Home » , , » Η χιονοστιβάδα της αποδοκιμασίας

Η χιονοστιβάδα της αποδοκιμασίας

Από giorgis , Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011 | 1:37 μ.μ.

Η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού του αστικού συστήματος έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
Πρόσφατα η φυλλάδα  «Πρώτο Θέμα» είχε ολοσέλιδο ρεπορτάζ  που μας έλεγε ότι βουλευτές και υπουργοί δεν τολμούν πια να εμφανίζονται στα in στέκια τους γιατί δεν ξέρουν τί αντιδράσεις θα συναντήσουν απ’ τον κόσμο.
Επίσης δεν πέρασε πολύς καιρός που δημοσιοκάφρος στην τηλεόραση ομολόγησε ανοιχτά ότι κάποιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι από το φόβο μην τους αντιληφθεί ο κόσμος και δεχθούν επιθέσεις, γιατί "δεν ελέγχεται η οργή των πολιτών εναντίον στους πολιτικούς" όπως είπε χαρακτηριστικά.

Και αυτή είναι μια κατάσταση που δεν μπορεί να κρυφτεί πια ούτε από τα αστικά ΜΜΕ. Παραθέτουμε αποσπάσματα από δυο σημερινά δημοσιεύματα:


Tης Tασουλας Καραϊσκακη – «Καθημερινή»

Μορφή χιονοστιβάδας λαμβάνει η αποδοκιμασία πολιτικών σε δημόσιους χώρους, όπως τα χθεσινά συνθήματα έξω από το σπίτι του Ακη Τσοχατζόπουλου, οι διαμαρτυρίες Ελλήνων φοιτητών κατά την ομιλία του πρωθυπουργού στο πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου, την περασμένη Δευτέρα (μπόρεσε να συνεχίσει μόνο αφού τους απομάκρυνε η γερμανική αστυνομία), τα συνθήματα νεαρών –νωρίτερα την ίδια μέρα– κατά του Χρήστου Πρωτόπαπα, σε εστιατόριο του κέντρου. Ή η φραστική επίθεση κατά του Κώστα Σημίτη από ομάδα αφισοκολλητών (26/1), επίσης στο κέντρο της Αθήνας, το γιουχάισμα του Θόδωρου Πάγκαλου στο φουαγιέ του Μεγάρου Μουσικής (23/1), ο προπηλακισμός του Κωστή Χατζηδάκη κατά τη διάρκεια της πορείας των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, στις 15/12, το παπούτσι στον πρωθυπουργό στη Θεσσαλονίκη (11/9/10), οι επιθέσεις κατά των πρώην προέδρων της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη και Δ. Σιούφα (στην Κοραή την Πρωτομαγιά και σε ταβέρνα στην Πάρο τον Αύγουστο, αντίστοιχα)...

Οι πολιτικοί αποτελούν για τους αγανακτισμένους πολίτες πλέον «κόκκινο πανί». Αντιπροσωπεύουν γι’ αυτούς την ανευθυνότητα, την απάτη, την κούφια δημαγωγία, την αναξιοκρατία, την αποτυχία. Είναι για τους οργίλους πολίτες οι υπεύθυνοι για την «ελληνική τραγωδία», τις συνέπειες της οποίας καλούνται οι ίδιοι να πληρώσουν, οι πλουτίσαντες από την πολιτική, αλλά πλέον χωρίς καμία λάμψη, χωρίς να πλέκεται γύρω τους κάποιος μύθος, χωρίς τη δύναμη να χειραγωγούν με ψευδείς υποσχέσεις. Γι’ αυτούς, δεν έχουν πρόσωπο, αλλά ψιμύθιο.

Κάποτε, η δημόσια εμφάνιση ήταν για τον πολιτικό ένας δίαυλος επικοινωνίας με τον εκλογέα, ένας μηχανισμός στερέωσης της θέσης υπεροχής του, αποτελούσε εγγύηση ακτινοβολίας. Σήμερα, αποτελεί ρίσκο. Τέλειωσε η εποχή που κυκλοφορούσε ο πολιτικός (με τους «μυστικούς» του) ως απλός θνητός, εμφανιζόταν στις ταβέρνες με τις παρέες του ή στα θέατρα, πάντοτε με καθυστέρηση, και έδρεπε χειροκροτήματα, επευφημίες, φωτογραφίες. Οι λιβανωτοί και οι εγκωμιασμοί ανήκουν στο παρελθόν. Τώρα υπάρχει μόνον οργή.


Του. Γ. Δελαστίκ - "Εθνος"

Η έμπρακτη περιφρόνηση εκ μέρους του πρωθυπουργού των λαϊκών αντιδράσεων κατά της κυβερνητικής πολιτικής, η άρνηση υποχωρήσεων της κυβέρνησης στους διαδηλωτές και τους απεργούς που σταδιακά ενσταλάζουν στη συνείδηση του λαού την πεποίθηση ότι αυτές οι δημοκρατικές μορφές ειρηνικής διεκδίκησης δεν συγκινούν την κυβέρνηση και έχουν πλέον καταστεί αναποτελεσματικές, οδηγούν την πολιτική ζωή της Ελλάδας σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Ο πρωθυπουργός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η περιφρόνηση των απεργών και των διαδηλωτών είναι ορθή και κυρίως αποτελεσματική πολιτική, αν κατόρθωνε ταυτόχρονα να εκτονώνει και να ενσωματώνει ή τουλάχιστον να αδρανοποιεί τις λαϊκές αντιδράσεις. Το γεγονός όμως ότι εκατό και πλέον χιλιάδες διαδηλωτές, όπως μετέδωσαν ξένα μέσα ενημέρωσης από την Αθήνα, βγήκαν προχθές στους δρόμους εναντίον της κυβερνητικής πολιτικής, αποδεικνύει ότι αντιθέτως η λαϊκή οργή συσσωρεύεται. Αν εδραιωθεί η πεποίθηση ότι η εντός του δημοκρατικού πλαισίου εκδήλωσή της αδυνατεί να φέρει αποτελέσματα, τότε εγκυμονούνται κίνδυνοι διάρρηξης του «κοινωνικού συμβολαίου» που μέχρι τώρα καθόριζε τη λίγο - πολύ ειρηνική συμβίωση πολιτικών και πολιτών.
Ορισμένα πρώτα δείγματα υπέρβασης αυτού του πλαισίου, ανώδυνα για την ώρα, έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους. Σίγουρα συνιστά πλήγμα π.χ. για τη διεθνή εικόνα του Γ. Παπανδρέου το να υποχρεώνεται να διακόψει επί δεκάλεπτο διάλεξή του στο φημισμένο πανεπιστήμιο Χούμπολτ του Βερολίνου εξαιτίας του άγριου γιουχαΐσματος που υπέστη από ομάδα Ελλήνων φοιτητών που φώναζαν το σύνθημα «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ και ληστεύει τον λαό», όσο ασήμαντο και αν θεωρηθεί το γεγονός αυτό καθαυτό.
Το γεύμα μετά... κραξίματος του Χ. Πρωτόπαπα, η προ εβδομάδων αναγκαστική αποχώρηση από ταβέρνα λόγω αποδοκιμασιών του Θ. Πάγκαλου, το γιουχάισμα από εργαζόμενους του Π. Μπεγλίτη, η μυστική «μεταγωγή» από την πίσω πόρτα στον χώρο που θα μιλούσε στην Κομοτηνή του πρωθυπουργού για να αποφύγει διαμαρτυρόμενους πολίτες και πληθώρα παρόμοιων περιστατικών υποδηλώνουν μια συντελούμενη αλλαγή στους κανόνες συμπεριφοράς του λαού έναντι των πολιτικών ηγετών του. Τα σύννεφα έχουν αρχίσει να μαζεύονται. Αγνωστο πάντως είναι ακόμη, αν θα ξεσπάσει καταιγίδα.
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger