Σύμφωνα με ανάρτηση που υπάρχει στο indymedia αύριο υπάρχει κάλεσμα για συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Κωνσταντίνο Γ. στην Ευελπίδων, στο κτήριο 10 στις 12 το μεσημέρι.
Τις προσωπικές μου απόψεις για τις οργανώσεις μειοψηφικής βίας και με αφορμή την σύλληψη του 29χρονου τις έχω διατυπώσει σ’ αυτή μας την ανάρτηση.
Η απάντηση στο ερώτημα αν πρέπει να εκδηλώσουμε την αλληλεγγύη μας σε όσους το κράτος κατηγορεί σαν «τρομοκράτες» είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ. (Με την βασική προϋπόθεση φυσικά ότι αυτοί δεν θα συνεργαστούν με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και δεν θα στραφούν σε συγκατηγορουμένους τους, περιπτώσεις που υπήρξαν στην υπόθεση της 17 Ν).
Κι αυτό γιατί μπορεί να έχουμε διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την τακτική με οργανώσεις μειοψηφικής ένοπλης επαναστατικής βίας, δεν σημαίνει όμως ότι δεν σεβόμαστε τις επιλογές ατόμων που χωρίς να έχουν κανένα ιδιοτελές κίνητρο, παρά μόνο τον πόθο για την αλλαγή της κοινωνίας, μπαίνουν στους κινδύνους της παρανομίας και με προσωπικό ρίσκο, –ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το ελληνικό αντάρτικο πόλης έχει να επιδείξει αρκετούς νεκρούς και μακροχρόνια φυλακισμένους- παλεύουν για σκοπούς κάθε άλλο παρά προσωπικούς.
Και κάτι τελευταίο. Οι παλαιότεροι θυμόμαστε ότι την περίοδο 2002-2003 μετά την σύλληψη των φερόμενων μελών της 17Ν το καθεστώς πανηγύριζε για την «εξάρθρωση της τρομοκρατίας» και οι αξιωματούχοι του, όπως ο Μ. Χρυσοχοϊδης έπαιρναν παράσημα από το FBI.
Τα όσα επακολούθησαν, τους διέψευσαν πανηγυρικά. Νέες οργανώσεις, με διαφορετικό ιδεολογικό και πολιτικό λόγο εμφανίστηκαν.
Οποιος/α έχει στοιχειωδώς πολιτική κατάρτιση γνωρίζει ότι όσο υπάρχει η μήτρα που γεννάει το φαινόμενο της ένοπλης πάλης αυτή δεν πρόκειται να εξαλειφθεί. Και η μήτρα είναι η επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας σε συνδυασμό με την αδυναμία της εργατικής τάξης να παίξει τον ρόλο της συγκροτώντας ένα μαζικό επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα.
Μπορεί κατά την άποψη μας να είναι αναποτελεσματικές οι μορφές πάλης, όσων επιλέγουν να ακολουθήσουν την τακτική των οργανώσεων ένοπλης μειοψηφικής βίας.
Δεν παραγνωρίζουμε όμως ότι με τις ενέργειες τους αμφισβητούν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και σε κάθε περίπτωση η δράση τους δεν είναι εγκληματική όπως θέλει να μας την παρουσιάσει το σύστημα και τα φερέφωνα του, αλλά εντάσσεται στην λαϊκή πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό καθεστώς.
Με αυτό το σκεπτικό στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους «τρομοκράτες» βρίσκονται όμηροι στα χέρια του αστικού κράτους.
Δημοσίευση σχολίου