Το σημερινό σκηνικό είναι ζωντανή παράνοια. Δώδεκα εκατομμύρια θεωρούμε ακόμη απαραίτητο, να συνεχίζουμε να δείχνουμε σεβασμό σε μια πολιτική έκφραση φασισμού, επειδή αυτοπροσδιορίζεται σαν θεσμός και μάλιστα δημοκρατικός. Λάθος λοιπόν. Η πολιτική εξουσία την χρονική αυτή στιγμή, εκφράζεται με αρχές φασισμού και ο λαός δικαιωματικά, οφείλει να της αφαιρέσει κάθε δικαιοδοσία ακόμη και το δικαίωμα της ελευθερίας και της ιδιοκτησίας. Τους επιτρέψαμε να μας βάλουν σ ένα δρόμο που οδηγεί ευθεία στην κατάργηση κάθε ανθρώπινης αξίας, κάθε έννοιας δικαιοσύνης, κάθε λογικής προσέγγισης της πραγματικότητας.
Είναι ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να αλλάξουμε το κόσμο που ζούμε. Δεν απαιτούμε πιά, επιβάλλουμε. Και επιβάλλουμε δικαιοσύνη. Για όλους.
Ειρήνη Νταουντάκη
Είναι ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να αλλάξουμε το κόσμο που ζούμε. Δεν απαιτούμε πιά, επιβάλλουμε. Και επιβάλλουμε δικαιοσύνη. Για όλους.
+ σχόλια + 3 σχόλια
Διαβάστε και το παρακάτω κείμενο στο blog "για την κοινωνική αριστερά"
3 Νοέμβρη 2011 - Το Πραξικόπημα των Τραπεζιτών
http://giatinkinonikiaristera.blogspot.com/2011/11/3-2011.html
Συμφωνώ απόλυτα με την άποψη της κυρίας Νταουντάκης απίστευτά τα πράγματα που συμβαίνουν
Έχω γράψει στο δεύτερο ιστολόγιο το πως αντιλαμβάνομαι εγώ την κατάσταση
Ρίχτε μια ματιά στο δεύτερο ιστολόγιο μου
http://enallaktikiprotasi.wordpress.com/
John Doctor
Αυτή είναι η Ελλάδα της ΕΕ
Μας λένε ότι αν η Ελλάδα βγει από την ΕΕ θα έρθει ο κατακλυσμός του Νώε.
Είναι οι ίδιοι που μας έλεγαν ότι η είσοδος στην ΕΕ και στην Ευρωζώνη θα ήταν «παράδεισος» και «απάνεμο λιμάνι».
*
Αλλά:
*
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που οι εγχώριοι και οι τροϊκανοί «σωτήρες» της την έφεραν σε κατάσταση «Τιτανικού», είναι η Ελλάδα της ΕΕ που χρεοκόπησε και που - εντός της ΕΕ - ξεζούμισαν το λαό της.
*
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που έχει 1.000.000 ανέργους. Που τα παιδιά της μεταναστεύουν με τους ρυθμούς των δεκαετιών του '50 - '60. Που το μέλλον που της τάζουν - εντός της ΕΕ - είναι το «ένας εργαζόμενος ανά οικογένεια».
*
Είναι η Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης που ενώ πριν μπει στην ΕΟΚ ήταν πλεονασματική στο αγροτικό ισοζύγιο, σήμερα τριάντα χρόνια μετά την ένταξη στον «παράδεισο», εισάγει ...καρπούζια και ζάχαρη από την (χρεοκοπημένη) Αργεντινή.
*
Είναι στην Ελλάδα της ΕΕ και της Ευρωζώνης, είναι στην Ελλάδα του Μάαστριχτ και των «ευρωμονόδρομων» που, αντί για τα «χρυσά κουτάλια της ΕΟΚ», ο ελληνικός λαός βιώνει κατάσαρκα την πριονοκορδέλα της λυκοσυμμαχίας να του κόβει μισθούς και συντάξεις για να ταΐζονται τα εγχώρια και διεθνή βαμπίρ της τοκογλυφίας.
*
Είναι στην Ελλάδα της ΕΕ και του ευρώ που οι εργασιακές σχέσεις επέστρεψαν στις συνθήκες του 19ου αιώνα. Που τα παιδιά μας αντί για βιβλία στα σχολειά τους έχουν φωτοτυπίες. Που η εγχώρια πλουτοκρατία κάνει τις δουλειές της με τις ευρωενωσιακές «Ζήμενς», ξεπουλώντας από ναυπηγεία και ΟΤΕ μέχρι αεροδρόμια και εθνικές οδούς.
***
Αυτή είναι η Ευρωπαϊκή Ενωσή τους.
Μια Ενωση των μονοπωλίων και όχι φυσικά των λαών.
Μια Ενωση εντός της οποίας το 16% του γερμανικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Που το 25% του ισπανικού λαού έχει πεταχτεί στην ανεργία.
Που ο βρετανικός λαός βιώνει σε επανέκδοση το «δάκρυα και αίμα» του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Που ο ιταλικός λαός δεν προλαβαίνει να πάρει σύνταξη γιατί πεθαίνει δουλεύοντας μέχρι το βαθύ γήρας.
*
Η Ευρωπαϊκή Ενωσή τους είναι που μετράει εκατοντάδες εκατομμύρια φτωχούς και ανέργους, απόκληρους και «κλοσάρ», από τη μια άκρη της μέχρι την άλλη.
Μια Ενωση όπου όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν καταβυθιστεί στη λιτότητα, την ανασφάλεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό.
***
Αποχώρηση, λοιπόν, από αυτή τη λυκοσυμμαχία, όπου - μάρτυς μας η Λαγκάρτ - «τα ελλείμματα της Ελλάδας είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας».
*
Εξω από την Ενωση των αδίστακτων ιμπεριαλιστών όπου το «απάνεμο λιμάνι» μετατράπηκε σε «καλό κουράγιο»
αλλά την ίδια ώρα τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιο είναι περισσότερο ταγμένο στο αέναο αλυσόδεμα του λαού στο άρμα της.
*
Αποδέσμευση από την ΕΕ
με λαϊκή εξουσία που θα διαγράψει ολόκληρο το χρέος,
θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και
με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό - λαϊκό έλεγχο θα βάλει τον παραγόμενο πλούτο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών, στην υπηρεσία αυτών που τον παράγουν και τον κλέβουν οι κεφαλαιοκράτες.
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου