Διαβάζεις την συνέντευξη που έδωσε στον ρ/σ «ΒΗΜΑ FM», ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., Μάκης Βορίδης και αυθόρμητα σου έρχεται στο μυαλό η έκφραση: κοίτα ποιος μιλάει και μας κάνει μαθήματα δημοκρατίας!
Πριν αναφερθούμε στο ποιόν του νεοδημοκρατικού στελέχους να παραθέσουμε ένα μεγάλο απόσπασμα απ’ τα λεγόμενα του στον ρ/σ:
«Δεν υιοθετώ την αντίληψη του συνταγματικού τόξου. Τι σημαίνει; Ότι υπάρχουν τα κόμματα που είναι προσηλωμένα στο Σύνταγμα και άλλα που δεν είναι; Αυτό εννοεί το συνταγματικό τόξο; Εκεί λοιπόν θα ανοίξει μια συζήτηση για το ΚΚΕ, το οποίο απεριφράστως δηλώνει ότι στόχος είναι η ανατροπή του συγκεκριμένου αστικού Συντάγματος όταν και όποτε το επιτρέψουν οι συνθήκες. Είναι εντός ή εκτός συνταγματικού τόξου; Θα ανοίξουμε μια δύσκολη συζήτηση…. Κι εγώ λέω ότι πράγματι υπήρξε συστηματική παραβίαση της έννομης τάξης από τη Χ.Α. και – εκφράζω την άποψή μου – στο πλαίσιο ενός οργανωμένου πολιτικού πλαισίου με πολιτικό συμβολισμό. Αλλά και από την άλλη πλευρά, βλέπω σε μια σειρά από τοποθετήσεις του ΣΥΡΙΖΑ νομιμοποίηση παράνομων ενεργειών, παρακίνηση σε αυτές και μία ρητορική του μίσους που την έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές».
Δεν ακούσαμε κάτι καινούργιο. Επανέλαβε την ανιστόρητη και επικίνδυνη θεωρία των «δυο άκρων» λέγοντας με άλλες λέξεις όσα είχαμε ακούσει από το στόμα του στενού συνεργάτη του Σαμαρά, Λαζαρίδη, μόνο που αυτός έβαλε στο στόχαστρο του και το ΚΚΕ.
Ποιος είναι ο υπουργός Μάκης Βορίδης;
Ας αφήσουμε, μια φυλλάδα «υπεράνω υποψίας» τη ναυαρχίδα της δεξιάς την «Καθημερινή», (14.10.2007) του συγκροτήματος Αλαφούζου να μας τον συστήσει.
Έγραφε, λοιπόν, η «Καθημερινή»:
«Ο Βορίδης εμφανίστηκε στον ακροδεξιό χώρο πριν από το 1980. Τέσσερα χρόνια μετά ο Βορίδης εκλέγεται πρόεδρος της νεολαίας ΕΠΕΝ (το κόμμα που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος το 1983 από τον Κορυδαλλό)...
Σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, στις 15 Μαρτίου 1985, ο Μ. Βορίδης διαγράφεται από το σύλλογο φοιτητών της Νομικής λόγω της ακροδεξιάς του δράσης (...).
Μερικούς μήνες μετά, ο διαγραμμένος επικεφαλής ομάδας "ΕΠΕΝιτών" πολιόρκησε τη Νομική με τσεκούρια και σιδηρολοστούς.
Το 1994 ο Μ. Βορίδης ιδρύει το "Ελληνικό Μέτωπο", ενώ λίγο μετά εκδίδει την εφημερίδα "Ελληνικές Γραμμές".
Στο κόμμα μετέχουν η νεοφασιστική ΕΝΕΚ, αλλά και πολλά στελέχη της ΕΠΕΝ. Αγαπημένος του στόχος οι μετανάστες, κυρίως οι Αλβανοί (...).
Στις 18 Οκτωβρίου 1997, ο Λεπέν αναγνώρισε το "Ελληνικό Μέτωπο". Το 2005, λίγο πριν το "Ελληνικό Μέτωπο" προσχωρήσει στο ΛΑ.Ο.Σ., ο Βορίδης έκανε επίδειξη της ισχύος του φέρνοντας τον Λεπέν στην Αθήνα για να παραστεί στο γάμο του.
Κουμπάρος στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του κ. Βορίδη ένας άλλος Γάλλος ακροδεξιός, ο αντιπρόεδρος του Front National, ο Καρλ Λανγκ».
Ποιο αναλυτικά γ’ αυτόν τον τύπο διαβάστε την ανάρτησή:«Μάκης Βορίδης: Ο ακτιβιστής που τα λέει "τσεκουράτα"»
+ σχόλια + 1 σχόλια
H NΔ είναι μια επικίνδυνη, εγκληματική κυβέρνηση που με τους τωρινούς Γεωργαλάδες του Μνημονίου , όπως ο Χρ. Λαζαρίδης, προσπαθεί να δώσει άλλοθι στον χρυσαυγίτικο φασισμό. Της είναι χρήσιμη η Χρυσή Αυγή για να χτυπηθεί σκληρά το κοινωνικό κίνημα και να εδραιωθούν στην κοινωνία οι πολιτικές του μνημονίου. Η δήλωση Λαζαρίδη έδειξε ότι αμετανόητα η ακροδεξιά κυβέρνηση του Σαμαρά θέλει να συνεχίσει στον επικίνδυνο δρόμο της Θεωρίας των δύο άκρων και ότι βασικός της στόχος είναι το χτύπημα της αριστεράς και του κοινωνικού κινήματος. Με τη Χρυσή Αυγή δεν έχει κανένα πραγματικό πρόβλημα, παρά μόνον ότι μπορεί να είναι ανταγωνιστής του στα κουκιά της εκλογικής κάλπης. Τίποτε περισσότερο απ' αυτό. Όλη η πολιτική και η αντίληψη του Σαμαρά υπήρξε δικαίωση της ρατσιστικής ατζέντας της Χρυσής Αυγής. Από τους φράχτες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών μέχρι το περίφημο σύνθημα της ανακατάληψης των πόλεων η πολιτική του δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιεί τη Χρυσή Αυγή στο πολιτικό σκηνικό. Ο ρατσιστικός της και μισαλλόδος λόγος απέκτησε πολιτική υπόσταση αφού στο πλαίσιο μιας ίδιας λογικής κινείται και ο ίδιος. Η συγκρότηση ταγμάτων εφόδου από το εγκληματικό ναζιστικό μόρφωμα σε τίποτε δεν τον ενόχλησε ούτε οι καθημερινές επιθέσεις σε μετανάστες και τώρα στην αριστερά.
Είναι ανάγκη να γίνει αντιληπτό ότι ο φασισμός δεν καταπολεμιέται με συμμαχία της Αριστεράς με τα αστικά κόμματα , γιατί η πολιτική αυτών των κομμάτων είναι που δημιουργεί τα αίτια για την ανάπτυξη αυτού του και φαινομένου και γιατί εν μέρει σε συνθήκες βαθιάς κρίσης του συστήματος χρειάζονται την πολιτική του ύπαρξη. Το αστικό πολιτικό σύστημα ούτε θέλει ούτε μπορεί ν'αντιμετωπίσει το αβγό του φιδιού. Αυτό είναι υπόθεση του εργατικού κινήματος, αν αυτό έχει διδαχθεί από την ιστορική εμπειρία του μεσοπολέμου (Ν.Πουλαντζάς, Φασισμός και Δικτατορία η τρίτη Διεθνής απέναντι στο φασισμό)και έχει μια επεξεργασμένη στρατηγική.
Δημοσίευση σχολίου