Δημοψήφισμα (τα νεότερα)

Οι εξελίξεις τρέχουν πολύ γρήγορα  - εδώ μερικά νεότερα:

Να γιατί κοιλοπονούσε ο Βενιζέλος

Ως γνωστόν, ασθενής και οδοιπόρος αμαρτία ουκ έχει. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ασθενής από το ξημέρωμα της Τρίτης. Μπήκε στο νοσοκομείο (ιδιωτικό) με κοιλιακό άλγος. Όσοι ξέρουν καλά τα περί στρατιωτικής λούφας, θα θυμούνται πως το «άλγος κοιλιακής χώρας» είναι κάτι που σε βγάζει άρρωστο, είτε είσαι, είτε δεν είσαι. «Πονάω» λες και είναι υποχρεωμένοι να σε αντιμετωπίσουν ως σοβαρό περιστατικό. Αν δεν ανιχνευτεί κάτι, τα πάντα ανάγονται στην βαρυστομαχιά. Εν τω μεταξύ εσύ έχεις κάνει τη δουλειά σου.

Ο πόνος όμως του Βενιζέλου δεν είναι τέτοιος πόνος. Κοιλοπονά εδώ και καιρό. Είναι έγκυος. Προσπαθεί να γεννήσει τις νέες εξελίξεις που θα τον ευνοήσουν. Εκλογές.

Ο Παπανδρέου έδωσε στον Βενιζέλο το υπουργείο Οικονομικών, θεωρώντας πως τον καθιστά ακίνδυνο στην εσωκομματική πάλη και τον εκθέτει στα μάτια του κόσμου που αντικρίζει στο πρόσωπό του έναν μισητό υπουργό. Ο πρωθυπουργός πόνταρε στην φιλοδοξία του ως τυρί στην φάκα. Έκανε όμως το μοιραίο λάθος. Παρέδωσε στον Βενιζέλο εξουσίες πρωθυπουργεύοντα και δικαίωμα βέτο. Αποψίλωσε για χάρη του τον εαυτό του από όλους αυτούς που αποτελούσαν το πολιτικό του περιβάλλον. Αγνόησε πως ο Βενιζέλος εκτός από φιλοδοξίες είχε και μια σημαντική ομάδα βουλευτών την οποία κινούσε.

Πολιτική στόχευση του Βενιζέλου ήταν να οδηγηθούμε σε εκλογές, για να τελειώσει η εποχή Γιώργου με μία συντριπτική ήττα. Όταν επέστρεψε από τις διαπραγματεύσεις του κουρέματος το είπε ξεκάθαρα πως «οι συμφωνίες απαιτούν την συναίνεση 180 βουλευτών τουλάχιστον». Αυτό πρακτικά σήμαινε εκλογές, αφού συναίνεση δεν θα υπήρχε.

Ο Παπανδρέου και πάλι δεν κατάλαβε. Δέχτηκε την πρόταση να ανταλλάξει την προσφυγή σε λαϊκή ετυμηγορία με τον τακτικισμό του υποκατάστατου του δημοψηφίσματος. Ο Βενιζέλος υπερθεμάτισε μιλώντας στον ΑΝΤ1 αυτής της πρότασης, καταφέρνοντας να διογκώσει την λαϊκή και πολιτική αντίδραση. Και σήμερα αρρώστησε.

Η κυρία Μιλένα Αποστολάκη, βενιζελική, μεγαλωμένη για την ακρίβεια στα (πολιτικά) χέρια του Ευάγγελου Βενιζέλου, βρέθηκε να διαφωνεί με την επιλογή του δημοψηφίσματος. Οι πολιτικές ενοχές και η πολιτική συνείδηση, σε λίγες ώρες θα πλημμυρίσουν ως ασθένεια, ως επιδημία και άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Φαντάζομαι τις κυρίες, κυρίως, που μεγάλωσαν και αυτές στα (πολιτικά) χέρια του Βενιζέλου.

Τι θα κάνει ο Παπανδρέου; Θα προσπαθήσει να απευθυνθεί στα αντανακλαστικά του ΠΑΣΟΚ με επιχειρήματα περί αποστασίας, ενδεχομένως και πιθανότητας πραξικοπήματος από στελέχη του Στρατού. Πολύ αργά για δάκρυα. Αν θέλει να κάνει κάτι χρήσιμο είναι να διαβάσει τα εκατοντάδες mail που του έχουν στείλει φίλοι του και στελέχη του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι προέβλεπαν την πολιτική ασθένεια Βενιζέλου, όταν του παραχωρούσε τα πάντα. Και να πάει για εκλογές πριν τον σύρουν. 

Οι παραιτήσεις πέφτουν βροχή - πάμε για εκλογές

Ανδρέας Λοβέρδος : "Είναι λάθος το δημοψήφισμα και δεν θα γίνει ποτέ !" (λινκ)

Ξηλώνει όλη τη στρατιωτική ηγεσία ο Μπεγλίτης

Το ΚΥΣΕΑ θα συνεδριάσει νωρίς το απόγευμα παρά το γεγονός ότι χαρακτηρίζεται ως πράξη “πολιτικά αψυχολόγητη” και “στρατιωτικά επικίνδυνη”. Όπως αναφέρουν πηγές του υπουργείου Εθνικής Άμυνας «ακόμα και την στιγμή που η κυβέρνηση φαίνεται να οδηγείται σε εκλογές, ο υπουργός εθνικής άμυνας αλλάζει την ηγεσία προφανώς για να βάλει δικούς του ανθρώπους». 

Το δημοψήφισμα συνιστά μια εξαιρετική ευκαιρία για τον λαό

 Ορισμένες παρατηρήσεις σχετικά με τα ερωτήματα που τέθηκαν:

Η κυβέρνηση ήδη τελεί υπό προθεσμία. Άρα επιδιώκει να παρατείνει την ζωή της για μερικούς μήνες (έως τον Γενάρη, που υποτίθεται ότι θα γίνει το δημοψήφισμα) ελπίζοντας ότι έως τότε θα έχουν ησυχάσει τα πράγματα, ή τέλος πάντων θα έχουν αρχίσει να λειτουργούν οι "διαρθρωτικές αλλαγές". Ο κόσμος θα πιστέψει ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε και θα λουφάξει. Κάπως έτσι φαίνεται να σκέφτεται η κυβέρνηση. Κατά τη γνώμη μου πέφτει έξω, αλλά αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αναφέρθηκε σε δημοψήφισμα, δεν σημαίνει ότι θα το κάνει κιόλας. Όπως είπα πρόκειται για μπλόφα. Ούτε η ίδια θέλει να το κάνει, απλά επιδιώκει παράταση ζωής. Όμως προσφέρει μια εξαιρετική ευκαιρία για τον λαό και το κίνημά του να πιέσει για να οδηγηθούμε το ταχύτερο δυνατό σε δημοψήφισμα με σκοπό να εκφραστεί η πόλωση που ήδη υπάρχει ανάμεσα στην κοινωνία και την κυρίαρχη πολιτική. Αν μετατραπεί σε κεντρική πολιτική διεκδίκηση του λαϊκού κινήματος τώρα θα επιτρέψει επίσης να ενισχυθούν τα κινήματα αντίστασης και στάσης πληρωμών προς το κράτος που υπάρχουν και μέσα στον λαό. Κι αυτό είναι που δεν θέλουν όλες οι πολιτικές ηγεσίες δεξιάς και αριστεράς, οι οποίες επιθυμούν διακαώς εκλογές εκτόνωσης του λαϊκού αισθήματος και της λαϊκής κινητοποίησης. Το λένε άλλωστε ανοιχτά.

Η επίσημη αριστερά φωνάζει για «εκβιασμό», γιατί δεν θέλει να τοποθετηθεί ξεκάθαρα στο κυρίαρχο δίλλημα (μέσα ή έξω από το ευρώ;) και επιμένει να παίζει τις κουμπάρες με μόνο σκοπό να καρπωθεί μέρος της δυσαρέσκειας του κόσμου στα πλαίσια ενός στημένου εκλογικού σκηνικού. Ένα δημοψήφισμα στις σημερινές συνθήκες της χαλά τα σχέδια γι’ αυτό και τάσσεται εναντίον του. Είναι τυχαίο ότι το σύνολο του επίσημου πολιτικού σκηνικού από τον Μητσοτάκουλα έως τις ηγεσίες του ΚΚΕ και του ΣΥΝ τάχθηκαν με μια φωνή κατά του δημοψηφίσματος και μάλιστα με λίγο ως πολύ κοινή προβληματική; Γιατί άραγε δεν τους ενοχλεί αυτή η τόσο προφανής ταύτιση λογικών και θέσεων; Μήπως γιατί έχουν κοινή καθεστωτική λογική και όλοι μαζί νοιάζονται να μην αμφισβητηθούν εμπράκτως οι κεντρικές επιλογές της άρχουσας τάξης;

Ναι στο δημοψήφισμα, το ταχύτερο δυνατό!

Ορισμένοι θέλουν εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Αν είναι τόσο δημοκράτες γιατί δεν υποστηρίζουν ένα δημοψήφισμα με το αν θέλει ή δεν θέλει ο λαός να το «διασώζει» η ΕΕ και το ΔΝΤ; Όχι βέβαια ούτε να το ακούσουν δεν θέλουν, διότι αυτό που επιδιώκουν είναι να συνεχίσουν με δεδομένες τις κεντρικές επιλογές και δεσμεύσεις της χώρας. Πώς θα μπορέσει να πει ο κ. Σαμαράς μετά από εκλογές ότι δεσμεύεται από τις υπογραφές των προκατόχων του, όταν ο λαός θα έχει τις απορρίψει με δημοψήφισμα; Πώς θα συνεχίσει την ίδια πολιτική όταν τουλάχιστον ένα μεγάλο ποσοστό του ελληνικού λαού θα έχει ταχθεί ξεκάθαρα ενάντια στις κεντρικές επιλογές που και ο ίδιος υπηρετεί; Γι’ αυτό ο κ. Σαμαράς, όπως και το σύνολο του πολιτικού συστήματος θέλει εκλογές και όχι δημοψήφισμα.

Στις εκλογές μπορούν να εξαπατήσουν το εκλογικό σώμα με μεγαλύτερη ευκολία από ότι σ’ ένα δημοψήφισμα που εκ των πραγμάτων θα τεθεί το ερώτημα των κεντρικών επιλογών και δεσμεύσεων της χώρας. Αυτός είναι κι ο λόγος που τρέμουν το δημοψήφισμα και οι δυνάμεις της επίσημης αριστεράς. «Είναι εκβιασμός», λένε με μια φωνή ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί; Διότι πολύ απλά με το δημοψήφισμα δεν υπάρχει χώρος για μεσοβέζικες απαντήσεις στα κορυφαία προβλήματα που απασχολούν τον κόσμο. Δεν θα μπορούν να παίζουν με τις λέξεις, ούτε να αρκεστούν σε γενικόλογες καταγγελίες. Ούτε θα περνάνε οι τακτικές απομονωτισμού και διακριτών μαγαζιών. Θα αναγκαστούν να απαντήσουν με σαφήνεια ναι στον εξανδραποδισμό της χώρας και του λαού της με το ευρώ, ή όχι; Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα.

Οι μάσκες ήδη πέφτουν και όλος ο λαός διαπιστώνει πόσα απίδια χωρά ο σάκος. Γι’ αυτό και ορισμένοι μιλούν για «αποχή». Τι δυστυχία αλήθεια. Τόσο παρασκήνιο, τόσες δολοπλοκίες με στόχο τις εκλογές, τόσα μαγειρέματα για να τους τα χαλάσει ένα δημοψήφισμα.

Όλοι τους θέλουν εκλογές για να ανανήψει η υπάρχουσα κομματική νομεκλατούρα μέσα από μια αναδιανομή εδρών και ψήφων ώστε να συνεχιστεί η ίδια πορεία. Ο διαχειριστής θέλουν να αλλάξει και το «μίγμα» πολιτικής, όχι οι κεντρικές επιλογές που έχουν μετατρέψει τον λαό σε δουλοπάροικο και μετανάστη στην χώρα του. Το πρόβλημα γι’ αυτούς είναι η κυβέρνηση και επομένως θέλουν μια άλλη διακυβέρνηση που δεν θα θίξει τις κεντρικές επιλογές και δεσμεύσεις. Άλλωστε, ξέρουν πολύ καλά ότι για εκτόνωση του κόσμου διαθέτουν μια απόλυτα νομοταγή αριστερά που μπορεί να γαυγίζει για να καρπωθεί την δυσαρέσκεια του κόσμου, αλλά δεν αποτελεί απειλή για το σύστημα εξουσίας και τα στηρίγματά του εσωτερικά και εξωτερικά. Θέλουν τώρα εκλογές πριν προλάβει ο λαός που αρχίζει να κατανοεί το αληθινό πρόβλημα και οργανώσει την δική του κοινωνικοπολιτική έκφραση, της οποίας η γέννηση μέσα από το δημοψήφισμα είναι σίγουρο ότι θα επιταχυνθεί.

Εμείς πιστεύουμε ότι ένα δημοψήφισμα τώρα μέσα στις σημερινές συνθήκες πόλωσης κοινωνικής και πολιτικής θα βάλει κάθε κατεργάρη στον μπάγκο του. Θα ξεγυμνώσει ηγεσίες, κόμματα, κινήσεις και προσωπικότητες. Το δημοψήφισμα, όσο εκβιαστικό και παραπειστικό κι αν είναι το δίλλημα που θα τεθεί, αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για να αναδειχτεί με μαζικούς όρους ένα αυθεντικό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο ικανό να συσπειρώσει την πλειοψηφία του λαού και να διεκδικήσει την εξουσία στη βάση των κεντρικών επιλογών και όχι απλά στην βάση μιας κάποιας αντίθεσης στο μνημόνιο και την κυβέρνηση. Ότι αποτέλεσμα κι αν έχει το δημοψήφισμα, η συσπείρωση ενός πολύ μεγάλου τμήματος του λαού εναντίον του ευρώ και της χρεοκοπίας που μεθοδεύεται από την ευρωζώνη είναι σίγουρο ότι θα αποτελέσει την απαρχή μιας μεγάλης ριζικής πολιτικής αλλαγής στη χώρα.

Όποιος δεν φοβάται τον λαό δεν έχει παρά να ταχθεί υπέρ και να απαιτήσει εδώ και τώρα δημοψήφισμα πριν προκηρυχθούν εκλογές, ώστε να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να διαπιστώσει ο κόσμος το πώς στέκεται κάθε πολιτική δύναμη απέναντι στα κεντρικά ζητήματα της περιόδου: τι λέει δηλαδή για την μονομερή διαγραφή του χρέους και την έξοδο από το ευρώ, που αποτελούν πλέον και επίσημα την βασική διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και την αντίδραση σήμερα.

Νομίζω ότι ο Καζάκης έχει εδώ 100% δίκιο: Η κατάσταση είναι κρίσιμη, ο καθένας καλείται να διαλέξει πλευρές, και η "επίσημη" αριστερά αποδεικνύεται πολύ "λίγη" και υπερβολικά φοβισμένη για να αντέξει. Γι' αυτό και "κρύβεται" καταγγέλλοντας το δημοψήφισμα (άσχετα με το αν η κυβέρνηση καταφέρει να φτάσει μέχρι τον Ιανουάριο αλώβητη προκειμένου να υλοποιηθεί το δημοψήφισμα - άλλωστε, πριν καλά καλά περάσει μια μέρα από την αναγγελία δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση αυτή φυλλορροεί)

"The bigger they are, the harder they fall": Οι επενδυτές θέλουν να ξέρουν ότι όταν επενδύουν κάπου τα λεφτά τους, ο λαός δε θα τους εμποδίσει να βγάλουν κέρδος εις βάρος του. Γι' αυτό και πάντοτε η ανάπτυξη του καπιταλισμού καταλήγει σε απολυταρχία, διότι μόνο ένα απολυταρχικό καθεστώς μπορεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντα τους σε περίπτωση λαικής κινητοποίησης. Τώρα πχ δε θέλουν σε καμία περίπτωση δημοψηφίσματα, εκλογές, κτλ, διότι δε ξέρουν τι μπορεί να γίνει. Και γι' αυτό ζητούν "κυβερνήσεις εθνικής ενότητας", με "ενισχυμένες αρμοδιότητες" (δηλαδή με τη δύναμη να τσακίσει το λαϊκό κίνημα)

«Έμφραγμα» στις χρηματαγορές προκαλεί η ανακοίνωση για δημοψήφισμα στην Ελλάδα

 Μεγάλη πτώση γνωρίζουν οι ευρωπαϊκές χρηματιστηριακές αγορές μετά την ανακοίνωση της Δευτέρας περί διενέργειας δημοψηφίσματος στην Ελλάδα σχετικά με το τελευταίο πακέτο βοήθειας για την επίλυση της κρίσης χρέους. Στο «κόκκινο» το ΧΑ με τον δείκτη να καταρρέει κατά -7,35% μέχρι στιγμής.

Φινλανδία: Το δημοψήφισμα θα καθορίσει την παραμονή ή όχι της Ελλάδας στην ευρωζώνη (link)

Bruederle: Να προετοιμαστούν οι χώρες για το ενδεχόμενο μιας ελληνικής χρεοκοπίας (link)

Χανς Βέρνερ Ζιν: Μονόδρομος η επιστροφή στη δραχμή

O επικεφαλής του ινστιτούτου Ifo Χανς Βέρνερ Ζιν δεν κρύβει τις απόψεις του περί εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Οπως τονίζει ο Γερμανός οικονομολόγος, αυτό θα πρέπει να γίνει με δική της απόφαση (της Ελλάδας) ώστε να ξαναγίνει υγιής και ανταγωνιστική, με τη βοήθεια ενός νέου, υποτιμημένου νομίσματος. Οπως υποστήριξε στη συνέντευξή του στους «Νέους Φακέλους» του ΣΚΑΪ, «θα πρέπει να ρίξετε το επίπεδο των τιμών κατά 30%, να φτάσετε το επίπεδο τιμών της Τουρκίας, για να είστε πάλι ανταγωνιστικοί και να εξαλειφθούν τα ελλείμματά σας στο εξωτερικό εμπόριο». Ο ίδιος θεωρεί ότι η συμφωνία για το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους κατά 50% δεν μπορεί να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, καθώς, όπως τονίζει, «οι τιμές των προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα είναι ανεξάρτητες από το ύψος του “κουρέματος”, γι’ αυτό δεν είναι αρκετό, δεν θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, υπάρχει μόνο ένα μέσο, πρέπει να γίνει κανείς πιο φθηνός».

Πόσο ακόμα πιο φτηνοί να γίνουμε πριν καταλάβουμε ότι πρέπει να απαλλαγούμε από αυτούς και το σύστημα τους, που βάζει τους εργάτες να ανταγωνίζονται ο ένας τον άλλον, με αποτέλεσμα οι μισθοί να πέφτουν τελικά σε σημείο εξαθλίωσης;

Ο κόσμος δε μπορεί να κυβερνηθεί άλλο από αυτούς που ζητούν τρισεκατομμύρια για χρεωκοπημένες τράπεζες, ή από αυτούς που πλασάρουν ως δημοκρατικό το μισθό του 1$/μέρα. Τυχόν συνέχιση αυτής της κατάστασης, απλά θα οδηγήσει σε καταστροφή τους λαούς. Μιλούν για χάος αν δεν ακολουθήσουμε το δρόμο τους, αλλά το πραγματικό χάος το φέρνουν αυτοί και οι πολιτικές τους. Η Ελλάδα αναδεικνύεται ως ο "αδύναμος κρίκος" του συστήματος, και πρέπει να τους τελειώσουμε.