Μαθαίνω ότι ο Μιχαλολιάκος αποδεικνύεται συνιδιοκτήτης ροζ
ξενοδοχείου, σύμφωνα με το Έθνος. Το ξενοδοχείο που φέρει το όνομα "Νew
Dream" στην πλατεία Αττικής είναι γνωστό σε όσους συνηθίζουν να περνούν
λίγες στιγμές χαλάρωσης με τρυφερή συντροφιά. Ως υπεύθυνη διαχείρισης του
φέρεται η εταιρεία "ΛΥΔΙΑ - Ξενοδοχειακές και Τουριστικές επιχειρήσεις
Α.Ε".
Συγκεκριμένα, όπως καταγράφεται στο τεύχος 10271 της Εφημερίδας Κυβερνήσεως
κατά την 6η Σεπτεμβρίου του 2007, το διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας που
εξελέγη από τη γενική συνέλευση και θα διοικούσε την εταιρεία μέχρι τις
27/5/2012 είναι το εξής: πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος Αθανάσιος Ζαρούλιας
του Βασιλείου, κάτοικος Αθηνών, αντιπρόεδρος η Ελένη Ζαρούλια του Βασιλείου,
κάτοικος Πεύκης και μέλος ο Νικόλαος Μιχαλολιάκος του Γεωργίου, κάτοικος
Πεύκης.
Σύμφωνα με την εφημερίδα, πρόκειται για τον ίδιο τον αρχηγό της "Χρυσής
Αυγής", τη σύζυγό του και τον αδερφό της, όλοι τους μέλη του ΔΣ της
διοίκησης του ροζ ξενοδοχείου.
Σημειώνεται πως η εν λόγω επιχείρηση απασχολεί και αλλοδαπούς. ΠΗΓΗ
Λένε λοιπόν μερικοί «χα, χα απασχολεί αλλοδαπούς, ή έχει ροζ επιχείρηση κλπ». Σωστά λένε, αλλά λείπει κάτι.
Επειδή θεωρώ ότι η αντιπαράθεση με το ναζισμό πρέπει να είναι συνεχής και σε όλα τα επίπεδα, θα βάλω την είδηση στις σωστές της πολιτικές διαστάσεις:
Καταρχήν, από αυτό εδώ το blog, όσο και από άλλα Ανεξάρτητα και Αριστερά site, έχουμε πει, ότι οι αλλοδαποί δεν έρχονται από την Ανατολική Ευρώπη, την Ασία, την Αφρική κλπ, επειδή είδαν αφίσα της Ελλάδας. Κάποιοι τους φέρνουν. Και αυτοί οι κάποιοι δεν είναι εκτός συστήματος. Τους φέρνουν γιατί έχουν σκοπό την εκμετάλλευση. Είναι μπάτσοι που κάνουν τα στραβά μάτια, είναι τελωνιακοί, δημόσιοι υπάλληλοι, που βγάζουν χαρτιά, επιχειρηματίες, οδηγοί, κλπ, ένα ολόκληρο κύκλωμα, μέσα στο κράτος, που βγάζει πολύ χρήμα από τη φτώχια του άλλου.
Ο λόγος που έχουν τους αλλοδαπούς σε αυτές τις συνθήκες και χωρίς έγγραφα, είναι η καλύτερη εκμετάλλευση και ο εκβιασμός. Φυσικά οι εκβιαστές, δεν συμπαθούν τα θύματα. Τα εκμεταλλεύονται. Και όταν τους είναι άχρηστα, τα διώχνουν. Γι αυτό δεν θέλουν νομιμοποίηση. Δεν μου κάνει λοιπόν εντύπωση, η απασχόληση αλλοδαπών απ το Μιχαλολιάκο.
Οι εργάτες που μαζεύουν φράουλες ή πατάτες κλπ δεν δουλεύουν σε μπουρδέλα, αλλά σε χωράφια. Οι συνθήκες είναι απαράδεκτες. Ζουν μέσα σε τρώγλες πολλοί μαζί, πληρώνουν νοίκι για τα αχούρια που τους αναγκάζουν να μένουν στα ίδια αφεντικά που δουλεύουν (τυχαίο;), και για ένα ξεροκόμματο παλεύουν από το πρωί ως το βράδυ. Φυσικά χωρίς ασφάλιση. Τι γίνεται όταν δεν μπορούν άλλο; Τους καταγγέλλουν τα αφεντικά ως παράνομους. Και τους διώχνουν έτσι απλά. Και μετά είναι «αχάριστοι» οι μετανάστες, αν τυχόν διαμαρτυρηθούν! Είδατε «αφέντες»; Να μην εκτιμάει κανείς τη σκλαβιά, τη σήμερον ημέρα τσ, τσ, τσ...
Για την πορνεία τώρα: Μια μορφή, φυσικά η χειρότερη, εκμετάλλευσης του εργάτη από τον καπιταλιστή, είναι η πορνεία. Το σώμα γίνεται εμπόρευμα. Όπως όλα. Γυναίκες κυρίως, μια και είμαστε ανδροκρατούμενη κοινωνία, αλλά και άνδρες, ή το χειρότερο μικρά παιδιά, εξαναγκάζονται σε βιασμούς. Μα, πληρώνονται. Ο βιασμός είναι η πράξη που κάνεις κάτι χωρίς τη θέλησή σου, επειδή αναγκάζεσαι. Είτε από απειλή, είπε από όπλο, είτε από φτώχια. Είναι εξόχως υποκριτικό, να βάζουνε φωτογραφίες ιεροδούλων με αφροδίσια και να «αγνοούν» να αναφέρουν ότι αυτές δεν γεννήθηκαν έτσι, αλλά κόλλησαν από κάποιους πελάτες, που τις ανάγκασαν να έρθουν σε επαφή, χωρίς προφυλάξεις. Καταδικαστέο, να κολλάς εν γνώσει σου σοβαρό νόσημα άλλους, αλλά ισχύει και για τους πελάτες που τις κόλλησαν και για εκείνους τους προστάτες, που τις εξανάγκασαν σε επαφή. Περιέργως, μια φωτογραφία είδα. Κανονικά λοιπόν δε θα έπρεπε να υπάρχει κι αυτή η φωτογραφία, εφόσον δεν μπορούν να «ανέβουν» κι οι άλλες.
Ο Μιχαλολιάκος είναι κλασικός ναζί. Τι έκαναν τα SS; Στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου αντίθετοι, όχι μόνο εβραίοι, δούλευαν ως σκλάβοι. Εκείνοι που δεν μπορούσαν να δουλέψουν, αφανίζονταν. Χιλιάδες νέες εκπορνεύονταν για τους ναζί. Δεν είναι σενάριο κάποιας άρρωστης φαντασίας, αλλά δυστυχώς ιστορικό γεγονός. Ένα παράδειγμα:
Αντιγράφω το ρεπορτάζ
: Η δεκαπεντάχρονη Audrey Hepburn-Ruston, (η μετέπειτα γνωστή star), ακροβατούσε επί μήνες στον θάνατο, άρρωστη με ίκτερο, τα άκρα της ήταν πρησμένα από οίδημα το οποίο είχε προκαλέσει ο υποσιτισμός."Δεν ξέραμε ότι οδηγούνταν στον θάνατό τους", έλεγε χρόνια αργότερα. Ζούσε μέσα στον φόβο μήπως την απαγάγουν και περάσει την υπόλοιπη ζωή της σε στρατιωτικό οίκο ανοχής όπως και τόσες άλλες νεαρές γυναίκες. Κάποια στιγμή την ανάγκασαν να εργαστεί στα μαγειρεία των Γερμανών, αλλά κατάφερε να γλυτώσει. Άρχισε να συνεργάζεται με την Αντίσταση κρύβοντας ραβασάκια στα παπούτσια της.
Αυτά κάνανε, αυτά κάνουν και αυτά θα κάνουν, αν τους δώσουν την ευκαιρία. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
Δημοσίευση σχολίου