“Κοίτα ποιοί μιλάνε για την παιδεία....”

Με την ανακοίνωση της ΟΛΜΕ για απεργία μέσα στις πανελλήνιες εξετάσεις πλημμυρίσαμε με κροκοδείλια δάκρυα από την πολιτική ηγεσία και τους παρατρεχάμενους τους,τόσα που δεν ξόδεψαν ούτε την Βδομάδα των Παθών. Οι “σφαγείς” της κοινωνίας και της νεολαίας κόπτονται για την ψυχική ηρεμία των μαθητών κατά την διάρκεια των πανελλήνιων εξετάσεων ενώ όλη τη προηγούμενη περίοδο σχεδίαζαν την πνευματική-συνειδησιακή εξόντωση τους, η οποία θα οδηγήσει έστω και έμμεσα στη βιολογική τους εξόντωση.

Από την μία καταργούν ολόκληρες σχολικές μονάδες τις οποίες βαφτίζουν συγχωνεύσεις, απολύουν ή εξωθούν σε απόλυση μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών περιορίζοντας όλο και περισσότερο τα εργασιακά τους δικαιώματα, περικόπτουν μισθούς,αξιολογούν και μετακινούν εκπαιδευτικούς εν είδει τιμωρίας,δεν νοιάζονται για τις χιλιάδες διαρροές μαθητών ειδικά στην επαρχία, βιαιοπραγούν συστηματικά στην συνείδηση των μαθητών κόβοντας μισθούς και δικαιώματα των γονιών τους, απαξιώνουν ολοκληρωτικά τον χαρακτήρα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Ενώ από την άλλη μιλάνε για την προάσπιση της κοινωνικής ειρήνης και της οικογένειας,την ευημερία και την ανάπτυξη.

Η περίπτωση της παιδείας για ένα σύστημα παρουσιάζει πάντα ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού πάνω της θα στηριχτεί ένα μεγάλο μέρος του εποικοδομήματος για το χτίσιμο του εκάστοτε υποκειμένου-ατόμου και κατ επέκταση της ίδιας της κοινωνίας.Στη χώρα μας το εκπαιδευτικό σύστημα μέχρι τώρα ήταν αυτό που άρμοζε σ' έναν υπανάπτυκτο λαό από δω και στο εξής θα έχουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που θα αρμόζει σ' έναν αποικιοκρατούμενο λαό που θα άγεται και θα φέρεται από τις ανάγκες της ανθρωποφάγου ελεύθερης αγοράς και των μονοπωλίων.

Η ιδιωτικοποίηση της παιδείας η οποία είναι προ των πυλών θα αποδειχθεί πολλά επίπεδα μπροστά από την ιδιωτικοποίηση που εφάρμοσε η Θάτσερ στην Αγγλία αφού θα συνδυαστεί ,και ήδη φαίνεται αυτό, με έντονο βαθμό αυταρχισμού και καταστολής.

Η μόρφωση θα μεταβιβάζεται στους απογόνους των “ευνοουμένων εχόντων” σαν κληρονομικός τίτλος κατ' αντιστοιχία με τους τίτλους ευγενείας των οικογενειών των φεουδαρχικών εποχών. Τα υποκείμενα αυτά βέβαια δεν θα είναι τίποτα παραπάνω από απλοί τοποτηρητές κανόνων λειτουργίας των σύγχρονων φέουδων (ΕΟΖ,Ειδικές Οικονομικές Ζώνες), αλλά η θέση τους και το “κύρος” τους θα είναι καλά εδραιωμένα από την κυριαρχία των μονοπωλίων.

Κλασσικό παράδειγμα ταξικής περιχαράκωσης της γνώσης και εκπαίδευσης είναι ο κλάδος της Βιοτεχνολογίας.Μετά την χαρτογράφηση του γεννετικού υλικού την προηγούμενη δεκαετία και η κατοχύρωση τεχνικών βιοτεχνολογίας από τις εταιρείες-μονοπώλια του κλάδου σήμερα είναι αδύνατη η πρόσβαση σ' αυτές τις τεχνικές ακόμα και σε πανεπιστήμια παρ' όλο που για την ανάπτυξη αυτών των τεχνικών εργάστηκαν και απλοί βιολόγοι που τώρα είναι άνεργοι.

Δυστυχώς στην χώρα μας το έδαφος είναι στρωμένο με “ροδοπέταλα” για τους εκμεταλλευτές του κόσμου μιας και οι μελλοντικοί δούλοι τους ήδη έχουν αποκοπεί τεχνιέντως από την εκπαιδευτική διαδικασία, είτε γιατί δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώνουν το σχολικό λεωφορείο που τους πηγαίνει από το χωριό τους στο σχολείο, είτε γιατί πρέπει να βοηθήσουν οικονομικά και πρακτικά τους ολοένα και φτωχότερους γονείς τους.είτε γιατί κυνηγούν το όνειρο που τους αναλογεί σε κάποια απομακρυσμένη “τεκέ-καφετέρια” της επαρχίας.

Σε αντίσταση όλων των παραπάνω και άλλων πολλών ζητημάτων που μόνο η ίδια η κοινωνία είναι σε θέση να θέσει και να επιλύσει, η εκπαιδευτική κοινότητα μαζί με τους γονείς, αλλά και πλέον μαζί με όλον τον εργατικό κόσμο έχει υποχρέωση να βάλει ένα φρένο στα επερχόμενα σχέδια καταστροφής. Γενικές απεργίες διαρκείας με πανεργατικό προσανατολισμό και διεκδίκηση του κοινωνικού ελέγχου από τον φυσικό του εκφραστή που είναι ο ίδιος ο εργαζόμενος και ο απλός κόσμος είναι επιβεβλημένες. Όχι από σήμερα,από χθες.