Η κυβέρνηση κήρυξε σε διωγμό την δημόσια εκπαίδευση

Συνεδριάζει σήμερα η Γ.Σ Προέδρων των ΕΛΜΕ στην Αθήνα με κύριο θέμα την εισήγηση της ΟΛΜΕ για τις κινητοποιήσεις καθώς και για το θέμα της συνένωσης των σχολικών μονάδων.
Την ίδια στιγμή το κίνημα των καταλήψεων στα σχολεία συνεχώς διευρύνεται και από την Δευτέρα αναμένεται να γιγαντωθεί.
Για «Καλλικράτη» στην εκπαίδευση κάνει λόγο σημερινό άρθρο του εκπαιδευτικού-ερευνητή Χρήστου Κάτσικα στα «Νέα» που εκτιμάει ότι θα υπάρξουν «Μείον 36.000 εκπαιδευτικοί ως το 2013».

Είναι μια εξέλιξη που το υπουργείο της Αννας Διαμαντοπούλου σχεδίασε μυστικά σχεδόν για δυο μήνες και όταν την ανακοίνωσε έφερε την πρώτη αντίδραση της ΟΛΜΕ που σε ανακοίνωσή της μιλούσε ότι «Η κυβέρνηση κήρυξε σε διωγμό την δημόσια εκπαίδευση».

«Η εξέλιξη αυτή εντάσσεται στην ανακήρυξη της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, που υλοποιεί την αποφασιστική διάσπαση του όποιου ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, τη διαφοροποίηση του προγράμματος σπουδών, το τσάκισμα των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, την ακόμα παραπέρα μείωση των προσλήψεων», εκτιμάει το ΚΚΕ που πρόβαλλε πρωτοσέλιδα το θέμα από τον «Ριζοσπάστη».

Η Ν.Δ μέσω του τομεάρχη Παιδείας της Αρη Σπηλιωτόπουλου επιδόθηκε σε μια άσφαιρη κριτική και έκανε την αντιπολίτευσή της εστιαζόμενη κυρίως ότι με τις κυβερνητικές επιλογές «ερημώνεται η ελληνική περιφέρεια οδηγώντας τη χώρα πολλές δεκαετίες πίσω».

Ο ΣΥΝ απ’ την πλευρά του σε ανακοίνωση του τονίζει: «Ο "νέος σχολικός χάρτης" σημαίνει λουκέτο στο 14% των σχολικών μονάδων της χώρας. Για χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες και τις οικογένειες τους το δικαίωμα για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση γίνεται δυσβάστακτο βάρος.
Το Υπουργείο Παιδείας καταργεί σχολεία, περιορίζει και δυσκολεύει την πρόσβαση των μαθητών και μαθητριών στην Δημόσια Εκπαίδευση, αυξάνει την σχολική διαρροή, μειώνει τις θέσεις απασχόλησης των εκπαιδευτικών, συνειδητά επιλέγει την παραπέρα υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας».

Σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, (που κάθε άλλο η ηγεσία της από αντικυβερνητική διάθεση διακρίνεται), η κυβέρνηση «θυσιάζει τη δημόσια εκπαίδευση στην πολιτική της διάλυσης των κοινωνικών αγαθών που επιβάλλει το ΔΝΤ και η τρόικα» φτάνοντας στο σημείο να «καταργεί σε ορισμένες περιοχές πάνω από το 30% ή και το 40% των σχολείων».

Από την μαζικότητα και την δυναμικότητα των κινητοποιήσεων εκπαιδευτικών, γονιών και μαθητών θα εξαρτηθεί αν αυτό το νομοθετικό έκτρωμα της κυβέρνησης θα υλοποιηθεί.
Σύμφωνα πάντως με δημοσίευμα της εφημερίδας της Κρήτης «Πατρίς» ήδη το υπουργείο της Διαμαντοπούλου αναγκάστηκε να υποχωρήσεις απ’ τους σχεδιασμούς του μετά από κινητοποιήσεις, σε σχολικές μονάδες της Κρήτης.

Θα επανέλθουμε στο θέμα για να σχολιάσουμε τις οριστικές αποφάσεις τις ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ προς το παρόν να τονίσουμε ότι η Διαμαντοπούλου άρχισε να εξαπολύει τη σχετική τρομοκρατία, κουνώντας την απειλή σε μαθητές και εκπαιδευτικούς της "αναπλήρωσης των χαμένων μαθημάτων"

 Συγχωνεύσεις και αποδόμηση του δημόσιου σχολείου

Του Γιώργου Κ. Καββαδία

Με την ευλογία και την εποπτεία της τρόικας η κυβέρνηση προωθώντας το Μνημόνιο 3 στην εκπαίδευση, εφαρμόζει ένα μαζικό σχέδιο συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολείων (1.933) με οδυνηρές κοινωνικές και εκπαιδευτικές συνέπειες. Αυτό, εκτός των άλλων, σημαίνει: Αύξηση του αριθμού μαθητών στα τμήματα. Δημιουργία σχολικών συγκροτημάτων - μαμούθ, ειδικότερα στα λύκεια, όπου με βάση το σχέδιο για τα αναλυτικά προγράμματα του «νέου σχολείου», ο κύριος κορμός μαθημάτων στην Β΄ και Γ΄ τάξη θα είναι επιλεγόμενα. Σοβαρό κίνδυνο αύξησης τη διαρροής μαθητών που βρίσκεται στα υψηλά επίπεδα του 14,5%, ειδικά στην Περιφέρεια, λόγω της δυσκολίας μετακίνησης.

Όλα αυτά, την ώρα που τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας σοκάρουν και αποκαλύπτουν το αποκρουστικό και ταξικό πρόσωπο της εκπαιδευτικής πολιτικής. 37.652 μαθητές κάθε χρόνο εγκαταλείπουν τα θρανία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ υπολογίζεται ότι αυξήθηκαν οι δαπάνες που καταβάλλουν οι ελληνικές οικογένειες για την εκπαίδευση των παιδιών τους, προσεγγίζοντας τα 5,2 δισ. ευρώ το χρόνο. (Κέντρο Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΚΑΝΕΠ)/ ΓΣΕΕ).

Η πολιτική αποδόμησης του δημόσιου σχολείου δεν έχει τέλος: Από τις περικοπές στους διορισμούς, την κατάργηση της Πρόσθετης και Ενισχυτικής Διδασκαλίας, το κλείσιμο Αθλητικών Σχολείων, την προετοιμαζόμενη κατάργηση της δωρεάν διανομής βιβλίων, τα μέτρα εργασιακής και παιδαγωγικής ομηρίας των εκπαιδευτικών, μέχρι τη δραστικότερη μείωση των κρατικών δαπανών κάτω του 3% του ΑΕΠ, αποκαλύπτεται η βίαιη συρρίκνωση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης. Από την κυβέρνηση εφαρμόζεται η πολιτική που λέει «αποσύρεται το κράτος - να αναλάβουν οι γονείς, οι τοπικές κοινωνίες (ιδιώτες, εταιρίες) και οι εκπαιδευτικοί» στο όνομα της «αποκέντρωσης» και του Καλλικράτη. Με τη λογική του «λιγότερου κόστους» και στο βωμό της αγοράς μετατρέπεται όλο και πιο έντονα η εκπαίδευση σε εμπόρευμα και οι γονείς και μαθητές σε πελάτες ιδιωτών.

Αν προσθέσουμε στο πογκρόμ των «καλλικρατικών» συγχωνεύσεων, την εξοντωτική μείωση (μέχρι 66%) της κρατικής επιχορήγησης των σχολικών επιτροπών, τη σχεδιαζόμενη αύξηση του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών, καθώς και το προετοιμαζόμενο «νέο σχολείο» της αμάθειας, του διαφοροποιημένου προγράμματος που θα ψάχνει «χορηγούς» για να επιζήσει, δηλαδή, το σχολείο της αγοράς, στα πρότυπα των πιο αντιδραστικών και χρεοκοπημένων αγγλοσαξωνικών μοντέλων, γίνεται φανερό ότι η σχολική πραγματικότητα, με την οποία θα βρεθούν αντιμέτωποι την επόμενη χρονιά εκπαιδευτικοί και μαθητές, θα είναι εφιαλτική. Η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται σταδιακά προς όφελος του σχολείου της αγοράς.

Πρόσφατα, από τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων τέθηκε θέμα επιχορήγησής τους από το κράτος μέσω κουπονιών. Πρόκειται για έναν θεσμό που πρωτοεφαρμόστηκε στην Αγγλία, από την Μ. Θάτσερ. Με αυτό τον τρόπο κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, σχολείο ή πανεπιστήμιο, θα υπολογίζει τις δαπάνες του «κατά κεφαλή». Αυτές τις δαπάνες, μέχρι τώρα τις «κάλυπτε» με την κρατική επιχορήγηση. Με το κουπόνι στο χέρι θα πηγαίνει ο φοιτητής ή μαθητής στο εκπαιδευτικό ίδρυμα της αρεσκείας του ή, καλύτερα, στο εκπαιδευτικό ίδρυμα που θα τον αποδέχεται.

Όσο περισσότερους μαθητές προσελκύει κάθε σχολείο, τόσο περισσότερα κουπόνια θα έχει, άρα και περισσότερους πόρους. Στην αντίθετη περίπτωση, το σχολείο θα μαραζώσει και θα κλείσει, εκτός εάν οι ίδιοι οι γονείς βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλά σχολεία απέφευγαν να γράψουν παιδιά μεταναστών, παιδιά γονιών με χαμηλό μορφωτικό κεφάλαιο, οτιδήποτε θα χαλούσε την εικόνα τους. Η εφαρμογή του θεσμού των κουπονιών σε χώρες όπως οι ΗΠΑ οδήγησε σε κλείσιμο εκατοντάδων δημόσιων σχολείων, σε ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών και σε μαζικές απολύσεις.

Τι μας λένε οι νεοφιλελεύθερες συνταγές; Εφόσον οι διαθέσιμοι οικονομικοί πόροι δεν επιτρέπουν π.χ. τη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών για την ανάπτυξη της σχολικής ζωής, υπάρχουν άλλες πηγές που μπορούν να εξασφαλίσουν έσοδα στη σχολική μονάδα: Να 'σου ο σύλλογος γονέων, δηλαδή, οι ίδιες οι οικογένειες των μαθητών! «Βγάλτε το ψωμί σας μόνοι σας», αυτό είναι το σύνθημα-οδηγός. Αυτός είναι και ο πυρήνας της εγκυκλίου του υπουργείου Παιδείας για την αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Με τις αλλαγές που προτείνονται, το υπουργείο σχεδιάζει να μετατρέψει τους διευθυντές σε μάνατζερ, αποσπασμένους από το σύλλογο διδασκόντων, που θα ελέγχουν σχεδόν τα πάντα...

Η εκπαιδευτική κοινότητα και οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να αντισταθούν στην αποδόμηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Να απαιτήσουν: ούτε ένα σχολείο λιγότερο να λειτουργήσει από τη νέα σχολική χρονιά. Να ιδρυθούν νέα σχολεία όπου χρειάζεται, να ληφθούν μέτρα για τον περιορισμό της μαθητικής διαρροής. Ούτε ένας λιγότερος μαθητής στις σχολικές αίθουσες τη νέα σχολική χρονιά.