«Την ύψιστη ύβριν, με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου, διέπραξε ο Μανώλης Γλέζος με τον τρόπο που επέλεξε να αποτίσει φόρο τιμής στον αποθανόντα Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Δε θα σχολιάζαμε, βέβαια, τη… σόλο εμφάνισή του στο σπίτι των Μητσοτάκηδων, μ’ ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι. Την προσωπική του προβολή επιδιώκει σε ό,τι κάνει, γι’ αυτό και επέλεξε τον διαχωρισμό από τους υπόλοιπους αστούς πολιτικούς. Ούτε αναφερόμαστε σ’ αυτό καθαυτό το γεγονός της απότισης φόρου τιμής στον Μητσοτάκη, γιατί ο Γλέζος την προσωπική αγωνιστική του ιστορία την έχει κυλήσει στη λάσπη εδώ και πολλά χρόνια, οπότε η συγκεκριμένη κίνηση δεν μας εξέπληξε (όπως δεν μας εξέπληξε και η παρουσία του Κουτσούμπα στη μητρόπολη)», έγραφε το Σάββατο που μας πέρασε βδομαδιάτικη εφημερίδα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Ακολούθησε το γνωστό επεισόδιο στο Δίστομο με την πρόεδρο της «Πλεύσης», Ζωή Κωνσταντοπούλου, να γράφει στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook:
«Χθες (σ.σ προχτές) έκανα το αυτονόητο. Για όλους τους Έλληνες. Ο Πρέσβυς της Γερμανίας το κατάλαβε κι έκανε πίσω. Ο Μανώλης Γλέζος προτίμησε να βάλει ο ίδιος με τα χέρια του τη σημαία του κατακτητή πάνω στο μνημείο των θυμάτων».
Πολύ σκληρή αλλά από πολιτική σκοπιά η κριτική που ασκεί η «ΚΟΝΤΡΑ» στον ήρωα της Εθνικής Αντίστασης. Κι εμείς διαφωνούμε κάθετα με την πολιτική διαδρομή του Μ. Γλέζου και για κάποιες απόψεις του όπως τότε που έκανε λόγο για «την προσφορά της Εκκλησίας στην Κατοχή και στην Αντίσταση».
Σ’ αυτή την περίπτωση του έχουμε ασκήσει κριτική από τον ιστότοπο μας, αλλά σε κάθε περίπτωση θα αποφεύγαμε να αποδώσουμε τέτοιους βαρύτατους χαρακτηρισμούς στον Μ.Γ όπως κάνει η βδομαδιάτικη εφημερίδα που αναφέραμε.
Κι αυτό γιατί δεν μπορεί να ξεχάσουμε την ηρωική πράξη του όταν μαζί με τον Λάκη Σάντα κατέβαζαν από την Ακρόπολη τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό των γερμανικών δυνάμεων κατοχής ούτε ότι το αστικό κράτος τον «τίμησε» με να τον δικάσει σε θάνατο και να τον στείλει 13 χρόνια στην φυλακή.
Επίσης στην σημερινή βάρβαρη ταξική μνημονική εποχή, δεν διστάζει να λέει τα πράγματα με το όνομα τους: "Τέτοια ντροπή για τον ελληνικό λαό δεν την περίμενα να δω στην ζωή μου. Μέχρι που έλεγα καλύτερα να με έβρισκε ένα βόλι να πήγαινα ... να χανόμουνα είτε στην κατοχή .. είτε μετά .. παρά να δω αυτή την κατάντια" τόνιζε σε δηλώσεις του, εκτιμώντας παράλληλα ότι "οι Γερμανοί μας εκδικούνται για την αντιφασιστική αντίσταση μας"
Ας μην ξεχνάμε ότι ο Μ. Γλέζος έχει ασκήσει δριμύτατη κριτική προσωπικά στον Α. Τσίπρα και στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για την στάση που κρατάνε στις διαπραγματεύσεις με τους λεγόμενους "εταίρους".
Ούτε επίσης λησμονούμε ότι ο Μ. Γλέζος ήταν ο μόνος πολιτικός άντρας που βγήκε δημόσια και κατάγγειλε την κυβέρνηση γιατί δεν χορηγεί την άδεια που δικαιούται ο Δημήτρης Κουφοντίνας.
Προσωπικά δεν είχα καμιά διάθεση να ασχοληθώ μ’ αυτό το θέμα. Κατά την άποψη μου δεν άξιζε παρά μόνο ένα παραπολιτικό σχολιάκι σε εφημερίδα. Αγανάκτησα όμως βλέποντας ανάρτηση στο διαδίκτυο η οποία παραλληλίζει τον Μ. Γλέζο με τα στελέχη του ΚΚΕ Τυρίμο και Μανωλέα που πέρασαν στην υπηρεσία της ασφάλειας του Μανιαδάκη.
Δεν υπάρχει ποιο μεγάλη χυδαιότητα απ’ αυτή και μάλιστα μόνο θλίψη δημιουργεί το γεγονός ότι υπάρχουν δεκάδες χρήστες του Ιντερνέτ που την επιδοκιμάζουν. Προφανώς οι περισσότεροι απ’ αυτούς είναι εντελώς ανιστόρητοι.
Κάποιοι όμως είναι ελεεινοί και τρισάθλιοι γιατί δεν μπορεί να πιστέψουμε –βλέποντας τα προφίλ τους- ότι είναι τόσο άσχετοι σχετικά με την πρόσφατη ιστορία μας.
Αφού στιγματίσουμε αυτή την αθλιότητα να αναφέρουμε κάποια ιστορικά στοιχεία.
Μετά την σύλληψη του Νίκου Ζαχαριάδη τον Σεπτέμβρη του 1936 την καθοδήγηση του ΚΚΕ αναλαμβάνει μια τριμελής γραμματεία από τα μέλη του Π.Γ του ΚΚΕ Βασίλη Νεφελούδη, Στέλιο Σκλάβαινα και Μήτσο Παρτσαλίδη. Τα αλλεπάλληλα πλήγματα που δέχεται ο οργανωτικός μηχανισμός του ΚΚΕ διαδέχονται το ένα το άλλο. με αποκορύφωμα τις συλλήψεις του Γιώργη Σιάντου και του Νίκου Πλουμπίδη.
Ο τότε υπουργός Ασφάλειας, ο περιβόητος Κ. Μανιαδάκης, συνεπικουρούμενος από τον ανώτατο αξιωματικό Σπύρο Παξινό ο οποίος είχε εκπαιδευτεί από την Γκεστάπο ειδικά για την «δίωξη του κομμουνισμού» κατορθώνει με διάφορους τρόπους να «μετανοήσει» μια ολόκληρη ομάδα στελεχών του ΚΚΕ. Αυτή περνάει στην υπηρεσία της Ασφάλειας και δημιουργεί την χαφιέδικη «Προσωρινή Διοίκηση του ΚΚΕ».
Τον πυρήνα αυτής της ομάδας (ορισμένα απ’ τα στελέχη της οποίας αργότερα είχαν την τύχη που τους άξιζε από την ΟΠΛΑ) αποτελούσαν οι πρώην βουλευτές του ΚΚΕ Μιχάλης Τυρίμος, Μανώλης Μανωλέας, Τηλέμαρχος Μύτρας, ο Δημήτρης Κουτσογιάννης, υπεύθυνος του παράνομου τυπογραφείου του «Ριζοσπάστη» (εκ των υστέρων αποκαλύφτηκε ότι αυτός ήταν πράκτορας της Ασφάλειας ήδη από το 1927) κ.α.
Για την εγκληματική προβοκατόρικη δράση της «προσωρινής διοίκησης» η οποία αποκαλύφτηκε τον Μάη του 1941 από στελέχη του ΚΚΕ τα οποία είχαν αποδράσει από τις φυλακές και τις εξορίες λίγο μετά την έναρξη της Γερμανικής κατοχής, θα γράψουμε αναλυτικά σε άλλη ανάρτησή μας.
Σε κάθε περίπτωση πάντως είναι εξωφρενικό, γελοίο και ελεεινό να υπάρχουν άτομα που συγκρίνουν τον Μανώλη Γλέζο με τα καθάρματα που πέρασαν στην υπηρεσία της Μεταξικής δικτατορίας.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ο Γλέζος δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Τυρίμο γιατί αφενός ήταν αγωνιστής κ όχι δωσίλογος και αφετέρου γιατί δεν ήταν ποτέ κομμουνιστής.Ήταν ένας αστός δημοκράτης ριζοσπάστης που εντάχθηκε στην αντίσταση όπου έγραψε ιστορία.Μετεμφυλιακά ξαναδιώχθηκε ως μέλος της ΕΔΑ και έγινε σύμβολοΣτη χούντα φυλακίστηκε μέχρι εδώ καλά.Μεταπολιτευτικά αρχίζει τις γραφικότητες κρατόντας μόνος του τον τίτλο της ΕΔΑ .Πήγε μάλιστα στα δικαστήρια με τον Λεντάκη.Καπηλεύτηκε τπν τίτλο της ΕΔΑ αφού αναθεώρησε μια βασική της θέση: Η καινολυργια ΕΔΑ του Γλέζου ήταν υπέρ του ΝΑΤΟ κ της ΕΟΚ.Σε όλα τα 80ς συνεργάστηκε με το πασοκ ακόμα κ το 89.Φτάνοντας στις μέρες μας παρέμεινε συνεπείς ευρωλιγούρης ακόμα κ σήμερα.Χαρακτηριστικά τα όσα γράφει ο Π Καρβούνης για τις επαφές κ της αδελφικές σχέσεις με Ραιχενμπαχ για να σώσουν την Ευρώπη(τρομαρα τους) .
Δημοσίευση σχολίου