Κλιμακώνεται η ένταση στην Μεσόγειο (Βίντεο)

 Κλιμακώνεται επικίνδυνα η ένταση μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας, με άμεση εμπλοκή και της χώρας μας. Η μνημονική κυβέρνηση του ΓΑΠ μετά από Αμερικανική απαίτηση και εντολή έχει προχωρήσει σε μια ολόπλευρη ελληνοϊσραηλινή συνεργασία. Θυμηθείτε την ανάρτηση που κάναμε μετά την επίσκεψη του υπουργού Εθνικής Αμυνας Π. Μπεγλίτη στο Τελ Αβίβ κατά την οποία μιλούσαμε για «επικίνδυνες συνεργασίες».
(Εδώ να σημειώσουμε ότι είναι εντυπωσιακό ότι όλα τα ντόπια ΜΜΕ –με εξαίρεση τον «Ριζοσπάστη» και το «Ποντίκι» υποβάθμισαν εντελώς σε τι κίνδυνου βάζει την χώρα μας μια τέτοια συνεργασία. Αλλά ούτε για τους νέους εξοπλισμούς –προμήθεια 400 συστημάτων αναβάθμισης όπλων τύπου Spice, που υποτίθεται μετατρέπουν τις απλές βόμβες των αεροπλάνων σε σούπερ εύστοχες και με υπογραφή Π. Μπεγλίτη θα αγοράσει το ελληνικό κράτος από την Ισραηλινή εταιρία Rafael δόθηκε καμιά δημοσιότητα. Μάλιστα η σχετική προμήθεια πέρασε με πλήρη μυστικότητα από την Επιτροπή Εξοπλισμών λίγα 24ωρα πριν την επίσκεψη Μπεγλίτη στο Τελ Αβίβ).

Αυτή την στιγμή γίνεται ένας τουρκοϊσραηλινός διπλωματικός –που μπορεί να πάρει και άλλη μορφή- πόλεμος για τα πετρέλαια της νοτιοανατολικής Μεσογείου, που η εμπλοκή της Ελλάδας είναι άμεση.
Αναμένοντας σχετικό κείμενο από Τούρκο σύντροφο δημοσιογράφο παραθέτουμε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το θέμα ο Δημήτρης Καζάκης στο χθεσινό «Ποντίκι»:

Ετοιμάζουν τρυπάνια

Παρά τους τουρκικούς τσαμπουκάδες, στην Αθή-να κοιμούνται ήσυχοι σχετικά με την έναρξη των (υπέρ του Ισραήλ) ερευνών της εταιρείας Noble Enery στην ΑΟΖ της Κύπρου και ειδικότερα στο οικόπεδο με τον αριθμό 12. Οι αναλύσεις «τους» λένε ότι οι Τούρκοι δεν πρόκειται ποτέ να επιτεθούν σε μια εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων. Και ως εκ τούτου διατηρούνταν ψυχραιμία τους απέναντι στις τουρκικές απειλές.

Το «πρόβλημα» είναι ότι, στις ημέρες του οικονομικού πολέμου, οι διαφορές δεν λύνονται μόνο με τα όπλα (όπως παραδοσιακά απειλούν οι... άκομψοι Τούρκοι), αλλά και με πιο εκλεπτυσμένες μεθόδους, όπως, ας πούμε, οι εξαγορές. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν η («ευγενική», όπως λέει και το όνομα της) εταιρεία Noble Enery αντέχει το βάρος αυτού του προγράμματος, έστω κι αν έχει τις πλάτες του Ισραήλ και της (χώρας- μέλους της Ε.Ε.) Κύπρου.

Η Noble Enery, που έχει αναλάβει την ανάπτυξη και αξιοποίηση στο κοίτασμα Λεβιάθαν, είναι αλήθεια δεν συγκαταλέγεται μεταξύ των ενεργειακών κολοσσών. Αυτό δεν είναι κακό, ούτε όμως και απαραίτητα καλό. Τι σημαίνει;

Ας δούμε την καλή πλευρά των πραγμάτων: Η Noble Enery δεν εντάσσεται στους άξονες συμφερόντων των αμερικανικών πετρελαϊκών κολοσσών. Άρα μπορεί να λειτουργεί πιο αυτόνομα υπέρ του πελάτη (Ισραήλ), διατηρώντας όμως (και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία) μια αμερικανική υπογραφή στο έργο.
Ποια είναι όμως η Noble; Πρόκειται για μικρή εταιρεία με άριστο ισολογισμό, που μέχρι τώρα έχει πετύχει σε πολλές μεσαίες δουλειές. Και ο Λεβιάθαν είναι το μεγαλύτερο κοίτα¬σμα που έχει ανακαλύψει.

Δικαιολογημένα, λοιπόν, πριν από μισό χρόνο περίπου, στις 9 Φεβρουαρίου, ο διευθύνων σύμβουλος της Noble Τσαρλς Ντέιβιντσον έριξε λάδι στη φωτιά της ανατολικής Μεσογείου θέλοντας να διαφημίσει την πραμάτεια του. Και ανακοίνωσε ότι η εμπορική παραγωγή αερίου από τον Λεβιάθαν θα αρχίσει το 2016, χρονιά που θα έχει αναπτυχθεί πλήρως το κοίτασμα. Από τότε οι χλιαρές τουρκικές οχλήσεις έγιναν εντονότερες. Το ίδιο και οι ανησυχίες των «μεγάλων» της πετρελαϊκής κοινότητας.

Μεγάλη δουλειά

Λίγο αργότερα, στα τέλη της άνοιξης, ένα δημοσίευμα στο περιοδικό «Fortune» έδειχνε την αγωνία των μεγάλων. Παράλληλα πρότεινε και τον συμβιβασμό λέγοντας στη Noble Enery να δεχθεί τη «βοήθεια του συστήματος» για να φέρει σε πέρας τη δουλειά, που μάλλον είναι πιο μεγάλη από εκείνη.
Το δημοσίευμα έλεγε ότι η Noble Enery χτύπησε «χρυσό» σε μία περιοχή που όλοι οι μεγάλοι νόμιζαν ότι δεν υπήρχε τίποτε, για να ανακαλύψει ένα κοίτασμα 16 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών αερίου, που είναι το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο της τελευταίας δεκαετίας. Και τώρα, συμπληρώνει με νόημα, η μικρή ανεξάρτητη εταιρεία θα πρέπει να διαχειριστεί την επιτυχία της, προσθέτοντας φυσικά ότι μια μεγαλύτερη πολυεθνική θα ένιωθε πιο «άνετα» με μια τέτοια ανακάλυψη.

Το δημοσίευμα, που καταγράφει όλα τα αρνητικά σενάρια, αναφέρει ως πρώτο σημαντικό εμπόδιο ότι το αέριο θα πρέπει να υγροποιηθεί για να μεταφερθεί και πως η πλησιέστερη σχετική εγκατάσταση βρίσκεται στο Κατάρ. Προσθέτει πως μια εταιρεία του μεγέθους της Noble Enery θα πρέπει να καταφύγει σε συμμαχίες ακόμη και για να κατασκευάσει έναν αγωγό μεταφοράς προς τον όποιο σταθμό υγροποίησης.
Σημειώνει ακόμη ότι το Ισραήλ ως χώρα δεν θα δείξει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για τον Λεβιάθαν, μια και θα καλύψει τις εσωτερικές του ανάγκες από το κοίτασμα του Ταμάρ (επίσης τηςNoble ), που θα λειτουργήσει από το 2012. Όλα αυτά ως... προειδοποίηση.

Γεωπολιτικές ισορροπίες

Έχοντας πίσω της ένα... φορμαρισμένο Ισραήλ, η Noble Enery μάλλον θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της. Αν το κοίτασμα περάσει στα χέρια των κολοσσών, η ανάπτυξη του θα περάσει πρακτικά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Και τότε τίποτε δεν είναι βέβαιο...

Αυτό που παραμένει σίγουρο είναι ότι το νέο κοίτασμα προσθέτει βαριά δεδομένα στις γεωπολιτικές ισορροπίες της ανατολικής Μεσογείου στην κατεύθυνση υλοποίησης της στρατηγικής του Ισραήλ για έναν ενεργειακό άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδας. Με τη διαφορά ότι η Ελλάδα του Μνημονίου και της τρόικας δεν έχει την απαραίτητη προβολή ισχύος για να καλύψει τις εξελίξεις εάν χρειαστεί. Στην επίσκεψη του στην Αθήνα ο Νετανιάχου είχε προβάλει και επισήμως το θέμα προτείνοντας τη μεταφορά του ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη με ελληνική σύμπραξη. Η Ελλάδα, όμως, κράτησε χαμηλούς τόνους.
Οι Ευρωπαίοι, από την πλευρά τους, παρακολουθούν με προσοχή τις εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο, αλλά ακόμη δεν έχουν αποφασίσει αν η Ε.Ε. θα εντάξει τα νέα κοιτάσματα στην ενεργειακή πολιτική της.

Η πρόσφατη επίσκεψη Μέρκελ, πάντος, στην Κύπρο και η υποστήριξη της ελληνοκυπριακής πλευράς έδωσε πόντους στην κοινή επένδυση. Ιδιαίτερα καθώς οι Ισραηλινοί ήδη έχουν προτείνει τη δημιουργία τερματικού σταθμού υγροποίησης του αερίου στην Κύπρο για μεταφορά του καυσίμου στην Ευρώπη, ώστε να κλειδώσουν το ντιλ με ευρωπαϊκή βούλα. Οπότε καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει στην Κύπρο ύστερα από την πικρή εμπειρία με τις εκρήξεις στο Μαρί. Καθώς οι εγκαταστάσεις υγροποίησης δεν είναι ό,τι ασφαλέστερο στον κόσμο...