Επιλέγω τη μονοδιάστατη ερμηνεία της πραγματικότητας και κατευθύνω τη δράση μου σε επιλεγμένες μεθόδους και στόχους. Επιλέγω τον απομονωτισμό και την άρνηση συμβιβασμών ή συμπαρατάξεων με πρόσχημα την ιδεολογική καθαρότητα και τη βαθύτατη πίστη στη
μοναδικότητα της δικής μου επιλογής. Επιλέγω τη συντριβή μου και την αποξένωση από
πλατύτερες εργασιακές ομάδες επειδή απορρίπτω, συνολικά, τον τυχοδιωκτισμό (που εξ ορισμού έχουν οι άλλοι) και την ευκαιριακή ανάδειξη επιμέρους αιτημάτων ή σταδίων ή μεθόδου αγώνα.
Επιλέγω την αποξένωση από την πραγματικότητα και τη διολίσθηση σε επιλογές που διαιρούν το
εργατικό κίνημα, που απομονώνουν τον μικροαστό και τον χαρίζουν σε ομάδες που
“καπηλεύονται” το όνομα ή το όραμα μιας ταξικής εξέγερσης επειδή δεν χειραγωγείται και δεν
καθοδηγείται από εμένα.
Επιλέγω την απόρριψη της οποιασδήποτε τακτικής κίνησης επειδή η “δική μου” ερμηνεία αποφαίνεται ότι μόνο η στρατηγική κυριαρχεί, πλέον, στο πολιτικό πεδίο [την οποία, όμως, και αυτή, με τη σειρά της, απορρίπτω επειδή βαυκαλίζομαι να πιστεύω στην κοινοβουλευτική συμμετοχή και στις προοπτικές που δίνει η αυτο-οργάνωσή μου και η μοναδικότητά μου]. Επιλέγω, με λίγα λόγια, να βιώνω τη μοναδικότητά μου και το επαναστατικό μου όνειρο μέσα στη διαρκή ονείρωξή μου! Εγώ και μόνο εγώ. Ο σολιψισμός στο υπέρτατο μεγαλείο του και ο σεχταρισμός στην πράξη.
Αγαπητοί συναγωνιστές της “αντισυστημικής”- επαναστατικής αριστεράς (όπως αυτο-αποκαλείστε), ιδού το είδωλο της ύπαρξής σας!
Δεν θα σταθούμε στις πολιτικές απόψεις του Συ.ριζ.α μιας και αποδεχόμαστε την πολυπροσωπία
και τον τακτικισμό ως βασικές πολιτικές του, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση που διέρχεται η χώρα
μας.
Δεν θα σταθούμε ούτε στην ορθότητα ή μη των απόψεων που εκφράστηκαν ενίοτε από τα
στελέχη του θεωρώντας ότι η πολυτασική πραγματικότητα αυτού του σχηματισμού, λογικά, οδηγεί
σε μία πολυμέρεια και αδυναμία συγκρότησης κοινού πολιτικού λόγου. Ένα πολιτικό μόρφωμα που
έχει την πολυτέλεια να εμπεριέχει – πολλές φορές – αντικρουόμενες πολιτικές συνιστώσες δεν
μπορεί παρά να εξωτερικεύει μια εικόνα σύγχυσης και πολιτικού καιροσκοπισμού. Αυτό, όμως,
είναι το πρόβλημα του Συ.ριζ.α και όχι της ευρύτερης αριστεράς. Αρμόδιοι για να το επιλύσουν και
να καταλήξουν σε μια κυρίαρχη πολιτική τάση είναι αυτοί και μόνο αυτοί.
Από την άλλη, αν καταφέρουν, μέσα από την πολυπλοκότητα και τον πολιτικό πλουραλισμό, να επιβιώσουν και να συγκροτηθούν ως σημαντική πολιτική δύναμη της χώρας τότε ακόμη καλύτερα γι' αυτούς και για τη λειτουργία του κόμματός τους. Η εποχή των “δικών” για τις αντίθετες απόψεις μέσα στα κόμματα της αριστεράς, νομίζουμε ότι, παρήλθε οριστικά. Ευτυχώς.
Θα θέλαμε, όμως, χρησιμοποιώντας τους ίδιους τους θεωρητικούς που λατρεύει η επαναστατική
αριστερά να καταδείξουμε το τερατώδες λάθος της επιλογής της να μη συμπράξει σ' ένα κοινό
μέτωπο πάλης και, ακόμη χειρότερα, να στοχοποιεί διαρκώς τον Συ.ριζ.α ως τον επικίνδυνο
αντίπαλο που οδηγεί τη χώρα στην αποφυγή της λύτρωσης που αυτή επαγγέλλεται.
“Το συμπέρασμα είναι καθαρό: το να αρνιέσαι τους συμβιβασμούς «από άποψη αρχών», το να αρνιέσαι γενικά οποιονδήποτε συμβιβασμό, αποτελεί παιδαριωδία, που είναι δύσκολο ακόμη και να την πάρει κανείς στα σοβαρά. Ο πολιτικός, που θέλει να είναι ωφέλιμος στο επαναστατικό προλεταριάτο, πρέπει να ξέρει να ξεχωρίζει τις συγκεκριμένες περιπτώσεις εκείνων ακριβώς των συμβιβασμών που είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία, και να κατευθύνει όλη τη δύναμη της κριτικής του, όλη την αιχμή ενός αμείλικτου ξεσκεπάσματος και ενός ανειρήνευτου πολέμου ενάντια σ’ αυτούς τους συγκεκριμένους συμβιβασμούς, χωρίς να επιτρέπει στους πολύπειρους «καταφερτζήδες» σοσιαλιστές και στους κοινοβουλευτικούς Ιησουΐτες να ξεφεύγουν και να ξεγλιστρούν από τις ευθύνες με επιχειρήματα για «συμβιβασμούς γενικά». Οι κύριοι άγγλοι «ηγέτες» των τρέιντ-γιούνιον, καθώς και της Εταιρίας των φαβιανών και του «Ανεξάρτητου» Εργατικού κόμματος ακριβώς έτσι ξεφεύγουν από τις ευθύνες για την
προδοσία που διέπραξαν, για το συμβιβασμό που έκαναν, τέτοιο συμβιβασμό, που αποτελεί πραγματικά οπορτουνισμό, λιποταξία και προδοσία του χειρίστου είδους.”[Λένιν,Αριστερισμός].
Οι φίλοι του ΚΚ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς μπορούν να διαβάσουν όπως θέλουν
το παραπάνω απόσπασμα, η ουσία, όμως, είναι μια και την αναφέρει προηγουμένως ο ίδιος ο
Λένιν, αναφερόμενος στη συνθήκη Μπρεστ – Λιτόφσκ. Όταν η συμμορία των ληστών σε απειλεί
τότε θα παραδώσεις ότι έχεις με σκοπό να επιβιώσεις (έδωσε, σε πείσμα της αριστερής
αντιπολίτευσης, πολλά εδάφη στον γερμανικό ιμπεριαλισμό) και να επιστρέψεις νικηφόρα. Όταν
πρέπει να συμμαχήσεις με αριστερούς ή δεξιούς επαναστάτες τότε θα το επιλέξεις προκειμένου –
από άποψη τακτικής – να αποφύγεις τη συντριβή και το πισωγύρισμα του επαναστατικού
κινήματος. Στην πορεία θα αναδειχτεί η ορθότητα της γραμμής σου και θα καταφέρεις, όχι μόνο να
κατευθύνεις το κίνημα στην πορεία που επιθυμείς αλλά και, να εντάξεις πολλούς τίμιους αγωνιστές
στις γραμμές σου (η αναφορά του γίνεται για τους σοσιαλ-επαναστάτες και τις θέσεις τους στην
περίοδο 1914-1918):
“Το 1918 τα πράγματα δεν έφτασαν ως τη διάσπαση. Οι «αριστεροί» κομμουνιστές σχημάτισαν τότε μονάχα μιαν ιδιαίτερη ομάδα η «φράξια» μέσα στο Κόμμα μας κι αυτό όχι για πολύ καιρό. Τον ίδιο χρόνο, το 1918, οι πιο επιφανείς εκπρόσωποι του «αριστερού κομμουνισμού», λ.χ. οι σύντροφοι Ράντεκ και Μπουχάριν, αναγνώρισαν ανοιχτά το λάθος τους. Είχαν τη γνώμη ότι η ειρήνη του Μπρεστ ήταν ένας συμβιβασμός με τους ιμπεριαλιστές, απαράδεκτος από άποψη άρχων και επιζήμιος για το Κόμμα του επαναστατικού προλεταριάτου.
Ήταν πραγματικά ένας συμβιβασμός με τους ιμπεριαλιστές, μα ακριβώς τέτοιος και σε τέτοιες περιπτώσεις,που ήταν υποχρεωτικός” (στο ίδιο).
Και λίγο παραπάνω έχει σπεύσει να εξηγήσει την τακτική ενός επαναστατικού κόμματος:
“Μια τυφλή, μηχανική και όχι κριτική μεταφορά της πείρας αυτής σε άλλες συνθήκες , σε άλλη κατάσταση είναι πολύ μεγάλο λάθος. Λάθος, αν και όχι μεγάλο, και που διορθώθηκε εύκολα ήταν η αποχή των μπολσεβίκων από τις εκλογές για τη «Δούμα» το 1906. Πολύ σοβαρό λάθος και δυσκολοδιόρθωτο ήταν η αποχή το 1907, το 1908 και τα επόμενα χρόνια, όταν, από το ένα μέρος, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε μια πολύ γρήγορη άνοδο του επαναστατικού κύματος και πέρασμά του σε εξέγερση και όταν, από το άλλο μέρος, η ανάγκη του συνδυασμού της νόμιμης και της παράνομης δουλιάς πήγαζε απ’ όλη την ιστορική κατάσταση της ανακαινιζόμενης αστικής μοναρχίας. Τώρα, όταν ρίχνεις τη ματιά σου πίσω και βλέπεις την εντελώς τερματισμένη ιστορική περίοδο, που η σύνδεσή της με τις επόμενες περιόδους έχει πια φανεί πέρα για πέρα – γίνεται πεντακάθαρο ότι οι μπολσεβίκοι δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν (δεν λέω πια: να εδραιώσουν, να αναπτύξουν και να ενισχύσουν) το σταθερό πυρήνα του επαναστατικού κόμματος του προλεταριάτου στα χρόνια 1908-1914, αν δεν είχαν υπερασπίσει μέσα στην πιο σκληρή πάλη την ανάγκη του υποχρεωτικού συνδυασμού των νόμιμων με τις παράνομες μορφές πάλης, με την υποχρεωτική συμμετοχή στο αντιδραστικότατο κοινοβούλιο και σε μια σειρά αλλά ιδρύματα (ασφαλιστικά ταμεία κτλ.) που θεσπίζονταν από αντιδραστικούς νόμους” (στο ίδιο).
Η αναφορά στο επιχείρημα των συμβιβασμών (γενικά) γίνεται για την προδοσία της
σοσιαλδημοκρατίας στον Α' παγκόσμιο πόλεμο και τον σοβινιστικό συμβιβασμό της με την
άρχουσα τάξη. Η στείρα, όμως, και μηχανική χρήση των εμπειριών από την ιστορία του εργατικού
κινήματος αναφέρεται στην τακτική των μπολσεβίκων κατά τη διάρκεια του πολέμου και της
φυσικής εξόντωσης που αντιμετώπιζε όχι μόνο το κόμμα αλλά και ολόκληρη η Ρωσία. Η παρακάτω
ανάλυση είναι απόλυτα αποκαλυπτική:
“Υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβιβασμοί. Πρέπει να ξέρεις να αναλύεις την κατάσταση και τους
συγκεκριμένους όρους κάθε συμβιβασμού η κάθε ποικιλίας συμβιβασμού. Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τον άνθρωπο που έδωσε στους ληστές λεφτά και όπλα για να περιορίσει το κακό που έκαναν οι ληστές και να διευκολύνει τη σύλληψη και την εκτέλεσή τους, από τον άνθρωπο που δίνει στους ληστές λεφτά και όπλα για να πάρει μέρος στο μοίρασμα της ληστρικής λείας. Στην πολιτική το πράγμα αυτό δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο, όπως φαίνεται στο παραπάνω παιδιάστικα-απλό παραδειγματάκι. Όποιος όμως θα έβαζε με το νου του να σοφιστεί για τους εργάτες μια συνταγή που θα τους έδινε λύσεις έτοιμες προκαταβολικά για όλες τις περιπτώσεις της ζωής η που θα υποσχόταν ότι στην πολιτική του επαναστατικού προλεταριάτου δεν θα υπάρχει καμιά δυσκολία και καμιά περίπλοκη κατάσταση, θα ήταν απλούστατα τσαρλατάνος” (στο ίδιο)
Ας επιστρέψουμε λίγο στην ελληνική πραγματικότητα. Εάν η αντι-συστημική αριστερά θεωρεί
όλες τις συνιστώσες του Συριζα “συμμορία ληστών” τότε την καλούμε να διαβάσει ξανά και να
ερμηνεύσει ορθά τα αποτελέσματα των εκλογών. Δεν μας απασχολεί τι, σε τελευταία ανάλυση,
είναι ο Συ.ριζ.α. Αυτό που μπορεί να παρατηρήσει ένας απλός άνθρωπος που διαβάζει και
ερμηνεύει χωρίς προϊδεάσεις και προκαταλήψεις τα γεγονότα είναι ότι αυτά διαψεύδουν την
πολιτική γραμμή των αρνητών οποιασδήποτε συμμαχίας ή σύμπραξης με το παραπάνω κόμμα.
Να σταθούμε σε ένα παράδειγμα: Υπήρχε ποτέ πιθανότητα η Κ.Ο.Α. να εκλέξει τρεις βουλευτές στην
Ελλάδα; Υπήρχε ποτέ περίπτωση να εκλεγεί τροτσκιστής βουλευτής στην Αχαΐα ή στην Κόρινθο
(όπου, παρεμπιπτόντως, ο δήμαρχος υποστηρίζει ενεργά τη Χρυσή Αυγή); Υπήρχε ποτέ περίπτωση
να εκλεγούν βουλευτές αριστεροί που είναι στον ανένταχτο χώρο της ευρύτερης αριστεράς; Είναι
εσφαλμένη η επανεκλογή της Σ. Σακοράφα ως βουλευτού (και άλλων συναγωνιστών που μπορεί να
μην ανήκουν στην κομμουνιστική αριστερά αλλά όταν βρέθηκαν μπροστά στο ερώτημα είπαν το
μεγάλο όχι, γνωρίζοντας τις συνέπειες);
Αυτά είναι ερωτήματα που θα πρέπει να θέσουν σοβαρά στον εαυτό τους οι αρνητές των συμμαχιών. Και για να συνεχίσουμε, θα ήταν αρνητικό για την Αντ.αρ.σύ.α να εκλέξει 5,6,7,8 βουλευτές και να αναδείξει προσωπικότητες που έχουν αποκλειστεί από τα ξεπουλημένα ΜΜΕ αλλά και, κυρίως, να αναδείξει την πολιτική της πρόταση;
Θα ήταν άσχημο για το ΚΚ να μιλάει ως ισότιμο μέλος συνασπισμού “αριστερής” εξουσίας αντί να δει τα ποσοστά του να εξαφανίζονται από τον πολιτικό χάρτη ή να εμφανίζεται ως μια θλιβερή
κοινοβουλευτική μειοψηφία; Εδώ θα φανεί η επαναστατικότητα της γραμμής σου και όχι στον
στείρο αρνητισμό και την περιχαράκωση μέσα σ' ένα χώρο που αναδεικνύεται, πλέον, ως το μνήμα
σου.
Πολύ σωστά θα πείτε ότι δεν γίνεται συμμαχία άνευ όρων ή με δεξιόστροφο πρόγραμμα.
Βέβαια, σύντροφοι, τώρα χάσατε τη διαπραγματευτική ισχύ, σας είχαμε προειδοποιήσει ήδη από τη
στάση σας στις μεγάλες κινητοποιήσεις του ελληνικού λαού. Ο λαός δεν βιώνει την απόλυτη
αμάθεια, έχει μνήμη και κρίση. Δεν χειραγωγείται, πλέον, έτσι εύκολα στην υπόσχεση μιας
νεφελώδικης, αόριστης, κομμουνιστικής κοινωνίας. Αυτό που επαγγέλλεστε πρέπει πρώτα να το
κάνετε πράξη εσείς, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στο χωριό και στην
πόλη. Η αλληλεγγύη και ο αλληλοσεβασμός, η αναγνώριση του διαφορετικού και η διαλεκτική
προσέγγιση της αλήθειας μέσω της ερμηνείας της πραγματικότητας του 21ου αιώνα, η
συμπαράσταση στον χειμαζόμενο συνάνθρωπό μας που παραμελήσατε κάτω από τον αμείλικτο
αγώνα υπερίσχυσης της “αλάνθαστης γραμμής”, αυτά είναι που θα αναδείξουν την
επαναστατικότητα των θέσεών σας. Όχι ο στείρος σεχταρισμός και η περιχαράκωση πίσω από
πολιτικάντικα τερτίπια επιβεβαίωσης και αναπαραγωγής των μορφών εξουσίας στο εσωτερικό σας.
Κατηγορείτε, π.χ. τον Συ.ριζ.α για τις τόσες συνιστώσες του, μήπως άραγε στην Αντ.αρ.συ.α δεν
υπάρχουν συνιστώσες, δεν συνυπάρχουν παλιοί μαοϊκοί, σταλινικοί, τροτσκιστές, μέλη της παλαιάς
Β' πανελλαδικής και άλλοι, δεν συναντάμε μ-λ και Μ-Λ, ποσαδικούς και τεταρτοδιεθνιστές στους
χώρους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αυτοί δεν μπαινοβγαίνουν σε συμμαχίες και
συνασπισμούς; Είναι τραγικό να αλληθωρίζουμε μπροστά στην πραγματικότητα, αν βλέπουμε το
είδωλο μας στον καθρέπτη και νομίζουμε ότι βλέπουμε τους “μοναδικούς” που θα αλλάξουν τον
κόσμο, τότε σίγουρα έχουμε χάσει το δάσος. Ο καθρέπτης αποκαλύπτει την καρικατούρα, το
εξάμβλωμα, απλά εμείς δεν το βλέπουμε.
Και για να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας επικαλούμαστε και πάλι τη μοναδικότητα της
λενινιστικής σκέψης:
“«Η αντιπολίτευση διάλεξε άλλο δρόμο. Έχει τη γνώμη ότι το ζήτημα για την κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος και τη δικτατορία του κόμματος είναι μονάχα ζήτημα τακτικής. Πάντως η κυριαρχία του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι η τελευταία μορφή κάθε κυριαρχίας κόμματος. Από άποψη αρχών πρέπει να τείνουμε στη δικτατορία της προλεταριακής τάξης. Και όλα τα μέτρα του κόμματος, οι οργανώσεις του, οι μορφές πάλης του, η στρατηγική και η τακτική του πρέπει να προσαρμόζονται σ’ αυτό το σκοπό. Σύμφωνα μ’ αυτό πρέπει να απορρίψουμε κατηγορηματικότατα κάθε συμβιβασμό με άλλα κόμματα, κάθε επάνοδο στις ιστορικά και πολιτικά ξεπερασμένες μορφές του κοινοβουλευτικού αγώνα, κάθε πολιτική ελιγμών και συμφιλιωτισμού».
«Πρέπει να υπογραμμιστούν έντονα οι ειδικές προλεταριακές μέθοδοι επαναστατικής πάλης.
Και για να προσελκυστούν οι πιο πλατιοί κύκλοι και τα πιο πλατιά στρώματα του προλεταριάτου, που πρέπεινα μπουν στον επαναστατικό αγώνα κάτω από την καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, πρέπει να δημιουργηθούν νέες οργανωτικές μορφές πάνω στην πιο πλατιά βάση και μέσα στα πιο πλατιά πλαίσια. Αυτός ο τόπος συγκέντρωσης όλων των επαναστατικών στοιχείων είναι η εργατική ένωση, συγκροτημένη με βάση τις εργοστασιακές οργανώσεις. Σ’ αυτή πρέπει να συνενωθούν όλοι οι εργάτες, που ακολούθησαν το σύνθημα: έξω από τα συνδικάτα! Εδώ οργανώνεται το μαχόμενο προλεταριάτο στις πιο πλατιές μαχητικές γραμμές. Η
αναγνώριση της ταξικής πάλης, του σοβιετικού συστήματος και της δικτατορίας είναι αρκετά για την
προσχώρηση. Όλη η παραπέρα πολιτική διαπαιδαγώγηση των μαχόμενων μαζών και ο πολιτικός
προσανατολισμός στον αγώνα είναι καθήκον του Κομμουνιστικού Κόμματος που στέκεται έξω από την εργατική ένωση...».(στο ίδιο)
Μήπως αναγνωρίζετε τίποτε από τον εαυτό σας στο παραπάνω απόσπασμα; Την άρνηση των
συμμαχιών; τη δημιουργία δικών μας συνδικάτων (βλ. ΠΑΜΕ); τη μοναδικότητα του κόμματος;
Και, όμως, σύντροφοι, αυτό που αναγράφεται παραπάνω δ ε ν είναι η επαναστατική οργάνωση του
γερμανικού κομμουνιστικού κόμματος, είναι η α ρ ι σ τ ε ρ ή σέχτα των α ρ χ ώ ν (όπως
ονομάζονταν) που κατακεραυνώνει ο Λένιν στο παραπάνω απόσπασμα. Είναι ο σεχταρισμός στην
πράξη. Ο ίδιος ο επαναστάτης έχει την έκφραση που ταιριάζει:
“Ο κάθε μπολσεβίκος που συμμετείχε συνειδητά ή που παρακολούθησε από κοντά την ανάπτυξη του
μπολσεβικισμού από το 1903, διαβάζοντας αυτούς τους συλλογισμούς θα πει αμέσως: «τι παλιά κι από καιρό γνωστή σαβούρα! Τί «αριστερή» παιδαριωδία!» (στο ίδιο).
Και συνεχίζει, ολοκληρώνοντας:
“ Για να μπορέσεις να βοηθήσεις τις «μάζες» και να κατακτήσεις τη συμπάθειά τους, την αγάπη τους και την υποστήριξη τους δεν πρέπει να φοβάσαι τις δυσκολίες, δεν πρέπει να φοβάσαι τις στρεψοδικίες, τις τρικλοποδιές, τις προσβολές και τις καταδιώξεις από μέρους των «αρχηγών» (που, όντας οπορτουνιστές και σοσιαλσοβινιστές, συνδέονται στις περισσότερες περιπτώσεις άμεσα ή έμμεσα με την αστική τάξη και με την αστυνομία), αλλά να δουλεύεις υποχρεωτικά εκεί που είναι οι μάζες . Πρέπει να είσαι σε θέση να κάνεις κάθε θυσία, να υπερνικάς τα πιο μεγάλα εμπόδια για να διεξάγεις μια συστηματική, επίμονη, σταθερή και υπομονητική προπαγάνδα και ζύμωση μέσα σ’ εκείνα ακριβώς τα ιδρύματα, τους συλλόγους και τις ενώσεις, ακόμη και στις πιο αντιδραστικές, όπου υπάρχουν προλεταριακές και μισοπρολεταριακές μάζες.” (στο ίδιο).
“ Η τακτική πρέπει να χτίζεται πάνω σ’ έναν ψύχραιμο, αυστηρά αντικειμενικό υπολογισμό όλων των ταξικών δυνάμεων στο δοσμένο κράτος (και στα κράτη που το περιβάλλουν και σε όλα τα κράτη, σε παγκόσμια κλίμακα), καθώς και πάνω στον υπολογισμό της πείρας των επαναστατικών κινημάτων. Είναι πολύ εύκολο να δείχνεις την «επαναστατικότητά» σου απλά με βρισιές ενάντια στον κοινοβουλευτικό οπορτουνισμό, απλά με την άρνηση συμμετοχής στα κοινοβούλια, μα ακριβώς επειδή αυτό είναι πολύ εύκολο, δεν είναι και λύση για ένα δύσκολο, δυσκολότατο πρόβλημα.” (στο ίδιο).
Και συνεχίζει με ένα εξόχως ενδιαφέρον ζήτημα, της υιοθέτησης των θέσεων των μικροαστών εκεί
όπου οι ειδικές συνθήκες επέβαλαν στους μπολσεβίκους μια τέτοια τακτική:
“η ύπαρξη μέσα στην αγροτιά ενός τόσου βαθιού αστικοδημοκρατικού επαναστατικού κινήματος, ώστε το κόμμα του προλεταριάτου να υιοθετήσει τις επαναστατικές διεκδικήσεις του κόμματος των αγροτών (των Εσέρων, που στην πλειοψηφία του είναι κόμμα καθαρά εχθρικό προς τον μπολσεβικισμό) και να τις ικανοποιήσει αμέσως, χάρη στην κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο” (στο ίδιο).
Όσον αφορά το περιβόητο ζήτημα των συμβιβασμών, ο Λένιν χρησιμοποιεί τα λόγια του Ένγκελς
στην περίφημη κριτική που κάνει στους γάλλους μπλανκιστές:
“«“...Είμαστε κομμουνιστές” (έγραφαν στη διακήρυξη τους οι κομμουνάροι-μπλανκιστές) “γιατί θέλουμε να φτάσουμε στο σκοπό μας, χωρίς να σταματήσουμε σε ενδιάμεσους σταθμούς, χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς, που απλώς απομακρύνουν την ήμερα της νίκης και παρατείνουν την περίοδο της σκλαβιάς”.
Οι γερμανοί κομμουνιστές είναι κομμουνιστές, γιατί μέσα από όλους τους ενδιάμεσους σταθμούς και συμβιβασμούς, που δεν τους δημιούργησαν αυτοί, αλλά η πορεία της ιστορικής εξέλιξης, βλέπουν καθαρά και επιδιώκουν συνεχώς τον τελικό σκοπό, δηλαδή την εξαφάνιση των τάξεων και τη δημιουργία ενός κοινωνικού καθεστώτος, όπου δεν θα υπάρχει πια θέση για την ατομική ιδιοκτησία στη γη και σε όλα τα μέσα παραγωγής.
Οι 33 μπλανκιστές είναι κομμουνιστές, γιατί φαντάζονται πως, μια που αυτοί θέλουν να υπερπηδήσουν τους ενδιάμεσους σταθμούς και τους συμβιβασμούς, η δουλειά πάει πρίμα και πως, αν “αρχίσει” αυτές τις μέρες –πράγμα που το πιστεύουν απόλυτα– και η εξουσία περάσει στα χέρια τους, τότε μεθαύριο “θα εφαρμοστεί κιόλας ο κομμουνισμός”. Συνεπώς, αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό αμέσως, τότε θα πει πως δεν είναι κομμουνιστές.
Τί παιδική αφέλεια να προβάλλεις την ατομική σου ανυπομονησία σαν θεωρητικό επιχείρημα!», (Φρ.
Έγκελς: «Το πρόγραμμα των κομμουνάρων-μπλανκιστών», από τη γερμανική σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα «Volksstaat»37, 1874, αρ. φύλ. 73, στη συλλογή: «Άρθρα του 1871-1875», ρωσική μετάφραση, Πετρούπολη, 1919, σελ. 52-53).
Τι να πει δε κανείς διαβάζοντας και τις επόμενες θέσεις που αφορούν ξανά το ζήτημα των
συμβιβασμών και των συνεργασιών:
“Είναι εκπληκτικό, πως οι αριστεροί αυτοί, που έχουν τέτοιες αντιλήψεις, δεν καταδικάζουν κατηγορηματικά τον μπολσεβικισμό! Γιατί δεν είναι δυνατό οι γερμανοί αριστεροί να μην ξέρουν πως όλη η ιστορία του μπολσεβικισμού και πριν και μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση είναι γεμάτη από περιπτώσεις ελιγμών , συμφωνιών, συμβιβασμών με άλλα κόμματα, χωρίς να εξαιρούνται και τα αστικά κόμματα!” (ο.π.)
Προφανώς, οι Έλληνες υπερεπαναστάτες θεωρούν ότι υπερφαλαγγίζουν την ίδια τη πείρα του
σοσιαλιστικού κινήματος και, πολύ περισσότερο, θεωρούν ότι μόνο αυτοί είναι ικανοί να
ερμηνεύσουν την πραγματικότητα και να καθορίσουν τη “μία” και “μοναδική” αλάνθαστη γραμμή
τους. Ποιοι θεωρητικοί και κουραφέξαλα, εδώ έχουμε ολόκληρο Περισσό και τόσες αξιοθρήνητες
μικρο-ομαδούλες που περιφέρονται σαν τις καντιανές υπάρξεις που δεν πρόλαβαν να
ολοκληρώσουν τη ζωή τους και δεν λένε να εγκαταλείψουν τη γήινη πραγματικότητα (Χ. Άρεντ, Η
πολιτική φιλοσοφία του Καντ).
Κι όμως αγαπητοί συναγωνιστές, αυτή η ίδια η θεωρία, στο όνομα της οποίας κραυγάζετε, σας απογυμνώνει ολοκληρωτικά από τα επιχειρήματά σας και αποδεικνύει πόσο αίολες και φρούδες είναι οι προσεγγίσεις σας σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα.
Αλήθεια, έχουμε την απορία, είπατε ποτέ στους νέους, στα μέλη και στελέχη σας να εντρυφήσουν
στις ίδιες τις πηγές και όχι στις ανακοινώσεις και στις πολυσέλιδες προγραμματικές,
μεταπρογραμματικές ή δεν ξέρω πως τις ονομάζετε, ανακοινώσεις που εκδίδετε, σαρωτικά, σε
πλήρη αναντιστοιχία με τη θεωρία που επικαλείστε; Για να μη σας ζαλίζουμε περισσότερο θα
θέλαμε να κλείσουμε με τα ίδια τα λόγια αυτού του επαναστάτη. Νομίζουμε ότι είναι απολύτως
αποκαλυπτικά, σε σημείο που οποιαδήποτε περαιτέρω ανάλυση να αποτελεί κατάχρηση τής
τρομακτικής δύναμης που περιέχουν αυτές οι θέσεις:
“Μπορείς να νικήσεις έναν πιο ισχυρό αντίπαλο, μόνο εντείνοντας στο έπακρο τις δυνάμεις και
χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά, με την πιο μεγάλη επιμέλεια, φροντίδα, προσοχή και επιδεξιότητα κάθε, έστω και την ελάχιστη, «ρωγμή» ανάμεσά στους εχθρούς, κάθε αντίθεση συμφερόντων ανάμεσα στην αστική τάξη των διαφόρων χωρών, ανάμεσα στις διάφορες ομάδες ή κατηγορίες της αστικής τάξης στο εσωτερικό της κάθε χώρας –όπως και κάθε, έστω και την ελάχιστη, δυνατότητα να αποκτήσεις μαζικό σύμμαχο, έστω και προσωρινό, ταλαντευόμενο, ασταθή, αβέβαιο και συμβατικό. Όποιος δεν το κατάλαβε αυτό, δεν κατάλαβε ούτε κόκκο από το μαρξισμό και από τον επιστημονικό, σύγχρονο, σοσιαλισμό γενικά. Όποιος δεν απόδειξε πρακτικά, μέσα σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα και σε αρκετά πολύμορφες πολιτικές καταστάσεις, την ικανότητά του να εφαρμόζει την αλήθεια αυτή στην πράξη, αυτός δεν έμαθε ακόμη να βοηθά την επαναστατική τάξη στον αγώνα της για την απελευθέρωση όλης της εργαζόμενης ανθρωπότητας από τους εκμεταλλευτές. Κι αυτά που είπαμε αφορούν εξίσου την περίοδο πριν και μετά την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο.” (ο.π.)
Βλέπετε η θεωρία είναι σαφής, η ερμηνεία της είναι που πάσχει. Δεν μιλάμε για λίγα λόγια στο
χαρτί σε μια ατέρμονη συζήτηση, μιλάμε για μια ιστορική ευκαιρία της ελληνικής αριστεράς, μιας
ευκαιρίας του ελληνικού λαού που υπέφερε τα πάνδεινα αυτά τα τελευταία τρία χρόνια. Ο
μαρξισμός είναι αληθινός γιατί ο ίδιος αναγνωρίζει την ιστορικότητά του και τη δυναμική του.
Όπως θα πει ο Λένιν στο παραπάνω κείμενο: “ Η θεωρία μας δεν είναι δόγμα, μα καθοδήγηση για
δράση, έλεγαν ο Μαρξ και ο Έγκελς και το μεγαλύτερο λάθος, το μεγαλύτερο έγκλημα τέτοιων
μαρξιστών «με δίπλωμα», σαν τον Καρλ Κάουτσκι, τον Ότο Μπάουερ κτλ., είναι πως δεν το
κατάλαβαν αυτό και δεν ήταν σε θέση να το εφαρμόσουν στις πιο σοβαρές στιγμές της επανάστασης
του προλεταριάτου.”(ο.π.).
Νομίζουμε ότι οι στιγμές που βιώνουμε είναι ιστορικές, ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, η
ιστορία είναι αμείλικτη και η κρίση του λαού αφοριστική. Στην ιστορία, αν δεν προσέξετε, θα
επανέλθετε πλέον μόνο ως φάρσα. Οι λαοί απέδειξαν πως μπορούν να αγωνίζονται και χωρίς εσάς
+ σχόλια + 33 σχόλια
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙ ΔΑΣΟΣ ΠΑΝΤΑ ΔΕΝΤΡΟ ΘΑ ΒΛΕΠΕΙ
Πολλά λόγια για να κρύψεις ότι έχασες το "βαποράκια" του ΣΥΡΙΖΑ, του αγανακτισμενου "ενωμενου λαού" της πλατειας της μουντζας, και ψάχνεις γι άλλο...
εκ των υστέρων διάβασα την ανοικτή επιστολή του Γ. Ρούση προς το ΚΚ. Η ανάλυσή του προσεγγίζει πολύ τη δική μας. Διαφωνούμε απόλυτα στο "δια ταύτα".
Πες τα χρυσόστομε!
Τι εγινε ρε υπερεπαναστατες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα γινετε ταση του ΣΥΡΙΖΑ τελικα ??? Μακαρι... Αλλα πρεπει να το κανετε γρηγορα γιατι θα σας απορροφησει τελειως χωρις παρε-δωσε και μετα ουτε αφισες δεν θα μπορειτε να βγαζετε πρεπει να μπειτε στο μαντρι της Αλλαγιτσας γρηγορα...
(Ναι ταση καλα διαβασατε συνιστωσες και ΣΥΡΙΖΑ των μελων last year... ο τσιπρας επανιδρυσε την, αυτολεξη, ¨δημοκρατικη παραταξη¨ ;) ε ρε γλεντιαααα )
Υ.Γ. Σε ποια αγορα μπορω να βρω ζιβαγκο τετοια εποχη??
οπαδων? Ωστε οπαδιλικια στην πολιτικη? Χαιρομαι! και θα σας στηριζα...
solus altum in stercore
ΣΧΟΛΙΑ,ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ,ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ,ΚΑΝΤΕ ΟΤΙ ΘΕΛΕΤΕ.ΣΥΓΧΩΡΟΧΑΡΤΙ ΠΑΡΤΕ ΑΠ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ.
Θέλει μεγάλο θράσσος να θυμάσαι το Λένιν σε στιγμές που ετοιμάζεσαι να μετατοπιστείς όλο και δεξιότερα. Όταν στρίβεις δεξιά δε σε σώζει το αριστερό φλας.
φιλε ως φαρσα του πασοκ εχει ερθει ο συριζα.Απο ποτε ο συριζα μιλαει στο ονομα του λαου? λογω 17%? δεν χαλαρωνετε λιγο..δηλαδη μαρξ ενγκελς λενιν θα ψηφιζαν τσιπρα για την προωθηση της επαναστασης χαχα καλο το αστειο αλλα μπα!
Παντως ο Λενιν συνηθως δεξια το εστριβε γιατι ηταν σε ενα κομμα αριστεριστων
Οι γραφειοκράτες του ΚΚΕ με τους ακαταλαβίστικους μονολόγους τους έχουν δημιουργήσει πιστούς οπαδούς που μόνο με ύβρεις αντιπαρατίθενται στην προσπάθεια της ριζοσπαστικής αριστεράς να ανακόψει την επέλαση του μεγάλου κεφαλαίου και στη χώρα μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πολεμάει και ναι μπορεί να ηττηθεί. Το ΚΚΕ τι κάνει σ αυτόν τον πόλεμο; Σε ποιον επιτίθεται; Και τι ωφέλεια θα έχει στην περίπτωση ήττας των ριζοσπαστικών δυνάμεων ; Να σώσει το μαγαζάκι του; Αν είναι έτσι τότε ποιος είναι ο οπορτουνιστής;
Για τον διαστρεβλωτή του Λένιν Σ.Μ παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα από το αρθράκι του ¨Για τους συμβιβασμούς", γραμμένο τον Σεπτέμβρη του 1917:
"Η συνηθισμένη αντίληψη των μικροαστών για τους μπολσεβίκους, αντίληψη που υποστηρίζεται από τον Τύπο, ο οποιός συκοφαντεί τους μπολσεβίκους, είναι ότι οι μπολσεβίκοι δεν κάνουν κανενός είδους συμβιβασμούς, με κανέναν, ποτέ. Μια τέτοια αντίληψη είναι κολακευτική για μας σαν κόμμα του επαναστατικού προλεταριάτου, επειδή αποδείχνει πως ακόμα και οι εχθροί είναι υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουν την πίστη μας στις βασικές αρχές του σοσιαλισμού και της επανάστασης".
Και αφού εξηγεί γιατί η αντίληψη αυτή δεν είναι ΓΕΝΙΚΑ σωστή, στέκεται στο γιατί τη δεδομένη χρονική στιγμή (Σεπτέμβρης 1917) είναι δυνατός ένας θεληματικός συμβιβασμός των μπολσεβίκων με τα μικροαστικά κόμματα (εσέρους-μενσεβίκους) "μόνο σαν εξαίρεση, μόνο λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης που, όπως φαίνεται, θα κρατήσει μόνο ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα...".
"Ο συμβιβασμός αυτός θα συνίστατο στο ότι οι μπολσεβίκοι χωρίς να έχουν την αξίωση συμμετοχής στην κυβέρνηση [των Σοβιέτ από εσέρους-μενσεβίκους] (πράγμα αδύνατο για έναν διεθνιστή χωρίς ουσιαστική πραγματοποίηση των όρων της δικτατορίας του προλεταριάτου και της φτωχής αγροτιάς), θα παραιτούνταν από το να προβάλλουν αμέσως τη διεκδίκηση για πέρασμα της εξουσίας στο προλεταριάτο και τους φτωχούς αγρότες...".
Γιατί είναι δυνατός ο συμβιβασμός αυτός τη δεδομένη χρονική στιγμή; "Μόνο στο όνομα της ειρηνικής εξέλιξης της επανάστασης, δυνατότητας πολύ σπάνιας στην ιστορία και εξαιρετικά πολύτιμης, δυνατότητας εξαιρετικά σπάνιας, μόνο στο όνομα της οι μπολσεβίκοι....οφείλουν και μπορούν να κάνουν έναν τέτοιο συμβιβασμό".
Οι κύριοι αναθεωρητές του Λένιν, όπως ο Σ.Μ, θα έπρεπε να μας εξηγήσουν πως σχετίζονται οι συνθήκες της επαναστατικής Ρωσίας του Σεπτέμβρη του 1917 και οι απόλυτα συγκεκριμένοι όροι που βάζει ο Λένιν για τους συμβιβασμούς με τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα και το συμβιβασμό-ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ του ΚΚΕ σε μια αριστερή αστική κυβέρνηση που προτείνουν. Γιατί άραγε ο συμβιβασμός αυτός δεν ανήκει σε εκείνους τους συμβιβασμούς που, κατά τον Λένιν, "είναι απαράδεκτοι, που εκφράζουν οπορτουνισμό και προδοσία".
Φυσικά δεν πρόκειται να μας το εξηγήσουν. Αντίθετα, θα μας απειλούν με "εξαφάνιση από τον πολιτικό χάρτη" και θα προβάλλουν την εκλογή κάποιων τροτσκιστών στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ως την επιτομή της επαναστατικής τακτικής. Βολευτείτε παλικάρια κάτω από τις ζεστές φτερούγες του νέου ΠΑΣΟΚ και αφήστε τους κομμουνιστές στο δρόμο τους.
Πέτρος
Ρε παλληκάρια πολύ Λένιν διαβάζεται και αναλύεται εσχάτως..........
Α ρε μεγάλε Χαρίλαε.....που έλεγες οτι κάτι τέτιοι ....τιμάνε τους νεκρούς για να θάψουνε τους ζωντανούς.
προς δογματικούς και υποτακτικούς της σημερινής ηγεσίας του ΚΚΕ
Την δεξιά και αντιδραστική πολιτική που υπηρετείται, έχετε συνειδοτοποιήσει, ότι θα σας στείλει στα ποσοστά του μαοικού εργατικού Κομ του Βελγίου(ξέρετε εκείνου του πράκτορα του Μάρτενς)που ξεθάψατε πρόσφατα μετά το 18ο; . Όταν κινείται η κοινωνία, συντάσσεστε με τον Πλεύρη. Ρε μπας και σας καθοδηγούν οι απόγονοι του Τυρίμου και του Μανιαδάκη. Μαύρο στα ψηφοδέλτια σας και με χαρακτηρισμούς επάνω τους. Πίσσα και αλεύρι ταιριάζει στη πολιτική σας. Το πήρε χαμπάρι μέχρι και η Άσχημη και σας κοουτσάρει εντατικά στον προθάλαμο του Περισσού με παβλοφικά αντανακλαστικά. Καληνύχτα, εσείς δεν σώζεστε με τίποτα. Ερχόμαστε. Οι καινούργιες κομουνιστικές ταξιαρχίες ετοιμάζονται να σαρώσουν τη σαπίλα. Τα μαντάτα θα τα ακούσετε σύντομα. Φύγετε από το σαπιοκάραβο όσο είναι καιρός. Θα πάτε αυτανδροι μαζί με τη Μπέλλου το Μαιλη και την Άσχημη
"μόνο σαν εξαίρεση, μόνο λόγω της ιδιαίτερης κατάστασης που, όπως φαίνεται, θα κρατήσει μόνο ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα...".
"Ο συμβιβασμός αυτός θα συνίστατο στο ότι οι
μπολσεβίκοι χωρίς να έχουν την αξίωση συμμετοχής στην κυβέρνηση [των Σοβιέτ από εσέρους-μενσεβίκους] (πράγμα αδύνατο για έναν διεθνιστή χωρίς ουσιαστική πραγματοποίηση των όρων της δικτατορίας του προλεταριάτου και της φτωχής αγροτιάς), θα παραιτούνταν από το να προβάλλουν αμέσως τη διεκδίκηση για πέρασμα της εξουσίας στο προλεταριάτο και τους φτωχούς αγρότες...".
Αυτά τα σχετικά με την τακτική των Μπολσεβίκων (χωρίς να έχουν την αξίωση) λέει.....
Τέλος οι του ΚΚΕ αισθάνονται μπολσεβίκοι και με βάση αυτή τους την αίσθηση χαρακτηρίζουν τους άλλους;
Θυμάστε το σύνθημα που λέγαμε παλιά- ΑΛΛΑΓΗ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΚΚΕ;-
Τώρα θα λέμε ΑΛΛΑΓΗ - ΑΛΛΑΓΗ ΜΟΝΟ ΜΕ ΚΚΕ
Προς ΚΑΖΑΡΜΑΙΟ,
εσύ που δεν σου αρέσουν οι "ακαταλαβίστικοι μονόλογοι" του ΚΚΕ, γιατί δεν απαντάς επί της ουσίας στα όσα λέγονται σχετικά με τον Λένιν. Και, ναι, οι ΚΚέδες αισθανόμαστε μπολσεβίκοι.
Για τον ανώνυμο του 9:10 η μπόχα που αναδίδει το σχόλιο σου φτάνει για να σε χαρακτηρίσει. Και μόνο το "ερχόμαστε" που αναφωνείς (όπως ο Χρυσαυγίτης "αρχηγός") φανερώνει τη δική σου ιδεολογική συγγένεια με τον Τυρίμο. Απλά σου θυμίζω τι ήρθε μετά τον Τυρίμο για κάποια κουμάσια: η ΟΠΛΑ.
Πέτρος
Βρείτε τα εσείς με τη Λούκα Κατσέλη την αντιμνημονιακή, τον "κάτσε καλά Γεράσιμο", τους προλεταριοποιημένους μικροαστούς που ακολουθούν όποιον τους τάζει λαγούς με πετραχείλια και έπειτα ξανασυζητάμε. Όταν σε λίγο καιρό θα σας κυνηγούν με γυαλισμένο μάτι οι λούμπεν εξαθλιωμένοι και οι φοβικοί μικροαστοί με την υπερεπαναστική ρητορική και την αντιδραστική πρακτική τότε θα είναι αργά
Πέτρο
Εμείς αφήνουμε τους 'κομμουνιστές' στον δρόμο τους. Μόνο που οι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δεν αφήνουν στον δρόμο τον λαό. Γκέγκε; Οι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δεν λένε στον λαό "να διορθώσει την ψήφο του", λες και έκανε καμιά ζαβολιά. Οι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δεν κουνάνε διδακτικά το δάχτυλο όταν ο λαός αυτοκτονεί από την ανέχεια. Ούτε κάνουν ξεχωριστές συγκεντρώσεις όταν ο λαός τρώει αβέρτα χημικά. Ούτε ζητιανεύουν ψηφαλάκια "ισχυρό ΚΚΕ και μη σε νοιάζει τίποτα", όταν η ανεργία χτυπάει 50% στους νέους. Οι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ δεν διαφημίζουν αποκλειστικά τους αγώνες που κάνουν τα σωματεία - σφραγίδα που ελέγχουν, ως τα μοναδικά 'ταξικά', λοιδορώντας και συκοφαντώνας όσους εργαζόμενους δεν αγωνίζονται υπό τις σημαίες του ΠΑΜΕ, βαφτίζοντάς τους "ασυνεπείς". Το πιασες καθαρόαιμε 'κομμουνιστή'; Σιγά μην το πιασες!
Μάρκομ Ξ.,
1. το ΚΚΕ δεν αλυσοδένει όσους το ακολουθούν. Αν αυτοί πειστούν από το "σύγχρονο" δρόμο της "αριστερής" κυβέρνησης και του κομπρεμί με την αστική τάξη, τότε κανένας δεν θα τους εμποδίσει να ακολουθήσουν αυτό τον δρόμο.
2. Οι ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ, ακριβώς επειδή βλέπουν πιο μακριά, έχουν υποχρέωση να πουν στους εργάτες και στο λαό να διορθώσουν την ψήφο τους. Ειδάλλως, θα έπρεπε να αποδεχτούν ότι η λαϊκή ψήφος είναι πάντοτε σωστή.
3. Το "ισχυρό ΚΚΕ και μη σε νοιάζει τίποτα" είναι φυσικά μια δική σου μπούρδα. Εμείς λέμε "ισχυρό ΚΚΕ" ακριβώς επειδή πρέπει να τον νοιάζουν τα πάντα.
4. Οι απόντες από τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, η ουρίτσα των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, τα απολειφάδια του Λαλιώτη, είναι φυσικό να καταφεύγουν σε γελοιότητες περί "σωμσατείων-σφραγίδα" του ΠΑΜΕ. Γίνεστε καταγέλαστοι!
Πέτρος
Προς τον φίλο Πέτρο και όλους αυτούς που μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν το άρθρο και να γράψουν τα σχόλια τους:
- Πρώτο και βασικότερο. Η συζήτηση δεν γίνεται με αφορισμούς. Δεν έχω τίποτε να χωρίσω με καμία ομάδα της αριστεράς
-Δεύτερο, εγώ πιστεύω ότι δεν είμαστε σε αντίπαλο στρατόπεδο. Ακριβώς το αντίθετο και γι αυτό θα αγωνίζομαι πάντα για ένα ενιαιο μέτωπο της αριστεράς
-Τρίτο, αν αναθεωρείς τον Λένιν χρησιμοποιώντας τον Λένιν, τότε είμαι "αναθεωρητής".
-Τέταρτο, η απάντησή μου βρίσκεται στα κείμενα των μαρξιστών. Αυτά χρησιμοποιώ σε όλα τα άρθρα μου [διαβάστε : "Τι να κάνουμε Ι,ΙΙ,ΙΙΙ" και "Κόκκινη Ανατολή ή Χρυσή Αυγή", πάντα στο Βαθύ Κόκκινο]
-Πέμπτο, π ο τ έ δεν ψήφισα Συ.ριζ.α, αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να αναλύω διαφορετικά την πραγματικότητα.
-Έκτο και τέλος, αν η συνεργασία με τον Συ.ριζ.α είναι δεξιά επιλογή τότε τι να πούμε για τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ το 1989, επίτευγμα του Χ.Φλωράκη και της τότε ηγετικής ομάδας (εφόσον τον επικαλείστε);
Σύντροφοι, μπορεί να κάνω λάθος στην ανάλυση, όμως, η ιστορία δεν δίνει πολλές ευκαιρίες. Ας εκμεταλλευτούμε, επιτέλους, μία.
---
θα σας παρακαλούσα να μή γίνεται η συζήτηση σε ποδοσφαιρικό και οπαδικό κλίμα. Μόνο εμείς χάνουμε.
Για το ΣΜ,
η ουσία του Λενινισμού είναι να ακολουθείς το πνεύμα του, όχι το γράμμα του, να μην τον διαστρεβλώνεις. Αυτό θέλει μαστοριά και, κατά τη γνώμη μου, τα καταφέρνεις πολύ άσχημα στην ερμηνεία των Λενινιστικών κειμένων.
Αν διαβάσεις έστω και επιφανειακά τον Λένιν δεν υπάρχουν αναφορές σε "αριστερά" και άλλους παρόμοιους προσδιορισμούς. Αλλά ακόμα και αν αποδεχτούμε μια ιστορική εξέλιξη στην χρήση των εννοιών, η έννοια "αριστερά" πάντοτε σηματοδοτούσε μια ανυποχώρητη σύγκρουση με το κεφάλαιο και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ μια τέτοια σύγκρουση; Και αν δεν μιλάς για τον ΣΥΡΙΖΑ, σε τι αναφέρεσαι; Μίλα καθαρά! Άσε τα περί 1989, αυτά τα έλυσε η ιστορία - δεν ξαναγυρνάνε. Μου θυμίζεις καφενειακό ΠΑΣόκο όταν αναφέρεσαι σε αυτά.
Πέτρο
Το Κόμμα Καταστροφικών Επιλογών,γνωστό και ως ΚΚΕ,
70 σχεδόν χρόνια μετά την συμφωνία της Βάρκιζας
παραδέχθηκε οτι έκανε λάθος και αναγνώρισε το δίκηο του Βελουχιώτη
χωρίς όμως να τον αποκαταστήσει σαν μέλος του κόμματος!!!! Βλέπετε για το ΚΚΕ πιό σημαντικό,για να είσαι μέλος,
είναι να μην διαφωνείς απο το να έχεις δίκηο.
Ίσως σε 70 χρόνια από τώρα να παραδεχθούν οτι και σήμερα κάνουν λάθος .Άν θα υπάρχουν μέχρι τότε.
Βλέπετε,το ΚΚΕ κινείται με τους δικούς του ρυθμούς χελώνας και την γνωστή προσαρμοστικότητα των δεινοσαύρων,για την οποία άλλωστε και εξαφανίστηκαν.Το ΚΚΕ θα ασχοληθεί με το σήμερα μετά από χρόνια,για να ανακαλύψει αυτό που βλέπουν τώρα ακόμα και τα μικρά παιδιά.
Οτι δηλαδή,όταν γίνεται πόλεμος εναντίον του λαού δεν μπορείς να μένεις ουδέτερος αλλά πρέπει να πολεμήσεις στο πλευρό του μαζί με όλους τους άλλους που είναι στο πλευρό του,όσο και να διαφωνείς μαζί τους
.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει συνεργασία με το ΚΚΕ,για να φέρουν το σοσιαλισμό αλλά για να προστατέψουν λαικές κατακτήσεις δεκαετίών,που κατακτήθηκαν με αίμα,αίμα ΚΑΙ μελών του ΚΚΕ.Αλλά το ΚΚΕ δεν σέβεται ούτε τους νεκρούς του.
Εγώ είμαι φίλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά στις εκλογές της 17 Ιούνη θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ,ξέροντας οτι είναι πολύ πιθανό να με απογοητεύσει.Θα το ψηφίσω όμως γιατί είναι απο τις ρεαλιστικά
πιθανές να κυβερνήσουν προτάσεις η μόνη φιλολαική,η πιό ελπιδοφόρα.Είναι αυτή τη στιγμή η μόνη ελπίδα που έχω για καλύτερες μέρες.
Μπορεί να αποδειχθεί φρούδα ελπίδα,συμφωνώ,μπορεί να αποδειχθεί ένα νέο ΠΑΣΟΚ,το ξέρω.Μπορεί όμως και όχι.
Δεν λέω οτι θα φέρει τον σοσιαλισμό,μπορεί όμως να ακολουθήσει φιλολαική πολιτική και να έχουμε ένα καλύτερο αύριο.
.Θα το ρισκάρω λοιπόν,γιατί δεν έχω τίποτα να χάσω.
Και δεν σημαίνει οτι ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ για κυβέρνηση του δίνουμε και λευκή επιταγή.Ούτε οι εργατικοί και λαικοί αγώνες θα σταματήσουν,ούτε ο αγώνας για σοσιαλισμό και λαοκρατία.
Το ΚΚΕ ,δυστυχώς και για αυτό και για μας, δεν έχει πρόταση για το σήμερα.Το προσκλητήριο στο οποίο καλέστηκε το ΚΚΕ δεν ήταν απο τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά απο τον ελληνικό λαό.
Κι αυτό δεν το κατάλαβαν οι φωστήρες του κόμματος.Και σε αυτό το λαικό προσκλητήριο το ΚΚΕ δήλωσε απών και σήκωσε λευκή πετσέτα πριν καν πολεμήσει.Το έγκλημα αυτό θα το πληρώσει το κόμμα.Ο λαός θα το τιμωρήσει με ήττα πιό βαριά απο της 6 Μάη.
Ίσως στο ΚΚΕ να επιθυμούν περισσότερη εξαθλίωση του λαού,
για να δημιουργηθούν πιο ώριμες συνθήκες για επανάσταση.
Εγώ πάντως δεν είμαι διατεθειμένος να φτάσω στο επίπεδο να πεινάσω για να προσπαθήσω να αλλάξω την ζωή μου.
Ίσως πάλι δεν τους απασχολεί και πολύ η επερχόμενη ταπείνωση στις εκλογές γιατί πιστεύουν οτι αν ο ΣΥΡΙΖΑ διαψεύσει τις ελπίδες του λαού,ο λαός θα βλέπει μετά το ΚΚΕ σαν τον μοναδικό του σωτήρα.
Εγώ πάντως πιστεύω οτι μετά από αυτην την ήττα το ΚΚΕ πολύ δύσκολα θα ανακάμψει στο ποσοστό της 6 Μάη. Καλά,για παραπάνω,για να γίνει δηλαδή κόμμα με πλατιά επιρροή στις μάζες,δεν το συζητώ,γιατί θα πρέπει να αλλάξουν πολλά πράγματα και σε ιδεολογικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο κομματικής οργάνωσης.
Οι συνέπειες αυτής της ήττας θα είναι χειρότερες από αυτής της Βάρκιζας.Γιατ ίτην εποχή της Βάρκιζας το ΚΚΕ ήταν ένα μαζικό κόμμα ενώ τώρα λόγω της εμμονής του στον ''υπαρκτό'' είναι ένα κόμμα στο περιθώριο και με την στάση του στο θέμα του αντιμνημονιακού μετώπου ακόμα πιο πολύ στο περιθώριο.
Μετά την Βάρκιζα το ΚΚΕ κρατήθηκε γιατί ήταν κυνηγημένο και γιατί ήταν στα μάτια του λαού ο νούμερο 1 εχθρός της αντίδρασης.Με την σημερινή του στάση όμως είναι στα μάτια του λαού δικός του εχθρός.Μη σύμμαχος ίσον εχθρός.Κι αυτή η λαική πεποίθηση θα περάσουν πολλά χρόνια για να αλλάξει.
Σε τελική ανάλυση,ουδόλως με απασχολεί τι θα γίνει με το ΚΚΕ.
Αν δεν μπορέσει να αλλάξει και δεν έχει τίποτα καλό να δώσει,καλύτερα να πεθάνει,γιατί είναι και κάποιας ηλικίας.
.Ο σοσιαλιστικός,μαρξιστικός χώρος σίγουρα δεν θα μείνει
ορφανός με την απώλεια του ΚΚΕ. Το πιο πιθανό βέβαια είναι να μην πεθάνει,γιατί ο δογματισμός και η θρησκευτική ευλάβεια αντί της κριτικής σκέψης δύσκολα πεθαίνουν αλλά να συνεχίσει να φυτοζωεί στο περιθώριο του λαού και της ιστορίας.
το "πνεύμα" του λενινισμού; Νομίζω ότι με τη φαινομενολογία του Χέγκελ και την καντιανή ανάλυση το "πνεύμα" αποκαλύφθηκε ως καρικατούρα της σχετικιστικής προσέγγισης του Όντος. Ο μαρξισμός το πέταξε στα σκουπίδια της ιστορίας.
Το επιφανειακό διάβασμα του Λένιν είναι στο οπλοστάσιο της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Όλης.
Θα μπορούσαμε να γράφουμε ατελείωτα άρθρα με αυτό, βλ. για παράδειγμα την τακτική του ΚΚ σε ένα άκρατο οικονομισμό και τη λενινιστική ανάλυση για το τι να κάνουμε.
Φίλε, έχω την πολυτέλεια να μην "ανήκω" σε κόμμα, μετά από 35 χρόνια στο κίνημα γνωρίζεις πια εύκολα τα δεξιά και τα αριστερά λάθη. Είναι καλό να ελπίζεις αλλά όχι να "πιστεύεις".
Αλλά για να σου λύσω την απορία, από το '89 και μετά ψηφίζω, συνειδητά, ομάδα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Αυτό για μένα, δεν έχει καμια σημασία. Το ψηφίζω δεν σημαίνει "ανήκω", αυτή είναι η διαφορά μας.
spyros xypolopoulos,
"ουδόλως σε απασχολεί" το τι θα γίνει με το ΚΚΕ, αλλά γράφεις σεντόνια για να ξεφουρνίσεις τα ίδια σάπια που εδώ και δεκαετίες μάθαμε να ακούμε από τους διάφορους αντιΚΚέδες. Τα λεγόμενα σου δεν αξίζουν ιδιαίτερης απάντησης. Δύο μόνο πραγματάκια: α) το ΚΚΕ του 1945, το ΚΚΕ του Ζαχαριάδη για να θυμόμαστε για τι μιλάμε, δεν ήταν ένα σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα τύπου ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ένα μπολσεβίκικο κόμμα, με προσήλωση στο σοσιαλισμό-κομμουνισμό, με στενή σύνδεση και συνεργασία με την ΕΣΣΔ του Στάλιν,
β) Ο καθένας έχει κάθε δικαίωμα να αναζητεί εύκολες λύσεις για την πάρτη του, να παρασύρεται από τις σειρήνες της κοινωνικής ειρήνης και της συμφιλίωσης αστών-εργατών, αλλά αν μας απλώνει το χέρι να μας τραβήξει στο βάλτο στον οποίο βρίσκεται έχουμε και εμείς κάθε δικαίωμα να του το κόψουμε "σύριζα".
Πολλοί βασανιστές, εσατζήδες, καθηγητάδες και λοιπά φυντάνια βιάστηκαν να θάψουν το ΚΚΕ, αλλά η ιστορία μιλάει αλλιώς.
Πέτρος
ΣΜ,
δεν έχει κανένα νόημα να μας αναφέρεις τα χρόνια σου στο κίνημα. Ο καθένας κρίνεται από τη στάση του σε κάθε στιγμή και καμπή της ταξικής πάλης, και όχι από τα αν "κόλλησε" αγωνιστικά ένσημα για κάποια συνεχόμενα χρόνια.
Τώρα το αν θεωρείς τίτλο τιμής το ότι ΔΕΝ ανήκεις σε ένα επαναστατικό κόμμα (όποιο και αν είναι αυτό κατά την αντίληψη του καθενός μας), αυτό δείχνει και το διαζύγιο που έχει πάρει από τη Λενινιστική σκέψη.
Όσο για τα παιχνιδάκια που κάνεις με την λέξη "πνεύμα" του Λενινισμού που χρησιμοποίησα, ευχαριστώ για το μάθημα, μα δεν είμαστε σχολιαρόπαιδα. Αυτό που λέω, μια που κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις, είναι ότι οι κομμουνιστές πρέπει να μένουν πιστοί στην επαναστατική ουσία του Λενινισμού και όχι να αναπαράγουν τη μια ή την άλλη φόρμουλα ή τακτική που αφορούσε την μια ή την άλλη συγκυρία. Π.χ τα σημεία στην αρχική σου ανάρτηση που παραπέμπουν στα όσα έλεγε ο Λένιν για τους συμβιβασμούς την περίοδο του Μπρέστ-Λιτόβσκ, δηλαδή ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, δεν έχουν καμία αναλογία με τις σημερινές συνθήκες.
Πέτρος
Για πες μας.ρε φίλε του Ζαχαριάδη.
Ο Ζαχαριάδης ήταν εκλεγμένος ηγέτης του ΚΚΕ από τα μέλη του
ή τον διόρισε η Γ Διεθνής,δηλαδή ο Στάλιν?
Μιλάμε για τον ηγέτη ενός υποτίθεται κόμματος δημοκρατικών διαδικασιών,που κυβέρνησε το κόμμα για είκοσι χρόνια χωρίς να τον ψηφίσει κανένας!!!!!!
Αν δεν το ξέρεις αυτό,είσαι απλά ανιστόρητος.
Αν το ξέρεις και το εγκρίνεις,είσαι φασίστας
όπως και το ίνδαλμα σου κι ο πατερούλης του.
Άσε βρε xypolopoule, μέγα ιστορικέ,
το ΚΚΕ συλλογικά είχε αποφασίσει από πολύ νωρίς την ένταξη του στην Κομμουνιστική Διεθνή, αποδεχόμενο τις οργανωτικές αρχές της, άρα και την δική του ύπαρξη ως τμήμα ενός παγκόσμιου Κόμματος. Η Κ.Δ βοήθησε ενεργά το ΚΚΕ σε συνθήκες άγριας φραξιονιστικής διαπάλης, διαπάλη που θα μπορούσε να το είχε διαλύσει. Η χρέωση του Νίκου Ζαχαριάδη ως Γραμματέα της Κ.Ε επικυρώθηκε / ψηφίστηκε από την 4η Ολομέλεια της Κ.Ε το Δεκέμβρη του 1931 και από όλα τα κομματικά σώματα στη συνέχεια, περιλαμβανομένων και 3 Συνεδρίων του Κόμματος (5ο, 6ο και 7ο).
(Και βγάλε εκείνο τον Τσε από το προφίλ σου - ο Τσε είχε απεριόριστο θαυμασμό για τον Στάλιν)
Πέτρος
Τα ''κομματικά σώματα και τα συνέδρια του κόμματος που αναφέρεις,ανώνυμε Πετρο, επικύρωσαν την απόφαση του Πατερούλη,αφού πρώτα έγιναν οι απαραίτητες διαγραφές και εκκαθαρίσεις με συνοπτικές σταλινικές διαδικασίες όσων διαφωνούσαν.Κάθε πέτρα στην Ελλάδα ξέρει οτι όταν ήρθε ο Ζαχαριάδης,στο κόμμα έμειναν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μόνο οι σταλινικοί κι οτι ο Ζαχαριάδης εγκατέστησε στο κόμμα εκτός απο τον δογματισμό που ταύτιζε τον μαρξισμό....με τον Στάλιν και τον χαφιεδισμό,όπου αρκούσε να ήσουν καλός χαφιές και να κάρφωνες όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει τον Ζαχαριάδη,για να ανέβεις στην κομματική ιεραρχία.
ο Θεός λοιπόν που έπεσε με αλεξίπτωτο στο κόμμα για να το ''σώσει απο τις φράξιες'',δηλαδή να εξολοθρεύσει όλες τις άλλες φράξιες και να αφήσει μόνο τη δική του,την σταλινική,φυσικό ήταν να ψηφιστεί από όσα γουρούνια είχαν την ίδια με αυτόν μούρη.
Ο Ζαχαριάδης,λοιπόν,που διορίστηκε ''κάπο'' απο τους χιτλερικούς στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου,
δηλαδή κάτι σαν λοχίας στον στρατό με προνομιακή μεταχείριση, κάτι φυσιολογικό αφού ακόμα ίσχυε το σύμφωνο Χίτλερ-Στάλιν
κι ο δεύτερος είπε στον πρώτο ''πρόσεξε το αυτό το παιδί γιατί είναι δικός μου''.
Ο Ζαχαριάδης που μετά το Νταχάου ήρθε στη Ελλάδα με αεροπλάνο της αγγλικής RAF,αφού είχε φυσικά συμφωνήσει πριν για την Βάρκιζα κατηγόρησε μετά τον Βελουχιώτη για πράκτορα των Άγγλων!!!!!! και έβαλε τα γουρούνια του κόμματος του ντυμένους με στολές του ελληνικού στρατού και με αρχηγό τον Ρίζο Μπόκοτα να τον κυνηγήσουν και να τον σκοτώσουν.Αλήθεια ο Ρίζος Μπόκοτας συνεχίζει να είναι μέλος του κόμματος του λαού?
Ο Ζαχαριάδης που συκοφάντησε κομμουνιστές με το κ κεφαλαίο και ανθρώπους με το α κεφαλαίο σαν τον Πλουμπίδη σαν χαφιέδες
χωρίς ΚΑΝΕΝΑ στοιχείο.
Αυτός ο Ζαχαριάδης συνεχίζει να αποτελεί για τους ερυθροφασίστες το ίνδαλμα τους.Δικαίωμα τους.Μην απορούν όμως μετά γιατί ο λαός τους έχει στο κλάσιμο.
Όσο για τον Τσε.Δεν ξέρω τι γνώμη είχε για τον Στάλιν.Μπορεί και να τον συμπαθούσε. Ίσως αν στην μονόπολι που έπαιξε με τους καπιταλιστές εκεί στην Γιάλτα και μοιράσανε τους λαούς της Ευρώπης σαν να ήταν παιχνιδάκια τους αν αντί για τους λαούς της Ευρώπης ήταν και αυτοί της Λατινικής Αμερικής,αν σε αυτό το αλισβερίσι ήταν και η Αργεντινή,η Κούβα,ο Τσε σίγουρα θα είχε διαφορετική γνώμη για τον πατερούλη.Όπως τα έχωσε μετά στους Σοβιετικούς,που φραστικά μπορεί να καταδίκασαν τον Στάλιν,
τις μεθόδους του όμως και την φιλοσοφία του την συνέχισαν
για αυτό και φάγανε τα μούτρα τους.Για να επαληθευθεί αυτό που είχε προβλέψει ο Τρότσκι δεκαετίες πριν την πτώση του ''υπαρκτού''.
Οτι αν η εργατική τάξη δεν έπαιρνε την εξουσία από την σταλινική γραφειοκρατία,η γραφειοκρατία θα παλινόρθωνε τον καπιταλισμό για να πλουτίσει η ίδια.(Τρότσκι-Προδομένη Επανάσταση).
Την συνέχεια την ξέρουμε.Ο υπαρκτός είναι νεκρός και δυστυχώς μέχρι τώρα στην Ελλάδα ο σταλινισμός ήταν η ιδεολογία που κυριαρχούσε στον ελληνικό μαρξιστικό χώρο.Και λέω ήταν γιατί τα πράγματα ευτυχώς δείχνουν να αλλάζουν.
xypolopoulos, οι ασφαλίτικες-τροτσκιστικές βρωμιές σου φυσικά και δεν χρήζουν απάντησης. Άντε, καλή παρέα με τον πατέρα Γιωτόπουλο και τα άλλα σαπάκια του εν Ελλάδι τροτσκισμού.
Πέτρος
Είμαι τόσο ασφαλίτης όσο κι ο Βελουχιώτης ήταν πράκτορας των 'Αγγλων κι ο Πλουμπίδης χαφιές.Δεν θα ξαναασχοληθώ άλλο με τα σχόλια των σταλινικών υπολλειμάτων γιατί τους δίνω και αξία απαντώντας στις χυδαιότητες τους.
εξαρχής δηλώνω ότι όλοι αγωνιούμε για το ίδιο πράγμα. θα μου επιτρέψετε, όμως, να βάλω κάποια ερωτήματα :
1.Τι ορίζουμε "φιλολαική κυβέρνηση"
2. μπορεί να υπάρξει τέτοια μέσα στα πλαίσια της Ε.Ε , όταν αυτή και το ευρώ καθορίζουν την οικονομική πολιτική της χώρας ;
3. τι σημαίνουν "καλύτερες μέρες" για τον άνεργο και τον υποαπασχολούμενο ; θα έχει δουλειά, αξιοπρεπή μισθό, θα απαλλαγεί από την αυθαιρεσία του εργοδότη ;μπορεί να γίνει αυτό σε μια οικονομία που στόχο έχει την "ανταγωνιστικότητα" και το κέρδος ;
4. η μάνα μου, σου, σας θα έχει ελεύθερη πρόσβαση σε γιατρούς και νοσοκομεία,όταν κόψανε 12 δις από αυτά για να τα δώσουν στο χρέος ;
5. ποιος θα σταματήσει τους τραπεζίτες από την κατάσχεση των σπιτιών , τους εκβιασμούς και τις απειλές ;
6. γιατί υποτιμάμε τον κίνδυνο, αν απογοητευτεί ο κόσμος από τη "φιλολαϊκή κυβέρνηση" να απορρίψει συλλήβδην όλο το χώρο και τις ιδέες που εκφράζει και να πάει στο μαύρο, το φασισμό ;
7. Τελικά, πόσο βοηθάμε το μαζικό κίνημα ,τους ίδιους τους εργαζόμενους και μη να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους, να παλέψουν για μια κοινωνία ισότητας, δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας, χωρίς εκμετάλλευση, όταν καλλιεργούμε τη λογική της ανάθεσης, "εγώ θα σας σώσω" και σπέρνουμε αυταπάτες και για το ποιος είναι ο εχθρός και μέχρι που είναι αποφασισμένος να το φτάσει ;
Συμβιβασμός είναι να μου πει ότι στα έξι παραπάνω μια φιλολαική κυβέρνηση πρέπει να μου δώσει μια σαφή απάντηση. Έχει δώσει σε κανένα από τα παραπάνω ;
Δημοσίευση σχολίου