"Η συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας για τους πρόσφυγες, έχει προσβληθεί στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων από τρεις αιτούντες άσυλο. Το επιχείρημά τους, ότι η Τουρκία δεν είναι ασφαλές μέρος για τους πρόσφυγες, υποστηρίζεται κι από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σύμφωνα με την καταγγελία, που είχε κατατεθεί με το Λουξεμβούργο στο δικαστήριο την περασμένη εβδομάδα, η ΕΕ παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο και το καταστατικό της, στέλνοντας τους αιτούντες άσυλο πίσω στην Τουρκία.
Οι τρεις καταγγέλλοντες, δύο από τους οποίους είναι Πακιστανοί κι ο τρίτος από το Αφγανιστάν, είναι σήμερα σε στρατόπεδο προσφύγων στην Ελλάδα. Έφτασαν στην Ευρώπη από την Τουρκία, ενώ αποστέλλονται πίσω, βάση της συμφωνίας του Μαρτίου.
Υποστηρίζουν ότι η συμφωνία μεταξύ των Βρυξελλών και Άγκυρας παραβιάζει το δικαίωμά τους για άσυλο, όπως και το δικαίωμά τους να προστατεύονται από το να αναγκαστούν να πάνε σε μια χώρα όπου αντιμετωπίζονται απάνθρωπα ή ακόμα και να σταλούν έπειτα σε μια εμπόλεμη ζώνη. Το τελευταίο είναι το πιο σοβαρό μέρος της καταγγελίας.
Η Τουρκία είχε κατηγορηθεί από ομάδες για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ότι απελαύνει τους πρόσφυγες σε χώρες που γίνεται πόλεμος, όπως η Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Αυτό παραβιάζει τη λεγόμενη αρχή της μη επαναπροώθησης, η οποία εισήχθη στο διεθνές προσφυγικό δίκαιο στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ως απάντηση στην αποτυχία ορισμένων ευρωπαϊκών εθνών να προφυλάξουν τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις πολιτικές εξόντωσης της ναζιστικής Γερμανίας.
Η ΕΕ επιμένει ότι η συμφωνία σέβεται τους νόμους των προσφύγων και ότι "νομικά, πρακτικά και με σχεδιασμό σέβεται την αρχή της μη επαναπροώθησης." Αλλά οι επικριτές λένε ότι οι Βρυξέλλες κάνουν τα στραβά μάτια για την κατάσταση.
Ορισμός του πρόσφυγα Σύμφωνα με το άρθρο 1 της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες:
Ένα άτομο που λόγω βάσιμου φόβου δίωξης για λόγους φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα ή πολιτικών πεποιθήσεων ευρίσκεται εκτός της χώρας της ιθαγένειάς του και δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου, δεν επιθυμεί να θέσει εαυτόν υπό την προστασία της εν λόγω χώρας, ή που δεν έχει υπηκοότητα και είναι εκτός της χώρας της προηγούμενης συνήθους διαμονής του, ως αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών, δεν είναι σε θέση ή, λόγω του φόβου αυτού, δεν επιθυμεί να επιστρέψει σε αυτή...
Κανένα Συμβαλλόμενο Κράτος θα απελάσει ή επιστρέψει (επαναπροωθήσει), πρόσφυγα με οποιονδήποτε τρόπο στα σύνορα εδαφών όπου η ζωή ή η ελευθερία του θα απειλούνταν λόγω της φυλής του, της θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ή πολιτική άποψη"
(άρθρο 33 (1)).
Κανένα Συμβαλλόμενο Κράτος θα απελάσει ή επιστρέψει (επαναπροωθήσει), πρόσφυγα με οποιονδήποτε τρόπο στα σύνορα εδαφών όπου η ζωή ή η ελευθερία του θα απειλούνταν λόγω της φυλής του, της θρησκείας, εθνικότητας, συμμετοχής σε ιδιαίτερη κοινωνική ή πολιτική άποψη"
(άρθρο 33 (1)).
Η απαγόρευση της βίαιης επιστροφής αποτελεί μέρος του εθιμικού διεθνούς δικαίου. Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και τα κράτη που δεν έχουν υπογράψει τη σύμβαση του 1951 για τους Πρόσφυγες πρέπει να σέβονται την αρχή της μη επαναπροώθησης.
Δημοσίευση σχολίου