Οι θέσεις του ΚΚΕ δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες του κινήματος και της Αριστεράς
Η δημοσίευση των Θέσεων του ΚΚΕ για το 19ο Συνέδριό του αποτελούν έτσι και αλλιώς ένα σημαντικό γεγονός για την Αριστερά. Πόσω μάλλον που συνοδεύονται από την αναθεώρηση του προγράμματος και του καταστατικού και μάλιστα σε μια ιστορική περίοδο όπως η σημερινή. Το κείμενο που δημοσιεύτηκε όμως, δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κινήματος και της Αριστεράς. Είναι μακριά από τις αγωνίες του μαχόμενου κόσμου.
Το κείμενο Θέσεων υποτιμά τον ιστορικό χαρακτήρα της κρίσης του καπιταλισμού αλλά και το βάθος της αστικής απάντησης στην αντιδραστική ανασυγκρότηση όλων των καπιταλιστικών σχέσεων. Υποτιμά σχεδόν με τρόπο ελιτίστικο τους μεγάλους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα τρία αυτά πέτρινα χρόνια, στο ονομάτων υπαρκτών αντιφάσεων και των ορίων τους. Φτάνει να χαρακτηρίσει τις «πλατείες» κίνημα που «στηρίχτηκε, ενθαρρύνθηκε -αν δε σχεδιάστηκε κιόλας- από μηχανισμούς της αστικής τάξης»! (θέση 25). Μέχρι και με τη Χαλυβουργία ξεμπερδεύει με το φτωχό «έγιναν ορισμένες μακρόχρονες απεργίες». Απουσιάζει κάθε είδους αυτοκριτική σε μια περίοδο που ο κόσμος βοά για την κατάσταση κρίσης στην οποία έχει περιέλθει. Δεν πιστεύει ότι μπορούν να υπάρξουν νίκες και ρωγμές στην κυρίαρχη πολιτική σήμερα. Οι Θέσεις μάλλον θα δημιουργήσουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που καλούνται να λύσουν.
Καρδιά του κειμένου αποτελεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ για τη «Λαϊκή Συμμαχία». Η «Λαϊκή Συμμαχία» αντικαθιστά το Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Δημοκρατικό Μέτωπο (ΑΑΔΜ) και ορίζεται ως «Λαϊκή Συμμαχία κατά των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, κατά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων. Η πάλη της κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας» (θέση 61). Η εργατική - λαϊκή εξουσία ορίζεται ως η εργατική εξουσία, η σοσιαλιστική, η «δικτατορία του προλεταριάτου, η οποία αποτελεί τον αντίποδα της αστικής τάξης, του αστικού κράτους», όπως αναφέρεται. Έτσι στις Θέσεις λύνεται η αμφισημία της «λαϊκής εξουσίας και οικονομίας».
Με αυτό τον χαρακτήρα, η «Λαϊκή Συμμαχία» ορίζεται ως ένα πολιτικό μέτωπο εφ' όλης της ύλης εφόσον «κατευθύνεται» στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, δηλαδή της «δικτατορίας του προλεταριάτου». Όμως στην θέση 64 αναφέρει ότι «η Λαϊκή Συμμαχία επιδιώκει και επιτυγχάνει τη συνεχή προσέλκυση στις γραμμές της νέων συνδικαλιστικών και γενικότερα μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της», «συμβάλλει στην ενεργητική προσπάθεια να δυναμώσει η εσωτερική ζωή των σωματείων και των μαζικών οργανώσεων». Των μαζικών ενώσεων και των σωματείων που παλεύουν για την εργατική εξουσία και τον σοσιαλισμό να υποθέσουμε.
Λίγο παρακάτω αναφέρει όμως, ότι υπάρχει πιθανότητα στη «Λαϊκή Συμμαχία» να συμμετέχουν πολιτικές δυνάμεις. «Στην πορεία της πολιτικής πάλης είναι ενδεχόμενο να εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που εκφράζουν θέσεις μικροαστικών στρωμάτων, που συμφωνούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, στην αναγκαιότητα αυτός να κατευθύνεται στην εργατική λαϊκή .εξουσία - οικονομία... Το ΚΚΕ, διατηρώντας την αυτοτέλεια του, θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυνάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας» (θέση 66).
Όμως αυτή η κοινή δράση στο πλαίσιο της «Λαϊκής Συμμαχίας» για το ΚΚΕ έχει μερικές ... προϋποθέσεις: Πρώτον, δεν μπορεί να πάρει συγκεκριμένη οργανωτική μορφή («η συνεργασία αυτή δεν διαμορφώνεται σε ενιαίο όργανο Συμμαχίας με κόμματα - συστατικά μέλη, με συγκροτημένη οργανωτική μορφή και δομές. Αντικειμενικά μια τέτοιας μορφής οργάνωση είναι θνησιγενής, συγκρούεται με την αυτοτέλεια του ΚΚΕ», θέση 66). Δεύτερον, δεν μπορεί να παρέμβει σε καμιά πολιτική μάχη («η Λαϊκή Συμμαχία ως συμμαχία των πιο ριζοσπαστικών πολιτικοποιημένων τμημάτων του εργατικού - συνδικαλιστικού κινήματος και των συμμάχων του, των οργανώσεων της νεολαίας και των γυναικών ... δεν παίρνει μέρος στις εθνικές και τοπικές εκλογές, στις ευρωεκλογές, σε δημοψηφίσματα», θέση 67). Και τέλος, στη συμμαχία αυτή δεν μπορεί να συμμετέχει όποιος πέρασε από το ...ΚΚΕ («στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού (δις!) εμφανίζονται με διάφορες μορφές (άμεση απόσχιση από ΚΚ ή με ρίζα σε παλιότερες αποσχίσεις ή δημιουργία νέων ομάδων - κομμάτων κομμουνιστικής αναφοράς) οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα και ομάδες που διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρώτα απ' όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα, της μεταρρύθμισης ή επανάστασης. Το ΚΚΕ δεν μπορεί να κάνει καμία πολιτική συνεργασία με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις ούτε σε περίοδο συγκέντρωσης δυνάμεων ούτε σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης», ό.π.).
Μετά από όλα αυτά, είναι αυτονόητο ότι «η Λαϊκή Συμμαχία σήμερα έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ, ΟΓΕ», (θέοη 66).
Ποιο είναι το πρόγραμμα αυτής της περίεργης συμμαχίας που δεν θα έχει οργανωτική μορφή, όπου συμμετέχουν συνδικάτα που παλεύουν γα τη δικτατορία του προλεταριάτου και κόμματα που δεν θέλουν να κατεβαίνουν σε εκλογές και δημοψηφίσματα;
Το πρόγραμμα της «Λαϊκής Συμμαχίας» αποτελεί ένα σύνολο αιτημάτων και στόχων με κέντρο την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση («στις δοσμένες συνθήκες οργανώνεται και συντονίζεται για την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση, υπερασπίζεται το εργατικό και λαϊκό εισόδημα», θέση 63). Οι στόχοι της συμπεριλαμβάνουν από τις πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές έως τη διαγραφή του χρέους και από την αντιμετώπιση της ναρκοεξάρτησης έως την έξοδο από την ΕΕ. Χωρίς ιεράρχηση και εσωτερική συνοχή. Μοιάζουν περισσότερο με μια παράθεση στόχων, παρά με ένα πολιτικό πρόγραμμα μάχης.
Όμως και από αυτό το πρόγραμμα λείπουν οι πιο επείγοντες, επίκαιροι και αιχμηροί στόχοι της περιόδου. Λείπει η πλήρης, «μονομερής» κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, η εκδίωξη της τρόικα και βεβαίως, η ανατροπή της κυβέρνησης και του βάρβαρου πακέτου μέτρων. Γιατί δεν περιλαμβάνονται οι πολιτικοί αυτοί στόχοι στο πρόγραμμα της «Λαϊκής Συμμαχίας»; Είναι αποπροσανατολιστικοί; Τότε γιατί το ΚΚΕ κατέθεσε μια κοινοβουλευτική πρόταση στη βάση αυτών των στόχων; Είναι παράλειψη; Δύσκολο για ένα κόμμα με τη «θρησκευτική» ευλάβεια στα συνεδριακά κείμενα όπως το ΚΚΕ. Και τι είδους αγώνας είναι αυτός που δεν ξεκινά από την άμεση, μονομερή κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, όχι για να μείνει εκεί, αλλά για να βαθύνει φυσικά στα ζητήματα της αντι-ΕΕ και συνολικά αντικαπιταλιστικής πάλης.
Αλλά ακόμα και οι στόχοι που θέτει το ΚΚΕ στις Θέσεις είναι άραγε πολιτικοί στόχοι που παλεύονται από σήμερα; Ή παραπέμπονται στην εργατική εξουσία; Πώς λύνει το ΚΚΕ τη μέχρι τώρα ριζική του άρνηση να προτείνει ένα πολιτικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα για το σήμερα, εν ολίγοις το πρόβλημα της σύνδεσης του σημερινού αγώνα με το πρόβλημα της εξουσίας, της σχέσης τακτικής - στρατηγικής; Αναφέρουν οι Θέσεις: «Η πάλη της (Λαϊκής Συμμαχίας) κατευθύνεται στην κατάκτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας» (θέση 61) και λίγο παρακάτω: «Η Λαϊκή Συμμαχία είναι σε συμφωνία με τη θέση που προτείνει το ΚΚΕ για συσπείρωση των αντιμονοπωλιακών αντικαπιταλιστικών κοινωνικών δυνάμεων, με έκβαση του αγώνα προς την εργατική-λαϊκή εξουσία.
Στο παρελθόν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει δεχτεί σφοδρή κριτική από το ΚΚΕ για το ότι το «μεταβατικό πρόγραμμα» προϋποθέτει μια «αριστερή κυβέρνηση», εφόσον παλεύεται από σήμερα και δεν ορίζεται ως πρόγραμμα της «λαϊκής εξουσίας». Τα ίδια γράφονται και στο κείμενο των Θέσεων. «Προβάλλεται μια εναλλακτική εκδοχή της ρεφορμιστικής γραμμής από δυνάμεις του οπορτουνισμού που επιδιώκουν τη σύναψη πολιτικής συμφωνίας με βάση το λεγόμενο «μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα πάλης. Στόχοι όπως η ρήξη με την ΕΕ, όταν προβάλλονται αποσυνδεδεμένοι από την πάλη για την εξουσία, χάνουν τον ταξικό τους χαρακτήρα, μπορούν ειδικά στις σημερινές συνθήκες που η ΕΕ βιώνει κλονισμό της συνοχής της να ενσωματωθούν σε αστικές επιδιώξεις» (θέση 28). Θέσεις, όμως, που προβάλλονται αμέσως μετά από τη «Λαϊκή Συμμαχία» η οποία «κατευθύνεται» και έχει ως «έκβαση του αγώνα της» την εργατική εξουσία.
Μια εργατική εξουσία για τη διεκδίκηση της οποίας το ΚΚΕ δεν μπορεί να ξεφύγει από τον βαθύ κοινοβουλευτισμό του. Ακόμα και όταν καταπολεμά τις «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» γράφει (θέση 28): «Η αστική εξουσία αποτελείται από θεσμούς, μηχανισμούς φανερούς και κρυφούς, που λειτουργούν ανεξάρτητα από το ποιο αστικό κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση». Και εκεί που περιμέναμε να αναδείξει την αξία του εξωκοινοβουλευτικού - επαναστατικού αγώνα καταλήγει: «Με τη συστηματική και ολόπλευρη δράση του το ΚΚΕ πρέπει να συμβάλει ώστε η ψήφος στο ΚΚΕ... να εκφράζει όχι μόνο τη διάθεση να στηριχτεί η πολιτική δύναμη που με συνέπεια παλεύει για τα λαϊκά προβλήματα, αλλά να εκφράζει ταξική επιλογή».
Λογική πλατιού αγωνιστικού μετώπου ρήξης - ανατροπής στο κοινωνικό επίπεδο και αντικαπιταλιστικού πολιτικού μετώπου, για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης με στόχο την επανάσταση και την εργατική εξουσία. Λογική «φιλολαϊκής διαχείρισης της κρίσης εντός ευρώ και ΕΕ». Λογική ανατροπής στα λόγια, χωρίς γραμμή ανατροπής στην πράξη και γραφειοκρατικό μέτωπο με τον εαυτό του. Αυτές είναι οι τρεις γραμμές στην Αριστερά. Θέλουμε οι λογικές αυτές να κριθούν στο κίνημα και τους αγώνες σε όφελος του λαϊκού κινήματος. Χωρίς να ψάχνουμε την ...καταγωγή του καθενός.
Διαβάστε από την ίδια εφημερίδα:
Δ. Ελευθεράτου: "Τα ατέλειωτα σκάνδαλα της χούντας"
Γ. Δελαστίκ: "Κατάπτυστη κυβέρνηση Κουίσλινγκ"
Πιστοποιητικά υποταγής ζητούν οι πιστωτές ΔΝΤ-ΕΕ
+ σχόλια + 7 σχόλια
Αν οι ανάγκες της αριστεράς θα θέλανε το Κ.Κ.Ε και το κάθε Κ.Κ.Ε να συμμαχήσει με το σημερινό ΣΥ.ΡΙΖ.Α των συναντήσεων με πρέσβεις, επιχειρηματίες , προέδρους του Ισραήλ και των αρθογραφιών της Ξενογιαννακοπούλου στην Αυγή και δεν ξέρω εγώ τι άλλο (μας) έρχεται τότε καλά κάνει και δεν ανταποκρίνεται. Τώρα αν μιλάτε για συμμαχίες πέραν του ΣΥ.ΡΙΖ.Α στον χώρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μπορούμε να συζητήσουμε το θέμα. Ωστόσο όσο ο χώρος (ή έστω ένα μέρος) που πρόσκειται η εφημερίδα που δημοσιεύει το άρθρο κάνει " τα γλυκά μάτια στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α " δεν μπορεί να υπάρξει καμία συμμαχία. Από έναν εκτός εντός και επί τα αυτά και όποιος κατάλαβε...
ας μάθουμε να κουβεντιαζουμε.
Τα συνεδρια το εχουμε μαθει πια ειναι τυπικες διαδικασίες που δυστυχως στερουνται νοηματος.
Τα προγράματα γράφονται για να μένουν στα εικονίσματα.
Η κριτικη που γίνεται δεν εχει σαν στοχο την αντικειμενικη προσέγγιση της πραγματικότητας, την προσεγγιση των αναγκαιων προταγματων.
Κατα βαση γίνεται με δεδομενο τη γενική αντιληψη του γράφοντα- εν προκειμενω για το ΚΚΕ -και τα συμπερασματα που εχει βγαλει απο πριν, που προσπαθει να τα γεμίσει με δήθεν επιχειρήματα.
Πρωτα λοιπόν τα συμπερασματα και μετα οι αποδείξεις.
Παλια και ανεπαρκέστατη μεθοδολογία.
Τέλος το να κάνεις κριτικη είναι θεμιτο, οχι όμως κανοντας καρικατούρα τις θέσεις του άλλου.
Σ'αυτό που συνηθισατε να το λέτε αριστερα εκτος των πολλων και σοβαρων προβλημματων που εχουμε,δεν εχουμε μάθει να κουβεντιαζουμε ακόμη.
Με το να αποκαλει ο ενας τον άλλον οπορτουνιστη και ρεφορμιστη δεν βγαίνει τιποτα. Περιμενουμε απο σας μια σοβαρη κριτικη για το ΚΚΕ και μια αυτοκριτικη για το ΝΑΡ. Η εποχη απαιτει συνθέσεις και συνεργασίες και οχι την δημιουργια πολωσεων και εχθρών που κρύβουν τον πραγματικό αντιπαλο και αποπροσανατολίζουν απ' το στοχο που είναι η συγκεντρωση δυναμεων και η συγκρουση με το καπιταλιστικό σύστημα εφ' όλης της ύλης.
Παρεπιπτοντως: αυτό είναι το ογδοο συνέδριο
του ΚΚΕ που παρακολουθώ και προκοπη δεν είδα.
Δεν περίμενα τίποτα καλύτερο απο τους εκφυλισμένους ακόλουθους του ΣΥΡΙΖΑ, διαχρονικούς παραχαράκτες και διαστρευλωτές των θέσεων του Κ.Κ.Ε.
Απλά πίστευα οτι μπροστά στα μούτρα μας και με τις θέσεις του Κ.Κ.Ε εν όψει του 19ου Συνεδρίου δημόσια διατυπομένες δεν θα επιχειρούσαν λαθροχειρίες.
Αλλά φρόντισε ο Αντώνης Δραγανίγου μαζί και η εφημερίδα "Πριν" να μας αποκαλύψουν οτι δεν διατηρούν κανένα ενδιασμό να ξεφτιλιστούν στον οποιοδήποτε βαθμό προκειμένου να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους.
Μας λέει λοιπόν ο κ.Δραγανίγου οτι "Λείπει η πλήρης, «μονομερής» κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, η εκδίωξη της τρόικα και βεβαίως, η ανατροπή της κυβέρνησης και του βάρβαρου πακέτου μέτρων."
Η απάντηση βρίσκεται μέσα στις θέσεις το 19ου Συνεδρίου και που ο κ.Δραγανίγου κάνει πως δεν είδε.
63.Η Λαϊκή Συμμαχία παλεύει κατά της κρατικής καταστολής, της εργοδοτικής βίας, υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες κ.λπ. Ο αγώνας για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση είναι αναπόσπαστα δεμένος με την αποδέσμευση και τη μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στα δημόσια νοσοκομεία κ.λπ., σε ρήξη με ΕΕ - ΔΝΤ. Διεκδικεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.
Υιοθετεί την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο. Συμφωνεί με την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από κάθε μορφής σχέση με ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Έχει στόχο την κατάργηση των ξένων βάσεων, της παρουσίας ξένων στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων στην Ελλάδα με διάφορα προσχήματα.
Γ.Σ. ΤΟ ΑΑΔΜ πέθανε, ΖΗΤΏ η ΛΑΪΚΉ ΣΥΜΜΑΧΊΑ!!! Δεν θα σταθώ ούτε στην αλλαγή του καταστατικού του ΚΚΕ, ούτε στην... μετατροπή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστική δύναμη, σύμφωνα με τους... φωστήρες του νέου προγράμματος. Αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση είναι η χωρίς καμία αιτιολόγηση παραίτηση από το ΑΑΔΜ του 15ου συνεδρίου και η υιοθέτηση του όρου της Λαϊκής Συμμαχίας. Ποιες ήταν οι αντικειμενικές συνθήκες που οδήγησαν σε αυτή την Αλλαγή; Πρόκειται για μια διόρθωση μιας προηγούμενης λάθος θέσης ή για εμπλουτισμό της παλιάς; Αν είναι το πρώτο γιατί δεν υπάρχει μια αυτοκριτική, ώστε το Κόμμα να δείξει στα μέλη και τους φίλους του ότι έχει τουλάχιστον την ιδεολογική υποδομή να αντιλαμβάνεται τα λάθη του, να τα αναλύει σε βάθος και να τα διορθώνει; Αν είναι το δεύτερο, τότε ποια είναι η ιδεολογική γέφυρα που ενώνει το ΑΑΔΜ με τη Λαϊκή Συμμαχία; Δυστυχώς η διαλεκτική έχει εγκαταλειφθεί οριστικά από την ηγεσία του ΚΚΕ και την θέση του έχει πάρει μια μεταφυσική που περιορίζεται στο αράδιασμα μερικών υπερεπαναστατικών συνθημάτων και στην εκλεκτική συρραφή αντικρουόμενων θέσεων που ξεκινούν από την υιοθέτηση προγραμματικών νεοτροτσκιστικών θέσεων (π.χ. η άποψη περί πατριωτισμού), και φτάνουν μέχρι την διατύπωση στο νέο καταστατικό, ακόμη ποιο συγκεντρωτικών εσω-οργανωτικών αρχών λειτουργίας(ανακαταγραφή μελών, ισχυροποίηση του μηχανισμού των επαγγελματικών στελεχών με την κατάργηση των Νομαρχιακών επιτροπών και την συγκέντρωση τους σε καθοδηγητικά κέντρα ευρύτερων περιοχών, αδυνατίζοντας έτσι πρακτικά τον έλεγχο και την λογοδοσία προς τα απλά μέλη κ.α.). Το νέο πρόγραμμα και το νέο καταστατικό εν τέλει αντικατοπτρίζουν την πλήρη γραφειοκρατικοποίηση του ΚΚΕ. Το επισφράγισμα αυτής της πορείας θα είναι το συνέδριο που τελικά θα γίνει τον Απρίλη, ώστε ο κομματικός-επαγγελματικός μηχανισμός, να μπορέσει να απομονώσει(και μετά το συνέδριο να απομακρύνει) τους διαφωνούντες, ώστε το σώμα του συνεδρίου να αποτελείται από... πιστούς και... άξιους συντρόφους.
το αλλο με το τοτο το ξερεις αντικκε
Απο την 'λαική εξουσία' στη 'λαική συμμαχία'.Δεν μας λένε βέβαια οι ινστρούχτορες του περισσού πως και με ποιούς θα στηθεί η λαική συμμαχία.Αν εννοεί το λαικό κίνημα το κκε έχει πάρει διαζύγιο απο χρόνια με ότι λαικό και προοδευτικό υπάρχει στη χώρα.Περιχαρακωμένο απο το λαό και τα προβλήματα΄του,αδυνατεί να καταλάβει τα αυτονόητα.Αν εννοεί το λεγόμενο παμε και τις κομματικές παραφυάδες του,ο λαός έχει καταλάβει ότι πρόκειται για παραμάγαζο και θυγατρική της μητρικής Α.Ε.Με την ανιστόρητη και προδοτική ηγεσία,το κόμμα αυτό θα φθίνει συνεχώς προσπαθώντας να πάρει κι άλλους μαζί του προς την καταστροφή.Δεν θα τα καταφέρει,έχει ξεσκεπαστεί τελείως,σαν εφεδρεία του καπιταλιστικού συστήματος.
Πες τα ρε φίλε, ακόμα για κάτι δικτατορίες του προλεταριάτου λέει το κκε, θεωρίες του 1900, παμπάλεες, απολιθωμένες, ξύλινες.
Τώρα πια υπάρχει ίντερνετ και smart phones, με αυτά τα παλιά θα ασχολούμαστε?
Και μένα το κκε δεν μου αρέσει γιατί είναι περιχαρακωμένο και στις συγκεντρώσεις του μαζεύει συνήθως το λιγότερο κόσμο.
Αντίθετα οι μεγαλιώδης συγκεντρώσεις της ανταρσυα ανέκαθεν με τραβούσαν.
Και δεν είναι και περιχαρακωμένο κόμμα, κόσμος μπαίνει και βγαίνει ελεύθερα από και προς το σύριζα. Και καλεί και για ενότητα με όλους, γιατί αυτό είναι που χρειαζόμαστε σήμερα. Βέβαια και υπέρ των διασπάσεων είναι αρκεί και αυτές να καλούν σε ενότητα.
Ζήτω η ενότητα, ζήτω το καινούριο!
Δημοσίευση σχολίου