Αν έπρεπε να απευθύνω στην εφημερίδα Ε.Τ επιστολή με την οποία θα υπερασπιζόμουν τον εαυτό μου, επί προσωπικού όπως λέγεται, από τη -διαχεόμενη αδιακρίτως- κατηγορία περί δωροδοκίας για ταχύτερη απονομή σύνταξης θα ξεκίναγα κάπως έτσι:
«Αξιότιμε κ.Διεθυντά, κκ.Συντάκτες,
Το από 10/11/12 καταγγελτικό δημοσίευμα της εφημερίδας σας δεν αναφέρει ασφαλώς ότι στα καταγγελλόμενα κυκλώματα χρηματισμού εμπλέκονται όλοι οι υπάλληλοι των Τμημάτων Απονομών Συντάξεων όλων των αναφερόμενων Υποκαταστημάτων. Παρόλα αυτά θεωρείστε εύλογη και θεμιτή την ευθιξία μου και την ανάγκη μου να υπερασπιστώ δημοσίως την προσωπικότητα μου, καθώς η αόριστη και αδιαφοροποίητη καταγγελία περί χρηματισμού εμπλέκει εκ των πραγμάτων και τον υποφαινόμενο. Άλλωστε στο Τμήμα Απονομών Συντάξεων του ΙΚΑ Ηλιούπολης εργαζόμαστε όλοι και όλοι τρεις εισηγητές (δύο πια εδώ και κάποιο καιρό λόγω ασθενείας μιας συναδέλφου).
Επιπλέον, όπως πολύ καλά γνωρίζετε ως ειδήμονες, η αιμοβόρος «κοινή γνώμη», που τροφοδοτείται από την αοριστία των καταγγελιών, έχει το κακόηθες «χάρισμα» της ανεξαίρετης διάχυσης του στίγματος επί δικαίων και αδίκων…».
Και θα συνέχιζα ίσως παραθέτοντας στοιχεία προς υπεράσπισή μου, «καρφώνοντας» με το γάντι την ιεραρχία, αποδομώντας τα ακαταμάχητα επιχειρήματα του συντάκτη (κυρίως εκείνο το «δύσκολα θα προέκυπτε καταγγελία από κάποιον που του ζήτησαν φακελάκι» που υποδηλώνει παντελή ηθελημένη άγνοια της υπαρκτής επιθετικής αξιοπρέπειας πολλών συναλλασσομένων ή την μπούρδα περί των «αριθμών πρωτοκόλλων και τη σειρά διεκπεραίωσης βάσει αυτών ως αξιολογήσιμων αποδεικτικών στοιχείων» που υποδηλώνει επίσης ηθελημένη άγνοια για τη φύση του αντικειμένου), κλπ κλπ….
Παρόλα αυτά, επειδή δεν είμαι κανένας ψοφοδεής φτωχοδιαβολάκος, αντί δακρύβρεκτης απολογητικής επιστολής, προτίμησα να συντάξω πολιτικό σχόλιο! Και επί προσωπικού θα ήθελα να περιοριστώ στα εξής: Κανένας μηχανισμός διαπόμπευσης, όσο ισχυρός ή ξεδιάντροπος, κανένας μηχανισμός αισχρής προπαγάνδας, όσο επιτήδειος κι αν είναι, δεν μπορεί να αμφισβητήσει την ακεραιότητα, τη φιλοτιμία και την εργασιακή μου αξιοπρέπεια! Κανένα στίγμα, όσο και αν αυτό κεφαλοποιείται από την προϊούσα κοινωνική εξαχρείωση και τον καλπάζοντα κανιβαλικό κοινωνικό αυτοματισμό, δεν είναι σε θέση να κηλιδώσει το χαρακτήρα μου και να υπονομεύσει το φρόνημά μου!
Είμαι σίγουρος ότι στην ανωτέρω δήλωση θα αναγνώριζαν τον εαυτό τους αρκετοί συνάδελφοι που ατύχησαν (διόλου κατά τύχη όμως) -τα τελευταία χρόνια κυρίως- να βρεθούν στην ίδια ή παρόμοια θέση. Δεν έχω να πω τίποτα άλλο επί προσωπικού! Ας μην παρασυρθεί κανένας καλοθελητής από το οργίλο ύφος μου: δεν πάσχω ασφαλώς από σύνδρομο καταδίωξης, δεν αισθάνομαι ευάλωτος, ούτε επιζητώ ωσάν μαινόμενος μικροαστός την αποκατάσταση δήθεν της κοινωνικής μου υπόληψης! Αδιαφορώ για τέτοιες αξίες! Αν υπάρχει οργή στα λόγια μου, αυτή είναι αμιγώς πολιτική!
Σημαίνουν μήπως τα παραπάνω ότι δεν υπάρχουν κρούσματα διαφθοράς στο ΙΚΑ, όπως και σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες;; Ασφαλώς υπάρχουν!! Και δεν προτίθεμαι εδώ να παρακάμψω τις μορφές «χαμηλής διαφθοράς» υποδεικνύοντας απλώς τη νόμιμη, θεσμοποιημένη υφαρπαγή πλούτου και ελευθερίας από την αστική εξουσία και τα τσιράκια της (: άκουσε κανείς τίποτα για τους εργολάβους-εφοπλιστές ιδιοκτήτες των αστικών μμε που κηρύσσουν ομαδόν καταδρομικές επιχειρήσεις κάθαρσης;;)!
Θα περιοριστώ σε αυτό καθεαυτό το φαινόμενο της καταγγελλόμενης πανταχόθεν διάχυτης διαφθοράς. Και θα το υποδείξω ως σύμφυτο των αστικών πολιτικών-κομματικών δυνάμεων που λεηλάτησαν το, λειψό έτσι και αλλιώς, δημόσιο αγαθό από την κορυφή ως τα νύχια. Που άσκησαν αφειδώς πολιτικές ενσωμάτωσης-εξαγοράς ξεζουμίζοντας κρατικές προσοδικές δομές. Που διέφθειραν συνειδήσεις απλώνοντας πελατειακά δίκτυα οριζοντίως και καθέτως. Που φύτεψαν παντού την καριερίστικη συνδικαλιστική γραφειοκρατία για να διαμεσολαβήσουν τις μικροαστικές ονειρώξεις περί κοινωνικής ανέλιξης! Που υποδαύλισαν το συντεχνιασμό και τη διάρρηξη των ενοποιημένων εργατικών διεκδικήσεων!
Αυτές οι πολιτικές-κομματικές δυνάμεις, που εντοπίζονται σε όλη την ιεραρχική κλίμακα του δημοσίου και του παρατρεχάμενου επαγγελματικού συνδικαλισμού, είναι πλέον διχασμένες. Είναι κατ’ ανάγκην διχασμένες γιατί η κρισιακή καπιταλιστική συνθήκη συνεπάγεται καταστροφή κεφαλαίου και προσοδικών δομών. Και κάπως έτσι παίρνει το πάνω χέρι ο σαρωτικός αρπακτικός τεχνοκρατικός καπιταλισμός ηθικολογώντας ακατάσχετα περί διεφθαρμένου δημοσίου και τεμπέληδων δημοσίων υπαλλήλων με απώτερο ανομολόγητο στόχο την πλήρη εμπορευματοποίηση πεδίων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης και την ανελέητη συμπίεση του κοινωνικού μισθού. Και κάπως έτσι το παραδοσιακό μπλοκ της μπανάλ διερυμένης ημετεροκρατίας λουφάζει τυχοδιωκτικά ή ανεβαίνει στα κάγκελα του αντιμνημονιακού μετώπου κραδαίνοντας νέες εξαπατήσεις.
Και κάπως έτσι -για να πιάσω το νήμα της αφορμής του σχολίου- οι σπαρασσόμενες φράξιες του αστικού μπλοκ εξουσίας επιχειρούν να συνθλίψουν αδιακρίτως δικαίους και αδίκους, άδολους και δόλιους, εύκαμπτους και άκαμπτους, με τις ηθικολογικές κορώνες περί διαφθοράς και τους μικροπρεπείς ψιθύρους που πολλαπλασιάζουν τις οχλήσεις στην ταπεινή καθημερινότητα του μεροκαματιάρη δημοσίου υπαλλήλου. Πρέπει άλλωστε η κουκουλοφορία της οργανικής διανόησης να υποδείξει τη δεξαμενή των επίορκων προς απόλυση δημοσίων υπαλλήλων. Και να διευρύνει τα όριά της. Ακόμα και με πειθαρχικές φρονηματικές διώξεις. (Μήπως παραείμαι ανάρμοστος;;)
Κάτι τελευταίο: η δημοσιοϋπαλληλία στην ελλάδα δεν θα μπορούσε -και όχι μόνο για τους προαναφερόμενους ιστορικούς λόγους- να υπάρξει ως ενιαίο ταξικό υποκείμενο στο πλευρό των πληβείων και των προλεταρίων. Αυτό που μπορεί να γίνει -και μάλιστα ευνοϊκότερα σε συνθήκες μισθολογικής συμπίεσης και εργασιακού εξευτελισμού- είναι κάποιοι από εμάς να διαλέξουμε επιτέλους πλευρά! Πώς το λέει το γραφικό ξύλινο χλευασμένο σύνθημα; Ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες!
Ανδρέας Καραμπάτσος
Υπάλληλος του Τμήματος Απονομής Συντάξεων του ΙΚΑ Ηλιούπολης
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ευτυχώς που μέρα με τη μέρα τέτοια ξύλινα και χλευασμένα συνθήματα γίνονται λόγια ανάγκης και ίσως και πολιτικές στο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου