Η εκπαιδευτική αριστερά μπροστά στο 15ου Συνέδριο της ΟΛΜΕ

Κάλεσμα για Πολιτικό Συνέδριο.

Το 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ διεξάγεται σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία του λαού υφίσταται την πιο ραγδαία και πρωτοφανή επίθεση σε όλα τα επίπεδα της ζωής του. Η κινεζοποίηση (εξαθλίωση) των εργαζομένων, η διάλυση κοινωνικών αγαθών και δομών, το ξεπούλημα (ιδιωτικοποίηση) της δημόσιας περιουσίας και η φασιστικοποίηση της αστικής δημοκρατίας αποτελούν το πλαίσιο μέσα από το οποίο οφείλουμε να ερμηνεύσουμε και την επιθετική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης. Κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ με τα πολλαπλά και εσαεί Μνημόνια, συνταγογραφούν και εφαρμόζουν θεραπείες ασφυξίας και αργού αλλά βέβαιου θανάτου στην κοινωνία και στις δομές της. Η ασθένεια (δημόσιο χρέος) υπαρκτή μεν, αλλά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της (πόσο, ποιους και γιατί πληρώνουμε) όπως και οι αιτίες-πολιτικές που τη δημιούργησαν αποσιωπούνται έντεχνα και μεθοδευμένα. Οι αγορές (τοκογλυφικά-ληστρικά χρηματιστικά και τραπεζικά κεφάλαια) αναγορεύονται και είναι οι θεματοφύλακες και οι κρατούντες της νέας εποχής. Οι ευρωπαίοι και οι υπερατλαντικοί πολιτικοί λειτουργούν κάτω από τις επιταγές-διαταγές τους. Οι λαοί μπαίνουν στο γύψο.

Όλες αυτές οι επώδυνες καταστάσεις που βιώνει ο κόσμος του μόχθου και της εργασίας δεν ήρθαν από το πουθενά, αλλά προδιαγράφονταν και προετοιμάζονταν επιμελώς εδώ και δύο δεκαετίες από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Κάποιοι μπορεί να βιάστηκαν να τα εφαρμόσουν (Μητσοτάκης), άλλοι πάλι δούλεψαν πιο έντεχνα και μεθοδικά (Σημίτης, Καραμανλής) αλλά το πλήρωμα του χρόνου ήρθε με την οικονομική κρίση του 2008 και την μετεξέλιξη της σε κρίση δημόσιου χρέους το 2010. Η κυβέρνηση Παπανδρέου απεμπολώντας κάθε άλλη συστημική λύση παρέδωσε τον τόπο στα γεράκια του ΔΝΤ και της ΕΕ, τοποθετώντας το γνωστό περίστροφο στο κρόταφο του λαού. Το μεγάλο κόλπο-πείραμα εφαρμογής της ανελέητης και καταστροφικής πολιτικής τους ξεκίνησε από εδώ και επεκτείνεται με ραγδαίο τρόπο και στους υπόλοιπους ευρωπαϊκούς λαούς, όπως φαίνεται και από την τελευταία σύνοδο κορυφής (σύμφωνο για ευρώ).

Μέσα από αυτό το πρίσμα οφείλουμε να προσεγγίσουμε και τα τεκταινόμενα στο χώρο της εκπαίδευσης καθώς και να προσδιορίσουμε τη στάση μας στο άμεσο διάστημα. Συγχωνεύσεις – κλεισίματα σχολικών μονάδων, «νέο σχολείο» και «νέο Λύκειο», οικονομική ασφυξία των σχολείων και μετακύλιση του κόστους σε γονείς, αξιολόγηση – χειραγώγηση εκπαιδευτικών, αυτοαξιολόγηση -κατηγοριοποίηση σχολείων και είσοδος χορηγών, υπερεξουσίες  των νέων Διευθυντών και αλλαγές συγκεντρωτικού χαρακτήρα στη διοικητική δομή, εργασιακές σχέσεις και μισθοί, νομοσχέδιο για τεχνική εκπαίδευση, αποτελούν τμήματα της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής που συντίθονται στο γενικότερο τίτλο   «Η Διάλυση της Δημόσιας Παιδείας και μετατροπή της σε Χρηστική και Αγοραία Εκπαίδευση».

Η ομοβροντία αυτή στο χώρο της εκπαίδευσης, έχει πολλά στοιχεία από το παρελθόν. Από την δεκαετία ’90 η αστική τάξη έχει θέσει σαν στόχο το νέο σχολείο των δεξιοτήτων, το νεοφιλελεύθερο σχολείο με τον πειθαρχημένο-λοβοτομημένο κοινωνικά μαθητή, τον γονέα πελάτη, τον κατακερματισμένο εκπαιδευτικό manager και παιδονόμο. Και στους νόμους Αρσένη υπήρχαν πολλά στοιχεία. Και αργότερα. Η διαφορά με το σήμερα είναι ότι τώρα εφαρμόζονται-περπατάνε!
Το μνημόνιο και το πολιτικό καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που το συνοδεύει διευκολύνει την ολοκληρωτική ισοπέδωση του δημόσιου σχολείου.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση το πραγματικό ερώτημα δεν είναι τι κάνουν αυτοί αλλά τι κάνουμε εμείς. Θα πορευτούμε σε ένα συνέδριο που ως συνήθως θα επιβεβαιώσει τα αιτήματα των δύο προηγούμενων και θα τα επικαιροποιήσει ; θα αναζητήσουμε ως συνήθως συμμαχίες με μία από τις δύο κυβερνητικές παρατάξεις και πιθανότερα με τη ΔΑΚΕ για να έχουμε απόφαση-κείμενο διεκδικητικών αιτημάτων συνεδρίου; θα καταγράψουμε τις δυνάμεις μας χωριστά πανηγυρίζοντας με τη διαφαινόμενη και πιθανή άνοδο ή θα αναγνωρίσουμε τη κρισιμότητα των στιγμών και θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων ;

Το 15ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ οφείλει να είναι ένα πολιτικό συνέδριο στο οποίο να δώσουμε τη μάχη των πολιτικών αποφάσεων με κύριο και βασικό στόχο-απόφαση την ανατροπή της υπάρχουσας πολιτικής του Μνημονίου και την ανατροπή των εκφραστών της δηλαδή της κυβέρνησης και της τρόικας. Αυτό που έχει νόημα και αποτελεί προϋπόθεση αυτή την περίοδο, είναι μια απόφαση πολιτικών θέσεων και προσανατολισμού : για το μνημόνιο, το χρέος, το σύμφωνο της Ε.Ε., το πολιτικό σύστημα που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και που στηρίζει αυτές τις επιλογές.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, παρατάξεις, συλλογικότητες που έχουν το ίδιο προβληματισμό και αναγνωρίζουν το χρέος της εκπαιδευτικής αριστεράς μπροστά στη νέα τάξη πραγμάτων να προωθήσουμε αυτούς τους δύο μήνες μέχρι το Συνέδριο και στη διάρκειά του, την παραπάνω αντίληψη που συνοψίζεται στα κομβικά σημεία:

1)    Πολιτικό συνέδριο. Μάχη για πολιτική απόφαση γειωμένη στις ανάγκες της εποχής.

2)    Κάλεσμα ενότητας του κλάδου και πορεία σύγκρουσης με το Μνημόνιο και τους πολιτικούς εκφραστές του.

3)    Το δρόμο να τον δείξει η εκπαιδευτική αριστερά και οι αγωνιστές συνδικαλιστές. Κοινή κάθοδο στις εκλογές του Συνεδρίου για την ανάδειξη του νέου ΔΣ της ΟΛΜΕ, που να επιβεβαιώνει την ουσιαστική συμπόρευση των αγωνιστικών δυνάμεων τα δύο τελευταία χρόνια. Με στόχο τη ριζική ανατροπή των συσχετισμών στο ΔΣ της ΟΛΜΕ. Φτάνει πια με τις παραλυτικές ισορροπίες με τις δυνάμεις του κυβερνητικού – κομματικού συνδικαλισμού.

4)    Αλλαγή πορείας της ΟΛΜΕ. Στόχος ένα εκπαιδευτικό κίνημα, κομμάτι ενός μαζικού λαϊκού κινήματος για την πολιτική, οικονομική, και κοινωνική διέξοδο του τόπου.


Την πρωτοβουλία στηρίζουν τα παρακάτω σχήματα και συνάδελφοι :

(Για επικοινωνία και οριζόντια συνεννόηση enotikoaristero@yahoo.com )
  
 Για επικοινωνία:
1.    ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΣΧΗΜΑ στην Α΄ ΕΛΜΕ Αχαΐας  

Σταμούλης Θόδωρος γραμματέας ΔΣ ΕΛΜΕ
Α΄ Αχαΐας
τηλ. 6973704126