-Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας Χρύσανθος
Ο Oρκος του ταγματασφαλιτη:
"Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισόμενας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων"
Σαν σήμερα, στις 18/06/1943, η κατοχική κυβέρνηση Ράλλη ιδρύει τα Τάγματα Ασφαλείας. Βέβαια, πολλοί θα αναρωτηθούν, με δυσφορία μάλιστα, το γιατί "σκαλίζουμε" το παρελθόν, και ειδικά τέτοιες ιστορίες που "καλό θα ήταν να ξεχαστούν". Η απάντηση μας είναι ακριβώς διότι ΔΕΝ πρέπει να ξεχαστούν.
Πολλοί πράγματι είναι "κολλημένοι" στο παρελθόν. Εκτός όμως από το "κόλλημα στο παρελθόν", υπάρχει και ένα ακόμα "κόλλημα", που είναι 100 φορές πιο ύπουλο, και άρα και 100 φορές πιο επικίνδυνο: Είναι το "κόλλημα" κάποιων να ξεχάσουν το παρελθόν, να ξεχάσουν την ιστορία τους. Και βέβαια, "όποιος ξεχνά τα λάθη του, είναι καταδικασμένος να τα επαναλάβει".
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι σε προσπάθειες να ξεχαστεί η ιστορία, και να μείνουν ανιστόρητοι (και άρα πνευματικά ευνούχοι) οι σημερινοί εκμεταλλευόμενοι, προς τέρψη βέβαια των εκμεταλλευτών τους.
Άλλωστε, έχουμε ήδη μπει σε μια "ζόρικη" ιστορική περίοδο - και όταν τα πράγματα είναι "ζόρικα", τότε σαφώς και οι αντιμαχόμενες πλευρές θα χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνατές εφεδρείες που διαθέτουν. Και όπως έλεγε και ο φασίστας αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας επί Κατοχής "Τα Τάγματα Ασφαλείας αποτελούν την τελευταία εφεδρεία του Ελληνικού Εθνους". Αν όλα τα άλλα αποτύχουν, εκεί θα καταφύγουν.
Ίσως να μην τα ονομάσουν "Τάγματα Ασφαλείας", ίσως να μην υπάρχει Χίτλερ, κτλ αλλά η βασική αρχή παραμένει ίδια και απαράλλαχτη ανά τους αιώνες: Κάθε εκμεταλλευτικό καθεστώς δημιουργεί μια μικρή ομάδα υποτακτικών του, που είναι πρόθυμοι να κάνει τα πάντα προκειμένου να στηρίξει την εξουσία της ολιγαρχίας που κυβερνά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία που την αμφισβητεί.
Για παράδειγμα, ήδη συζητείται στην Ελλάδα η συγκυβέρνηση, και σε όλα λίγο-πολύ τα σενάρια υπάρχει και το ΛΑΟΣ μέσα στα κόμματα που θα συμμετέχουν (αλλοίμονο). Και μέσω του ΛΑΟΣ θα ενισχύεται, με κρατικό πλέον χρήμα και κάλυψη και η "Χρυσή Αυγή", ή άλλοι τραμπούκοι της ακροδεξιάς (είναι προφανές πως το ΛΑΟΣ έχει ένα "ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας" με τους χρυσαυγίτες).
Όταν το "επίσημο κράτος" δυσκολεύεται, προφανώς και θα καταφύγει στο λεγόμενο "παρακράτος". Και, όπως είπαμε και πριν, μπορεί σήμερα να μην υπάρχουν "τάγματα ασφαλείας", αλλά υπάρχουν "χρυσαυγίτες". Τα ονόματα αλλάζουν, αλλά η ουσία παραμένει.
Το κωμικοτραγικό της υπόθεσης είναι ότι οι ακροδεξιοί αυτοί στήριζαν μέχρι και τους ναζί κατακτητές του Χίτλερ, πολεμώντας εναντίον του ΕΑΜ...στο όνομα της πατρίδας και του έθνους! Δηλαδή σκότωναν Έλληνες στηρίζοντας τους χιτλερικούς κατακτητές...στο όνομα της Ελλάδας. Και εδώ βέβαια μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί το τι ακριβώς εννοούν αυτά τα καθάρματα όταν λένε "Πατρίδα", "Ελλάδα", κτλ:
Εννοούν ότι στηρίζουν το υπάρχων καθεστώς, με μια ολιγαρχία να εκμεταλλεύεται την κοινωνία στα όρια κάθε κοινωνικού σχηματισμού, και με τις ολιγαρχίες αυτές να βρίσκονται σε μάχη μεταξύ τους για την παγκόσμια κυριαρχία. Κάθε τέτοια ακροδεξιά ομάδα στηρίζει την "δική της" ολιγαρχία εναντίον του λαού "της", σε σημείο που να δεχτεί την εξουσία ακόμα και μιας ξένης ολιγαρχίας (των ναζί του Χίτλερ) προκειμένου να μην ανατραπεί η ντόπια ολιγαρχία. Εκεί φτάνει ο "πατριωτισμός" τους...
Μερικά ιστορικά στοιχεία:
Με την ονομασία ΤΑΓΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ έμειναν γνωστές οι μονάδες που συγκροτήθηκαν το 1943-1944 από τις κατοχικές αρχές και την κυβέρνηση Κουϊσλιγκ Ιωάννη Ράλλη για την καταπολέμηση του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Σκοπός της δημιουργίας τους, εκτός από την "εξοικονόμηση γερμανικού αίματος", ήταν, σύμφωνα με τον τότε στρατιωτικό διοικητή της Ελλάδας, Αλεξάντερ Λέερ, "να χρησιμοποιηθεί πλήρως η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού λαού, για να εκδηλωθεί φανερά και να εξαναγκαστεί σε απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας". Η διεύρυνση, με άλλα λόγια, των κατά τόπους συμμαχιών του κατοχικού μηχανισμού και η μετατροπή του πολέμου κατά της Αντίστασης σε εμφύλιο.
Το εγχείρημα υλοποιήθηκε με την συγκρότηση παραστρατιωτικών ομάδων σε δύο μορφές:
Εννέα (9) Ευζωνικά τάγματα οργανωμένα από την δoσιλογική κυβέρνηση Ράλλη, συνολικής δύναμης 5.725 ανδρών
Είκοσι δύο (22) εθελοντικά τάγματα, αυτοτελώς συγκροτημένα, συνολικής δύναμης 16.625 ανδρών.
Γενικός προϊστάμενος ήταν ο αντιστράτηγος των Waffen SS, Βάλτερ Σιμάνα. Στον ίδιο το Σιμάνα οφείλουμε και τον τελικό απολογισμό της δράσης των Ταγμάτων Ασφαλείας, λίγο μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα. Σε αναφορά του προς το Γενικό Επιτελείο των SS (2-11-1944), εκτιμά ότι τα μεν εθελοντικά τάγματα "ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργή καταπολέμηση των συμμοριών" από τη Βέρμαχτ, τα δε ευζωνικά τμήματα "πολέμησαν τον Κομμουνισμό και τις συμμορίες του ΕΛΑΣ με αξιοσημείωτη επιτυχία". Την εκτίμησή του θα συμμεριστεί, στην υπηρεσιακή του απάντηση την 10-11-1944 και ο αρχηγός των SS, Χάϊνριχ Χίμλερ με το εξής τηλεγράφημα:
"Σας εκφράζω τα συγχαρητήριά μου, επειδή κατορθώσατε να οργανώσετε τα υγιή και νομοταγή στοιχεία του Ελληνικού λαού στα τμήματα των Ελλήνων εθελοντών καθώς και των Ευζώνων, και να τα οδηγήσετε σε άψογη συνεργασία με τα δικά μας γερμανικά τμήματα στον αγώνα κατά των μπολσεβίκων συνωμοτών μέχρι την τελευταία μέρα".
Οι άντρες των Ταγμάτων Ασφαλείας αποτελούσαν τα κατακάθια της τότε Ελληνικής κοινωνίας. Βαρυποινίτες κατάδικοι και υπόδικοι, μαυραγορίτες, φανατικοί αντικομμουνιστές, βασανιστές της Μεταξικής περιόδου, συγκρότησαν ομάδες εφόδου εφοδιασμένες με αμιγή Γερμανικό οπλισμό έχοντας στόχο την ΕΑΜική αντίσταση.
Το τραγικό είναι πως ένα τμήμα του αστικού πολιτικού κόσμου επέλεξε το δρόμο της ανοιχτής συνεργασίας με τους κατακτητές. Ησαν οι γνωστοί Κουϊσλινγκ που σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις υπό τους Τσολάκογλου, Κορυζή, Λογοθετόπουλο και Ιωάννη Ράλλη. Με την ενίσχυση αυτών των κυβερνήσεων και των Γερμανών σχηματίστηκαν τα φασιστικά κόμματα Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας, Εθνική Σοσιαλιστική Πατριωτική Οργάνωσις (ΕΣΠΟ), και Οργάνωσις Εθνικών Δυνάμεων Ελλάδος (ΟΕΔΕ).
Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ταγματασφαλίτες ταυτίσθηκαν με την πιο σκοτεινή πλευρά της δράσης των κατοχικών στρατευμάτων: Μπλόκα, κάψιμο χωριών, μαζικές εκτελέσεις αμάχων. Συχνά μάλιστα αποδείχθηκαν βασιλικότεροι του βασιλέως κατηγορώντας λ.χ. τους εκπροσώπους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού σαν "τροφοδότες των συμμοριτών" ή διαμαρτυρόμενοι για την "επιείκεια" των Γερμανών απέναντι στους αιχμάλωτους "κομμουνιστές".
Οι ταγματασφαλίτες αφού ντύθηκαν τη γερμανική στολή και προσκύνησαν τη σβάστικα του Χίτλερ ορκίστηκαν πάνω στα όπλα που πήραν πως δεν θα στραφούν κατά των κατακτητών, παρά μόνον κατά εκείνων που ενεργούν κατά των στρατευμάτων κατοχής, δηλαδή κατά των Ελλήνων Αντιστασιακών. Με τον τρόπο αυτό κουρέλιασαν και ποδοπάτησαν κάθε ιερό και όσιο του ελληνικού λαού.
Η εικόνα που αποτυπώθηκε στη συλλογική μνήμη των Ελλήνων για τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν τέτοια, ώστε η Πολιτεία ουδέποτε τόλμησε να προχωρήσει στην επίσημη πολιτική αποκατάστασή τους. Μολονότι τα επιζήσαντα στελέχη τους τιμήθηκαν ποικιλότροπα από το μεταπολεμικό κράτος των εθνικοφρόνων, αυτό έγινε με κάθε δυνατή διακριτικότητα.
Δημοσίευση σχολίου