Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι τυπική και δευτερεύουσα. Γιατί κύριο «καθήκον» τους είναι να εκτελέσουν τις εντολές και να ανταποκριθούν στις εκλογικές και μετεκλογικές «προδιαγραφές» που τους έχουν ήδη καθορίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το Δ Ράιχ και η διεθνής χρηματοπιστωτική εξουσία.
Σύμφωνα με τις «προδιαγραφές» αυτές, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ οφείλουν να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Καθορίζεται από τους δανειστές μας ως κατώτατο όριο της κοινοβουλευτικής «συνεργατικής» δύναμης ο αριθμός των εκατόν εξήντα βουλευτών. Ο πρωθυπουργός της νέας κυβέρνησης θα πρέπει να ανταποκρίνεται στον «ιδεότυπο» (Μ. Weber), στον ιδεώδη τύπο «τεχνοκράτη - υποτακτικού» του Λουκά Παπαδήμου, και οι υπουργοί που θα διαχειρίζονται τα κρίσιμα μνημονιακά υπουργεία οφείλουν όχι μόνο να διαθέτουν τα ανάλογα «προσόντα», αλλά και να διασφαλίσουν την «εμπιστοσύνη» των δυνάμεων της ξένης κατοχής...
Ο διεθνής Τύπος κατακλύζεται από παρόμοια δημοσιεύματα και δηλώσεις κορυφαίων παραγόντων όπως αυτές της κυρίας Λαγκάρντ, που μας δίνει στο «χέρι» το έτοιμο «ψηφοδέλτιο» του συνδυασμού ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Λουκάς Παπαδήμος, για να το ρίξουμε «σταυρωμένο» στην κάλπη...
Η εμφανιζόμενη ως κυρίαρχη σύγκρουση μεταξύ Σαμαρά - Βενιζέλου, όπως αυτή καθορίζεται στην πολιτική «ατζέντα» των διατεταγμένων ΜΜΕ, δεν αποτελεί παρά δευτερεύουσα αντιπαράθεση, μια τεχνητού τύπου αντίθεση μεταξύ των μνημονιακών εταίρων για την εξαπάτηση των όποιων «αφελών» κομματικών οπαδών.
Στην πράξη, η «αντίθεση» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ δεν αποτελεί παρά ΜΙΑ ΕΝΔΟΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ για την ανάδειξη του καλύτερου διαχειριστή των επιλογών και των μέτρων που ήδη αποφασίστηκαν και υπεγράφησαν. Εξελίσσεται σε ένα είδος πολιτικών «καλλιστείων», όπου το κάθε κόμμα, ο κάθε αρχηγός του μνημονιακού «διδύμου» επιδεικνύει τα «προσόντα» του, ώστε να διασφαλίσει την εύνοια, την «εμπιστοσύνη» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και του Δ Ράιχ και να αναγνωριστεί ως ο πιστότερος και αποτελεσματικότερος «αχθοφόρος» του Μνημονίου.
Γι'αυτό και η τεχνητή αυτή αντίθεση συνοδεύεται από ψεύδη και «μύθους» που εναντιώνονται στην πραγματικότητα στην κοινή λογική.
• Ο μύθος της αυτοδυναμίας της Ν.Δ είναι τόσο κενός περιεχομένου, ώστε δεν μπορεί να λειτουργήσει καν ως «δόλωμα» προς τους -πάλαι ποτέ- ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και της Κεντροδεξιάς. Στην καλύτερη των περιπτώσεων, κατά την οποία η ΝΔ θα διασφαλίσει την πρώτη θέση με ορατή διαφορά, ο Αντώνης Σαμαράς όχι μόνο δεν θα ζητήσει επαναληπτικές εκλογές, αλλά θα συρθεί εκών άκων από τους δανειστές να σχηματίσει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και θα θεωρηθεί τυχερός εάν δεν διορίσουν κάποιο Λουκά Παπαδήμο ως πρωθυπουργό...
• Ο μύθος της υπεύθυνης ψήφου, έναντι της «τιμωρητικής», και γενικότερα το επιχείρημα ότι οι εκλογές αποτελούν διαδικασία κοινωνικής εκτόνωσης. Οι «κατασκευές» αυτές θέλουν να αποπολιτικοποιήσουν την ψήφο των πολιτών, να ερμηνεύσουν ότι οφείλεται σε θυμικά - συναισθηματικά κίνητρα και να αιτιολογήσουν την πολιτική καταδίκη των κομμάτων του Μνημονίου ως προϊόν μιας ψυχολογικής αντίδρασης που δεν έχει ευρύτερες πολιτικές προεκτάσεις...
Η μεθόδευση αυτή αποκαλύπτει το εύρος της ήττας τους τόσο στο πολιτικο-κοινωνικό όσο και στο επίπεδο της ερμηνείας της κρίσης και της αποκάλυψης στα μάτια των πολιτών των υπευθύνων που οδήγησαν συνειδητά τη χώρα και το λαό της στο «σιδερένιο κλουβί» του ΔΝΤ και της διεθνούς κερδοσκοπίας.
Με μύθους, όμως, με τεχνάσματα, με απειλές και με εκβιασμούς δεν κερδίζονται οι εκλογές. Η ψήφος των πολιτών θα είναι συνειδητή, θα είναι θετική, διότι θα συμβάλει στο σταμάτημα της καταστροφής και θα είναι ταυτόχρονα καταδικαστική για τους υπεύθυνους της διάλυσης της χώρας.
Το μνημονιακό «δίδυμο» και τα συμφέροντα που το στηρίζουν επιδιώκουν να μετατρέψουν τους πολίτες σε «ιδανικούς αυτόχειρες». Η υποτίμηση, όμως, της ευθυκρισίας, της αξιοπρέπειας, της δημοκρατικής συνείδησης των πολιτών αποτελεί άλλο ένα τεράστιο ιστορικό λάθος. Ίσως να είναι, μάλιστα, και το τελευταίο τους.
Πηγή: Μενέλαος Γκίβαλος - "Επίκαιρα"
Δημοσίευση σχολίου