Πενήντα άνθρωποι στο δρόμο της φυγής από εμπόλεμες ή επικίνδυνες για την ζωή τους περιοχές, βρέθηκαν πάλι να κινδυνεύουν και να χρειαστεί να διασωθούν από το λιμενικό της Κρήτης. Πέντε μέρες σε ένα καΐκι, με ταραγμένη θάλασσα και κακές καιρικές συνθήκες.
Ανάμεσα τους 12 ανήλικοι ασυνόδευτοι, 4 παιδιά κάτω των 5 ετών και 8 γυναίκες.
Προτού ξεκουραστούν και κυρίως πριν τους εξετάσει γιατρός, έπρεπε (?) η πολιτεία να τους καταγράψει. Πριν ακόμη ξεδιψάσουν και ξεζαλιστούν έπρεπε να τους μαρκάρει με αριθμούς. Προτού κοιμηθούν και ξεχάσουν τη δίψα και τη ναυτία, η υπηρεσία προστασίας του πολίτη έπρεπε να τους ''φιλοξενήσει'' στα κρατητήρια.
Δέκα πέντε παιδιά βρέθηκαν σε συνθήκες κράτησης, με άλλοθι την αδυναμία της υπηρεσίας να τοποθετήσει βάρδιες φύλαξης και παρά το ότι η περιφέρεια προσέφερε χώρο φιλοξενίας. Μετά από πιέσεις που ασκήθηκαν, απομακρύνθηκαν σε ξενοδοχείο, μόνο οι μητέρες με τα 4 παιδιά. Οι ανήλικοι παρέμειναν στα κρατητήρια και επίσημα εξετάστηκαν ιατρικά μετά από 4 24ωρα.
Τα ερωτήματα που εύλογα προκύπτουν, από την αντιμετώπιση της κατάστασης, με την συγκεκριμένη διαδικασία.
Με τι όρους διαφυλάχθηκε η δημόσια υγεία από πιθανά λοιμώδη νοσήματα, εφόσον δεν εξετάστηκαν ιατρικά με την άφιξη τους και πριν την επαφή με τις υπηρεσίες του λιμενικού και της αστυνομίας;
Πως διασφαλίστηκε ότι δεν κινδύνευε η υγεία τους, όταν η μαρτυρία έλεγε ότι παρέμειναν επί πέντε μέρες στη θάλασσα σε συνθήκες δουλεμπορίας; Αρκούσε μόνο η επισκόπηση και η πληροφορία ότι στέκονταν όρθιοι και ήταν ικανοί να περπατούν;
Γνωρίζει η υπηρεσία του λιμενικού να ξεχωρίσει ένα αφυδατωμένο παιδί από ένα κουρασμένο;
Το διπλό πρόσωπο της πολιτείας αποκαλύπτεται μέσα από τις αντιφάσεις, που για μια ακόμη φορά βάζουν ζητήματα ασφάλειας για την Δημόσια υγεία και κυρίως ζητήματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Η υπηρεσία του λιμενικού τους περισυνέλεξε, τους φρόντισε, τους τάισε, έδωσε πρόσβαση (μετά φυσικά την καταγραφή τους) σε γιατρό, στην Νομικό Σύμβουλο της Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσυγες, στον Ερυθρό Σταυρό, στην Διεθνή Αμνηστεία. Στην συνέχεια τους παραδίδει στην υπηρεσία προστασίας του πολίτη για να τους μεταφέρει στα κρατητήρια, χωρίς να ξεκουραστούν.
Ανήλικοι χωρίς συνοδό ή κηδεμόνα και παιδιά 2-3 χρόνων στο ταξίδι της αναζήτησης μιας ζωής, χωρίς την μόνιμη απειλή της σωματικής ακεραιότητας, βρέθηκαν στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία, για να φιλοξενηθούν στα κρατητήρια.
Στη Κρήτη φιλοξενούμε, χρόνια τώρα λόγω της γεωγραφικής θέσης, εκατοντάδες πρόσφυγες, εγκαταλελειμμένους στη θάλασσα.
Χρόνια τώρα συμβαίνει αυτό και κάθε φορά ξεκινάμε από την αρχή με τα ίδια προβλήματα. Ενδιάμεσα κλείνουμε τα μάτια και τα ανοίγουμε, όταν χρειαστεί να το αντιμετωπίσουμε ξανά.
Το αίτημα είναι πάγιο και λέγεται Ασφάλεια σε θέματα Δημόσιας Υγείας και Αξιοπρέπεια στην φιλοξενία.
Ένας χώρος υποδοχής με όρους αξιοπρέπειας, στελεχωμένο από πριν για φιλοξενία ανθρώπινων όντων και έτοιμο να υποστηρίξει τις ανάγκες αυτών των ανθρώπων.
Υγειονομικές, στέγασης, σίτισης, ένδυσης, νομικής κάλυψης, μετάφρασης, ενημέρωσης.
Ένα πρωτόκολλο λειτουργίας, που να ενεργοποιείται αυτοματικά, με την πληροφορία της άφιξης των προσφύγων και όπου η κάθε υπηρεσία θα γνωρίζει από πριν το ρόλο της και ο συντονιστής θα είναι εκπρόσωπος κοινωνικής υπηρεσίας.
Όταν μια πολιτεία θέλει να ισχυρίζεται ότι έχει ανθρώπινο πρόσωπο, τουλάχιστον δημιουργεί τις συνθήκες που την αποκαθιστούν ως τέτοιο.
Eπιστολή – Αίτημα που στάλθηκε από όλες τις Ενώσεις Νοσοκομειακών γιατρών της Κρήτης και το Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου
στον Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Αρναουτάκη.
Ένωση γιατρών ΕΣΥ Ηρακλείου
Ένωση γιατρών ΕΣΥ Χανίων
Ένωση γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου
Ένωση γιατρών ΕΣΥ Λασιθίου
Ιατρείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ρεθύμνου
Δημοσίευση σχολίου