Ελλάδα και μετανάστες

  Η Ελλάδα και λόγο της γεωγραφικής της θέσης είναι προορισμός για πολλούς μετανάστες. Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει τον ακριβή αριθμό τους, σήμερα.   Εκτιμήσεις μιλούν ότι πρόκειται πάνω από 750.000.
  Δεν ήρθαν φυσικά για τουρισμό στην Ελλάδα. Πρόκειται για ανθρώπους που αναγκαστικά ξεριζώθηκαν απ’ τις πατρίδες τους, αφού δεν έχουν άλλη επιλογή, όταν στις χώρες τους κάθε τρία δευτερόλεπτα (!), πεθαίνει κι ένα παιδί από την πείνα, όταν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δημιουργούν κατακόμβες νεκρών, στους «ανθρωπιστικούς πολέμους», όταν η στυγνή εκμετάλλευση και οι δικτατορίες που βίωναν τους καθιστούσε μονόδρομο να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους.

Κι όσοι απ’ αυτούς κατόρθωσαν να ρθούν στην Ελλάδα χωρίς να πνιγούν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου ή να σκοτωθούν στα ναρκοπέδια του Εβρου τι αντίκρισαν;

Χρόνια μετά τους πρώτους νόμους «νομιμοποίησης», χιλιάδες απ’ αυτούς παραμένουν χωρίς «χαρτιά». Όμηροι της παρανομίας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Χωρίς εργασιακά δικαιώματα, θύματα της κρατικής και αστυνομικής βίας, καταδικασμένοι στην πιο άγρια εκμετάλλευση, ενώ από πάνω τους αιωρείται ο πέλεκυς της φυλάκισης και της απέλασης.

Και όταν γράφουμε «αυτούς που κατόρθωσαν να ρθουν στην Ελλάδα» εννοούμε ότι δεκάδες χιλιάδες συνάνθρωποι μας θύματα του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού στην απεγνωσμένη προσπάθεια τους να έχουν «καλύτερη τύχη» άφησαν την τελευταία τους πνοή στο … δρόμο προς την ελπίδα.

Και δεν το λέμε αυθαίρετα αυτό. Σύμφωνα με άρθρο της αγγλόφωνης εφημερίδας Today’s Zaman, από το 1988 έως το 2009, περισσότεροι από 34.000 μετανάστες έχουν βρει το θάνατο στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, ενώ εκτός απ’ τα χιλιάδες αυτά θύματα του παγκόσμιου καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού άλλοι 15.000 μετανάστες βρήκαν το θάνατο εντός ευρωπαϊκών συνόρων, πιθανόν πέφτοντας σε ναρκοπέδια όπως αυτά του Εβρου ή μην αντέχοντας τις κακουχίες που είχαν αναζητώντας καλύτερη τύχη.
Οσο οι άνθρωποι θα δυστυχούν, θα πεινούν, θα φοβούνται, τίποτα δεν είναι σε θέση να τους σταματήσει να αναζητούν την ελπίδα, την τροφή, την ασφάλεια.
Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Μια διαρκής μετακίνηση πληθυσμών. Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι. Πάντα από ανάγκη.

Πολυπληθέστερη εθνικότητα στους μετανάστες, στην Ελλάδα, είναι η Αλβανική σε ποσοστό 65%. Δεύτερη έρχεται η Βουλγαρική σε ποσοστό 6,8% και τρίτη η Ρουμανική με 4,6%. Τα Βαλκάνια αποτελούν τη περιοχή που τροφοδοτεί την μετανάστευση στην Ελλάδα κατά το μέγιστο. Ακολουθούν οι χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης που φτάνουν συνολικά το 7%. Από αυτές τις χώρες ξεχωρίζουν η Ουκρανία (5η στη σειρά) με 2,6% και η Γεωργία (7η ) με 2%.
Επίσης πέρα από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης μετανάστες έχουν εισέλθει και από χώρες της Κεντρικής Ευρώπης. Από τις χώρες αυτές, η µόνη που εμφανίζει αξιόλογο μεταναστευτικό πληθυσμό είναι η Πολωνία (2,3%) και η οποία αποτελεί πλέον χώρα της Ε.Ε..
Οι χώρες της Ινδοπακιστανικής Χερσονήσου (Ινδία, Πακιστάν, Μπαγκλαντές) φτάνουν στο 5,4%, µε σημαντικότερο το Πακιστάν 2,9% των μεταναστών.
Τέλος η οµάδα των Αραβικών χωρών στην οποία συμπεριλαμβάνονται η Αίγυπτος η Συρία και το Ιράκ, εμφανίζει µία σχετικά αξιόλογη συμμετοχή, που όµως δεν ξεπερνά το 3,4% και για τις τρεις χώρες.
Οι άνδρες µμετανάστες απασχολούνται κυρίως στον τοµέα της γεωργίας και στις κατασκευές, ενώ οι γυναίκες τις περισσότερες φορές απασχολούνται ως οικιακοί βοηθοί
Πολλοί οικονομικοί μετανάστες δουλεύουν σε δύσκολες δουλειές που τις περισσότερες από αυτές κανείς Ελληνας δε θα ήθελε να τις κάνει. Οι περισσότερες γυναίκες μετανάστριες, σε ποσοστό που αγγίζει το 80%, εργάζονται σε σπίτια, προσέχοντας παιδιά, φροντίζοντας ηλικιωμένους, κάνοντας δουλειές, ενώ απασχολούμενες στα ιδιωτικά νοικοκυριά, όχι μόνο αμείβονται ανεπαρκώς, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις στερούνται βασικές ατομικές ελευθερίες, όπως η έξοδος από τα νοικοκυριά που εργάζονται.

Την περίοδο 1989-2008, που έρχονται στην Ελλάδα και τα μεγαλύτερα μεταναστευτικά κύματα, η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται με μέσο ετήσιο ρυθμό 3% και οι νέες θέσεις απασχόλησης που δημιουργούνται αυξάνονται με μέσο ετήσιο ρυθμό 1% και πλέον το χρόνο. Η φτηνή εργατική δύναμη των μεταναστών ήταν αυτή που συνέβαλε ώστε αρκετά χωριά της Ελλάδας να αποκτήσουν ζωή να δώσει μια ανάσα σε αγροτική και κτηνοτροφική οικονομία.

Επιστημονική μελέτη που είδε το φως της δημοσιότητας το 2008, ανέφερε ότι στην Ελλάδα ήταν εγκατεστημένοι  περίπου 1.200.000 μετανάστες. Από τους παραπάνω εκτιμάται ότι 537-645.000 εργάζονται, ενώ περίπου ένας στους δύο (290.000) έχουν κάποιας μορφής ασφάλιση (οι 244.000 είναι ασφαλισμένοι στο ΙΚΑ). Οι ανασφάλιστοι μετανάστες που εργάζονται στην Ελλάδα, είτε είναι παράνομοι και επομένως δεν μπορούν να ασφαλιστούν, είτε είναι νόμιμοι αλλά οι εργοδότες τους, σε καθεστώς παρανομίας, τους απασχολούν με κίνητρο το χαμηλό κόστος εργασίας.

Όπως υποστηρίζει η έρευνα «Οι οικονομικές επιπτώσεις της απασχόλησης των μεταναστών κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν», των κ. Κόντη (επίκουρου καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών) και Ζωγραφάκη (λέκτορα Πανεπιστημίου Πατρών), οι μετανάστες συμβάλουν κατά 1,3-1,5% στην ετήσια ανάπτυξη του ΑΕΠ. Επίσης, η είσοδος των μεταναστών είναι σίγουρα θετική, διότι ενώ πληρώνουν έμμεσους ή άμεσους φόρους οι μετανάστες δεν παίρνουν ακόμα συντάξεις. Ακόμα και τη νοσοκομειακή περίθαλψη, επειδή είναι οι περισσότεροι νεαρής ηλικίας δεν τη χρησιμοποιούν όσο οι Έλληνες. Δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε ότι και η αγορά ακινήτων είχε τα οφέλη της, αφού οι ιδιοκτήτες εγκατελλημένων και ερημωμένων σπιτιών απέκτησαν ένα εισόδημα αφού τα νοίκιασαν σε μετανάστες. Στην προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 οι μετανάστες συνέβαλαν τα μέγιστα αφού λόγω της χαμηλής εργατικής τους δύναμης έδωσαν τα περιθώρια να γίνουν στην Ελλάδα έργα υποδομής που απουσίαζαν επί δεκαετίες.
Σε τελική ανάλυση οι οικονομικοί μετανάστες αποτελούν πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας που, όπως δείχνουν οι δείκτες και οι αριθμοί, έχουν βοηθήσει σημαντικά στην ανάπτυξή της.

Η αγροτική παραγωγή, ό,τι τέλος πάντων απέμεινε στην Ελλάδα, από τα κηπευτικά του Μαραθώνα ως τις φράουλες της Μανωλάδας, από τα ροδάκινα της Δυτικής Μακεδονίας ως τις πορτοκαλιές της Αργολίδας, βασίστηκε σε εργατικά χέρια κυρίως από το Πακιστάν και το Μπανγκλαντές. Φαντάζεται κανείς την εκτόξευση των τιμών την επόμενη ημέρα της απέλασης ή της φυγής όλων αυτών; Αν έφευγαν οι μετανάστες θα γινόταν ακόμη ελλειμματικότερο το ήδη ελλειμματικό ισοζύγιο των ασφαλιστικών ταμείων ανάμεσα σε αυτούς που εργάζονται και σε αυτούς που συνταξιοδοτούνται. Ακόμη και τα φορολογικά έσοδα θα μειώνονταν γιατί οι μετανάστες εκπληρώνουν συνεπέστερα από τους ιθαγενείς τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να υποστηριχθεί ότι η επόμενη ημέρα μιας Ελλάδας χωρίς μετανάστες θα σήμαινε επίσης μια απότομη επιδείνωση σε όλους τους μακροοικονομικούς δείκτες και ότι η απασχόληση θα μειωνόταν ακόμη περισσότερο επειδή θα χάνονταν δραστηριότητες που στηρίζουν την αλυσίδα του οικονομικού κύκλου. Αν έφευγαν, θα έπαιρναν μαζί και τα παιδιά τους. Σχολεία θα έκλειναν, δάσκαλοι και καθηγητές θα έχαναν τη δουλειά τους. Μια Ελλάδα χωρίς μετανάστες θα ήταν περισσότερο γερασμένη, γιατί οι μετανάστες αποτελούνται κυρίως από νεανικό πληθυσμό.

Το πιο σκληρό πρόβλημα θα ήταν η τύχη των ηλικιωμένων, των άρρωστων και των ανήμπορων, τους οποίους περιθάλπουν στρατιές γυναικών από την Ανατολική Ευρώπη, έχοντας εγκαταλείψει τα ανήμπορα μέλη των δικών τους οικογενειών. Η ελληνική κοινωνία αγόρασε φροντίδα και θαλπωρή, την οποία δεν μπορούσε να προσφέρει, από άλλες κοινωνίες. Πού θα έβρισκε τώρα τις αποκλειστικές νοσοκόμες για τα νοσοκομεία ή για το σπίτι; Γέροι και ανάπηροι θα συσσωρεύονταν αβοήθητοι σε άθλια γεροκομεία και άσυλα. Τα δημόσια και τα ιδιωτικά κτίρια, τα υπουργεία και τα νοσοκομεία, αεροδρόμια και τρένα, γραφεία και σπίτια, καθαρίζονται από συνεργεία ξένων τους οποίους διαθέτουν εταιρείες διάθεσης εργαζομένων. Τι θα γινόταν αν, ως διά μαγείας, εξαφανίζονταν όλοι αυτοί; Οχι απλώς το επίπεδο καθαριότητας αλλά τα επίπεδα υγείας θα βυθίζονταν απότομα. Θα χρειάζονταν ειδικά εμβόλια για να επισκεφθεί κανείς την Ελλάδα.

Σήμερα το 2011, τα πράγματα αλλάζουν δραματικά. Η καπιταλιστική οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει και στην Ελλάδα, αλλά και η ακολουθούμενη πολιτική του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου έχουν ισοπεδώσει και εξαθλιώσει όλη την εργατική τάξη της Ελλάδας. Η μείωση της παραγωγικής δραστηριότητας και της κατανάλωσης είναι διάχυτη παντού. 
 Ήδη από το 2009, η ελληνική οικονομία καταγράφει ύφεση -2% ενώ οι εκτιμήσεις για το 2011 είναι δυσοίωνες (-4%), με τα πρώτα σημάδια να είναι πλέον ορατά με την εκτίναξη του ποσοστού ανεργίας στο 13,3%, στο τέλος του 2010, (αυτά λένε τα επίσημα στοιχεία ενώ στην πραγματικότητα η ανεργία είναι πάνω από 25%) ενώ πολλοί άλλοι οικονομικοί δείκτες αποτυπώνουν ανάγλυφα την παρούσα οικονομική κατάσταση, όπως είναι για παράδειγμα ο δείκτης βιομηχανικής παραγωγής, ο δείκτης κατασκευών, ο δείκτης όγκου λιανικού εμπορίου κ.ά.
Επόμενο είναι ότι τα μεγαλύτερα θύματα αυτής της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης είναι οι μετανάστες.
Σαν επίλογο αυτού του σχολίου παραθέτουμε μια ανακοίνωση που έδωσαν στην δημοσιότητα 300 μετανάστες οι οποίοι ξεκινούν απεργία πείνας στην Ελλάδα διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουν. Στο κείμενο τους με λιτό και περιεκτικό τρόπο περιγράφουν την γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας σε σχέση με το μεταναστευτικό ζήτημα.
_________


"Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.

Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας"

Πηγή: Κίνημα Τούρκων και Κούρδων Εργαζομένων