Αντικομμουνισμός, ανιστόρητες τοποθετήσεις και "Ιερές" business από τον αρχιρασοφόρο

Του Γ. Γ.  

 Η κρατική Εκκλησία είναι πάντοτε στο πλευρό του δημίου -υπάλληλος του κράτους είναι και αυτός- και ποτέ στο πλευρό του θύματος, που είναι μια κάποια παραλλαγή του Σατανά και ως εκ τούτου η τιμωρία του είναι δίκαιη. .. Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, σε αντίθεση με τη Ρωμαιοκαθολική, έχει δείξει τέτοιο σκοταδισμό στα λαϊκά δρώμενα που συγκρίνεται μόνο με τους φονταμενταλιστές του ακραίου Ισλάμ.

Περικλής Κοροβέσης

Απ’ τα κεντρικά θέματα της σημερινής ειδησεογραφίας ήταν το μακροσκελέστατο τροπάρι που έψαλε χτες ο Ιερώνυμος στους ομοτράπεζους του στην «Ιερά» Σύνοδο. Τα δημοσιεύματα μας λένε ότι «στην πολυσέλιδη εισήγησή του ο κ. Ιερώνυμος αναφέρθηκε σε όλο το πλέγμα των σχέσεων εκκλησίας και κράτους από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι και σήμερα» και ανάμεσα στα άλλα τόνισε: «Τα κόμματα της Αριστεράς με τη γνωστή φιλοσοφικο-κοινωνική βιοκοσμοθεωρία του κομμουνιστικού κοσμοειδώλου, όπως γνώρισε τον χωρισμό αυτός ο καταρρεύσας υπαρκτός σοσιαλισμός στο ανατολικό μπλοκ, που στην ουσία ήταν ο διωγμός της θρησκευτικής πίστεως, ελαύνονται από αποτυχημένα αθεϊστικά ιδεολογήματα και συναντώνται με τα υπόλοιπα κόμματα του νεοφιλελεύθερου χώρου κάτω από τις ντιρεκτίβες της νέας εποχής και της νέας τάξεως».

Αρχικά, μια και δεν τα πάω καλά με τα θρησκευτικά έψαξα στο μπλοκ μας να δω πώς καβατζάρουν το ισόβιο και πλουσιοπάροχα αμειβόμενο ραχατλίκι οι αρχιρασοφόροι. Ετσι, λοιπόν, τράκαρα μια ειδησούλα που είχε δημοσιευτεί στον «Κόσμο του Επενδυτή» το 2008 και μας έλεγε: «Κάποιος κληρικός “κατέθεσε” 300.000 ευρώ για να εκλεγεί δεσπότης. Πρόσφατα μάλιστα λέγεται ότι αγόρασε και ένα πολυτελές αυτοκίνητο αξίας 130.000 ευρώ. Λένε πως είναι σφόδρα ερωτευμένος με έναν αρχιμανδρίτη ονόματι Παϊσιο…». 

Αφού βγήκα από την άγνοια μου γι’ αυτό το θέμα, προχώρησα στα εύκολα. Ποια ήταν η στάση της εκκλησίας στην εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κ. Ιερώνυμε; Προφανώς θα έχουμε διαβάσει άλλη ιστορία.  Εγώ ξέρω ότι, όπως γράφει ο Γ. Σκαρίμπας ότι «το Ιερατείο, οι Φαναριώτες και οι κοτζαμπάσηδες» ήταν «όλη η πανούκλικη κατάρα του καιρού» και ότι η επανάσταση τους 1821 «δεν έγινε μόνο για τους Τούρκους. (Δεν ήσαν χειρότεροι...). Έγινε ενάντια και στο γδάρσιμο και τον κατατρεγμό απ’ τους προκρίτους - δηλαδή για το ξερίζωμα σύξυλου του "Τριαδικού" Τουρκοπαπαδοκοτσαμπάσικου καθεστώτος».

Επίσης γνωρίζω ότι όταν ξέσπασε η επανάσταση του '21 πατριάρχης έλαχε να είναι ο Γρηγόριος ο E', το άγαλμα του οποίου έχουμε και καμαρώνουμε στα Προπύλαια.
Aυτός, λοιπόν, έστειλε ένα φιρμάνι σε όλους τους ραγιάδες όπου οι επαναστάτες χαρακτηρίζονται: «αγνώμονες, φυγάδες, κακόβουλοι, τέρατα εμψύχου αχαριστίας, αλαζόνες, δοξομανείς, ανόητους», και προτρέπει τους σκλαβωμένους: «εκείνους τους ασεβείς προταιτίους ολεθρίους αποστάτας να τους μισήσετε καθότι και η εκκλησία τους έχει μισήσει ως μέλη σεσηπότα (σάπια) αφορισμένοι υπάρχειεν και κατηραμένοι και μετά θάνατον άλυτοι και τυμπανιαίοι και τω αιώνιο αναθέματι και αυτοί και όσοι ακολουθήσωσι του λοιπού να γίνουν τα τέκνα αυτών ορφανά, άγγελος Kυρίου καταδιώξαι αυτούς εν πυρίνη ρομφαία». 

Aυτά, που λέτε έλεγε ο αρχιτράγος της εποχής και οι δεσποτάδες του τα υλοποίησαν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα του Πορφύριου στην Aρτα που αφόρισε τους Σουλιώτες και στρατολόγησε μισθοφόρους για να πολεμήσει στο πλευρό των Tούρκων. 
Ηταν η εποχή που βλέποντας αυτή την κατάσταση ο Oδυσσέας Aνδρούτσος με γράμμα του στον Kολοκοτρώνη ζητούσε να κλαδέψουν τα κεφάλια των αρχιρασοφόρων.

O Γ. Kορδάτος τα γράφει πολύ παραστατικά: «γύρω από τον πατριαρχικό θρόνο μαζεύτηκε μια συμμορία καλοθρεμένων ρασοφόρων που μετέβαλε το πατριαρχείο σε χρηματιστήριο αξιωμάτων και διέθεταν τους καλύτερους επιβήτορες που και τα σουλτανικά χαρέμια ζήλευαν». Στο βιβλίο του μάλιστα «Η Κοινωνική Σημασία της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821» ο Κορδάτος ο ιστορικός που αντιπροσωπεύει τις ρίζες της μαρξιστικής σκέψης στην Ελλάδα, ξεσκεπάζει αλύπητα τα προνόμια και τον ρόλο των αρχιρασοφόρων, όπως και των λοιπών πυλώνων του συστήματος, των «κοτζαμπάσηδων» για παράδειγμα. Γράφει: «Η Εκκλησία έπαιρνε μάλιστα από κάθε χριστιανό ραγιά ειδικό φόρο, που λεγόταν ρόγα ή ζητεία. Πολλές φορές με ασπλαχνία Σάϋλωκ έκανε κατάσχεση στο αλέτρι ή τα άλλα γεωργικά εργαλεία του αγρότη, αν τύχαινε και δεν πλήρωνε τον παραπάνω φόρο». Και συμπεραίνει: «Μ΄ όλον τον αγώνα και τον τυραγνισμό του [ο μικροαγρότης] τίποτε δεν του απόμεινε, επειδή ερχόταν ο φορατζής, ο δεσπότης, ο κοτζάμπασης κι ο τσορμπατζής και του το έπαιρναν. Δεν ήταν τόσο ο Τούρκος αγάς που ερχόταν σε επαφή με τον αγρότη, ούτε ο σούμπασης, ήταν ο χριστιανός προύχοντας και ο δεσπότης που, με το να είναι με την τουρκικήν εξουσίαν, με χίλιους δυο τρόπους έγδυναν τον ραγιά γεωργό και δουλευτή».

Και για να ρθούμε στο σήμερα και στην πρόσφατη ιστορία μας. Πέρα από την πολύ καλή απάντηση που έδωσε στα λεγόμενα του αρχιρασοφόρου ο δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος, την οποία ακούμε σ’ αυτό το ηχητικό να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από δημοσίευμα της ιστοσελίδα aformi.gr:

 Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδας να μετατραπεί σε μακρύ χέρι του ελληνικού εθνικισμού και του ελληνικού κράτους. Γι’ αυτό το λόγο της δόθηκαν τα προνόμια που διατηρεί μέχρι σήμερα. Και αυτός είναι και ο λόγος που ταυτίστηκε σ’ ολόκληρο τον 20ο αιώνα, με τις πιο αντιδραστικές και σκοταδιστικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας.

Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου αλλά και σε όλη την μεταπολεμική περίοδο είχε αναλάβει εργολαβικά το «πνευματικό» μέρος του αντικομουνιστικού αγώνος.

Στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) η Εκκλησία υπήρξε το κύριο ιδεολογικό στήριγμα της δικτατορίας. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος χαρακτήριζε τη δικτατορία, «φωτεινόν μετέωρον, το οποίον ωδήγησε την Ελλάδα εις την δόξαν και της εξησφάλισε τον παγκόσμιον θαυμασμόν και την εκτίμησιν»! Επιθυμούσε να ολοκληρώσει «τα μεγάλα επιτεύγματά της» όπως «ο Χίτλερ που και αυτός πολλά και μεγάλα είχε προσφέρει υπέρ της πατρίδος του»!! Η κατάπτυστη δουλοπρέπεια οδήγησε τον τότε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παρασκευόπουλο να προσφωνήσει τη γυναίκα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Δέσποινα, ως εξής: «Δυο Δέσποινας έχομεν: Μίαν εις τους Ουρανούς, την Παναγία, και άλλην εις την γη, την κυρίαν Προέδρου»! Το 1968 η Εκκλησία απένειμε στον Παπαδόπουλο τον «Χρυσούν Σταυρόν του Αποστόλου Παύλου», το ανώτερο παράσημό της, που κανείς άλλος πρωθυπουργός δεν έχει πάρει μέχρι σήμερα.

Ο προηγούμενος Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (που ήταν θαυμαστής του Ιερώνυμου, άλλωστε επί χούντας ήταν αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου) ήταν γνωστός για τις ακροδεξιές πολιτικές του θέσεις. Στα 1996 συνδιοργάνωσε με την ναζιστική φυλλάδα «Στόχος» του γνωστού χουντικού Γ. Καψάλη συνέδριο «για τους Έλληνες Νεομάρτυρες(!)». Σε γράμμα του ο Χριστόδουλος έγραφε, με ανατριχιαστικά ακροδεξιά ρητορική:

 «Θέλω να συγχαρώ για άλλη μια φορά τον κ. Καψάλη, εκδότη και διευθυντή της γνωστής εφημερίδας «Στόχος» των Αθηνών, που είναι γνωστός Ελληνοκεντρικός και Ελληνόψυχος και, ταυτόχρονα, Χριστιανοκεντρικός και Ορθόδοξος. Επιτέλους έχουμε ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους, από ανθρώπους που θα βάλουν σε ίδια μοίρα τα θρησκευτικά μας και τα εθνικά μας ιδεώδη»!

Ιερές business

Με τέτοιες ελεεινής μορφής υπηρεσίες προς το «έθνος» η εκκλησία της Ελλάδας απέκτησε μια περιουσία που (μετριοπαθώς) εκτιμάται σε πάνω από 10 δισεκατομμύρια ευρώ, και παρ’ όλα αυτά, τους παχυλούς μισθούς των αρχιερέων τους πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός, την ίδια στιγμή που για τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους «δεν υπάρχουν χρήματα».
Πως γίνεται αυτό;

Η ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδας είναι (ταυτόχρονα με την ιδεολογικοπολιτική της λειτουργία) και ένας συλλογικός μεγαλοκαπιταλιστής και έτσι θα πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Θα πρέπει να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στην ιδεολογική και την πρακτική πλευρά της ορθοδοξίας. Ιδεολογικά η ορθόδοξη εκκλησία είναι όντως σκοταδιστική, εθνικιστική, ρατσιστική και μεσαιωνική. Αλλά σε επίπεδο διοίκησης και συμφερόντων, είναι ένας μοντέρνος, νεοφιλελεύθερος καπιταλιστικός οργανισμός. Και όπως κάθε μεγαλοκαπιταλιστής μπορεί να εκβιάζει και να εξασφαλίζει προνόμια από το κράτος.