Με αρχιτραπεζίτη πρωθυπουργό, η «κανονικότητα» αποκαθίσταται στη χώρα; Δεν αρκεί η (επανα)υπογραφή «δηλώσεων νομιμοφροσύνης» των κομμάτων των μνημονίων, όταν π.χ. το Ταμείο Δημόσιας Περιουσίας έχει ήδη καταπιεί(«ανεπιστρεπτί», σύμφωνα με το Μεσοπρόθεσμο) ολόκληρο το Ελληνικό και «πακέτα» αεροδρομίων, λιμανιών, ακινήτων, ΟΤΕ, ΔΕΗ κ.λπ., χωρίς αυτό να έχει ακόμα «αποδώσει».
Ένα μεταμοντέρνο προτεκτοράτο, με «γκαουλάιτερ» σε κάθε υπουργείο να μετρούν στην πηγή την υστέρηση των «πρωτογενών πλεονασμάτων», ώστε να ετοιμάζεται κατευθείαν κάθε «νέο» κύμα απολύσεων και περικοπών μισθών, συντάξεων και κοινωνικών δαπανών που θα φέρει «ίσα βάρκα» τα ταμεία του κράτους, απαιτεί κοντινότερο συντονισμό. Χρειάζεται ν' ανέβει η αποτελεσματικότητα του μηχανισμού λεηλασίας των ζωών των ανθρώπων όσο και η θωράκιση του απέναντι στην εικονοκλαστική «μανία» που γεννά η απελπισία και η οργή.
Χρειάζεται, προσπερνώντας τη συμβολική «κατάληψη» των επετείων από το μέγα πλήθος -το «Όχι» της 28ης Οκτωβρίου 2011 αναβαπτισμένο λαϊκά, το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» του Νοέμβρη 2011 αναχρονιστικά ολοζώντανο- να εγκαθιδρυθεί ένα θωρακισμένο σύστημα καταπτόησης του λαϊκού παράγοντα: μεταξύ ανασφάλειας, φόβου και συντριπτικής φθοράς στον καθημερινό αγώνα για τον επιούσιο. Αυτά, τουλάχιστον, είναι τα σχέδια, ενώ εξελίσσεται η επιχείρηση «συνταγμένης χρεοκοπίας» της χώρας. Όπου μας υποχρεώνουν σε νέο δάνειο 130 δισ. με αποκλειστικό προορισμό τράπεζες και δανειστές ταυτόχρονα με την αποδοχή μιας πειραματικά οικοδομούμενης στο έδαφος μας, ευρωσουρεαλιστική ς μετα-δημοκρατίας - αντί τελικού ανταλλάγματος 25 αργυρίων, συγγνώμη, δισ. ευρώ, «κουρεμένων» απ' το χρέος (κι αυτά εξαιρετικά αμφίβολα].
Εκλείπει, λοιπόν, το βασικό πρόσχημα, με το οποίο οδηγηθήκαμε το Μάιο 2010 οτο δρόμο της ερήμωσης της ύπαρξης εκατομμυρίων ανθρώπων: Ούτε ευρώ των καινούργιων «δόσεων» δεν θα καλύπτει πλέον το «πρωτογενές έλλειμμα»...
Αυτή την καθοριστική στιγμή γιατί να μη μπορεί να συσπειρωθεί η Αριστερά -και νά συσπειρωθεί ένα μέτωπο εκατομμυρίων ανθρώπων γύρω της- γύρω από μερικά απλά συνθήματα-άμεσους στόχους πάλης; Όπως: Τέρμα στη δικτατορία ίων Μνημονίων. Όχι άλλα δάνεια και «δόσεις». Παύση εξωτερικών πληρωμών για έλεγχο και δραστική διαγραφή του χρέους. Κρατικοποίηση (κι όχι ευρωκρατικοποίηοη) των τραπεζών. Δρομολόγηση μιας νέας ανάπτυξης, φιλικής στον άνθρωπο, το περιβάλλον και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας, με ό,τι νέα διεθνή στηρίγματα μπορούν να βρεθούν. Κοινωνική και πολιτική συμπαράταξη με τους εργαζόμενους της Ευρώπης και του κόσμου, με τις προοδευτικές κυβερνήσεις παντού. Και το νόμισμα; θα μου πείτε. Ας μην το αφήσουμε να γίνει εμπόδιο στην πλατύτερη δυνατή συμπαράταξη εργαζόμενων ανθρώπων. Ας επιτρέψουμε να «λύσει» αυτό το θέμα η ζωή - που το «λύνει» αυτή ακριβώς τη στιγμή (δες συνέπειες συμφωνίας 26ης Οκτωβρίου και πολύμηνες γαλλογερμανικές διαβουλεύσειςγια «σφικτότερη» Ευρωζώνη «χωρίς μια ή περισσότερες χώρες»...).
Τι εμποδίζει την Αριστερά να εμφανιστεί, σήμερα, με μια τέτοια σημαία μάχης για ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο; Χωρίς παρεξήγηση, επιτρέψτε μου να οικειοποιηθώ προχθεσινή δήλωση από το αντίπαλο στρατόπεδο, του Μπαρόζο, με άλλο αποδέκτη: «Βρισκόμαστε σε μια καθοριστική στιγμή: Είτε θα ενωθούμε είτε θα γίνουμε περιττοί».
+ σχόλια + 9 σχόλια
Βάλε σε όλα αυτά τα αιτήματα και μια μικρή λεπτομέρεια... το σοσιαλισμό. Το αίτημα δηλαδή για εξουσία της εργατικής τάξης. Το αίτημα για απελευθέρωσή μας από τη δικτατορία των αγορών. Ένας μικρούλης όρος είναι αυτός. Βάλτον για να συμφωνήσουμε όλοι. Δυστυχώς όμως νομίζω ότι δεν σου διέφυγε τυχαία. Πριν αρχίσεις να μου τη λες για μαξιμαλιστικά αιτήματα που δεν ενώνουν αλλά φοβίζουν τις λαϊκές μάζες θα σε ρωτήσω ευθέως. Αν δεν βάλουμε σήμερα το ζήτημα της εξουσίας, για ποιόν αιώνα λες να το αφήσουμε. Εγώ είδες ότι δεν βάζω καν την αποδέσμευση από την Ε.Ε. καθώς είμαι σίγουρος ότι η Ε.Ε. θα απομακρυνθεί μόνη της από μια σοσιαλιστική Ελλάδα... Για να σου πω πάλι μια αλήθεια που μου έρχεται έτσι αυθόρμητα, άμα συμφωνήσουμε για σοσιαλισμό δεν χρειάζεται καν να βάλουμε τους άλλους όρους συνεργασίας που περιγράφεις, γιατί ή θα αποτελούν προϋποθέσεις ή θα καθίστανται εν αχρηστία όταν η εργατική τάξη πάρει την εξουσία στα χέρια της.
Για να δούμε... σε μια τέτοια ενότητα, ποιοι θα ρθουν μαζί μας και ποιοι θα ροβολήσουν απέναντι;
Αξίζει να προτείνουμε μια τέτοια ενότητα, ακόμα και για να δούμε ποιοι θα "το στρίψουν δια του αρραβώνος".
VENCERMOS
Oi φλώροi EINAI:
O Σαμαράς αποδείχτηκε ο προσκυνημένος φλώρος που φαινόταν ότι είναι !!
Ο Κώστας Σκανδαλίδης αποδείχτηκε ο προσκυνημένος φλώρος που φαινόταν ότι είναι !!
O Τσίπρας αποδείχτηκε ο προσκυνημένος φλώρος που φαινόταν ότι είναι !!
Παρα-"δρομος της αριστεράς"
Αν και θεωρό τη συγκεκριμένη φυλλάδα(με χρήματα από τον κοινοβουλευτικό κορβανά ) από τις πιο χυδαίες, το ζήτημα της "ενότητας" που θέτουν τα καθεστωτικά σχήματα της αριστεράς είναι πράγματι το φύλο συκής σε μία εξόχως, εξαιρετική, συνολική χυδαία ιδεολοηική γύμνια.
Μου προκαλεί ενδιαφέρον η εντελώς ξεπεσμένη φρασεολογία των ξεπεσμένων καθεστωτικών της αριστεράς(ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ , κουνελολαφαζανιδες κλπ) που ουσιαστικά και τυπικά ονειρεύονται(μπορεί και να συμβεί) μετωπικά σχήματα που οδηγούν στις …κάλπες.
Κάλπικα σχήματα, Κάλπικη αριστερά..(το χω και επόμενο “αρθροτικό” τίτλο).
Η "ενότητα" δεν κρύβει κάποια αντικαθεστωτική ιδεολογική στάση απέναντι στο χουντικό ακροδεξιό καθεστώς , αλλά μία συστημική συμμόρφωση προς τις καθεστωτικές υποδείξεις. Δηλαδή ένταξη σε έναν διαρκή προ-εκλογικό “ πόλεμο” που θα γίνει όταν αποφασίσει η χουντα να τις κάνει, με τους ορους που θα θέσει. Η όλη διαδικασία ενότητας θα οδηγήσει στην Εκτέλεση των κοινωνικών διεργασιών-αντιστάσεων(που θα υπάρξουν και θα είναι έξω απο την κυνοβουλευτική ηθική) από τα ΜΜΕ που θα νομιμοποιούν ως εκπρόσωπο των αντιδρ-όντων τον κάθε χυδαίο Τσίπρα, Κουνελολαφαζάνη και λοιπό τραγικοασήμαντο και απ-όντα με τα κατω μερη της κοινωνίας…… Που θα "καταδικάζει τη βια απ΄όπου και αν προέρχεται"
Θέλουν να μετατοπίσουν την αντιπαράθεση από τους δρόμους της κοινωνικής οργής(κοινωνία)που δεν ελέγχουν, που στρέφεται τύποις και ουσία κατά της εξουσίας , σε συστημικούς, συμπαντικούς, ανόητους διαλόγους μεταξύ διεφθαρμένων και διαβρωμένων ηγεσιών, δεξιών και αριστερών, που εννοείτε τηλεοπτικά(ΜΟΝΟ) ότι εκπροσωπούν κοινωνικές μερίδες. !!!!
Καμία ενότητα με καμία απολύτως καθεστωτική μετοχή του χρηματιστηρίου της εξουσίας.
sΗ στάση και η αντίστασή μας να καθοριστούν από την επίθεση εναντίων συνολικά(κώματα και συνιστώσες) του "εποικοδομήματος" της εξουσίας
Καλά από τέτοια μπαρμπουτσαλα αριστερής συνεργασίας έχει χορτάσει το μάτι μας. Δε μας φτάνει δηλαδή η συνεργασία των αστικών κομμάτων προς αστικές λύσεις θα πρέπει να κάνουμε και συνεργασία των αριστερών κομμάτων με σκοπό τις αστικές λύσεις. Ας δουμε τον πολιτικό χάρτη όπως είναι διαμορφωμένος αυτή τη στιγμή όσον αφορά τα διακυβεύματα της εποχής ακι ας αναρωτηθουμε ποιός πρέπει να κάνει συμμαχία με ποιόν και κάτω υπό ποιό πρόγραμμα και ποιούς πυλώνες και το ξανασυζητάμε.
ΠΑΣΟΚ : Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
ΝΔ : Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
ΛΑΟΣ : Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
Ντόρα: Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
Δημ .Αριστερά (Κουβέλης) : Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
Σύριζα : Καπιταλισμός, ΕΕ, ευρώ.
ΚΚΕ: Σοσιαλισμός, έξω από την ΕΕ, έξω από το ευρώ.
Πάμε τώρα άλλη μία. Ποιός πρέπει να συνεργαστεί με ποιόν και με τι πρόγραμμα γιατί εμένα μου φαίνεται ότι πιο κοντά είναι οι Τσιπροκουβέληδες στο ΛΑΟΣ και το Μητσοτακέικο όσον αφορά την πρόταση για το αύριο παρά στο ΚΚΕ.
Αυτή η έκκληση για "ενότητα της αριστεράς" παραμερίζοντας τις αιτίες που γεννούν τα αιτήματα που θέτει το άρθρο, κατλήγει να είναι η πιο αποτελεσματική υπονόμευση της όποιας δυνατότητας υπάρχει για "ενότητα". Εργάτης είμαι, όμως καταλαβαίνω πως σε μια συμφωνία για "ενότητα" απαιτείται συμφωνία στους στόχους και τα μέσα. Είναι δυνατή η ενότητα ανάμεσα στην "ευρωπαϊκή προοπτική" και στην "έξοδο απο την ΕΕ"; Είναι δυνατή πχ η "ενότητα" ανάμεσα "στον έλεγχο και τη διαπραγμάτευση του χρέους" και στη "διαγραφή του χρέους"; κλπ, κλπ. Διαφωνώ με την πολιτική, την τακτική του ΚΚΕ και σε βασικά ζητήματα με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Πλην όμως είναι καθαροί στη θέση τους για την "ενότητα". Η έκκληση γενικά για "ενότητα" του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ "της ευρωπαίκής προοπτικής" καταλήγει μια άθλια, υπονομευτική καραμέλα που τελικά προβοκάρει την ίδια την ενότητα. Μας εμπαίζουν τρομακρατώντας μας οι δυνάμεις του αστικού μπλοκ εξουσίας, ας μη μας εμπαίζουν και δυνάμεις της αριστεράς.
"...Τι εμποδίζει την Αριστερά να εμφανιστεί, σήμερα, με μια τέτοια σημαία μάχης για ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο;..."
Η αριστερά θέλει;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Δεν είναι δυνατόν στις σημερινές συνθήκες να εντείνονται τα μίση οι διαφορές και οι αντιπαλότητες, νάχουμε φτάσει στο σημείο να είμαστε εχθροί διάφορα κόμματα κοινοβουλευτικά, εξωκοινοβουλευτικά, σέχτες και της παναγιάς τα μάτια και το σύστημα νάχει στήσει χορό.
Θυμηθείτε όσοι έχετε δεί την "ζωή του Μπράιαν" των Μόντυ Πάυθονς, τις σπαρταριστές σκηνές των ομάδων αντίστασης κατά των ρωμαίων κατακτητών.
Για όσους δεν την είδατε, σατιρίζουν με απόλυτη ακρίβεια, αυτό ακριβώς που ζούμε τώρα.
Ομάδες που ενώ φαινομενικά έχουν δημιουργηθεί για να ανατρέψουν τους ρωμαίους, στην ουσία ασχολούνται με το να αλληλουπονομεύονται, να αλληλοκατηγορούνται και να μισούν η μία την άλλη περισσότερο απ τον ίδιο τον εχθρό.
Αν βλέπει κανείς φώς, να μου πεί προς τα που να κοιτάξω παρακαλώ.
mbiker
ΤΩΡΑ ΔΕΝ ΖΗΤΑΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ?
Ο Λένιν έλεγε ότι η συνεργασία με δημοκρατικές δυνάμεις είναι απαραίτητη. Το ΚΚΕ ως το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα πρέπει να αναλάβει την πρωτοβουλία για μια ευρεία συνεργασία. Τα υπόλοιπα μικρά κομμουνιστικά κόμματα θα ακολουθήσουν μιας και αυτό επιτάσσει η ιδεολογία τους (επανάσταση για την εργατική εξουσία). Από κει και πέρα, οι ανανεωτές του Σύριζα, αποφασίζουν με ποιο στρατόπεδο θα είναι.
To parakatw yperoxo skitso ta leei OLA kata thn gnwmi mou:
http://my--creations.blogspot.com/2011/11/blog-post_13.html
Δημοσίευση σχολίου