Πολλά έχουν ειπωθεί πρόσφατα, σε αυτό το blog και αλλού, σχετικά με τους λόγους υπέρ και κατά της συμμετοχής στις εκλογές της 6 Μαΐου. Και οι δύο πλευρές έχουν λογικά επιχειρήματα, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο κανείς δεν μπορεί να πείσει την άλλη πλευρά. Εγώ, για παράδειγμα, δεν
μπόρεσα να πείσω ούτε έναν άνθρωπο που είχε ήδη αποφασίσει ότι θα ψηφίσει να μην το πράξει.
Υπάρχουν πολλά επιχειρήματα κατά της απόφασή μου να μην ψηφίσω - ότι ισοδυναμεί στο να "δίνω μια ψήφο στην δεξιά, στους Παπαδήμοβενιζελοσαμαράδες" και ότι "βοηθώ με αυτό τον τρόπο το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ". Αλλά δεν έχω αλλάξει γνώμη και δεν πρόκειται να ψηφίσω.
Τι είναι, λοιπόν, το πρόβλημα;
Έχω σκεφτεί εκατοντάδες απαντήσεις στην ερώτηση "Να ψηφίσουμε ή να μη ψηφίσουμε;. Και έχω καταλήξει στο εξής συμπέρασμα, το οποίο εξηγεί γιατί ο κόσμος διαφωνεί τόσο έντονα και συναισθηματικά. Είναι πολύ απλό. Η απάντηση στην ερώτηση που δίνει ο κάθε Έλληνας πολίτης (γιατί το 1 εκατομμύριο μεταναστών στον τόπο μας δεν έχουν το δικαίωμα στην
ψήφο) είναι άμεσα συνδεδεμένη με τους πολιτικούς στόχους που έχει ο καθένας μας.
Όσοι θέλουν πραγματικά ταξική πάλη, σύγκρουση με τις αρχές (εδώ και τώρα - η αργότερα, όταν το επίπεδο της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων θα έχει αυξηθεί αρκετά) - αυτοί δεν θα συμμετάσχουν στις εκλογές. Εν ολίγοις, αυτοί που θέλουν πραγματικά αντικαπιταλιστική
επανάσταση είναι έντονα κατά των εκλογών. Δεν πιστεύουν πως η μαχητικότητα των φτωχών εργαζόμενων και των ανέργων θα αυξηθεί επιλέγοντας το "μικρότερο όλων των κακών". Από την άλλη πλευρά, οι "επαναστάτες" που απλά θέλουν να ξεφορτωθούν το μνημόνιο και τη
τρόικα, που θέλουν ένα "ανθρώπινο" καπιταλισμό και δεν είναι έτοιμοι να πολεμήσουν το σύστημα με νύχια και με δόντια, με πέτρες και πολυβόλα, θα συμμετάσχουν στις εκλογές. Ειρωνικά, πολλοί από αυτούς φώναζαν στο Σύνταγμα "να καεί, να καεί η βουλή!".
Δεν λέω ότι οι αληθινοί επαναστάτες είναι a priori κατά της συμμετοχής στις εκλογές. Αν γνωρίζετε λίγα πράγματα για την ιστορία της Ρωσίας ξέρετε ότι και ο Λένιν κάποια στιγμή θεώρησε τη συμμετοχή των μπολσεβίκων στο ρωσικό κοινοβούλιο μια καλή ευκαιρία για να διαδώσουν
τις ιδέες της επανάστασης. Αλλά στη συνέχεια - όταν η συγκυρία στη Ρωσία άλλαξε - άλλαξε γνώμη.
Σήμερα στην Ελλάδα η συμμετοχή στις εκλογές σε καμία περίπτωση δεν θα οδηγήσει σε ριζοσπαστικοποίηση των στρωμάτων της κοινωνίας που αποτελούν μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Δεδομενης της ισχυος, τουλαχιστον, των ακολουθων υποθεσεων (1) οι αστικες εκλογες ειναι νομιμοποιημενες στη συνειδηση της συντριπτικης πλειοψηφιας του εργαζομενου λαου και (2) δεν υπαρχουν στοιχεια για επικειμενη εκτεταμενη εκλογικη νοθεια, τοτε ειναι αδιανοητο οι αντικαπιταλιστικες δυναμεις να επιλεγουν να μην δωσουν την εκλογικη μαχη με απαιτησεις για ποσοτικοποιημενη και καταγεγγραμμενη αντιθεση στην πολιτικη των εκπροσωπων της κυριαρχης ταξης και των διαφορων "προθυμων" της. Η ισχυς των δυο ανωτερω υποθεσεων αποτελει επαρκη απαντηση στο εωλο αντεπιχειρημα οτι η συμμετοχη των συνειδητων αριστερων στις εκλογες νομιμοποιει την αστικη διαδικασια διοτι αυτη ειναι, εκ των υποθεσεων μας, νομιμοποιημενη και πληρης εγκυροτητας. Οσο για τη παρουσα τωρινη συγκυρια δεν νομιζω να υπαρχει καποιος που να αμφισβητει την ορθοτητα των ανωτερω υποθεσεων.
Επειτα, οπως εχει καταδειξει η ιστορικη εμπειρια, το αστικο πολιτικο σκηνικο δεν απονομιμοποιειται στη συνειδηση των μαζων εξαιτιας αυξημενων ποσοστων εκλογικης αποχης, τουναντιον, τεινει να συμπαγοποιει τις δυναμεις της συντηρησης των νομοταγων στρωματων της κοινωνιας των οποιων τη στηριξη επιζητα. Συνεπως, η αποχη, ειναι λαθος να θεωρειται ο πυροκροτητης μιας επικειμενης εκρηξης. Αντιθετα, ενδεχεται να αποτελεσει σε ειδικες περιπτωσεις το συμβολικο αποκορυφωμα ουσιαστικων μαζικων δραστηριοτητων οταν αυτες παιρνουν καθολικα χαρακτηριστικα ρηξης. Αν δεν απατωμαι δεν βρισκομαστε σε μια παρομοια ιστορικη καμπη.
Δημοσίευση σχολίου