Δ. Ρέππας: "Ο Ραγκούσης είναι σημαντικός και ελπιδοφόρος πολιτικός" (Βήμα της Κυριακής)

Ακούσαμε λοιπόν και το πιο σύντομο ανέκδοτο της ημέρας .(δεν τολμούμε να πούμε του μήνα ούτε της εβδομάδας ούτε καν του τριημέρου γιατί προηγήθηκαν τα «περί διάσωσης της πατρίδας » από πιο ψηλά κλιμάκια των «εθελόδουλων» που μας μας κυβερνούν).

Είναι τραγικό και συνάμα κωμικό το πώς γράφεται η πολιτική ιστορία του τόπου στο σύστημα της « φιλελεύθερης αντιπροσωπευτικής αστικής δημοκρατίας μας».

Ο Γ. Ραγκούσης παιδί του κομματικού σωλήνα Γενικός διευθυντής σε δημόσιο οργανισμό σε ηλικία 29 ετών από το 1992 ως το 1995 (ΚΕΝΤΡΟ ΕΡΕΥΝΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΙΣΟΤΗΤΟΣ ), σύμβουλος του επιτρόπου Χρ. Παπουτσή 1995-1998, Δήμαρχος Πάρου εκλεγμένος με μεγάλη πλειοψηφία το 2002 και 2006 και ιδιοκτήτης ταχυφαγείου GOODYS.
Ουδέποτε όμως μπορούσε να φανταστεί και στα πιο τρελά του όνειρα την ραγδαία του ανέλιξη σε γραμματέα του ΠΑΣΟΚ πρώτα και σε υπερυπουργό- συντονιστή μετέπειτα.
Δεν είχε πληροφορηθεί ο φουκαράς ότι με την έλευση του GIORGO η ελληνική παραλλαγή του «αμερικάνικου όνειρου» ήταν σε πλήρη ισχύ !

Για κακή τύχη του ελληνικού λαού ο GIORGO το 2007 επέλεξε να κάνει διακοπές στην Πάρο. Εκεί ο Γιώργος Νταλάρας του γνώρισε τον εξάδελφο της Γυναίκας του ! Και «ύστερα ήρθε ο έρωτας» όπως ήταν το σλόγκαν μιας θρυλικής ραδιοφωνικής σαπουνόπερας της δεκαετίας του 60.

Την συνέχεια την γνωρίζουμε και δυστυχώς την υφιστάμεθα άλλοι άμεσα και άλλοι έμμεσα.
Γι αυτό είναι πολύ σημαντική η δήλωση Ρέππα (πέραν της αστείας πλευρά του θέματος) γιατί ίσως γίνει κατανοητό στην απέραντη ομάδα των «ταξικά ηλιθίων» πότε ένας πολιτικός της αστικής μας δημοκρατίας είναι «σημαντικός και ελπιδοφόρος».
Είναι λοιπόν «σημαντικός και ελπιδοφόρος» όταν «καινοτομεί» και έρχεται σε «ρήξη» όχι φυσικά με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα αλλά με τον απλό κόσμο.

Nα δούμε τα έργα και τις ημέρες του «ελπιδοφόρου» .
Ας θυμηθούμε λοιπόν ποιόν έβλαψε ο Καλλικράτης και ας ρωτήσουμε τους Δημότες που υφίστανται την ταλαιπωρία .
Στην Κερατέα με ποιόν ήρθε σε ρήξη ο «ελπιδοφόρος» ; Mε τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ή με τον απλό κόσμο;
Tώρα με τους ταξιτζήδες ο «ελπιδοφόρος» με ποια μεγάλα οικονομικά έρχεται σε ρήξη; Πάλι με απλούς ανθρώπους που στην συντριπτική τους πλειοψηφία δουλεύουν για το μεροκάματο.

Σύμφωνα λοιπόν με κάποιον διανοητή «και το γελοίον εχει τα όρια του πέρα από τα οποία καθίσταται συμπαθές».

Τακης Αρακλειωτης