Με ένα τεράστιο κείμενο πάνω από 13.000 λέξεις (!!!) που έστειλε χτες στο «Ποντίκι» (και το οποίο δεν την δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του, προφανώς για να ενισχύσει την έντυπη κυκλοφορία του, αρκούμενο μόνο να ενημερώσει την αστυνομία, σύμφωνα με όσα γράφει η zougla.gr), η οργάνωση «Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών» ανέλαβε την ευθύνη για σειρά επιθέσεων, ανάμεσα σ’ αυτές είναι στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη, στις εγκαταστάσεις της Mercedes Benz Hellas και στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας.
Η ίδια προκήρυξη εστάλει σήμερα στην ιστοσελίδα του Τριανταφυλλόπουλου και βλέπει την δημοσιότητα και μέσα από την ιστοσελίδα του «Ποντικιού»
Η ίδια προκήρυξη εστάλει σήμερα στην ιστοσελίδα του Τριανταφυλλόπουλου και βλέπει την δημοσιότητα και μέσα από την ιστοσελίδα του «Ποντικιού»
Επειδή το πιο πιθανόν είναι ότι ελάχιστοι θα κάνουν τον κόπο να την διαβάσουν παραθέτουμε σε βίντεο τα βασικά σημεία της προκήρυξης όπως τα παρουσίασε ο Δ. Καραστεφανής στην τηλεόραση του Σκάι
+ σχόλια + 3 σχόλια
Ε, δεν βρήκε στόχο η ρουκέτα, ενώ αν είχε βρει στόχο η ρουκέτα, ε;
Θα είχαν δημιουργηθεί άλλοι όροι ενώ τώρα παρέμειναν οι όροι όπως πριν.
Τι να λέμε τώρα, δε μπαίνω σε παραπέρα σκέψεις, απλά και πρακτικά, ας κάτσει κανείς να σκεφτεί τι έγινε που δε βρήκε στόχο η ρουκέτα και τι θα γινόταν κι αν έβρισκε.
Αν έβρισκε στόχο θα ριζοσπαστικοποιούνταν συνειδήσεις και θα μετουσιώνονταν κατόπιν σε πραγματική δράση, ενώ τώρα δε βρήκε στόχο και έμεινε πίσω η ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης, η αποκάλυψη των αιτιών της κατάστασης, έκανε το κίνημα δυο βήματα πίσω...
Δεν το λέω για πλάκα, αλλά όλο το νόημα αυτής της υπόθεσης βρίσκεται σε αυτό το ερώτημα: τι κι αν δε βρήκε στόχο τι κι αν έβρισκε.
Κι επειδή σίγουρα θ' αρχίσουν οι αναφορές και οι συγκρίσεις με τα ένοπλα κινήματα της Κούβας, του Βιετνάμ, με τον ΕΛΑΣ και οτιδήποτε άλλο, με την "κριτική των όπλων" του Μαρξ κλπ κλπ, θα πρέπει να θυμίσω ότι ο Τσε κι ο Φιντέλ δεν ξεκινήσανε την επίθεση στη Μονκάδα για να στείλουν μετά προκήρυξη στις εφημερίδες και στο ίντερνετ, αλλά με σκοπό τον εξοπλισμό του λαού και την ένοπλη εξέγερση για την ανατροπή του Μπατίστα, ενώ στη συνέχεια βγαίνοντας από το Γκράνμα δεν έριξαν μια ρουκέτα και μετά κάθισαν να δουνε στην τηλεόραση πώς μας φάνηκε η προκήρυξη αλλά οργανώσανε κανονικό λαϊκό πόλεμο απέναντι στο στρατό του Μπαστίστα με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος του και την λαϊκή εξουσία. Κι στη Βολιβία ο Τσε το ίδιο πήγε να κάνει και είναι εντελώς διαφορετικό ζήτημα η αποτυχία του Τσε και η αποτυχία της ρουκέτας "να βρει στόχο".
Το ίδιο, λαϊκός πόλεμος ήταν και το Βιετνάμ και θα ήταν απλώς αμετροέπεια η οποιαδήποτε σύγκριση, ενώ λαϊκός πόλεμος με μάχες για να κρατηθούν ελεύθερα τα βουνά κι οι γειτονιές της Αθήνας ήταν κι ο πόλεμος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Όσο για την ΟΠΛΑ που αποτελεί το δήθεν πρότυπο του "αντάρτικου πόλης", έδρασε για την περιφρούρηση των λαϊκών αγωνιστών από τις καταδόσεις, τις συλλήψεις, τα μαρτύρια και τις εκτελέσεις, και μάλιστα όταν αυτά βρίσκονταν σε έξαρση. Και δεν ήταν καν ΤΟ αντάρτικο πόλης η ΟΠΛΑ. Αυτή, αν κρινόταν αναγκαίο στις συγκεκριμένες συνθήκες, θα μπορούσε να δρα ακόμα και χωρίς να είναι η ένοπλη πάλη η μορφή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, ακόμα κι αν η πάλη ήταν μόνο πολιτική αλλά οι αγωνιστές απειλούνταν με μαρτύρια και με θάνατο, και θα είχε απλώς τη μορφή ενός μηχανισμού πληροφοριών, κατασκοπίας και ειδικών αποστολών χωρίς αυτή καθαυτή η δράση της να συνιστά "ένοπλη πάλη" και αντάρτικο είτε της πόλης είτε του βουνού. Όσο για το αντάρτικο πόλης, το πραγματικό, αυτό που όσο μπόρεσε πολέμησε κατά μέτωπο με τον κατακτητή και τους συνεργάτες του κρατώντας τους μακριά από τις λαϊκές συνοικίες, το αντιπροσωπεύει ο ΕΛΑΣ της Αθήνας και ας σκεφτεί όποιος θέλει πάνω σε αυτό και πάνω στις συνθήκες μες στις οποίες έδρασε.
Όλα αυτά ήταν πράγματική "κριτική των όπλων" και πραγματικός πόλεμος (πραγματικός, δηλαδή με σφαίρες, πολυβόλα, αεροπλάνα, κανόνια κλπ,για να ξέρουμε και τι λέμε με τη λέξη πόλεμος, και η "κριτική των όπλων" αφορά τον κανονικό πόλεμο κι όχι την προκήρυξη που εκδίδεται μετά από μια ρουκέτα που βρήκε ή που δε βρήκε τον στόχο της), και δεν ήταν χρησιμοποίηση των όπλων για τη δημιουργία συνθηκών εικονικού πολέμου προς εξυπηρέτηση της πραγματικής πολεμικής θωράκισης (ιδεολεκτικής, επικοινωνιακής και κατασταλτικής) του αστικού κράτους ενάντια στην πραγματική ανάπτυξη του πραγματικού λαϊκού κινήματος.
στο προηγούμενο "Ο Τσε στη Μονκάδα": γράψε λάθος βέβαια
Καλά, βαλτη εσύ και κάποιοι θα την διαβάσουμε, μην σ' ανησυχει
Δημοσίευση σχολίου