επιτρέψουμε στους πρωτοπόρους της αεροπορίας να ανταποκριθούν στις ανάγκες του κοινού, αντί να μοιράζουμε προτεραιότητες μεταξύ πολιτικών και αξιωματούχων», είχε διακηρύξει ο κόμης του Κέιθνες καθώς μετέφερε τον προϋπολογισμό των αεροδρομίων της εποχής Θάτσερ στη Βουλή των Λόρδων, σε μια ενέργεια που έμεινε γνωστή ως «Αεροπορική πράξη 1986».
Η ιδιωτικοποίηση της κρατικής Βρετανικής Αεροπορικής Αρχής (Β.Α.Α), μας είχαν πει, θα εξασφάλιζε ότι θα παρέχονται καλύτερες υπηρεσίες στους επιβάτες. Αναρωτιέμαι αν ο Κόμης του Κέιθνες (ή ακόμη και η ίδια Μάργκαρετ Θάτσερ) θα είχαν το κουράγιο να κατέβουν κάτω στο Χάνσλοου και να το πουν αυτό στους δέκα χιλιάδες ταξιδιώτες των γιορτών, που ξέμειναν τις τελευταίες τρεις ημέρες στο ιδιοκτησίας B.A.A. αεροδρόμιο του Χίθροου. Ακόμη και πριν από τα γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας, τα ιδιωτικοποιημένα αεροδρόμιά μας, με τα περιορισμένα καθίσματα για το κοινό, την έλλειψη φαγητού διατιμημένου σε λογικά επίπεδα και την καταθλιπτικά αφιλόξενη ατμόσφαιρα, αποτελούσαν ντροπή σε διεθνές επίπεδο.
Όμως, η αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν την χιονοθύελλα κατέδειξε περίτρανα, ακόμα και στους πιο φανατικούς της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, το βαρύ τίμημα που πληρώνουμε αφήνοντας την υποδομή μας σε αυτήν.
Σε ένα κείμενό του στην Γκάρντιαν του 2007, ο σχεδιαστής Σερ Τέρενς Κόνραν διηγήθηκε μια ιστορία, η οποία αναδεικνύει πολύ εύστοχα την ποιοτική διαφορά ανάμεσα σε μια κρατικής ιδιοκτησίας υποδομή και σε μία που τη διαχειρίζεται το ιδιωτικό κεφάλαιο. Ο Κόνραν αποκάλυψε ότι όταν εργαζόταν για το σχεδιασμό του - κρατικής ιδιοκτησίας - τερματικού σταθμού 1 του Χίθροου και για τον τερματικό 1 του Γκάτγουικ, δεχόταν ισχυρές πιέσεις ώστε να εξασφαλίσει αρκετά καθίσματα για το κοινό. Ο Κόνραν αντιπαρέθεσε τη μέριμνα για την άνεση του επιβατικού κοινού που επεδείκνυε η κρατική αεροπορική αρχή κατά τη δεκαετία του ΄60 με τη σημερινή εμπορική στάση της B.A.A, για την οποία κάθε τετραγωνικό μέτρο πρέπει να μετατραπεί σε χώρο λιανικής πώλησης.
Αντίθετα με την κρατικής ιδιοκτησίας προκάτοχό της, η σημερινή B.A.A. οδηγεί τα βήματα της προς την εκπλήρωση ενός μόνου σκοπού: της μεγιστοποίησης του κέρδους για την ισπανική μητρική της, τη Φεροβιάλ. Αυτό σημαίνει ότι ξεμπερδεύουν τελείως με τους χώρους καθισμάτων για το κοινό, αναγκάζοντας επισκέπτες και επιβάτες να πληρώνουν για να κάθονται σε πανάκριβα καφέ και εστιατόρια. Σημαίνει επίσης - όπως είδαμε αυτή την εβδομάδα - ότι το απρόσκλητο χιόνι δεν επιτρέπει στους αεροδιαδρόμους να μείνουν ανοιχτοί σε περίπτωση μεγάλης κακοκαιρίας.
Αυτή τη στιγμή η B.A.A είναι σε διαδικασία ανάρτησης των κερδών αυτού του έτους: σε σύνολο 1 δισεκατομμυρίου λιρών, μόνο οι 500.000 δολάρια ξοδεύτηκαν για την αγορά υλικών και εξοπλισμού για τον καθαρισμό των αεροδιαδρόμων.
Αλλά, επίσης ιδιωτικά, αεροδρόμια, έχουν αποδειχθεί εξίσου ανεπαρκή φέτος το χειμώνα: νωρίτερα τον ίδιο μήνα, στο αεροδρόμιο του Γκατγουικ, πρώην ιδιοκτησίας BAA (τώρα βρίσκεται στην κατοχή των Συνεργατών Υποδομής μιας ιδιωτικής εταιρίας μετοχικού κεφαλαίου) έκλεισε για δύο μέρες εξαιτίας χιονιού που είχε φτάσει το ένα μέτρο.
Είναι αποκαλυπτικό ότι το μεγαλύτερο αεροδρόμιο στη Βρετανία, που καταφέρνει να κρατήσει τους επιβάτες ευχαριστημένους, είναι εκείνο το οποίο βρίσκεται σε πλήρως δημόσια ιδιοκτησία. Το αεροδρόμιο του Μάντσεστερ, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχο των τοπικών συμβουλίων, τιμήθηκε ως το καλύτερο τοπικό αεροδρόμιο στο Ηνωμένο Βασίλειο και έχει επίσης τιμηθεί με τα πέντε σημαντικότερα ταξιδιωτικά βραβεία στην αεροπορική βιομηχανία. Νωρίτερα αυτή τη χρονιά, η Γκάρντιαν ανέφερε ότι έχει ψηφιστεί στο twitter ως ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια στον κόσμο.
Οι θιασώτες του θατσερικού συντηρητισμού, βεβαίως, δεν έχουν ενθουσιαστεί που ένα από τα καλύτερα αεροδρόμια της χώρας βρίσκεται υπό δημόσιο έλεγχο. « Δίπλα στην ευρύτερη περιφέρεια του Μάντσεστερ υπάρχει ένα ακμάζον μοντέρνο αεροδρόμιο το οποίο παραμένει στο δημόσιο τομέα, χωρίς κανείς να τολμά ρίξει ένα βλέφαρο», παραπονιέται ο Γκράχαμ Μπράντι στη Σπεκτέιτορ, συμπληρώνοντας ότι «η ιδέα να διαχειρίζεται το κράτος τις υπηρεσίες μας, αερογραμμές και σιδηροδρόμους, φαίνεται τόσο αρχαϊκή και οριακά γελοία».
Συγγνώμη, αλλά γελοιότητα είναι να έχεις αφήσει πεινασμένες για κέρδος πολυεθνικές εταιρίες να διαχειρίζονται πράγματα που είναι καλύτερο να αφήνονται στον δημόσιο τομέα. Ακόμη και στην καπιταλιστική Αμερική, τα αεροδρόμια λειτουργούν ως μη κερδοσκοπικές δημόσιες επιχειρήσεις. Και παρά το γεγονός ότι τα αμερικανικά αεροδρόμια έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ δυσκολότερες συνθήκες, φαίνεται ότι αντεπεξέρχονται στις δυσκολίες πολύ καλύτερα.
Όσο δε μπορούμε να περιμένουμε την συμμαχία για τις ιδιωτικοποιήσεις να πάρει τα δέοντα μέτρα, δεν υπάρχει λόγος για τους Εργατικούς – εφόσον είναι στην αναζήτηση για ορθολογικές, δημοφιλείς πολιτικές – να μη σκεφτούν τη θέση για εκ νέου εθνικοποίηση των αεροδρομίων μας (όπως επίσης και των εξίσου ανεπαρκών ιδιωτικοποιημένων σιδηροδρόμων μας, οι οποίοι έχουν περιέλθει σε μια φάση «μεγάλου πάγου»).
Κάνοντας αυτό, το κόμμα θα απορρίψει σαφώς την ευρέως διαδεδομένη, αλλά καταστροφική αρχή ότι όλα στη Βρετανία πρέπει να λειτουργούν με απώτερο σκοπό το κέρδος. Αυτή η αρχή μπορεί να είναι αποτελεσματική στη περίπτωση μανάβικων στο Γκράνθαμ, αλλά όταν εφαρμόζεται στην υποδομή και τις μεταφορές της χώρας, τα αποτελέσματα, όπως είδαμε αυτή την εβδομάδα, μπορούν να είναι καταστροφικά.
Πηγή: Guardian
Μετάφραση: Αλίκη Κοσυφολόγου - πηγή Liston
Δημοσίευση σχολίου