Οταν η "συνέχεια του αστικού κράτους" ενσωμάτωνε στους κόλπους του τον ένοπλο δοσιλογισμό

Συνεχίζοντας το ιστορικό μας αφιέρωμα για τον ένοπλο δοσιλογισμό, καθώς και στους άλλους ντόπιους συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής και στην μεθόδευση που ακολουθήθηκε μέσα από δίκες - παρωδία   ώστε αυτά τα καθάρματα όχι απλώς να αθωωθούν εντελώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία, αλλά να αναλάβουν στην συνέχεια καίρια πόστο στον κρατικό μηχανισμό, παραθέτουμε 120 σελίδες από το βιβλίο του Δημήτρη Κουσουρή: «Δίκες των Δοσιλόγων, 1944-1949. Δικαιοσύνη, Συνέχεια του Κράτους και Εθνική Μνήμη».
(Είχαν προηγηθεί σχετικά αποσπάσματα από το πολύ καλό βιβλίο του Νίκου Κ. Καρκάνη: “ΟΙ ΔΟΣΙΛΟΓΟΙ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ. Δίκες - Παρωδία (ντοκουμέντα, αποκαλύψεις, μαρτυρίες)”.

καθώς και ολόκληρη η ιστορική μελέτη του Τάσου Κωστόπουλου που περιλαμβάνεται στο βιβλίο του «Η αυτολογοκριμένη Μνήμη. Τα τάγματα ασφαλείας και η μεταπολεμική Εθνικοφροσύνη».) 

Σύμφωνα, λοιπόν με το βιβλίο του Δ. Κουσουρή την εποχή που είχαν εκδοθεί 80.000 εντάλματα σύλληψης εναντίον αγωνιστών του ΕΑΜ, τα έκτακτα στρατοδικεία είχαν καταδικάσει σε θάνατο και τα εκτελεστικά αποσπάσματα δολοφονούσαν 3.000 κομμουνιστές και άλλους αγωνιστές, όσοι κατηγορήθηκαν ότι συνεργάστηκαν με τους κατακτητές είχαν «προνομιακή» αντιμετώπιση από τους ανακριτικούς –δικαστικούς μηχανισμούς του αστικού κράτους 

 «Επί του συνόλου των 16.000 περίπου προσώπων, εναντίον των οποίων είχε υποβληθεί μήνυση στην Αθήνα, ασκήθηκε εντέλει δίωξη μόνο στο 11.9% των περιπτώσεων. Όσον αφορά το ποσοστό των αθωώσεων της προανάκρισης οι αποφάσεις για προκαταρκτική έρευνα, καθώς και ένας «κατάλογος προτάσεων» του ανακριτή των ΕΔΔ. επιβεβαιώνουν πλήρως το 85%-90% των απαλλακτικών βουλευμάτων κατά την προκαταρκτική έρευνα». 
«Οι αθωωτικές αποφάσεις, αφορούσαν και γνωστά μέλη του « σκληρού πυρήνα» του δοσιλογισμού: από απλούς πράκτορες της Ειδικής Ασφάλειας και των Ες Ες. που απαλλάχθηκαν λόγω του νεαρού της ηλικίας τους, 13 μέχρι τον ψυχίατρο και νευρολόγο Σ. Βλαβιανό. ο οποίος, καίτοι γνωστός τοις πάσι ως αρχηγός της ναζιστικής οργάνωσης ΕΣΠΟ απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες ...  Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η διαδικασία ενσωμάτωσης των πρώην δοσιλόγων από τις υπηρεσίες Ασφαλείας του καθεστώτος δεν εξαιρούσε ούτε τον σκληρό, καθαρόαιμο ναζιστικό τους πυρήνα», διαβάζουμε μεταξύ άλλων στα αποσπάσματα που παραθέτουμε από το βιβλίο του Δ. Κουσουρή.

Είχε δηλώσει σε προηγούμενη συνέντευξη του ο ίδιος συγγραφέας - ιστορικός:

H κύρια ελληνική ιδιαιτερότητα ήταν ότι οι ένοπλοι δοσίλογοι, οι λογής ταγματασφαλίτες, επανεντάχθηκαν στις δυνάμεις του μεταπολεμικού καθεστώτος σχεδόν αμέσως, ώστε να υπερασπίσουν το «κοινωνικό καθεστώς» με αφορμή τα Δεκεμβριανά του 1944.

Αυτό συνέβη επειδή, με το τέλος της Κατοχής, σημαντική μερίδα των πολιτικών, οικονομικών και κρατικών ελίτ βρέθηκε σε διάταξη εμφύλιου πολέμου για την υπεράσπιση των κυρίαρχων σχέσεων εξουσίας και ιδιοκτησίας έναντι της «κομμουνιστικής απειλής».

Ο ακήρυχτος πόλεμος ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό», που εκδηλώθηκε με την αιματηρή «λευκή τρομοκρατία» και δεκάδες χιλιάδες δικαστικές διώξεις ενάντια σε μέλη και «συνοδοιπόρους» του ΕΑΜ, μετεξελίχθηκε μέσα σε 1-1,5 χρόνο σε ανοιχτό, «νόμιμο» εμφύλιο.
Μετά τη λήξη του, το 1949, άφησε παρακαταθήκη το λεγόμενο «Παρασύνταγμα» που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ και τις «παραφυάδες του» και αποτέλεσε βάση άσκησης χιλιάδων πολιτικών διώξεων. Πάντως, η Ελλάδα παρέμεινε ισότιμο μέλος του ΝΑΤΟ και των άλλων διεθνών οργανισμών, αφού η διασφάλιση της «συνέχειας του κράτους» με την ατιμωρησία του φασισμού και των συνεργατών του, οι πρακτικές κρατικού αυταρχισμού και η θεσμική περιστολή των πολιτικών ελευθεριών εμφανίστηκαν με διαφορετικές μορφές στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, ένθεν κακείθεν του «παραπετάσματος».

Στην πράξη, η δικαιοσύνη λειτούργησε ως μηχανισμός εδραίωσης και αναπαραγωγής των κοινωνικών ιεραρχιών που είχαν διαταραχθεί στην Κατοχή.
Καταδικάστηκαν αρκετοί, κυρίως όμως «μικρά ψάρια». Όσοι είχαν οικονομική επιφάνεια κι ερείσματα στον κρατικό μηχανισμό, γενικά την έβγαλαν καθαρή. Ανάμεσά τους συναντά κανείς τον μετέπειτα πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια, τον πρώην δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο, τον αρχηγό του αιματοβαμμένου Μηχανοκίνητου της αστυνομίας Νίκο Μπουραντά, τον Ιωάννη Βουλπιώτη και πολλούς επιχειρηματίες, δημοσιογράφους και αξιωματικούς που στελέχωναν ναζιστικές οργανώσεις.  

Διαβάστε μεγάλο απόσπασμα από το βιβλίο «Δίκες των Δοσιλόγων, 1944-1949. Δικαιοσύνη, Συνέχεια του Κράτους και Εθνική Μνήμη».