Home » , » Η ανεργία και ο ... Μαρξ

Η ανεργία και ο ... Μαρξ

Από giorgis , Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011 | 5:01 μ.μ.

 Τα στοιχεία που έδωσε σήμερα η Ελληνική Στατιστική Αρχή είναι πλασματικά και το ποσοστό 16,3% ανέργων το δεύτερο τρίμηνο του 2011, είναι στην πραγματικότητα πολύ μεγαλύτερο. Ο λόγος είναι ότι σύμφωνα με τον τρόπο υπολογισμού των ανέργων που χρησιμοποιεί η Στατιστική αρχή ένας εργαζόμενος που εργάζεται ακόμα και μια ώρα την βδομάδα δεν θεωρείται άνεργος.  Ακόμα όμως και αυτά τα στοιχεία μας λένε ότι οι άνεργοι είναι 810.821, ένας αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος από το 1998, όταν ξεκίνησε η καταγραφή των στοιχείων σε τριμηνιαία βάση.


Πρέπει εδώ να συμπληρώσουμε ότι δίπλα στην καθαρή ανεργία υπάρχει η υποαπασχόληση. Τα διήμερα-τριήμερα-τετραήμερα είναι καθεστώς όχι μόνο στις μικρές επιχειρήσεις, αλλά και στις μεγάλες.

 Ο ελληνικός καπιταλισμός έχει μπει βαθιά στην κρίση, με αποτέλεσμα όλοι οι παραγωγικοί κλάδοι να πέφτουν και η ανεργία να φουντώνει. Γι’ αυτό το λόγο, ακόμα και κερδοφόρες εταιρίες αναζητούν τρόπους για να μειώσουν το προσωπικό τους και να ξεζουμήσουν περισσότερη ποσότητα εργασίας από λιγότερους εργάτες.

Ας δούμε τι έγραφε ο Κ. Μαρξ στο «Κεφάλαιο»:

«Οσο μεγαλύτερος είναι ο κοινωνικός πλούτος, το κεφάλαιο που λειτουργεί, η έκταση και η ένταση της αύξησής του, επομένως και το απόλυτο μέγεθος του προλεταριάτου και η παραγωγική δύναμη της εργασίας του, τόσο μεγαλύτερος είναι ο βιομηχανικός εφεδρικός στρατός», έγραφε ο Μάρξ. (Σας θυμίζει κάτι αυτό με την «εργασιακή εφεδρεία» που προωθεί η «σοσιαλιστική» μας κυβέρνηση;).  Αυτός ο «βιομηχανικός εφεδρικός στρατός»    και η ολοένα και μεγαλύτερη αύξηση αυτού του ιδιότυπου «υπερπληθυσμού», συμπλήρωνε ο Μαρξ αποτελούν απόλυτο και γενικό νόμο της κεφαλαιοκρατικής συσσώρευσης. 

Κι αυτό γιατί: «Κάθε κεφαλαιοκράτης έχει απόλυτο συμφέρον να στίβει μιαν ορισμένη ποσότητα εργασίας από ένα μικρότερο παρά από ένα μεγαλύτερο αριθμό εργατών, κι αν ακόμα ο μεγαλύτερος αυτός αριθμός εργατών στοιχίζει το ίδιο φτηνά ή ακόμα και φτηνότερα. Στη δεύτερη περίπτωση τα έξοδα σε σταθερό κεφάλαιο (σ.σ. μηχανήματα, πρώτες ύλες, μέσα εργασίας κτλ.) αυξάνουν στην ίδια αναλογία με τη μάζα της κινητοποιημένης εργασίας, στην πρώτη περίπτωση αυξάνουν πολύ πιο αργά. Οσο μεγαλύτερη είναι η κλίμακα της παραγωγής, τόσο πιο αποφασιστική σημασία αποχτάει αυτό το κίνητρο».

«Για όλα φταίει ο καπιταλισμός, ηλίθιε» που θάλεγε και ο Ν. Μπογιόπουλος. Με την ευκαιρία είναι καταπληκτικό το βιβλίο του δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη» και συνιστούμε να το διαβάσετε.
Μοιράσου το :

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger