Γ. Βότσης από τις στήλες της «Ελευθεροτυπίας» την εποχή που παρίστανε στον «αντιεξουσιαστή».
__________________________
Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ είναι γνωστή. Παρακάτω θα παραθέσουμε ένα δημοσίευμα της σημερινής «Αυγής» που περιγράφει το όλο σκηνικό.
Αποφάσισαν, λοιπόν, τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων στο χώρο των ΜΜΕ να κηρύξουν δυο 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες, και όπως τονίζουν στην ανακοίνωσή τους «στους εκβιασμούς και στην τρομοκρατία τους, -σ.σ προφανώς των ιδιοκτητών ΜΜΕ- οφείλουμε σύσσωμοι να αντιτάξουμε την αγωνιστικότητά μας μέχρι τέλους».
Δεν ξέρουμε τώρα κατά πόσο θα έχετε λάθος αν σκεφτείτε ότι οι εργοδότες τους τώρα τους πετάνε σαν στημένες λεμονόκουπες αφού πρώτα, οι δημοσιογράφοι, έκαναν με μεγάλη αφοσίωση την δουλειά που τους είχαν αναθέσει.
Το γεγονός είναι ότι στην μνημονική εποχή τα παλιά Μέσα των εκδοτών πεθαίνουν γιατί πεθαίνει ο τρόπος εξάρτησης τους με το κράτος. Η παλιά διαπλοκή, όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα πνέει τα λοίσθια και απ’ τα πρώτα θύματα της είναι οι δημοσιοκάφροι. Αυτοί που από τα καθεστωτικά ΜΜΕ μας έλεγαν και μας λένε, ξεκάθαρα ψέματα. Δεν κάνουν απλώς κάποια διαστρέβλωση της αλήθειας. Επιλέγουν συνειδητά να προβάλλουν το ψέμα ή την απόκρυψη γεγονότων.
Είναι όλοι οι δημοσιογράφοι το ίδιο; Δεν θα το ισχυριζόμαστε αυτό αν και την απάντηση θα αφήσουμε να την δώσει συνάδελφος τους στην συνέχεια της ανάρτησής μας.
Ας δούμε τι συμβαίνει σήμερα σ’ αυτό τον κλάδο εργαζομένων μέσα από το δημοσίευμα της «Αυγής» που αναφέραμε:
Στοχοποίηση συνδικαλιστών και αθρόες απολύσεις στα ΜΜΕ
Νέο μπαράζ απολύσεων, σε πολλές περιπτώσεις τρομοκρατικών και εκδικητικών, ξεκίνησε και πάλι το τελευταίο διάστημα, σε όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης.
Ήδη χθες καταγράφονταν περί τις 16 απολύσεις τεχνικών, δημοσιογράφων και διοικητικού προσωπικού στον ΣΚΑΪ, τηλεόραση και ραδιόφωνο, αλλά και σε άλλα ΜΜΕ του Ομίλου Αλαφούζου. Μεταξύ αυτών και του Άρη Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφου και ακτιβιστή, που είχε αρνηθεί προ μηνών να συναινέσει στην παράνομη μείωση 10% του μισθού του, κάτω από τη Συλλογική Σύμβαση, όπως είχε επιβάλει η διοίκηση του σταθμού. Την απόλυση όμως δεν γλίτωσαν και άλλοι εργαζόμενοι που είχαν υπογράψει μείωση. Χθες εκφράζονταν φόβοι για συνέχιση των απολύσεων και σήμερα και για νέα μείωση μισθών περί το 15-20%.
Δύο απολύσεις δημοσιογράφων έγιναν χθες και προχθές στον ούτως ή άλλως αποψιλωμένο δημοσιογραφικά τηλεοπτικό ΑΝΤ-1.
Συνεχίζοντας το "πρόγραμμα οικονομικής εξυγίανσης", η τηλεόραση του 902 απέλυσε χθες 5 τεχνικούς, φτάνοντας συνολικά τους 17 σε διάστημα τριών μηνών.
Πέντε απολύσεις ανακοίνωσε και η αθλητική SportDay, γιατί η εφημερίδα αντιμετωπίζει "μεγάλο πρόβλημα", σύμφωνα με τη διοίκηση. Δύο εκ των απολύσεων είναι στη Θεσσαλονίκη και μία σελιδοποιός.
Αναστάτωση, αλλά και αγωνιστική διάθεση επικρατεί στον περιοδικό Τύπο. Μειώσεις μισθών, αθρόες απολύσεις, αλλά και εκκαθάριση των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων, έτσι ώστε να περιορίσουν όσο είναι δυνατόν κάθε συλλογική δράση, προκαλούν άμεση αντίδραση από τους εργαζόμενους. Μετά τις πετυχημένες δύο 24ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη στα έντυπα του Ομίλου Φιλιππόπουλου, που ανήκουν στις "Αττικές Εκδόσεις" και "Κεφάλαιο", σειρά παίρνει ο Όμιλος της ΙΜΑΚΟ του Π. Κωστόπουλου: οι εργαζόμενοι κήρυξαν δύο 24ωρες απεργίες, σήμερα Παρασκευή και τη Δευτέρα, με απόφαση της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου, Προσωπικού και Λιθογράφων. Προηγήθηκαν απολύσεις 11 εργαζομένων.
Με ανακοίνωσή της και η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει τις "τρομοκρατικές και εκδικητικές" απολύσεις τριών συνδικαλιστριών από την ΙΜΑΚΟ. Σημειώνει μάλιστα ότι οι απολύσεις συνοδεύτηκαν από πρωτοφανείς προκλήσεις, με τραμπούκους, σωματοφύλακες και αστυνομικούς που προσπάθησαν να εμποδίσουν τις δημοσιογράφους να μπουν στον χώρο εργασίας τους μετά την απόλυση, που τους ανακοινώθηκε κατά την προσέλευση στον χώρο εργασίας τους.
Είναι αυτονόητο για μας ότι για τους εργαζόμενους στα ΜΜΕ, τεχνικούς, λιθογράφους κλπ που δέχονται την εργοδοτική επίθεση πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι.
Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με τους δημοσιογράφους που μέχρι τώρα βρίζαμε σαν αλήτες και ρουφιάνους;
Στο ερώτημα αυτό θα αφήσουμε να απαντήσει ένας «δημοσιογράφος με μπλοκάκι», όπως υπόγραφε το μαιηλ που μας είχε στείλει σε περασμένη κινητοποίηση των δημοσιογράφων:
Αγαπητοί σύντροφοι. Με αφορμή την σημερινή κινητοποίηση του κλάδου μου θέλω να γράψω κάποιες σκέψεις, οι οποίες δεν μου δημιουργήθηκαν πρόσφατα αλλά μου είναι παγιωμένες από τον πρώτο καιρό που βρέθηκα σ’ αυτό το χώρο.
Δεν θα μιλήσω για το «διευθυντικό δικαίωμα» που στέλνει εργαζόμενους 30-35 χρονών να παίρνουν τσιγάρα στον αρχισυντάκτη. Ούτε θα αναφερθώ στην εργοδοτική αυθαιρεσία που φτάνει στο σημείο να εξευτελίζει νέες κοπέλες που έχουν όνειρο να γίνουν «λειτουργοί της ενημέρωσης». Ούτε θα μιλήσω επίσης για το «χαρτζιλίκι» που παίρνουμε αντί για μισθό, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας που επικρατούν στο επάγγελμά μας, το αβάσταχτο άγχος της δουλειάς, κ.λπ. Όλα αυτά είναι γνωστά όπως γνωστό είναι ότι σήμερα οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ εκμεταλλεύονται την καπιταλιστική κρίση με στόχο την παραπέρα συρρίκνωση των όποιων δικαιωμάτων και κεκτημένων της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΕ.
Εγώ θέλω να επικεντρωθώ αλλού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς που διαδηλώσαμε σήμερα είμαστε συνένοχοι στο «έγκλημα» που διαπράττετε εδώ και χρόνια σε βάρος της δημοσιογραφίας.
Μήπως τόσα χρόνια στο σινάφι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι οι «συνάδελφοι» που τσεπώνουν «τα μαύρα» για να εκτελούν διατεταγμένοι υπηρεσία;
Μήπως δεν ξέρουμε τους «τρόφιμους» του υπουργείου Εσωτερικών όπως και του Προστασίας του Πολίτη που τσεπώνουν τα «μυστικά κονδύλια»;
Ολοι μας δεν γνωρίζουμε ποιοι είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι που χρησιμοποιούν την πένα και τα μικρόφωνα τους για να εκτελούν, με το αζημίωτο, «διατεταγμένη υπηρεσία»;
Γιατί ποτέ δεν βγήκαμε να τα αποκαλύψουμε αυτά; Μήπως και εμείς την «βρίσκαμε» με την «δόξα» του γυαλιού, και την «επωνυμία» της υπογραφής; Ή έστω μας παραμύθιαζαν οι εργοδότες μας για «τις προοπτικές που έχουμε» και κάναμε «γαργάρα» όσα βλέπαμε να συμβαίνουν γύρω μας;
Δεν γνωρίζουμε όλοι μας ότι όλα τα σημαντικά ΜΜΕ, με δυνατότητα παρέμβασης στην κοινή γνώμη έχουν συγκεντρωθεί στα χέρια 5-6 καπιταλιστών που χρησιμοποιούν την δημοσιογραφία ως «επιχειρηματική δραστηριότητα» που αποσκοπεί στο κέρδος; Ότι χρησιμοποιούν τα τηλεοπτικά κανάλια μέσω των οποίων ασκείται η «πίεση» στους κυβερνώντες για την ανάληψη δημοσίων έργων και προμηθειών; Μήπως δεν ξέρουμε ότι τα περισσότερα ΜΜΕ έχουν μεταβληθεί οχήματα πίεσης, εκβιασμών και απειλών για να εξυπηρετούνται οι μπίζνες των ιδιοκτητών τους; Γιατί ποτέ δεν μιλήσαμε για τα παραπάνω;
Γνωρίζω ότι η αντίληψη περί «συλλογικής ευθύνης» είναι ναζιστική αρχή και δεν θέλω να τσουβαλιάσω όλους τους δημοσιογράφους. Αλλά ας μου απαντήσουν οι συνάδελφοι: Πότε αντισταθήκαμε όταν ο αρχισυντάκτης έκοβε και έραβε τα κείμενα μας για να προσαρμόζονται στην «γραμμή» του ΜΜΕ που εργαζόμαστε; Μήπως είναι ψέματα ότι όλοι μας έχουμε φτάσει στο σημείο να αυτολογοκρινόμαστε σ’ αυτά που γράφουμε και λέμε γιατί διαφορετικά ο κίνδυνος της απόλυσης είναι πάνω απ’ τα κεφάλια μας;
Εμείς λοιπόν που κάθε εργατική διεκδίκηση την προβοκάραμε συνειδητά, για να είμαστε αρεστοί στα αφεντικά μας πώς τώρα έχουμε απαίτηση ο λαός να μας συμπαρασταθεί τώρα που η οικονομική κρίση άγγιξε και τον κλάδο μας;
Ενας δημοσιογράφος με μπλοκάκι.
+ σχόλια + 5 σχόλια
ολα μεσα οταν χρειαζεται να διαβαλουν τους κομουνιστες ολα στο ιδιο τσουβαλι. Ο ριζοσπαστης ειναι και θα ειναι το οργανο του κκε και αν χρειαστη εμεις τα απλα μελοι οι φιλοι θα τον κραταμε ζωντανο σε πισμα των διθεν επαναστατων,Ο συνεπης επαναστατης σημερα ειναι με το κκε .
http://www.youtube.com/watch?v=JLkw3m1Za9A
Αγαπητέ Ανώνυμε 8:26
Συμφωνώ με όλα όσα λες για το "Ρ" και για τα μέλη του ΚΚΕ.
Εσύ συμφωνείς ότι έγιναν οι 17 απολύσεις στο τρίμηνο στον 902;
Ναι ή ΟΧΙ;
Αυτό είναι το ερώτημα! Που έλεγε και ο Σαίξπηρ.
Επειδή μου άρεσε αυτός ο προβληματισμός,θα πω επώνυμα τη θέση μου.
1.ο δημοσιογράφος δεν πρέπει να νοιώθει υπάλληλος ώστε να διεκπεραιώνει δουλειές.
2.Φροντίζει να προτείνει θέματα,να προωθεί την είδηση,να βγάζει πρωτογενή αποκλειστικά.Δεν δέχεται τις φωτοτυπίες από τις εφημερίδες που του δίνει ο αρχισυντάκτης,λέει δυνατά όχι.ο πρώτος διευθυντής του Μέγκα,ο κ.Μοσχοβίτης έλεγε.Θέλω αποκλειστικά ώστε την άλλη μέρα να γίνουν πρωτοσέλιδια και να τα αναλύσει με τη σειρά της η εφημερίδα.
3.ο δημοσιογράφος αντιδρά.Δεν ψωνίζεται με το να κρατά το μικρόφωνο και να παίρνει μόνο τις δηλώσεις που του έχουν κλείσει άλλοι.Ούτε να γυρίζει στη δουλειά και να απομαγνητοφωνεί.Εμείς που δεν τα δεχτήκαμε, βγάλαμε την λέξη κιουταχήδες.
4.Ο δημοσιογράφος βαράει το χέρι του στο τραπέζι και διαφωνεί με τον διευθυντή του.πολλές φορές τον αμφισβητεί.Οχι όμως παρουσία άλλων.πρωτίστως τον σέβεται όπως ζητάει και ο ίδιος τον σεβασμό του.
5 Ο δημοσιογράφος δεν ενδιαφέρεται να έχει την εύνοια του διευθυντή του,δεν προσμένει ένα χαμόγελό του,μια του ματιά,ένα μπράβο μπροστά σε όλους.Ξέρει ότι η πιάτσα θα τον αναγνωρίσει,όχι το μαγαζί που εργάζεται.
6.ο δημοσιογράφος δεν γίνεται ο χαφιές και το καρφί του διευθυντή.Ο διευθυντής ως επαγγελματίας,αυτόν κυρίως δεν εμπιστεύεται.
7.Ο δημοσιογράφος δε νοιώθει μειονεκτικά επειδή δεν τρώει,με τραπεζίτες,βουλευτές.ο δημοσιογράφος σταματάει να πίνει καφέ και με τον φίλο του που μόλις έγινε διευθυντής.
8.Ο δημοσιογράφος δε χρησιμοποιεί τις γνωριμίες του για ρουσφέτια.Πως θα ασκήσει κριτική,όταν έχει βολέψει όλο του το σόι κατά καιρούς.
9.Ο δημοσιογράφος δεν κλέγεται εν ώρα απεργίας.Δεν προτάσσει ούτε τα παιδιά του,ούτε τα χρέη του,ούτε καμμια άλλη κλάψα.Δεν είναι για λύπηση.Αλλη είναι η δουλειά του.
10.Ο δημοσιογραφος δεν τα παίρνει από παντού.Σέβεται το μισθό του και πρωτίστως τη δεοντολογία του.Δεν έχει σκοπιμότητα.
Και επειδή το είδος αυτό ακόμα ανθεί,καλό είναι να το γιγαντώσουμε.Κάνοντας κριτική,αυτοκριτική και απαιτωντας τη δεοντολογία.Γίνομαι γραφική με το να λέω εκκαθάριση μητρώων.Εσείς οι νέοι θα πρέπει να το απαιτήσετε πριν τις εκλογές της ΕΣΗΕΑ.
Δήμητρα Σωτηριάδου
Σαν κύρηγμα παπά σε παιδάκια του κατηχητικού μοιάζουν αυτά που έγραψες Δήμητρα. Ο συνάφελφός σου "δημοσιογράφος με μπλοκάκι" ξεντροπιάζει όλο το συνάφι σας και εσύ μας λες ευχολόγια.
Δημοσίευση σχολίου