Μέρες χρεοκοπίας πλέον και όχι κρίσης Χρεοκοπίας όχι μόνο οικονομικής αλλά κοινωνικής, πολιτισμικής και συνειδησιακής. Οι κοινωνικές δομές καταρρέουν, η ανασφάλεια και οι επισφάλεια βασιλεύουν σε μια κοινωνία που οι λέξεις «πρόνοια», «περίθαλψη», «δικαιώματα» αρχίζουν να είναι παρεμφερείς με «αίμα», «δάκρυα» και «ιδρώτας». Πιο σίγουρο είναι πλέον ότι από τη δουλειά σου θα σε πάρουν τέσσερις παρά ότι θα αποχωρήσεις αξιοπρεπώς λαμβάνοντας σύνταξη.
Το σύστημα υγείας παραπαίει με τις νοσοκόμες και τους ασθενείς να κάνουν πάρτι αν υπάρχουν γάζες και υλικά .Πάνω από 80 νεκροί σε χώρα της αναπτυγμένης Δύσης από μια απλή γρίπη, πόσο φυσικό ακούγεται;
Τα πανεπιστήμια φυτοζωούν με απλήρωτους καθηγητές, επιπλέον περικοπές σε συγγράμματα και εξοπλισμό και τα σχολεία συγχωνεύονται γιατί η κυβέρνηση αποφάσισε να συσφίξει τις σχέσεις των μαθητών οι οποίοι θα κάνουν ανά 30άδες μάθημα.
Μέσα σε αυτή την κοινωνία, κάθε βδομάδα που περνάει πεθαίνει κόσμος... για πλάκα. Στο κέντρο της Αθήνας, στα μεγάλα λιμάνια της χώρας, στα πάρκα της πόλης.
Αυτοί οι θάνατοι δεν είναι άξιοι λόγου για τους εγκρίτους τηλε-δημοσιογράφους και της εφημερίδες της κυβερνήσεως που όσο περνά ο καιρός πληθαίνουν (Νέα, Βήμα κ.α.). Ποιο είναι το προφίλ του νεκρού και ποια τα κριτήρια που σύμφωνα με την κ. Τρέμη και τους κ. Πρεντεντέρηδες πρέπει να πληροί κάποιος για να ασχοληθούν μαζί του; Μετά από αρκετή φαιά ουσία που καταναλώσαμε για να καταλάβουμε ποια πρέπει να 'ναι τα κριτήρια καταλήξαμε: Αν είσαι άστεγος, μετανάστης, πρόσφυγας, πεινασμένος λυπούμαστε, αλλά όπως δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί σου όσο ζούσες δεν θα ασχοληθεί και μετά το θάνατο σου.
Ξεχάσαμε... Υπάρχει μια εξαίρεση: Αν ο κ. Πάγκαλος και τα υπόλοιπα λαγωνικά αντιληφθούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι αυτοί οι... άπλυτοι αριστεροί υποκίνησαν τους θανάτους για πολιτικό όφελος, τότε θα γίνεις πρωτοσέλιδο. Δεν ξέρω αν το ακούσατε αλλά στα μαγαζιά του Τύπου κυκλοφορούν οι φήμες ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινούσε τους μετανάστες στην απεργία πείνας για να εκμεταλλευτεί πολιτικά κάποιο ενδεχόμενο θάνατο. Είναι πολύ συνηθισμένο να ρισκάρει κάποιος τη ζωή του επειδή του το ζήτησε κάποιος άλλος.
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να είσαι λευκός, κατά προτίμηση 20-25 χρονών, Έλληνας και «ήρωας». Το να προσπαθείς να επιζήσεις στο δρόμο, το να φεύγεις από τη χώρα σου επειδή βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου, το να πηγαίνεις ενάντια στο ένστικτο της επιβίωσης, κάνοντας απεργία πείνας, για στοιχειώδη δικαιώματα δεν είναι ηρωικό. Αυτά είναι αστεία πράγματα και ψιλά γράμματα, επίσης.
Πόσοι πέθαναν συνολικά την περασμένη εβδομάδα ξέρετε; Όχι, και ούτε πρόκειται να μάθετε γιατί οι θάνατοι πλέον αντιμετωπίζονται από τους «ειδικούς» που διαμεσολαβούν το «μήνυμα» σαν φυσικά φαινόμενα.
Ο πνευματικός και ψυχικός θάνατος είναι παρών καθημερινά και θα είναι όσο τα κέρδη και ο πλούτος συσσωρεύονται σε λίγα χέρια και όσο η εξαθλίωση, ο φόβος και η ανασφάλεια που καλλιεργούνται για τους πολλούς δεν βρίσκουν εμπόδιο.
Αυτό είναι το μυστικό του ηρωισμού: να μην επιτρέπεις στον φόβο να συνοδεύει τη ζωή σου, είχε πει κάποιος "σοφός".
Πηγή: Ξένια Πηρούνια - "Δρόμος της Αριστεράς"
Δημοσίευση σχολίου