Δελτίο Τύπου
για το νομοσχέδιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση
Αθήνα, 1 Αυγούστου 2012
Το σχέδιο νόμου που κατέθεσε ο Υπουργός Παιδείας και
περιλαμβάνει τροποποιήσεις του Ν. 4009/11, μπορεί να προσπαθεί να θεραπεύσει
την αδιαμφισβήτητη αδυναμία εφαρμογής του, αλλά προφανώς δεν συνιστά θετική
αλλαγή ως προς την ουσία του νόμου. Οι αλλαγές που περιλαμβάνει αφήνουν ανέπαφο
τον βαθιά αυταρχικό και επιχειρηματικό χαρακτήρα του, επιμένοντας στον αδιέξοδο
δρόμο της βίαιης και επιθετικής αναίρεσης του δημόσιου, δημοκρατικού και δωρεάν
χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης.
Η διατήρηση του κύριου όγκου των αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου
Ιδρύματος, συμπεριλαμβανομένου και του καθοριστικού ρόλου του στην επιλογή των
μονοπρόσωπων οργάνων, η απόδοση περιορισμένων μόνο αρμοδιοτήτων στα Τμήματα, η
διατήρηση του πανίσχυρου ρόλου της διορισμένης από το Υπουργείο ΑΔΙΠ, η
κατάργηση ουσιαστικά της φοιτητικής συμμετοχής και του πανεπιστημιακού ασύλου,
η δυνατότητα μονοετών, διετών ή τριετών προγραμμάτων σπουδών, όλα αυτά
παραμένουν σε ισχύ. Όσο για τη διαδικασία εκλογής των Συμβουλίων, όχι μόνο
διατηρείται το αντιδημοκρατικό σύστημα της ταξινομικής ψήφου, αλλά
θεσμοθετούνται συμπληρωματικά διάτρητες διαδικασίες όπως η επιστολική και η
ηλεκτρονική ψήφος, ακόμα και ο αυτόματος διορισμός των μελών του Συμβουλίου.
Ιδιαίτερη σημασία έχουν οι ρυθμίσεις για τη διαδικασία
συγχώνευσης και κατάργησης Τμημάτων και Ιδρυμάτων, οι οποίες είναι χειρότερες
από αυτές που περιλάμβανε ο νόμος 4009/11. Πλέον, ο Υπουργός Παιδείας αποκτά
απόλυτη εξουσία να αποφασίζει τη συγχώνευση ή ακόμη και το κλείσιμο ιδρυμάτων
με συνοπτικές διαδικασίες, οδηγώντας ουσιαστικά την Ανώτατη Εκπαίδευση στη
συρρίκνωση και την ιστορική οπισθοδρόμηση.
Άλλωστε, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι την ίδια στιγμή τα
Πανεπιστήμια αντιμετωπίζουν, στο πλαίσιο της συνολικής πολιτικής λιτότητας και
περικοπών, αλλά και της αδιαφορίας της πολιτείας για την παιδεία του τόπου,
συνθήκες υποστελέχωσης και χρηματοδοτικής ασφυξίας, ιδίως εάν αναλογιστούμε την
ανοιχτή πληγή της αδιοριστίας καθώς και τον κίνδυνο πλήρους περικοπής των
πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες 407/80.
Με αυτά τα δεδομένα, εκτιμούμε ότι η πανεπιστημιακή
κοινότητα πρέπει να επιμείνει σθεναρά στην άρνηση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου
και στο αίτημα της κατάργησης του ν. 4009/11. Η υπερπροβολή της αντίθεσης των
εμπνευστών και δημιουργών του συγκεκριμένου νόμου στις προτεινόμενες
τροποποιήσεις, ένδειξη εκτός των άλλων και της αλαζονείας τμήματος των
κυβερνώντων, δεν πρέπει να μας κάνει να παραβλέψουμε ότι η συζήτηση πρέπει να
εστιαστεί στην ουσία της εκπαιδευτικής πολιτικής και όχι στην επικοινωνιακή
διαχείρισή της.
Στις κρίσιμες καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί και
δημιουργούνται μπορεί να μας βοηθήσει η εμπειρία της περασμένης χρονιάς. Η
ενότητα και η αποφασιστικότητα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως εκφράστηκε
και από την Πανελλαδική Συνάντηση των Συλλόγων ΔΕΠ, και από τις αποφάσεις
συλλογικών οργάνων (ανάμεσα σε αυτές, αναμφισβήτητα θετικό ρόλο έπαιξαν και οι
μέχρι τώρα αποφάσεις της Σύνοδου των Πρυτάνεων), κατάφερε να αποτρέψει την
εφαρμογή ενός καταστροφικού νομού, παρά τη φαινομενικά συντριπτική
κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ του και την ιδεολογική τρομοκρατία των
συγκροτημάτων των ΜΜΕ. Στον ίδιο δρόμο πρέπει να βαδίσουμε και σήμερα.
Η κυβέρνηση είχε τη δυνατότητα να διδαχτεί από την περσινή
εμπειρία, να καταργήσει ένα νόμο καταστροφικό όσο και ανεφάρμοστο, να ανοίξει
τη συζήτηση για τις παρεμβάσεις που θα οδηγήσουν σε πραγματική αναβάθμιση της
ανώτατης εκπαίδευσης. Δυστυχώς, επιλέγει το δρόμο της σύγκρουσης και της
αντιπαράθεσης όχι μόνο με το εκπαιδευτικό κίνημα αλλά και με τη συλλογική
απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας για υψηλού επιπέδου δημόσια, δωρεάν και
δημοκρατική ανώτατη εκπαίδευση.
Η απάντησή μας θα είναι η συλλογική δράση, η ενότητα και η
αποφασιστική αγωνιστική κινητοποίηση.
Δημοσίευση σχολίου