 |
Ας θυμηθεί, ότι η μετανάστευση υπήρξε πάντα το καταφύγιο του Έλληνα σε δύσκολα χρόνια κατοχής, στις οικονομικές δυσκολίες των αρχών του 20ου αιώνα, μετά το εμφύλιο, στην 7ετία, αλλά ακόμη και τώρα, που η χώρα έγινε μη βιώσιμη.
Ας θυμηθεί, ότι και η δική του οικογένεια υπήρξε θύμα μετανάστευσης.
Ας θυμηθεί λίγο ιστορία, αν ποτέ του την διάβασε.
Ο μετανάστης βρίσκεται εδώ, όχι γιατί το επέλεξε. Έφυγε από την χώρα του διωκόμενος από τον πόλεμο, την πείνα, τον θάνατο, την έλλειψη ελευθερίας, που ο δυτικός ''πολιτισμός'' επέβαλε στην χώρα του, στην οικογένεια του, στην κοινωνία του.
Έφυγε αναζητώντας τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στο πρόσωπο της ''ελεύθερης, δημοκρατικής'' Δύσης, ένα πρόσωπο που του πούλησαν, για να δικαιολογήσουν την καταστροφή της δικής του χώρας.
Είμαστε όλοι χρεώστες απέναντι τους.
Επιτρέψαμε την επέμβαση στις χώρα τους, επιτρέψαμε την ακύρωση της ζωής τους, επιτρέψαμε την καταστροφή των ελάχιστων όρων επιβίωσης που τους είχαμε αφήσει διαθέσιμους, επιτρέψαμε την εκμετάλλευση τους.
Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε τώρα, είναι η "νομιμοποίηση" της ύπαρξης τους, της εργασίας τους, της παραμονής τους.
Στο φινάλε ας θυμηθούμε ποιος αποκοιμίζει τις ενοχές μας, μαζί με τον άρρωστο πατέρα μας, ποιος φροντίζει από την εγκατάλειψη τα χωράφια μας, ποιος καθαρίζει τα σπίτια μας, ποιος δουλεύει σαν είλωτας στα δημόσια έργα την τελευταία 20ετία.
Ας θυμηθούμε, τουλάχιστον τώρα, που όλοι είμαστε μετανάστες και ''ξένοι'' μέσα σε μια πατρίδα που δεν αναγνωρίζουμε.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Ειρήνη Νταουντάκη
+ σχόλια + 5 σχόλια
Δεν ξέρω αν η κ Ειρήνη Νταουντάκη είναι μετανάστρια αλλά με τον ρυθμό που μπαίνουν οι μετανάστες στην Ελλάδα σε μερικά χρόνια μάλλον θα μεταναστεύσει σε άλλη χώρα γιατί εδώ η ζωή της θα είναι ανυπόφορη.
"Ας θυμηθεί, ότι και η δική του οικογένεια υπήρξε θύμα μετανάστευσης"
File Giorgi
O GAP kai sia ypirksan metanastes alla oxi "thima metanasteusis"
Allo itan otan oi gonois mou kai poli alloi eirthane stin Souidia, kynigimenei apo tin Xoutna, apo fylakes, eksories, xoris glossa (oute agglika) poli xoris ekpedeusi
Kai allo oi oikogennia Papandreou.. giate edo pou ta leme oi metanastes den trexane se dypnous stous Wallenberg ...oute eixane filaraki ton Palme
Gia na mi mperdevomaste.. allo eine oi p.x souidoi metanastes opou menoun stin Ellada kai allo oi metanastes pou girevoun mia anthropini zoi.
i oikogennia tou GAP eixe alles proipothesois kai alles eixane genika oi ellines metanastes..
Apla to anafero giati akousa kapou oti o Giorgos "katharise tin misi Stockholmi kai oti kserei ti eine menatasteusi.. Vasika DEN "katharise tin misi Stockholmi" (i logos autos eine synithismenos stous metanastes Souidias.. otan theloun na ekfrasoun poso poli doulepsan)
O GAP den prokete na thimithei giati akrivos den kserei kai den exei tipota na thimithei apo thimata metanasteusis ,,,,,
Ας γίνουμε και πάλι άνθρωποι! αλληλεγγύη στους μετανάστες!
Το θέμα είναι και ταξικό. Οι μετανάστες δεν στοχοποιούνται γιατί είναι μετανάστες, αλλά γιατί είναι φτωχοί μετανάστες. Είναι το φτηνό εργατικό, η δύναμη που αλέθει η ακόρεστη μηχανή του Κεφαλαίου. Ο λόγος που δεν τους δίνουν χαρτιά, είναι απλός. Ο μετανάστης χωρίς χαρτιά είναι ποιο «φτηνός» και «ανασφάλιστος». Ο μετανάστης χωρίς χαρτιά θα δουλέψει χωρίς ασφάλεια με λίγα χρήματα. Ο χωρίς χαρτιά μετανάστης θα αναγκαστεί ακόμα να συνεργαστεί εύκολα με τις τοπικές αρχές υπό τον φόβο της απέλασης. Αρκετοί αν όχι όλοι δουλεύουν σε κτήματα - οικοδομές ανασφάλιστοι, κάποιες φορές απλήρωτοι. Παίζουν εύκολα τον ρόλο του "αποδιοπομπαίου τράγου", τους κυνηγούν σαν να είναι ζώα.
Όπως τον ρόλο του «αποδιοπομπαίου τράγου» έπαιζαν πριν ένα αιώνα οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική.
Δείτε το τι περνούσαν οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική . Μόνο οι δειλοί κυνηγούν τους αδύναμους. Μόνο οι ανόητοι αντί να χτυπάνε το «σαμάρι», τον καπιταλισμό, χτυπάνε το «σαμάρι» τους φτωχούς μετανάστες που ανήκουν στην εργατική τάξη. Η βλακεία και η δειλία κάνουν καλή παρέα.
Ας μην ξεχνάνε κάποιοι πως από τις χώρες τους φεύγουν γιατί η "δημοκρατική" Ευρώπη και η "δημοκρατική" Αμερική και μέσα σε αυτούς και το Ελληνικό κράτος, στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα καθεστώτα σαν αυτά της Αλγερίας, της Τυνησίας, του Μαρόκου, της Αιγύπτου.
Μέσω ΝΑΤΟ στέλνουν στρατό, υποστηρίζουν πολέμαρχους σε χώρες όπως το Σουδάν, την Σομαλία, και καθεστώτα στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στο Ιρακ. Ενώ με βάση τον Νέο Χάρτη της Μέσης Ανατολής που έκδωσε Αμερικάνικο Περιοδικό, θα επεκταθούν τα κράτη-παρίες, και θα δημιουργηθούν νέα κράτη με βάση τα συμφέροντά τους. Που σημαίνει εμφύλιους περισσότερες καταστροφές, πολέμους, διάλυση του ήδη μικρού παραγωγικού ιστού που έχουν αυτές οι χώρες, πείνα, και φυσικά μεταναστευτικά ρεύματα. 'Άρα όσοι είναι κατά των μεταναστευτικών ροών πρέπει πρώτα από όλα να είναι ΚΑΤΑ των αιτιών που τις δημιουργούν. ΚΑΤΑ του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, των απολυταρχικών καθεστώτων και της φτώχιας - ανεχείας - καταπίεσης που συνεπάγονται αυτά τα καθεστώτα
Δεν άκουσα κανένα από αυτούς που υπερασπίζονται τον "νόμο", την "πατρίδα" (ίσως για να την πουλήσουν σε καλύτερη τιμή σε άλλο πλειοδότη) να μιλά για το σκάνδαλο Σήμενς, για το "ιερό Βατοπαίδι". Η κατάληψη της νομικής από τους μετανάστες, έδωσε την ευκαιρία στο πολιτικό σύστημα την ευκαιρία από εκεί που ήταν απολογούμενο, να βγει μπροστά για "κυνήγι μαγισσών". Για να πάει αλλού η προσοχή του κόσμου.
Tα ρατσιστικά παραληρήματα, οι φωνές "περί νόμου" προετοιμάζουν το έδαφος για άλλα πογκρόμ. Κατά των αναρχικών και αριστερών και των δημοκρατικών πολιτών που απλά έχουν ευαισθησίες ή συμμετέχουν σε κινήματα όπως π.χ. κατά των διοδίων. Δεν είναι τυχαίο πως τους τελευταίους ο "Μπουμπούκος" τους αποκάλεσε "κομμουνιστές". Το κόμμα στο οποίο ανήκει παίζει ρόλο "λαγού" για το χρεοκοπημένο πλέον αστικό σύστημα εξουσίας. Που κρατιέται με νύχια και δόντια. Και σε αυτό μερίδιο πολιτικής ευθύνης έχει η αριστερά τουλάχιστον αυτή που αυτοπροσδιορίζεται ως αγωνιστική, που δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο έκτακτης ανάγκης – μεταβατικό πρόγραμμα.
Και ας μην ξεχνάμε ότι το κόμμα του Καρατζαφέρη ψήφισε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, και αντεργατικά άρθρα σε νομοσχέδια. Πως ένα κόμμα το οποίο που έχει στις γραμμές του και αρκετούς αντι-σημίτες προτείνει "στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ" ένας θεός ξέρει. Ή μάλλον ο "θεός" του χρήματος και της δύναμης. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη πως όταν ο Σόρος έρχεται για συνομιλίες με τον Παπανδρέου στην Ελλάδα, ΚΑΝΕΝΑΣ ακροδεξιός δεν διαμαρτύρεται. Εκεί είναι "πάπιες". Πρότειναν και νομιμοποίηση του "μαύρου" χρήματος, μην το ξεχνάμε. Φαίνεται ότι οι ακροδεξιοί δεν έχουν πρόβλημα να γίνει το "κράτος δικαίου" όπως το επικαλούνται.. Κολομβία. "Το χρήμα φαίνεται ότι δεν είναι λαθραίο".
[..Από το 1903 μέχρι το 1908 απαγορεύτηκε η είσοδος περίπου σε 3.500 μετανάστες. Έτσι και στην Αμερική υπήρξε κατ΄ ανάγκη η λαθραία και παράνομη αποβίβαση και μάλιστα σε μεγάλη έκταση.
Ας παρακολουθήσουμε όμως πάλι τον Κορδοπάτη.
«Πλεύρισε το καράβι στο λιμάνι, το λιμάνι πατωμένο, το τελωνείο απάνω στα νερά. Φαίνεται πως η Αυστροαμερικάνα έβγαλε πολλούς λαθραίους ελεύθερους να φεύγει ο καθένας για το δικό του μέρος κι οι άλλες εταιρείες παραπονέθηκαν...
Ήρθε ο γιατρός κι άρχισε να εξετάζει έναν, έναν. Όποιος ήταν καλός του 'δινε μια κάρτα με μπλε μολύβι και έγραφε επάνω οράϊτ, αμερικάνικα. Όποιος δεν ήταν καλός του΄δινε κάρτα με κόκκινο.
Μου 'δωσε κόκκινο ο γιατρός, των άλλων μπλε. Την επαύριο ήρθε πάλι η επιτροπή, μας ξανακοίταξαν, μας έκριναν δεύτερη φορά σκάρτους. Σε τρεις μέρες καινούργια επιτροπή ανώτερη.
Μας όρκισαν ότι ποτέ η κυβέρνηση δεν επιτρέπει σε άρρωστους, κλέφτες και εγκληματίες να πατήσουν αμερικανικό έδαφος. Τότε πήραμε απόφαση ότι μας γύριζαν πίσω. Μ΄ έκλεισαν στο μπουντρούμι με τους εξήντα άλλους από διάφορες φυλές. Στις 30 Νοεμβρίου (1907) έρχεται ο διερμηνέας του πλοίου, ένας Κώστας Πυλίας...
Μόλις μας έβγαλαν απάνω άρχισε ο νους μου να γυρίζει. Σκεπτόμουν να το σκάσω. Με τη σκούφια, τα παπούτσια λυτά, το πανωφόρι στον ώμο, είπα να μπω σε μια βάρκα να κρυφτώ τη νύχτα, στη σκιά του πλοίου να πέσω στο νερό. Φοβήθηκα μην πνιγώ δεν το 'βρισκα καλό. Αποφάσισα να κάνω τον κόπο να κατέβω απ΄ τη σκάλα. Βάζω τα χέρια πίσω. Κατεβαίνω μπροστά στους κλητήρες. Μπαίνω τάχα για το νερό μου, βρίσκω μια πόρτα, άλλοι κλητήρες μέσα δεν δώσαν σημασία. Στρίβω δεξιά, τραβάω κάτι διαδρόμους, βλέπω γυαλί και απόξω κόσμο να περνάει. Βγαίνω και δεν το πίστευα».
Οι μετανάστες, ύστερα από τις ατελείωτες αυτές ταλαιπωρίες πατούσαν επιτέλους το έδαφος της νέας Γης της Επαγγελίας, όπου άλλου είδους περιπέτειες άρχιζαν γι΄ αυτούς.
Οι περισσότεροι νεοαφιχθέντες έμεναν για λίγο στη Νέα Υόρκη. Εκεί υπήρχαν μικρά ξενοδοχεία και μικρομάγαζα Ελλήνων ιδιοκτητών, οι οποίοι τους υποδέχονταν όταν ξεμπαρκάριζαν από τα σκάφη που τους έφερναν στο νότιο τμήμα του Μανχάταν από το Έλις Άιλαντ. Ήταν ακριβή η πόλη και οι περισσότεροι είχαν λιγότερα από τριάντα δολάρια στην τσέπη τους. Βιάζονταν λοιπόν να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Όπως έγραφε ο «Οδηγός του Μετανάστου» που δημοσιεύθηκε το 1910: «Ο βίος εν Νέα Υόρκη είναι αρκούντως πολυδάπανος. Αν ο μετανάστης μείνει ημέρας τινάς άεργος ενταύθα και δεν έχει συγγενείς ή φίλους, οι οποίοι να δαπανώσι δι΄ αυτόν, οφείλει να υπολογίζει εν τουλάχιστον δολλάριον καθ΄ ημέραν δια τροφήν και κατοικίαν, ήτοι πέντε περίπου φράγκα. Και ταύτα αν τρώγει εις τα ελληνικά μικροεστιατόρια και αποφεύγει τα ποτά και τα κεράσματα. Οιονδήποτε ποτόν στοιχίζει το ολιγότερον 5 σεντς, ήτοι 25 λεπτά. Καλόν είναι ο μετανάστης να προσπαθεί να μη μείνει μακρόν χρόνον εν Νέα Υόρκη, αλλά να διευθύνεται εις το εσωτερικόν. Η επιτυχία εν ταις μεγαλουπόλεσιν είχε πολύ δύσκολος»...]
Περισσότερα στο ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΣΤΙΣ ΗΠΑ (1900-1925)
Δημοσίευση σχολίου