Μέσω των ιδιωτικοποίησεων και των όρων αποπληρωμής των δανείων, το ξένο κεφάλαιο βελτιώνει θεαματικά υπέρ του το συσχετισμού δυνάμεων και επιβάλλει αναπροσαρμογές, τις οποίες το ελληνικό κεφάλαιο σταδιακά αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να τις αποφύγει έστω και αν το οδηγούν δυσμενέστερη θέση και έτσι βαθμαία τις αποδέχεται. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, ακόμη και οι μικρομεσαίοι και οι συνταξιούχοι συνειδηποιούν ή διαισθάνονται ότι αυτοί θα είναι τα μεγάλα θύματα της επέλασης και της διαμάχης του κεφαλαίου και σε πρωτοφανή βαθμό κατεβαίνουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες δεκάδων άλλων ελληνικών πόλεων τόσο αυθόρμητα όσο και οργανωμένα.
Ο λαός προβάλλει έτσι ως ο παράγοντας που απειλεί να διαταράξει αρχικά τις επιδιωκόμενες ισορροπίες, απειλώντας όμως σοβαρά ακόμη και να τινάξει στον αέρα όλα τα σχέδια της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΕΕ.
Αυτό πανικοβάλλει βεβαίως την αστική τάξη, το ΠΑΣΟΚ και την ΕΕ. Προκαλεί όμως αμηχανία και στη ΝΔ, η οποία ναι μεν τηρεί μια επίμονη «αντιμνημονιακή» ρητορική που την έφερε ήδη στη θέση του πρώτου κόμματος στις δημοσκοπήσεις, αλλά κατά κανένα τρόπο δεν θα ήθελε να αναλάβει την εξουσία αν καταρρεύσει η κυβέρνηση Παπανδρέου εξαιτίας μιας λαϊκής εξέγερσης. Αυτό θα καθιστούσε αδύνατη τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής με απλές βελτιώσεις, όπως επιθυμεί ο Α. Σαμαράς.
Το σημαντικότερο όμως διακύβευμα είναι για την Αριστερά. Θα αποδειχθεί άραγε ικανή, τώρα που τεράστιες μάζες λαού έχουν σιχαθεί το ευρω και την ΕΕ, τώρα που η απαξίωση όλου του πολιτικού προσωπικού και του πολιτικού συστήματος είναι πλήρης, να στηρίξει αποφασιστικά μια πολιτική ρήξης και εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ; Η ζωή θα δείξει.
Θα αποτελούσε πάντως πολιτική τραγωδία με μοιραίες συνέπειες, αν την ώρα που όλη η Ελλάδα «φτύνει» τη Βουλή και την κυβέρνηση, η Αριστερά να στρέφει την προσοχή της στην αποκόμιση κερδών από ενδεχόμενες εκλογές αντί να ρίξει όλες τις δυνάμεις της στους δρόμους και τις πλατείες.
Πηγή: Εφημερίδα "Πριν"
+ σχόλια + 1 σχόλια
αγαπητοι φιλοι γεια σας,
λιγες κουβεντες, στις οποιες μπορει να μη συμφωνειτε, νομιζω, ομως, οτι πρεπει να τεθουν στο πεδιο των συζητησεων για την εξοδο απο την κριση. Θα ειμαι συντομος:
1. για ποια αριστερα μιλαμε; Καθε κομματι ευαγγελιζεται τη μοναδικοτητα της σωστης λυσης. Φαινεται οτι ή ενσωματωθηκαν πληρως(για μενα ναι) ή ειναι εκτος τοπου και χρονου. Εξηγω, η κομμουνιστικη αριστερα προτασσει το συνθημα της οργανωσης και επιφυλακης της εργατικης ταξης. Μεχρι εδω καλα. Ποιας εργατικης ταξης, ομως; Η ιδιαιτεροτητα της εργατικης ταξης στην Ελλαδα ειναι α)οτι αποτελει μικρο τμημα του εργαζομενου δυναμικου (περιπου 17%, Ε.Σ.Υ.)και β) οτι η εργατικη ταξη στις ανεπτυγμενες, βιομηχανικα, χωρες απολαμβανει, μικρο μεν αλλα σημαντικο, τμημα της περιρρεουσας υπεραξιας σε παγκοσμιο επιπεδο.Με λιγα λογια, γιατι να επαναστατησει ή αντιδρασει ο Αγγλος, Γαλλος, Γερμανος εργατης..οταν μπορει να καταναλωνει και με καλους μισθους αυτα που παρηγαγαν οι "δουλοι" στον τριτο κοσμο. Δεν ειναι τυχαια, αλλωστε, η σημαντικη επιρροη της ακροδεξιας μεταστροφης στον πυρηνα της εργατικης ταξης.
Αυτα για μενα ειναι σημεια προβληματισμου.Ενδεικτικο, ομως, ειναι οτι η εργατικη ταξη απουσιαζε και το 2008 και φετος απο τις σημαντικες διαδηλωσεις και συγκεντρωσεις κατα του μνημονιου (μην αναφερετε τις γραφικες πλεον παρελασεις που γινονται σε ρυθμο μια καθε μηνα...).
2) οσοι βρεθηκαν κατω τις κρισιμες μερες θα διαπιστωσαν μια αλληλεγγυη μεταξυ ετεροκλητων κοινωνικων στοιχειων. Ο κοσμος αγωνια και επιζητει την πρωτοπορεια που θα δημιουργησει ενα νεο ΕΑΜ, οπου πρωταρχικος παραγοντας θα ειναι η ολομετωπη επιθεση του κεφαλαιου και οχι (αυτη τη στιγμη) η πορεια προς ενα νεφελωδικο σοσιαλιστικο μελλον που ουτε οι ιδιοι δεν μπορουμε να οραματιστουμε και να προβαλουμε.
Π.χ., ας υποθεσουμε οτι η αριστερα παρει την εξουσια, τι θα κανει; πως θα αντιμετωπισει το 75% των απασχολουμενων στον τριτογενη τομεα, τους μικρεμπορους, τους ιδιωτικους και δημοσιους υπαλληλους; Θα φτιαξει βιομηχανιες για να εργαστουν εκει; Ας μη γελιωμαστε, σε δεκα μερες θα εχει ανατραπει! Θα φτιαξει ανταγωνιστικη οικονομια; πρεπει να εισαι τελειως ασχετος απο οικονομικα για να το πιστευεις...
Επομενως, πιστευω, η λυση ειναι μονοδρομος. Ευρυτατο λαϊκο μετωπο (δεν εχεις την πολυτελεια να αποκλειεις κοινωνικες ομαδες που διαφωνουν ιδεολογικα ), προγραμμα απαντησης στην κριση και σταθεροποιησης της οικονομιας στον τοπο μας. Πανω απ' ολα, ομως, θα ειναι καθηκον σου να πεισεις ολους αυτους οτι αξιζει να "πειραματιστουμε" για μια αλλη κοινωνια. Και αυτο δεν γινεται με φανφαρωνισμους,τσιτατα, εγωκεντρισμους,αποκλειστικοτητες και σεχταρισμο. Αυτο γινεται μονο με εργα.
ευχαριστω
Δημοσίευση σχολίου