Το βιτριολικό χιούμορ της Ιστορίας

Του Χρήστου Κάτσικα - "Εφημερίδα των Συντακτών"

Τελικά, η ζωή αποδεικνύεται βιτριολικά χιουμορίστρια: ανατρέχοντας στο «Ιστορικό Λεύκωμα 1988» της «Καθημερινής», για να θυμηθώ τι συνέβη στη μεγάλη απεργία των καθηγητών τότε, στη σελίδα 75 διαβάζω ότι η πρώτη μέρα παρουσίας του νέου υπουργού Παιδείας Γιώργου Παπανδρέου στο υπουργείο σημαδεύεται από την απόφαση του Πρωτοδικείου να χαρακτηρίσει παράνομη και καταχρηστική την απεργία της ΟΛΜΕ. Αντιγράφω: «Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών Φώτης Κουβέλης καταδικάζει την απόφαση, δηλώνοντας ότι δεν είναι της αρμοδιότητας των δικαστηρίων να κρίνουν τις απεργίες και υπενθυμίζοντας ότι δεν υπάρχει ούτε μία απεργία εργαζομένων που να οδηγήθηκε σε δικαστήριο και να μην κρίθηκε καταχρηστική». Συνεπώς δεν είναι μόνον ο πρωθυπουργός δίγλωσσος. Πώς το λέει ο λαός; Πού 'σαι νιότη που 'λεγες πως θα γινόμουν άλλος...

0 Βενιζέλος και η επιστράτευση

Ευάγγελος Βενιζέλος: Πολιτική επιστράτευση και απεργία, Επιθεώρηση Εργατικού Δικαίου, 1986, σελ. 726-734: «Η επίταξη προσωπικών υπηρεσιών δεν συνδέεται με τον έλεγχο νομιμότητας μιας απεργίας. Οι λόγοι αυτοί δεν είναι από τους προβλεπόμενους στο άρθρο 22 παρ. 3 Συντάγματος και η επίκληση τους θα καθιστούσε την επίταξη προφανώς παράνομη. Μπορεί η απεργία ως factum να συνιστά λόγο εφαρμογής του άρθρου 22 παρ. 3 εδ. β' να συγκροτεί την αντικειμενική υπόσταση των λόγων για τους οποίους είναι κατά το Σύνταγμα δυνατή η επίταξη υπηρεσιών; Εδώ δεν μπορεί να γίνει λόγος ούτε για πόλεμο ούτε για επιστράτευση ούτε για θεομηνία. Η απεργιακή κινητοποίηση αυτή καθαυτή ως γεγονός δεν συνιστά καμιά από τις περιπτώσεις αυτές. Η επίταξη είναι μέσο προσανατολισμένο σε τελείως διαφορετικό σκοπό. Το άρθρο 22 παρ. 3 εδ. β' δεν έρχεται να πολλαπλασιάσει και να εντείνει τους περιορισμούς του απεργιακού δικαιώματος, αλλά να εξυπηρετήσει μία διαφορετική τελεολογία - ακόμα και όταν διασταυρώνεται με απεργιακές κινητοποιήσεις».

Κυβέρνηση και παραστάτες

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας στο πλευρό της ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, τα ΜΜΕ και την παραπαίουσα ηγεσία του ΚΚΕ, επιδιώκει να δείξει πυγμή. Εσωτερικά και στο εξωτερικό, ο Σαμαράς, στον ρόλο νέας Θάτσερ, επιδιώκει να συνδυάσει τη νέα φτώχεια με την άγρια καταστολή. Από τη μια πλευρά υπόσχεται στους νεόπτωχους ανάκαμψη και από την άλλη υψώνει το μαστίγιο για όσους σηκώνουν το κεφάλι και αντιστέκονται. Αρωγός της άθλιας και βάρβαρης πολιτικής της Ν.Δ. και της τρικομματικής συμπαιγνίας γίνεται αντικειμενικά η ηγεσία του ΚΚΕ που με τις απίθανες προτάσεις και πολιτικές κωλοτούμπες και τον σεχταριστικό-διασπαστικό της ρόλο λειτουργεί υπονομευτικά στην ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι παράνυμφοι

Σε μια πρωτοφανή διασπαστική και εν τέλει υπονομευτική για την απεργία των καθηγητών (από 17/5) απόφαση κατέληξε η ΑΔΕΔΥ, ύστερα από πρόταση του ΠΑΜΕ, η οποία υπερψηφίστηκε από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, για κήρυξη δημοσιοϋπαλληλικής απεργίας χθες Τρίτη, ημέρα που δεν είχε καν αρχίσει η επιστράτευση των καθηγητών!

Την ημέρα και τις ώρες που όλοι οι συνδικαλιστές των ΕΛΜΕ έπρεπε να περιοδεύουν σε όλα τα σχολεία της χώρας, να συζητούν και να καλούν 85.000 εκπαιδευτικούς σε μαζική συμμετοχή στις 89 γενικές συνελεύσεις, προκειμένου ο κλάδος να υπερψηφίσει την πρόταση του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ για απεργία από 17/5 ώς 24/5 και νέες Γ.Σ. για κλιμάκωση, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ (με προφανή απόφαση των Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ) αρνήθηκε να δεχτεί την πρόταση της ΟΛΜΕ, του κλάδου που βρίσκεται στη δίνη του κυκλώνα, για γενική απεργία την Παρασκευή 17/5 και προέβη σε αυτή την αθλιότητα.