Δεν πάει καιρός που οι αποικιακές δυνάµεις αγόραζαν ολόκληρα τµήµατα χωρών για ένα κοµµάτι ψωµί, όπως σε ένα παιχνίδι Μονόπολη. Σήµερα έχουν εκχωρήσει αυτό τον ρόλο στους λεγόµενους «διεθνείς δανειστές» και στις µεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Να ξέρουµε τουλάχιστον σε ποιους χρωστάµε. Και σε ποιους ξεπουλάµε. Η εταιρεία Benetton έχει γίνει ένας από τους µεγαλύτερους γαιοκτήµονες της Αργεντινής. Θα γινόταν ποτέ, αν τα µνηµόνια του ∆ιεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου δεν είχαν εξωθήσει τη χώρα στη χρεοκοπία; Τότε η Citibankείχε αρπάξει τις µισές της τράπεζες. Και το σύστηµα ύδρευσης η Enron. Η κορεατική Daewoo διαπραγµατευόταν µέχρι πρόσφατα την αγορά 10 εκατοµµυρίων στρεµµάτωνστη Μαδαγασκάρη για 99 χρόνια. Μια νέα αποικιοκρατία, λιγότερο αιµατηρή από τους αποικιοκρατικούς πολέµους, αλλάµε πολύ περισσότερα θύµατα.
Για να αντλήσει 2 δισ. στερλίνες (2,27δισ. ευρώ), ο βρετανός πρωθυπουργός Κάµερον θα ξεπουλήσει δηµόσια δασική έκταση 2.630.000 στρεµµάτων –κάτι που δεν το τόλµησε ούτε η Θάτσερ. Του είναι βάρος; Και όµως, όπως γράφει ο Τζόχαν Χάρι στηνεφηµερίδα «Ιντιπέντεντ», το ετήσιο κόστος διατήρησης αυτών των δασών δεν θα ξεπερνούσε τις 30 πένες ανά φορολογούµενο. Πουλώντας τα, η κυβέρνηση θα εισπράξει µόλις τα µισά από αυτά που χρωστάει στη βρετανική εφορία η εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Vodafone. Και σαν να µην έφτανε αυτό, ο Κάµερον εκποιεί και τις βρετανικές θάλασσες, εκχωρώντας περιοχή στα ανοιχτά της Σχετλάνδης στην πετρελαϊκή εταιρεία Chevron για γεωτρήσεις σε πολύ µεγάλα βάθη. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ξεπουλάνε µαζικά δηµόσια περιουσία, σύµφωνα µε την CBRE. Το συνολικό ξεπούληµα δηµόσιας περιουσίας που έχει ανακοινώσει η βρετανική κυβέρνηση για την προσεχή δεκαετία ανέρχεται σε 35 δισ. στερλίνες. Και από αυτό δεν εξαιρούνται ούτε η φοιτητική στέγη ούτε οι υποδοµές. Η γερµανική κυβέρνηση θα εκποιήσει δηµόσια περιουσία αξίας 3,4 δισ. ευρώ την προσεχή πενταετία. Στον χορό του ξεπουλήµατος έχουν µπει δυνατά η Γαλλία, η Ιταλία και η Ολλανδία.
Είναι όλες αυτές οι χώρες τόσο χρεωµένες, που αναγκάζονται οι κυβερνήσεις τους να τα βγάλουν όλα στο σφυρί – γη, θάλασσα, στέγη, σχολεία, υγεία; Οχι βεβαίως. Οµως οι πολιτικές ηγεσίες τους είναι τόσο εξαρτηµένες από τα µεγάλα οικονοµικά συµφέροντα που, αν δεν υπήρχε η κρίση, θα την είχαν εφεύρει. «Με 50 δισ. δολάρια µπορείς να αγοράσεις τονΑµαζόνιο», έλεγε στον βρετανό πρώην πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουνο σουηδός σύµβουλός του Γιόχαν Ελάιας. «Και στην Αργεντινή, 10 στρέµµατα γης κοστίζουν περίπου όσο και ένα χάµπουργκερ...». Να ξέρουµε τουλάχιστον σε τι χρησιµεύουν τα µνηµόνια.
Πηγή: Ρ. Βρανάς - "Νέα"
Δημοσίευση σχολίου