Μεγάλες διαφωνίες μεταξύ κομμουνιστών

Πηγή: Νίκος Σβέρκος - "Εφημερίδα Συντακτών"

Πέρσι στην Πορτογαλία η διαφωνία μεταξύ του εκεί Κ.Κ. και του ελληνικού δεν επέτρεψε να βγει κοινή ανακοίνωση, ενώ το κείμενο που έβγαλε φέτος το ΚΚΕ προοιωνίζεται «σκληρή» στάση και στο Εκουαδόρ, που όμως δεν θα αφήσει αναπάντητη το ΚΚΠ.

Στο Γκουαγιακίλ του Ισημερινού, την πόλη που έγινε γνωστή για τις εκατοντάδες νεκρούς από την αιματηρή καταστολή της γενικής απεργίας της αναρχοσυνδικαλιστικής ένωσης FTRE τον Νοέμβριο του 1922, θα πραγματοποιηθεί η 16η Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (ΔΣΚΕΚ), από την προσεχή Πέμπτη μέχρι το Σάββατο. Στη Συνάντηση συμμετέχουν ιστορικά κόμματα από όλο τον κόσμο, ενώ από την Ελλάδα συμμετέχει ανελλιπώς στις ετήσιες εργασίες το ΚΚΕ, το οποίο άλλωστε το 1999 ανέλαβε την πρωτοβουλία και διοργάνωσε την πρώτη συνάντηση στην Αθήνα.

Την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ απαρτίζουν ο Γιώργος Μαρίνος, μέλος του Πολιτικού Γραφείου, ο Ελισαίος Βαγενάς, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, και η Δανάη Χέλμη, συνεργάτις τους Τμήματος Διεθνών Σχέσεων. Οι αντιπροσωπείες των κομμουνιστικών κομμάτων θα αναζητήσουν μια κοινή συνισταμένη για τον «ρόλο των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, που προκαλεί κρίσεις, πολέμους και την άνοδο φασιστικών και αντιδραστικών δυνάμεων», αλλά και για «τα δικαιώματα των εργαζομένων και του λαού, την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, τον σοσιαλισμό».

Η 16η ΔΣΚΕΚ είναι όμως «τραυματισμένη», καθώς πέρσι στην Πορτογαλία οι συμμετέχοντες δεν κατάφεραν να φτάσουν σε μια «κοινή δήλωση», με το ΚΚΕ τότε να βάλλει κατά του πορτογαλικού Κ.Κ. και άλλων κομμάτων για τον τρόπο που προσέγγιζαν μια σειρά από πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα, αλλά και για μη σθεναρή στάση ενάντια στον οπορτουνισμό. Και φέτος, όμως, η αντιπροσωπεία του ΚΚΕ φαίνεται ότι θα κρατήσει στο Εκουαδόρ «σκληρή» στάση, όπως διαφαίνεται και από το δημόσιο κείμενο που απέστειλε το καλοκαίρι στα «αδελφά» κόμματά του.

«Η ενότητα του κομμουνιστικού κινήματος δεν μπορεί να οικοδομηθεί με ελαττωματικά υλικά, με κόμματα που, ακόμη και αν κρατούν τον κομμουνιστικό τίτλο, εγκατέλειψαν το μαρξισμό-λενινισμό, και χρησιμοποιούν επιχειρήματα των αστών σχετικά με την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος» επισημαίνεται σε μια αποστροφή του κειμένου του ΚΚΕ. Ο Περισσός, άλλωστε, βάλλει κατά όσων κομμάτων «έχουν κόψει τον “ομφάλιο λώρο” με την Οκτωβριανή Επανάσταση και εγκατέλειψαν την κοσμοθεωρία μας (π.χ. ΚΚ ΗΠΑ) και τα σύμβολά μας (Γαλλικό ΚΚ)», αλλά και κατά όσων «δεν φροντίζουν τα τελευταία 25 χρόνια στο να μελετήσουν τις εξελίξεις» με αποτέλεσμα ορισμένα να «επαναλαμβάνουν τις θέσεις του Γκορμπατσόφ για τη “διαφάνεια” και τη “δημοκρατία”, προκειμένου να εξηγήσουν τις αιτίες για την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ».

Το ΚΚΕ απορρίπτει άλλωστε τη θεωρία των σταδίων, την οποία συνδέει με τη συμμετοχή κομμουνιστικών κομμάτων σε «αριστερές κυβερνήσεις». Φέρνει δε ως παράδειγμα το ζήτημα της ανεργίας: «Τι θα πρέπει να λένε οι κομμουνιστές; Οτι αυτό το πρόβλημα μπορεί να λυθεί στα πλαίσια του καπιταλισμού με μια “κυβέρνηση της αριστεράς”; Αυτό δεν έχει καμία βάση». Και απαντά ότι «η λύση του προβλήματος της ανεργίας και γενικά την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων απαιτεί την επίλυση του κεντρικού προβλήματος της εξουσίας, την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό».

Ενδεικτική πάντως της απόστασης που έχουν τα κομμουνιστικά κόμματα είναι η ανακοίνωση του πορτογαλικού Κ.Κ., που θεωρούνταν πάντα από τα πιο «φιλικά διακείμενα» στο ΚΚΕ. «Η υφιστάμενη κατάσταση φέρνει στο προσκήνιο την ανάγκη να εντείνουμε και να αναπτύξουμε τον αγώνα, και να εργαστούμε για τη σύγκλιση του ευρύτερου δυνατού φάσματος των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που θα δράσουν από κοινού» υπογραμμίζουν οι Πορτογάλοι κομμουνιστές. Σημειώνουν δε ότι απαιτείται τώρα «να παύσουν οι δεξιές πολιτικές και να υιοθετηθεί μια πατριωτική και αριστερή εναλλακτική», καθώς και «η ενδυνάμωση των μαζικών οργανώσεων και των κινημάτων, και ειδικότερα των ενωτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και κινημάτων, η διεύρυνση της προσπάθειας για πολιτική ενότητα και την ενίσχυση του κόμματος».