Ακολουθεί το κείμενο που διάβασε ο Γάνι, εκπρόσωπος των μεταναστών:
44 μέρες ψυχολογικού πολέμου
Είμαι ο Γάνι και εκπροσωπώ τους 50 απεργούς πείνας που βρίσκονται στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Θα σας διαβάσω το χρονικό ενός ψυχολογικού πολέμου ενάντια στους απεργούς πείνας. Είναι η ιστορία του πώς η κυβέρνηση εφάρμοσε την τακτική του αποπροσανατολισμού από την αρχή της απεργίας των 300 μεταναστών σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ενορχηστρωμένα και συστηματικά, τα υπουργεία Εσωτερικών, Υγείας, Εργασίας-Κοινωνικής Ασφάλισης και Προστασίας του Πολίτη, προσπαθούν εδώ και 44 μέρες να διαστρέψουν τους όρους του αγώνα, να μεταθέσουν τη δημόσια συζήτηση, να τη στρέψουν μακριά από τα αιτήματα των απεργών και να δημιουργήσουν σύγχυση, όχι μόνο στον κόσμο, τη λεγόμενη κοινή γνώμη, όχι μόνο στους αλληλέγγυους, αλλά και στους ίδιους τους απεργούς.
Μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση έχει εφαρμόσει ένα σχέδιο αποπροσανατολισμού από τα αιτήματα των απεργών πείνας για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όσους ζουν και εργάζονται εδώ.
Ξεκίνησε ήδη από τις πρώτες μέρες της απεργίας πείνας. Μετά από πολύωρες ανούσιες διαπραγματεύσεις και ψεύτικες υποσχέσεις, έδιωξε τους απεργούς από την άδεια και ανενεργή Νομική και τους έστειλε σε μια βίλα με κλειστά δωμάτια, χωρίς θέρμανση. Οι απεργοί δεν λύγισαν.
Ύστερα προσπάθησε να ποινικοποιήσε την αλληλεγγύη και κατηγόρησε οκτώ ανθρώπους ότι «υποκίνησαν» την απεργία πείνας για ίδιους πολιτικούς σκοπούς. Και πάλι δεν τα κατάφερε. Οι απεργοί απέδειξαν ότι έχουν δική τους γενική συνέλευση και κανείς δεν τους λέει τι να κάνουν.
Μετά απ’ αυτό, η κυβέρνηση εξαπέλυσε μια καμπάνια λασπολογιών ότι οι απεργοί πείνας είναι υγειονομική βόμβα (ώστε να δημιουργηθούν συνειρμοί με την τρομοκρατία) και ότι αποτελούν απειλή για τη δημόσια υγεία. Ούτε σε αυτό τα κατάφερε. Γιατροί και αλληλέγγυοι απάντησαν ότι η μόνη μεταδοτική ασθένεια των απεργών είναι ο αγώνας για αξιοπρέπεια και ίσα δικαιώματα.
Επόμενη επίθεση: Η κυβέρνηση είπε τρεις φορές, δια στόματος τριών στελεχών της, ότι είναι τάχα αδύνατες οι μαζικές νομιμοποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι εντελώς λάθος, αφού τόσο η Ιταλία, όσο και το Βέλγιο νομιμοποίησαν αντίστοιχα 200.000 και 50.000 μετανάστες τα τελευταία δύο χρόνια.
Η κυβέρνηση κατόπιν έπαιξε άλλο χαρτί: Ενθάρρυνε τα νοσοκομεία να καθοδηγούν το προσωπικό τους να αφήνουν δίσκους με φαγητό στα δωμάτια όπου νοσηλεύονται οι απεργοί πείνας. Έτσι, κυβέρνηση και διοικητές ήθελαν να διαφημίσουν το ενδιαφέρον τους για την υγεία των απεργών. Και πάλι υπολόγιζαν λάθος, αφού οι γιατροί των απεργών γνωρίζουν πολύ καλά ότι η τακτική αυτή θεωρείται βασανιστήριο και παραβιάζει τη Συνθήκη της Μάλτας για τους απεργούς πείνας.
Πριν λίγες μέρες, η κυβέρνηση απείλησε ότι θα μεταφέρει όλους τους απεργούς σε νοσοκομεία του ΕΣΥ και ότι όλοι, αλληλέγγυοι και απεργοί, θα έπρεπε να συνεργαστούν με την κυβέρνηση στην επιχείρηση μεταφοράς ή αλλιώς ποιος ξέρει τι θα συμβεί... Οι απεργοί πείνας επανέλαβαν ότι δεν θα φύγουν από το κτίριο χωρίς άδεια παραμονής.
Μερικές ώρες αργότερα, άρχισαν οι διαρροές από «κυβερνητικούς κύκλους» ότι «όλοι οι μετανάστες θα απελαθούν αν δεν δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης (για μη-απέλαση 6 μηνών).»
Επόμενο βήμα, μόλις χθες, δύο μέλη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης στην Αθήνα συνελήφθησαν επειδή προσπάθησαν να αποτρέψουν το νοσηλευτικό προσωπικό από το να αφήνει δίσκους με φαγητό δίπλα στα κρεβάτια των απεργών.
Δεν είναι αυτό ψυχολογικό πόλεμος; Εσείς πώς θα το ονομάζατε;
Τα αιτήματά μας είναι ξεκάθαρα και από τις 21 Φεβρουαρίου είναι συγκεκριμένα και λεπτομερώς διατυπωμένα. Το κείμενο των φορέων της Θεσσαλονίκης είναι στην κατεύθυνση μιας σοβαρής τελικής διευθέτησης.
Η κυβέρνηση παριστάνει ότι προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά η στάση της απέναντι στους απεργούς πείνας μέχρι τώρα αποτελεί μία στιγμή ντροπής στην ιστορία των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ευρώπη.
Πηγή
Δημοσίευση σχολίου