Η πλευρά των κατηγορουμένων, ζήτησε διακοπή και όχι αναβολή της δίκης.
Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, οι κατηγορίες που αντιμετωπίζει ο Θ. Σίψας για τη Marfin αφορούν στα αδικήματα της ανθρωποκτονίας από πρόθεση κατά συναυτουργία και κατά συρροή τετελεσμένης και σε απόπειρα και της έκρηξης από την οποία επήλθε θάνατος.
Για την επίθεση στον ΙΑΝΟ, ο Π. Αντρέεβ δικάζεται με τις κατηγορίες που αφορούν το αδίκημα της απόπειρας ανθρωποκτονίας και της έκρηξης από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για ανθρώπους.
Το παρακάτω κείμενο για τον Θοδωρή Σίψα που διώκεται για την υπόθεση Μαρφίν είναι από το indymedia
Η δίκη του, είναι βασισμένη στην ουσία σε κατασκευασμένο κατηγορητήριο, αφού από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες ότι δεν έχει καμία σχέση με καμιά επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.
Το εφαλτήριο της δίωξής του, το οποίο ήταν ένα ανώνυμο και πλήρως ασυνάρτητο σημείωμα που απέστειλε “πολίτης” στην αστυνομία και του καταλογίζει όχι μόνο την Marfin, αλλά και “τις μολότοφ στην Κερατέα”, αναδεικνύει την πλήρως γελοία και σαθρή βάση πάνω στην οποία έχει κατασκευαστεί το κατηγορητήριο. Αναδεικνύει, επίσης, τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους διώκεται ο Θοδωρής Σίψας.
Στη θέση του Θοδωρή Σίψα θα μπορούσε να είναι ο κάθε διαδηλωτής που κατέβηκε εκείνη τη μέρα στον δρόμο. Την 5η Μάη του 2010, σε μια από τις μαζικότερες και πιο συγκρουσιακές πορείες από την μεταπολίτευση και μετά, όπου εκφράστηκε η κοινωνική οργή απέναντι στις αποφάσεις λεηλασίας της ζωής μας κάτω από το πέπλο της "εθνικής σωτηρίας". Μια ημέρα που πάνω από 200.000 διαδηλωτές συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής παρά το πλήθος δακρυγότων, τις δολοφονικές επιθέσεις των μηχανοκίνητων ομάδων και των ματάδων, καθιστώντας εύθραυστη την "κοινωνική συναίνεση" που το κράτος ονειρεύεται. Η μεγαλειώδης πορεία ανακόπτεται απότομα όταν γίνεται γνωστό πως τρεις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από αναθυμιάσεις, όταν η τράπεζα της Marfin τυλίχτηκε στις φλόγες. Αμέσως μετά το κράτος, που μέχρι εκείνη την ώρα ήταν ανήμπορο να διαχειριστεί το εξεγερσιακό κλίμα που είχε διαμορφωθεί, βρίσκει πάτημα στο θάνατο των 3 υπαλλήλων και ξεκινά μια, τόσο επικοινωνιακά θεαματική όσο και κατασταλτική διαχείριση.
Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή του κράτους και των ΜΜΕ να αποκρύψουν στοιχεία για την έλλειψη πυρασφάλειας του κτιρίου και τις ευθύνες των αφεντικών, που υποχρέωσαν τους εργαζόμενους να παραμείνουν στην τράπεζα, σε ημέρα γενικής απεργίας και μάλιστα σε ένα υποκατάστημα που βρισκόταν στο κέντρο των γεγονότων και των συγκρούσεων. Ευθύνες, που για να κρατηθούν κάπως τα προσχήματα, αποδόθηκαν δικαστικά στα διευθυντικά στελέχη της τράπεζας, αφήνοντας τις ευθύνες του Βγενόπουλου απ έξω.
Όλα αυτά, αναδεικνύουν τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους διώκεται ο Θοδωρής Σίψας. Επί 3,5 χρόνια η “υπόθεση της Marfin” αποτελεί τον τροφοδότη της απόδοσης συλλογικής ενοχής σε όποιον/α έχει αντισταθεί αυτό το διάστημα στην λυσσαλέα επίθεση κράτους και κεφαλαίου ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις. Είναι συνολικά στο κίνημα που αποδίδεται το περίφημο κατηγορώ.
Δημοσίευση σχολίου