Τρομοδικείο Κορυδαλλού: Ούτε σε κατά συρροή δολοφόνους δεν επιβλήθηκαν τέτοιες ποινές (Ηχητικό από την Ελληνοφρένεια"

Του Γ. Γ.

Κοίτα που εν μέρει θα διαφωνήσω με τον Θύμιο της «Ελληνοφρένειας» σχετικά με την τοποθέτηση που έκανε σήμερα (την παραθέτουμε σε ηχητικό) για την απόφαση του τρομοδικείου του Κορυδαλλού με την οποία «μοίρασε» δεκάδες χρόνια κάθειρξης στους νεαρούς που δικάστηκαν για την γνωστή υπόθεση ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης.

Φυσικά συμφωνούμε στην εκτίμηση του Καλαμούκη ότι στα παιδιά αυτά αποδόθηκαν ποινές στις οποίες δεν έχουν καταδικαστεί «δολοφόνοι ή άνθρωποι που έχουν διαπράξει πολύ σοβαρά πραγματικά εγκλήματα». Σωστή και η εκτίμηση του ότι αν και η αμετάκλητη δικαστική απόφαση ορίζει ότι δεν αποτελούν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης και άρα δεν μπορούν να δικαστούν με βάση τον τρομονόμο  187Α του Ποινικού Κώδικα, οι κατηγορούμενοι δικάστηκαν σαν «ατομικοί τρομοκράτες» δεχόμενοι ποινές «μεγαλύτερες από εκείνες που προβλέπονται σε έναν κατά συρροή δολοφόνο».

Εκεί που θα διαφωνήσουμε με τον Θύμιο είναι στην τοποθέτησή του ότι «δημιουργεί πολλά ερωτηματικά πώς λειτουργεί η δικαιοσύνη σ’ αυτό το σύστημα. Η δικαιοσύνη υποτίθεται ότι είναι τυφλή και με πολύ συγκεκριμένα κριτήρια αποδίδει δικαιοσύνη. Εδώ απ’ ότι βλέπουμε η δικαιοσύνη εκδικείται καραμπινάτα».

Όχι φίλε Καλαμούκη. Δεν δημιουργείται κανένα ερωτηματικό αυτή η δικαστική απόφαση, ούτε λειτουργεί εκδικητικά η αστική δικαιοσύνη. Αναμενόμενη ήταν. Η «δικαιοσύνη» τους, ταξικά λειτουργεί. Πυλώνας του συστήματος είναι και όσους θεωρεί αντιπάλους του, τους εξοντώνει. Πόσο μάλλον αν θεωρεί ότι τα παιδιά που προσπάθησαν να ληστέψουν την τράπεζα προχώρησαν σ’ αυτή την ενέργεια στα πλαίσια της προσπάθεια τους να αμφισβητήσουν με καλύτερους όρους –φτιάχνοντας «επαναστατικό ταμείο» όπως κατά κόρο ακούστηκε στην δίκη- ένοπλα το αστικό σύστημα. 

Για να σχηματίσουν ολοκληρωμένη άποψη γι΄ αυτή την δίκη οι αναγνώστες μας παραθέτουμε το σχετικό δημοσίευμα της «ΚΟΝΤΡΑΣ»

  Κουρέλιασαν νόμο και νομολογία, για να φουσκώσουν τις ποινές! Δεκάδες χρόνια κάθειρξης «μοίρασε» στους Ι. Μιχαηλίδη, Δ. Πολίτη, Ν. Ρωμανό και Α. Ντάλιο το τρομοδικείο με προεδρεύοντα τον Κ. Γκανιάτσο και μέλη τις Μ. Πολέμη και Α. Τσαφίτα. Η  απόφαση βγήκε στις 28 Ιούνη και συνιστά πρόκληση, καθώς παραβιάζει την ίδια την αστική νομοθεσία, ενώ δε σεβάστηκε αποφάσεις που εκδόθηκαν από ομοιόβαθμα τρομοδικεία, όπως η απόφαση του δικαστηρίου που δίκασε την υπόθεση ληστείας στο Βελβεντό Κοζάνης και αθώωσε τους κατηγορούμενους από την κατηγορία της «συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση, κρίνοντας παράλληλα «όλα τα αδικήματα απεκδύονται του τρομοκρατικού τους χαρακτήρα». Ετσι, οι κατηγορούμενοι δε δικάστηκαν με βάση το άρθρο 187Α του Ποινικού Κώδικα. Τα τρομοδικεία που εκδίκασαν μεταγενέστερα υποθέσεις με κατηγορούμενους τους Μιχαηλίδη, Πολίτη, Ρωμανό και Ντάλιο σεβάστηκαν αυτή την απόφαση. Δεν περιορίστηκαν στο να κηρύξουν απαράδεκτη την ποινική δίωξη για συμμετοχή στη ΣΠΦ, αλλά έκριναν ότι τα υπόλοιπα αδικήματα «απεκδύονται τον τρομοκρατικό τους χαρακτήρα». Αυτή τη νομολογία ήρθε να πετάξει στα σκουπίδια το τρομοδικείο με προεδρεύοντα τον Κ. Γκανιάτσο, που ήρθε σε πλήρη σύγκρουση με όλα τα ομοιόβαθμά του δικαστήρια. Κήρυξε μεν απαράδεκτη τη δίωξη των Ι. Μιχαηλίδη, Δ. Πολίτη, Ν. Ρωμανού και Α. Ντάλιου για ένταξη στη ΣΠΦ, όμως τους καταδίκασε για άλλα αδικήματα, κρίνοντας ότι αυτά διαπράχτηκαν στο πλαίσιο του 187Α («τρομοκρατία») και επιβάλλοντάς τους πολύ υψηλές ποινές. Υπάρχουν και άλλες  «ουρές» που προσέθεσε το συγκεκριμένο τρομοδικείο με στόχο να φουσκώσει τις ποινές. Επέβαλε στον Ι. Μιχαηλίδη ποινή κάθειρξης 10 ετών για την κατοχή μερικών φυσιγγίων κυνηγητικού και πυροβόλου όπλου, την οποία χαρακτήρισε… διακεκριμένη οπλοκατοχή με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 187Α! Παρομοίως, 5 χρόνια για «πλαστογραφία τετελεσμένη και σε απόπειρα», πάλι με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 187Α. Κατά συγχώνευση τα 15 χρόνια έγιναν 12! Στον Δ. Πολίτη επέβαλε κάθειρξη 10 ετών για κατοχή των ίδιων φυσιγγίων, 5 ετών για «πλαστογραφία τετελεσμένη και σε απόπειρα», 6 ετών για απόπειρα ληστείας (σύμφωνα με το κατηγορητήριο ήταν οδηγός) και 6 ετών  για διακεκριμένη κλοπή. Οι ποινές φούσκωσαν επειδή τα αδικήματα συσχετίστηκαν με την επιβαρυντική περίσταση του άρθρου 187Α. Σημειώνουμε ότι η συμμετοχή του στην απόπειρα ληστείας και στη διακεκριμένη κλοπή στηρίχτηκε αποκλειστικά στην υποτιθέμενη ανίχνευση DNA. Δεν γνωρίζουμε εάν επρόκειτο για μείγμα DNA περισσότερων των δύο ατόμων, όμως αυτό που θέλουμε να υπογραμμίσουμε είναι πως στη συντριπτική πλειοψηφία τους τα τρομοδικεία που δίκασαν ένοπλους αντάρτες ή αναρχικούς αγωνιστές που κατηγορούνταν για διάφορα αδικήματα δεν οδηγήθηκαν σε καταδικαστική απόφαση με μοναδικό στοιχείο την ανίχνευση DNA. Συνολικά Στον Δ. Πολίτη επιβλήθηκε κατά συγχώνευση ποινή 13 ετών. Στον Ν. Ρωμανό το τρομοδικείο επέβαλε 10 χρόνια για κατοχή και 10 χρόνια για κατασκευή τεσσάρων αυτοσχέδιων εμπρηστικών μηχανισμών, 10 χρόνια για έκρηξη κατ’ εξακολούθηση (τρεις εκρήξεις), 10 χρόνια για εμπρησμό, 3 χρόνια για φθορά ξένης ιδιοκτησίας , 10 χρόνια για την κατοχή των ίδιων φυσιγγίων και 5 χρόνια για την «πλαστογραφία τετελεσμένη και σε απόπειρα». Το «επιβαρυντικό» στοιχείο στην περίπτωση του Ν. Ρωμανού ήταν ότι ανέλαβε την πολιτική (και όχι την ποινική) ευθύνη για την τοποθέτηση των εμπρηστικών μηχανισμών. Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για το ζήτημα της ανάληψης της πολιτικής ευθύνης, αλλά περιοριζόμαστε σε μια επισήμανση. Και οι αστοί ηγέτες αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη, αλλά ουδείς διανοείται να τους ασκήσει ποινική δίωξη για υποθέσεις για τις οποίες ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη. Τα 58 χρόνια που επιβλήθηκαν συνολικά στον Ν. Ρωμανό έγιναν κατά συγχώνευση 20. Στον Αρ. Ντάλιο το τρομοδικείο επέβαλε 10 χρόνια για την κατοχή και 10 χρόνια για την κατασκευή αυτοσχέδιων εμπρηστικών μηχανισμών, 10 χρόνια για τις εκρήξεις στα αυτοκίνητα, 3 χρόνια για εμπρησμό, 10 χρόνια για απρόκλητη φθορά, 10 χρόνια για την κατοχή των ίδιων φυσιγγίων, 5 χρόνια  για πλαστογραφία τετελεσμένη και σε απόπειρα, 10 χρόνια για τρεις ληστείες κατά συρροή (δηλαδή 10 χρόνια για κάθε ληστεία), 10 χρόνια για παράνομη οπλοφορία και 7 χρόνια για κλοπή. Σύνολο 105 χρόνια, κατά συγχώνευση 29! Και στην περίπτωση του Α. Ντάλιου, το μόνο επιβαρυντικό στοιχείο ήταν DNA. Εάν το τρομοδικείο δεν έκανε το νομικό σάλτο να εντάξει όλα τα αδικήματα στην επιβαρυντική περίσταση του 187Α, δε θα μπορούσε να ανεβάσει την ποινή βάσης από τα 5 στα 10 χρόνια, με αποτέλεσμα όλες οι ποινές να κινούνται στην κλίμα από 10 μέχρι 20 χρόνια. Δε θα έπεφταν ποινές δεκαετούς κάθειρξης για την κατοχή αυτοσχέδιων εμπρηστικών μηχανισμών. Και βέβαια, δεν μπορεί να σταθεί η κατηγορία της διακεκριμένης οπλοκατοχής λόγω της εύρεσης μερικών φυσιγγίων. Ακόμα κι αν είχε βρεθεί οπλισμός, δε θεμελιώνεται η κατηγορία της διακεκριμένης οπλοκατοχής. Θυμίζουμε ότι στο πρώτο τρομοδικείο για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, μολονότι βρέθηκε οπλισμός στη γιάφκα της οργάνωσης, καταδικάστηκαν για απλή οπλοκατοχή (πλημμέλημα με ποινή μέχρι 5 χρόνια) μόνο τα μέλη της οργάνωσης που είχαν κλειδιά από τη γιάφκα. Οι τρεις εφέτες που πήραν αυτή την απόφαση ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, αποδεικνύοντας ότι συμπεριφέρθηκαν ως φανατικοί εχθροί αγωνιστών τους οποίους δίκασαν ως πολιτικούς αντιπάλους του συστήματος, ξεπερνώντας την ίδια τη νομολογία των τρομοδικείων. Αυτή η απόφαση πρέπει να καταπέσει, για να μη δημιουργήσει προηγούμενο, να καταδικάζονται αγωνιστές με την επιβαρυντική περίσταση της «τρομοκρατικής δράσης», χωρίς να έχουν καταδικαστεί για συμμετοχή σε κάποια «τρομοκρατική» οργάνωση, και να φουσκώνουν οι ποινές που τους επιβάλλονται. Στον Γερ. Τσάκαλο το τρομοδικείο επέβαλε ποινή 5 ετών για πλαστογραφία τετελεσμένη και σε απόπειρα, ενώ για την ίδια υπόθεση οι Φ. Χαρίσης και Α-Δ Μπουρζούκος αθωώθηκαν. Το ίδιο τρομοδικείο δίκασε για τρίτη φορά την υπόθεση του Χαλανδρίου, μια υπόθεση-σίριαλ, με ένα νόμιμο σπίτι να χαρακτηρίζεται γιάφκα της ΣΠΦ, προκειμένου να διώκονται αναρχικοί που είχαν περάσει απ’ αυτό. Γι’ αυτή την υπόθεση κατηγορούμενοι ήσαν οι Κ. Σακκάς, Ν. Ρωμανός και Α-Δ Μπουρζούκος. Και οι τρεις αθωώθηκαν. Η αθώωση ήταν υποχρεωτική και δεν πρέπει να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα αντικειμενικής διάθεσης και ενδελεχούς δικαστικής διερεύνησης.